Μια σημαντική προσπάθεια ανάδειξης και αξιοποίησης της εκπαιδευτικής αξίας της γλώσσας προγραμματισμού Python

Όσες και όσοι υπηρετείτε την Πληροφορική στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και γενικότερα, δείτε την πρόσκληση προς εκπαιδευτικούς Πληροφορικής για την υποβολή αιτήσεων συμμετοχής στο επιμορφωτικό πρόγραμμα του Πολυτεχνείου Κρήτης "py4hs: Μαθαίνοντας και Διδάσκοντας Python Μέσα κι Έξω από το Σχολείο" http://www.music.tuc.gr/projects/py4hs/

Η Python είναι μια γλώσσα προγραμματισμού γενικού σκοπού η οποία έχει υιοθετηθεί ως γλώσσα σεναρίων (scripting language) σε μια πληθώρα συστημάτων. Επομένως, η καλή γνώση της μπορεί πραγματικά να απελευθερώσει τις δημιουργικές ικανότητες των νέων μας. Περαιτέρω, είναι ίσως η δημοφιλέστερη γλώσσα εισαγωγής στον προγραμματισμό σε πανεπιστημιακό επίπεδο στις ΗΠΑ.  Την χρησιμοποιούν χιλιάδες επιστήμονες σε όλο τον κόσμο για να μελετούν με υπολογιστικό τρόπο ποικιλία φαινομένων (βιολογικά, χημικά, φυσικά, κοινωνικά, ψυχολογικά...) καθώς και μουσικολόγοι, φιλόλογοι και άλλοι scholars που λένε και οι φίλοι μας οι αγγλοσάξονες. Μεγάλη η δημοφιλία της και μεταξύ των μαθηματικών που έχουν βρει στην Python μια ευέλικτη και πλήρη πλατφόρμα μελέτης και δοκιμής των μαθηματικών ιδεών.

Πιστεύω ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει πολλά να κερδίσει από την υιοθέτηση της Python ως βασικής γλώσσας εισαγωγής στην πληροφορική και τον προγραμματισμό. Στη Μεγάλη Βρετανία, το νέο πρόγραμμα σπουδών Πληροφορικής που έχει τεθεί σε εφαρμογή την τελευταία διετία, την προτείνει ακόμη και για μαθητές των τελευταίων τάξεων του δημοτικού...

Χρησιμοποιήστε την επιδερμίδα του χεριού σας για να ελέγξετε έναν υπολογιστή...

Ο Alan Kay είναι ένας από τους σκαπανείς των προσωπικών υπολογιστών και την Εκπαιδευτικής Πληροφορικής. Σχεδίασε και κατασκεύασε με την ομάδα το πρώτο laptop στις αρχές της δεκαετίας του '70 με στόχο να προσφέρει σε κάθε μαθητή τη δυνατότητα να έχει το δικό του υπολογιστή, σύντροφο στην μεγάλη περιπέτεια της μάθησης...
Ο Alan Kay ισχυρίζεται εδώ και χρόνια ότι η επανάσταση της Πληροφορικής δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί. Σε μια συνέντευξή του εξηγεί:
" Q: You often say that the computer revolution hasn't happened yet. What do you mean by that?
Α: If you look with a squinty eye at most of personal computing today, you'll see we're basically just automating paper—using digital versions of documents and mail. But as was the case with the invention of the printing press, the interesting thing about the computer is that it allows you to have new ways of representing things, new ways to argue about things, and new kinds of fluencies."
Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και συχνότερα βλέπουμε πραγματικά καινοτόμες ιδέες να γίνονται πραγματικότητα και να μετασχηματίζουν τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τους υπολογιστές και τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας. Η Επανάσταση της Πληροφορικής, έρχεται ολοένα και πιο κοντά στο να γίνει πραγματικότητα...
Μια τέτοια ρηξικέλευθη ιδέα είναι και η χρήση της επιδερμίδας ως "συσκευής εισόδου"! Το τι μπορεί να δημιουργήσει κανείς ότι αυτή η δυνατότητα γίνει κτήμα όλων είναι και πάλι θέμα δημιουργικής φαντασίας... Δείτε το video που ακολουθεί και θα καταλάβετε τι εννοώ:

Ο καθ. Κοντογιώργης στον Ελεύθερο Αρθρογράφο

Παρακολουθώ εδώ και καιρό τον Ελεύθερο Αρθρογράφο και ομολογώ ότι με έχει εντυπωσιάσει η παραγωγικότητά του και η ποιότητα των άρθρων του. Τώρα μαθαίνω ότι κάνει ένα ακόμη σημαντικό βήμα: Παρουσίαση των εξαιρετικά επίκαιρων και με μεγάλο ενδιαφέρον ιδεών του καθ. Κοντογιώργη.

Διανοητές όπως ο καθ. Κοντογιώργη αναδεικνύουν την ουσία της πνευματικής παράδοσης του Ελληνισμού και την επικαιρότητα των θεσμών που οικοδόμησε το έθνος στην πορεία των αιώνων για μια ανακαίνιση των σύγχρονων πολιτικών θεσμών. Με άλλα λόγια, την ανάδειξη του Ελληνισμού ως Ιδεολογίας, ως συστήματος ιδεών και θετικών προταγμάτων για τη συγκρότηση της συλλογικότητας με όρους αληθείας και όχι ρηχής εργαλειακότητας...

Ευκαιρίες για εμπειρίες αυθεντικής Πληροφορικής Παιδείας στην Κρήτη τον Αύγουστο...

Τα τελευταία χρόνια, με την ανάπτυξη διαδικτυακών και ηλεκτρονικών πλατφορμών εκπαιδευτικού προγραμματισμού, η Πληροφορική Παιδεία έχει γίνει πολύ πιο ελκυστική, δημιουργική και ευχάριστη. Έτσι, τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν σε βάθος τις βασικές αρχές της Πληροφορικής και να ασκηθούν στην πληροφορική δημιουργία βάζοντας τις βάσεις για μια ενεργό εμπλοκή στο κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι σήμερα ως μαθητές και αύριο ως υπεύθυνοι πολίτες και καινοτόμοι δημιουργοί.

Με μεγάλη χαρά έλαβα πρόσφατα ένα μήνυμα που αφορά μια αξιέπαινη πρωτοβουλία του καλού συναδέλφου Γιάννη Κωστάρα ο οποίος οραγνώνει για δεύτερη συνεχή χρονιά ημερίδα με τίτλο JCrete4Kids για παιδιά στα Χανιά και Ηράκλειο Κρήτης στις 6 και 7 Αυγούστου. Αν ζείτε στην Κρήτη μη στερήσετε από τα παιδιά σας αυτή την καταπληκτική ευκαιρία να γνωρίσουν την Πληροφορική και τις ενδιαφέρουσες εφαρμογές της!

Έφυγε ο Jerome Bruner, ένας εκ των θεμελιωτών της σύγχρονης Κοινωνιολογίας...

Πριν 10 μέρες, στις 5 Ιουνίου 2016, έφυγε ο Jerome Bruner, ένας εκ των θεμελιωτών της σύγχρονης Κοινωνιολογίας και μεγάλος παιδαγωγός. Αν δημιουργήσεις μία τάξη, έλεγε, όπου τα παιδιά πρέπει να διατηρούν τις θέσεις τους, έχεις εξασφαλίσει ότι θα εμφανιστεί σύνδρομο υπερκινητικότητας...

Ό,τι κι αν πει κανείς γι΄ αυτόν είναι λίγο. Παραπέμπω σε ένα συνοπτικό και σχετικά πλήρες άρθρο για τη ζωή και το έργο του, τις καινοτόμες ιδέες και την επιρροή τους: 

Με αφορμή αυτό το γεγονός δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι η η Κοινωνιολογία είναι μια επιστήμη που έχει πολλά κοινά με την Πληροφορική καθώς μελετά τα φαινόμενα που δημιουργεί ή επηρεάζει η ψηφιακή τεχνολογία σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων. Επιπρόσθετα, η σύγχρονη Κοινωνιολογία μοιράζεται (ή μήπως δανείζεται) το ίδιο επιστημολόγικό πλαίσιο το οποίο πρωτοδιατυπώθηκε από την Κυβερνητική (αυτό υπήρξε το αρχικό όνομα της Πληροδορικής). Ο αποθανών υπήρξε από τους πρωτεργάτες της σύγχρονης Κοινωνιολογίας και οι ιδέες του έχουν επηρεαστεί και έχουν επηρεάσει την επιστήμη της Πληροφορικής σε πολύ μεγάλο βαθμό.

15 Ιουνίου 1945 - Ένας λεβέντης χάθηκε...

Στο αφιέρωμα της ΕΡΤ για τα 71 χρόνια από το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη διαβάζουμε:

Ήταν 15 Ιουνίου του 1945 όταν ο Άρης Βελουχιώτης έδωσε τέλος στη ζωή του, όντας περικυκλωμένος από δυνάμεις της εθνοφυλακής και του εθνικού στρατού στη Χαράδρα του Φάγκου (Αχελώος Ποταμός) στο χωριό Μεσούντα του Νομού Άρτας.. Ακολούθησε η φρίκη και ο αγριανθρωπισμός καθώς τα κεφάλια του Άρη Βελουχιώτη και του αντάρτη Τζαβέλα τα κρέμασαν σε φανοστάτη στα Τρίκαλα και γύρω τους ξετυλίχτηκε γλέντι από τους «εθνικόφρονες» της εποχής.

 
... είχε και πριν το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, έντονη πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ... Πολέμησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και ακολούθησε η ίδρυση του ΕΛΑΣ. Πολύ γνωστή η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου το Νοέμβριο του 1942, σε συνεργασία με το Ναπολέοντα Ζέρβα και τους Βρετανούς. 

Για την προσφορά του η Κυβέρνηση του Βουνού – ΠΕΕΑ τον Μάιο του 1944 του απένειμε τον βαθμό του Υποστράτηγου.  Από νωρίς εξέφραζε επιφυλάξεις για το ρόλο των Βρετανών στις εξελίξεις στην Ελλάδα, ενώ ακόμα και σήμερα πλανιέται το ερώτημα αν στα Δεκεμβριανά του 1944 ο Άρης είχε πάρει εντολή να κατέβει με τις δυνάμεις του στην Αθήνα, αντί μαζί με το Στέφανο Σαράφη να καταδιώκουν δυνάμεις του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, όπως είχαν διαταχθεί, τότε πόσο διαφορετικές μπορεί να ήταν οι εξελίξεις και ο ρους της ιστορίας... 

Τι θα είχε συμβεί, αλήθεια, αν η πολιτικά ανεπαρκής και ελεγχόμενη από τη Μόσχα ηγεσία της Αριστεράς, είχε προκρίνει τον πάνδημο στόχος της Εθνικής Ανεξαρτησίας και όχι το εμφύλιο; Αυτό είναι ένα ερώτημα καίριο και ιδιαίτερα επίκαιρο καθώς οι αμαρτίες του παρελθόντος (ας θυμηθούμε και την υπονόμευση της εθνικής προσπάθειας που ξεκίνησε για την απελευθέρωση των Ελλήνων της Ιωνίας ο Ελευθέριος Βενιζέλος...) εξακολουθούν να στοιχειώνουν την Αριστερά, ορθόδοξη και μη...Η λαϊκή μούσα τίμησε με πολλά τραγούδια τον Άρη. Ένα από αυτά είναι αφιερωμένο στο θάνατο του σε στίχους του Νίκου Μάθεση που ακολουθούν τη φόρμα δημοτικού τραγουδιού και μια συγκλονιστική μελοποίηση από το (νεαρό τότε) Μανώλη Χιώτη: http://goo.gl/BPRuVv ΑΘΑΝΑΤΟΣ! 

 
  .

Ας μπει επιτέλους τάξη στο αμαρτωλό τοπίο των "πιστοποιητικών χρήσης υπολογιστών"!

ο ΕΟΠΠΕΠ διενεργεί ελέγχους στους φορείς χορήγησης πιστοποιητικών χειρισμού Η.Υ.

www.diorismos.gr

ο ΕΟΠΠΕΠ διενεργεί ελέγχους στους φορείς χορήγησης πιστοποιητικών χειρισμού Η.Υ.

www.diorismos.gr

ο ΕΟΠΠΕΠ διενεργεί ελέγχους στους φορείς χορήγησης πιστοποιητικών χειρισμού Η.Υ.

www.diorismos.gr

Ελέγχους διενεργεί ο ΕΟΠΠΕΠ στους φορείς πιστοποίησης γνώσης χρήσης υπολογιστών, διαβάσουμε σε σχετικό άρθρο... Έλεγχο για τον έλεγχο της τήρησης των όρων και προϋποθέσεων βάσει των οποίων έχουν πιστοποιηθεί οι εν λόγω φορείς. Όροι και προϋποθέσεις που πολλές φορές δεν τηρούν όπως για παράδειγμα η υποχρέωση τους για ενημέρωση των υποψήφιων πελατών τους σχετικά με το ποιοι χρειάζονται και ποιοι όχι τα πιστοποιητικά αυτά.

Ας μπει επιτέλους τάξη στο αμαρτωλό τοπίο των "πιστοποιητικών χρήσης υπολογιστών"! Ας ελπίσουμε ότι ο έλεγχος που ξεκίνησε ο ΕΟΠΠΕΠ θα πάει όσο βαθιά στο χρόνο και στο νόμο χρειάζεται και θα θεραπεύσει αυτό το απόστημα που ταλαιπωρεί δεκαέξι (16) και πλέον χρόνια την Ελληνική κοινωνία...

Να θυμίσουμε με την ευκαιρία ότι η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας (htp:/www.epe.org.gr) από το 2000(!) επισημαίνει τις παρανομίες των "πιστοποιητών" και την αφαίμαξη που υφίσταται ο πενιχρός (πλέον) οικογενειακός προϋπολογισμός για την πιστοποίηση "δεξιοτήτων" που είτε είναι αναξιόπιστη είτε τελείως περιττή δεδομένου ότι πλέον όλοι οι μαθητές διδάσκονται στην υποχρεωτική εκπαίδευση ένα υπερσύνολο του syllabus που ακολουθούν τα "πιστοποιητικά" και μάλιστα με όρους με όρους αξιοπιστίας και παιδαγωγικής ευαισθησίας...

Θα πρότεινα, εκτός από το κοινοποιούμενο άρθρο να δείτε και την ιστορική αναδρομή των προσπαθείων της Ένωσης Πληροφορικών για να γίνει πράξη το αυτονόητο: https://goo.gl/V0LifD

Ας ακούσει, επιτέλους, το Υπουργείο Παιδείας τους Πληροφορικούς!

Λοιδορούν τους επί της Παιδείας Υπουργούς μας οι ξένοι... http://goo.gl/ASpqnW. Εστιάζοντας, ανάμεσα στα άλλα, στην οπισθοχώρηση του Ελληνικού Σχολείου όσον αφορά την Πληροφορική Παιδεία...

Και να σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα είναι από τις λίγες παγκοσμίως χώρες που έχει υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικό προσωπικό στους κλάδους Πληροφορικής. Το γεγονός αυτό, δεν οφείλεται, βέβαια, σε πολιτική απόφαση. Το αντίθετο. Από το 1992 που δημιουργήθηκαν οι κλάδοι Πληροφορικής, και για αρκετά χρόνια, η στελέχωσή τους αντιμετωπίστηκε με όρους πελατειακούς. Με αποτέλεσμα να βρίσκονται ακόμη και σήμερα σε θέσεις καθηγητών Πληροφορικής πρόσωπα χωρίς σπουδές στο αντικείμενο: Μαθηματικοί, Φυσικοί, Χημικοί, Βιολόγοι καθώς και Οικονομολόγοι, Φιλόλογοι, Θεολόγοι, Τεχνολόγοι Ιχθυοκαλλιεργειών, Νοσηλευτές... Η κατάσταση άλλαξε με τους πολύχρονους δικαστικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες των Πληροφορικών και της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας (https://goo.gl/F07PDw). Και σιγά σιγά άλλαξαν και οι συσχετισμοί ώστε σήμερα η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών Πληροφορικής να έχουν τα απαραίτητα τυπικά προσόντα.

Καλά θα κάνει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να καταλάβει ότι στη Παιδεία δεν χωρούν ερασιτεχνισμοί και ιδεοληψίες. Καλά θα κάνει να μελετήσει το πώς μπορεί η Πληροφορική Παιδεία να οδηγήσει στην αναμόρφωση των σχολείων μας. Προωθώντας την καινοτομία, τη δημιουργικότητα, την ουσιαστική μάθηση. Βάζοντας τις βάσεις για την παραγωγική ανάταξη της πατρίδας μας. Παρέχοντας, τελικά, τα απαραίτητα εφόδια στα Ελληνόπουλα ώστε να πρωταγωνιστήσουν αύριο ως επιστήμονες και επαγγελματίες στην Κοινωνία της Πληροφορίας που οικοδομείται παγκοσμίως. Με στέρες γνώσεις. Τόσο στην Πληροφορική όσο και στα άλλα θετικά γνωστικά πεδία. Μα κυρίως στη Γλώσσα, την Ιστορία και τον Πολιτισμό μας. Για να γίνουν ενεργοί και δημιουργικοί φορείς μια μακραίωνης παράδοσης που έχει πολλά να προσφέρει στο σύγχρονο κόσμο. Οικοδομόντας πρότυπα ζωής που μπορούν να λύσουν το γόρδιο δεσμό της Βαρβαρότητας που προσώρας κυριαρχεί παγκοσμίως...

Ας τολμήσει, λοιπόν, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να δώσει λόγο και ρόλο στους Πληροφορικούς. Ας μελετήσει τις προτάσεις τους (https://goo.gl/Xt8SB0). Ας ξεκινήσει, μαζί με τους καθηγητές Πληροφορικής, την υλοποίησή τους. Είναι προτάσεις που δεν κοστίζουν. Μάλλον μειώνουν και τα λειτουργικά κόστη καθώς πολλές από αυτές αφορούν την υιοθέτηση του Ελεύθερου Λογισμικού στην εκπαίδευση. Προτάσεις που, αν υλοποιηθούν με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, μπορούν να απογειώσουν το Ελληνικό Σχολείο μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο.

Με χιούμορ θα νικήσουμε, Έλληνες σηκωθείτε! Πιείτε και τραγουδήσετε, με λύρα 'ντισταθείτε!

Όποιος μπορεί στα δύσκολα το χιούμορ να μη χάνει
θα βρει λιμάνι σίγουρο κι ας γίνεται τσουνάμι!

Ο Έλληνας ανέκαθεν με τα θεριά παλεύει
κι ομπρος στα πιο ανήμερα στέκεται και χορεύει.

Πιείτε, διασκεδάσετε Έλληνες στον πλανήτη
και ξέρετε πως ο Θεός πίνει ρακή απ´ την Κρήτη.

Και λεω πως παρατηρεί με θαυμασμό το γλέντι
εκείνων που γνωρίζουνε τον Αληθή Αφέντη.

Αφέντης είναι ο Χριστός όχι ο Σταυρωμένος
μα ο μεγάλος Μερακλής που είν' Αναστημένος!

Αλήθεια αναστήθηκε και πήγε του Πατέρα
ρακή, ως λεν, Ανωγειανή να πίνει όλη μέρα!

Ήπιε-ν-τη πάλι σήμερα σ' ωραίο ποτηράκι
στο κέφι βγήκε και γλεντά σαν το μικρό παιδάκι.

Κι άρχιζει πρώτος το χορό μαζί με την Μητέρα
του γιού-ν-του την Πανάγια της Άννας θυγατέρα.

Και λέει "Εβίβα! Σήκω Αδάμ Εύα, Αβραάμ, και Σάρα
και σύρετε και στο χορό του Ισραήλ τη φάρα...

... Εκείνους που σταυρώσανε τον Γυιο μου και γυρνούνε
εδά εις την υφήλιο και τον κατηγορούνε...

... Τσοι συγχωρώ τσ' ανόητους, εβγήκα εις το κέφι,
κι αν ντρέπονται ας πιάσουνε να μου βαράνε ντέφι...

... Το ξέρω δυσκολεύονται στο κέφι για να βγούνε
αφού ρακή Ανωγειανή δεν έχουνε να πιούνε...

... Αρχάγγελέ μου Γαβριήλ άμε στ' Ανώγεια ΤΩΡΑ
και πες στα ρακοκάζανα να φτιάξουνε τα δώρα...

... για να σταλούν στο Τελ Αβιβ με πτήση υπερταχεία,
ν' αρχίσει η διανομή και η ρακοποσία."

Αυτή η ανταπόκριση που φίλοι μου λαμβάνω
ψηλά από τους ουρανούς και την απολαμβάνω!

Οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού!

Συγκλονιστικά επίκαιρος ο Φρειδερίκος Νίτσε μας βοηθά να κατανοήσουμε προς τι το μίσος εναντίον του λαού μας από τους άρχοντες του κόσμου τούτου...

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

 

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Δείτε περισσότερα για το Νίτσε και τα ανωτέρω από τη διεύθυνση: http://tvxs.gr/news/biblio/f-nitse-oi-ellines-einai-oi-inioxoi-kathe-eperxomenoy-politismoy

Ψηφίδες πατριδογνωσίας: Όταν οι Αλβανοί ζητούσαν να γίνουν Έλληνες...

Προχθές, με αφορμή το ζήτημα που έχει προκύψει με το αίτημα του Πάνου Καμμένου περί αποπομπής του Μουζάλα από την κυβέρνηση,  διατύπωσα την πρόταση (http://moumoutzis.blogspot.gr/2016/03/blog-post.html) για επάνοδο στο προσκήνιο της πρότασης του Μιχάλη Χαραλαμπίδη να δοθεί το όνομα "Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής" στο κρατίδιο των Σκοπίων. Μια πρόταση που αποσκοπεί στη δημιουργία μιας "Ελβετίας των Βαλκανίων" με απώτερο στόχο την συναδέλφωση και την αρμονική συνεργασία όλων των Βαλκανικών λαών.

Έχει μεγάλη αξία να κατανοήσουμε εμείς οι Έλληνες ότι όλες οι ταυτότητες των Βαλκανικών κρατών συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την Ελληνική Ιστορία. Γι' αυτό και τα σύμβολα (σημαίες...) και οι ονομασίες είναι σε πολλές περιπτώσεις Ελληνικά: Ο Δικέφαλος Αετός στη σημαία της Αλβανίας, το όνομα Ρωμανία στην πάλαι ποτέ Μολδοβλαχία κ.λ.π. κ.λ.π.

Είναι, δυστυχώς, μεγάλες οι αδυναμίες της Ελληνικής Διπλωματίας δεκαετίες τώρα να αξιοποιήσει αυτά τα δεδομένα. Έτσι, κάποτε βρεθήκαμε να φιλονικούμε με τους Ρουμάνους για την δήθεν "βλάχικη μειονότητα" στην Ελλάδα και σήμερα με τους Αλβανούς για τους Τσάμηδες κ.λ.π.

Ως μια ελάχιστη ψηφίδα πατριδογνωσίας, σας παρακαλώ να μελετήσετε το παρακάτω πόνημα που αναφέρεται στην Αλβανική ταυτότητα και τις περιπέτειές της: http://elefterosarthrografos.blogspot.gr/2016/03/blog-post_954.html

Επειδή τέτοια άρθρα πολύ συχνά αποσύρονται, το αντιγράφω και εδώ για να μην εξαφανιστεί και το ψάχνετε:

Οι φορές που οι Αλβανοί θέλησαν να συνδεθούν με την Ελλάδα και η κατασκευή του Αλβανικού κράτους. 

Γράφει η *Μελίνα Κονταξή

Το 1908 στα Σκόπια έγινε μια συνέλευση για να επιλεγεί το εθνικό αλφάβητο της   Αλβανίας. Επιλέχθηκε το λατινικό αν και επίσημη γλώσσα στις εμπορικές  συναλλαγές ήταν τα Ελληνικά. Ο Βίκτωρ Μπεράρ στο έργο του Τουρκία  και  Ελληνισμός (1832)  γράφει…

«Η χριστιανική  κοινότητα  του Ελβασάν είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού εδώ στα βόρεια. Όλοι αυτοί εδώ οι Αλβανοί καταλαβαίνουν και όλοι τους σχεδόν μιλούν τα Ελληνικά… θεωρούν τους  εαυτούς τους Έλληνες». 

Δεν είναι  τυχαίο ότι το 1829  56 αγάδες στην Λιαπουριά αποφάσισαν να επαναστατήσουν και ύψωσαν Ελληνική σημαία ζητώντας την ένωση με την Ελλάδα.   Η κυβέρνηση τότε δεν μπορούσε να στηρίξει  την επανάσταση.

Ο Γκιόν Λέκας επαναστατεί στο Κουρβέλεσι, περιοχή ανάμεσα στο Δέλβινο και την Αυλώνα, η επανάσταση γενικεύεται και στις 15 Αυγούστου του 1847 οι μπέηδες Τόσκηδες και οι οπλαρχηγοί γράφουν μια επιστολή στον Όθωνα ζητώντας να τους δεχτεί ως υπηκόους σε περίπτωση που πετύχαινε η επανάσταση, με ειδική συμφωνία που προέβλεπε την προστασία του θρησκεύματος (οι Τόσκηδες θεωρούνται εξαλβανισμένα ελληνικά φύλα και κάποιοι εξ αυτών ήταν και μουσουλμάνοι).

Ο γεωγράφος Stanford και ο Αυστριακός γεωγράφος και εθνολόγος Kampt διακρίνουν τους Τόσκηδες από τους Γκέγκηδες και τους συσχετίζουν με τους  Έλληνες.

Το 1907 ο σπουδαγμένος στην Ζωσιμαία σχολή των Ιωαννίνων, μετέπειτα πρώτος  πρωθυπουργός της Αλβανίας, υπέγραψε συμφωνία για διαχωρισμό ελληνικών και  αλβανικών εδαφών με τον πρωθυπουργό Θεοτόκη. Ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις του και όχι μόνο για τα Βαλκάνια όπως αποτυπώνονται σ ένα άρθρο του…

«Όλαι σχεδόν αι παραλίαι της Μικράς Ασίας, από των προπόδων του Ταύρου μέχρι  και της Ηράκλειας του Πόντου είναι Ελληνικαί»…

Ως Ελληνική αναφέρει και την  Προποντίδα, ενώ χαρακτηρίζει το Ελληνικό έθνος ως το σπουδαιότερο και κυριότερο στοιχείο της Ανατολής (ευτυχώς που οι εθνοαποδομητές δεν ήταν ο κανόνας τότε).

Τελευταία προσπάθεια έγινε το 1943 όταν πρότειναν οι Αλβανοί την ένωση της Βόρειας  Ηπείρου με την Ελλάδα και την προσάρτηση της υπόλοιπης  Αλβανίας  στην Ελλάδα, ενόψει της ανόδου του Χότζα μετά την επικείμενη αποχώρηση των  Γερμανών.

Από όλα τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι ποτέ δεν είχαμε διπλωματία και  καταντήσαμε να πρέπει να εξηγούμε γιατί οι απόγονοι των συνεργατών των ναζί θα πρέπει να αισθάνονται τυχεροί αφού οι πρόγονοι τους δεν τιμωρήθηκαν όπως τους άξιζε (ένας από τους γιούς των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς αφηγήθηκε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) πως οι τσάμηδες έδωσαν στους Γερμανούς που ήθελαν άτομα για να εκτελέσουν, τα ονόματα 49 προκρίτων που ήταν εμπόδιο στην προπαγάνδα τους). Ποτέ όμως δεν είναι αργά για την διεκδίκηση νομικής και ηθικής αποζημίωσης από τα θύματα των συνεργατών των ναζί.   

Οι Ελληνικές ηγεσίες πέρα από τζάμπα ρητορικές κάποιων, άφησαν στην τύχη του τον Βορειοηπειρωτικό  Ελληνισμό. Δεν εκμεταλλεύτηκαν καμιά ευκαιρία  που θα οδηγούσε στην διασφάλιση της ελευθερίας όλης της ενιαίας και ελληνικής Ηπείρου.

Παρεμπιπτόντως… κάποιος να ενημερώσει τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, έστω και καθυστερημένα, ότι ο όρος Βόρειος Ήπειρος είναι επίσημος και καθιερώθηκε με το ‘‘πρωτόκολλο της Κέρκυρας’’ που υπέγραψε η Αλβανία. Δεν είναι ακριβής σε ότι αφορά την αρχαία Ελληνική ενιαία ήπειρο, είναι τεχνητό κατασκεύασμα για χάρη της Αλβανίας. Ευχαρίστως να τον καταργήσουμε για να είμαστε και ιστορικά ακριβείς και να επαναφέρουμε τον όρο Ήπειρος και για την περιγραφή του βορείου τμήματος της ενιαίας Ηπείρου, που η υπόθεση του εκκρεμεί από το 1946.

Οι Ελληνικές ηγεσίες δεν υποχρέωσαν την Αλβανία να τηρήσει τις υπογραφές της, δεν επεδίωξαν την τιμωρία των συνεργατών των ναζί Τσάμηδων, με αποτέλεσμα να αποθρασυνθούν, και αδιαφορούν παντελώς για την παραβίαση ακόμα και βασικών   ανθρώπινων δικαιωμάτων των βορειοηπειρωτών.

Μόνο που οι υπογραφές δεν σβήνουν, ούτε η ιστορία… ας το θυμούνται οι γείτονες.   

*Σπούδασε 
Βαλκανικών Σλαβικών -Ανατολικών Σπουδών με 
Μεταπτυχιακό στην Ιστορία

Στη Σμύρνη το εικοσιδυό...

Στη Σμύρνη το εικοσιδυό η σκέψη μου γυρίζει
γιατί 'μαι γόνος πρόσφυγα, ΑΥΤΟ ΜΕ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ!

Η προσφυγιά τον Έλληνα τον έχει σημαδέψει
και πρόσφυγα όπου θα δει, τρέχει να τον μαζέψει.

Γιατί θυμάτ' ο Έλληνας τι έγινε στη Σμύρνη
το αίμ' αυλάκι έκανε, κανείς Ρωμιός μη μείνει...

Μιλιούνια γυναικόπαιδα τρέχανε να σωθούνε
σε πλοία των Συμμάχων μας με νύχια ν' ανεβούνε.

Και βλέπανε οι Σύμμαχοι το αίμα και το σκότος
μια μπαταριά αν ρίχνανε, σωνότανε ο τόπος.

Μα κανονιά δεν ρίξανε. Καυτά νερά να κάψουν
τους Έλληνες ερίχνανε, οι Τούρκοι να τους σφάξουν.

Και τώρα τα καμώματα που κάνουνε, αλήθεια,
εκείνα μου θυμίζουνε, δεν είναι παραμύθια...

... που λένε για "συνωστισμό"... Ήταν σφαγή μεγάλη
κι οι Σύμμαχοι υπεύθυνοι είναι πολύ μεγάλοι.

Εμάς εβάλανε μπροστά για τα πετρελαιά τους
κι "ευχαριστώ" μας λέγανε με τα καυτά νερά τους...

Δεν φταίνε αυτοί, φταίμε εμείς, που θέλουμε Συμμάχους.
Μόνοι μας από 'δω και μπρος! Χωρίς ανθρωπομάχους!

Ανθρωπομάχοι αληθινά εταίροι "Σταυροφόροι"
και θέλουνε τους πρόσφυγες να πνίξουν, οι διαόλοι...

Όσο υπάρχουν Έλληνες, φαίνεται το ποιόν τους
πως είν' ακόμη Βάρβαροι, στο σκοτεινό μυαλό τους.

Και λέω: ίσως θέλουνε τσ' Έλληνες ν' αφανίσουν
να μην υπάρχει σύγκριση, κι έτσι να 'πικρατήσουν.

Μα υπάρχουνε και Άνθρωποι στα Βάρβαρα τα Κράτη!
Αυτοί ζητώ να σηκωθούν! Ν' αλλάξουνε τον χάρτη!

Να κάνουν Επανάσταση! Να ρίξουν κυβερνήσεις!
Να στείλουν θέλω γρήγορα κάποιες καλές ειδήσεις:

Πώς άλλαξαν τα πράγματα, Άνθρωποι κυβερνούνε
σε χώρες Ευρωπαϊκές που τώρ' ασχημονούνε.

Εμπρός λοιπόν! Ανάσταση φωνάξτε Ευρωπαίοι!
Έχετε αλήθεια παλαιά πολύ μεγάλα Χρέη!

Χρέη σ' εμάς τους Έλληνες που αιώνες τυραννάτε
και λέτε τους προγόνους μας δήθεν ότι τιμάτε.

Αρχαίους όποιος εκτιμά Έλληνες ας φροντίσει
εκείνων τους απόγονους ΤΩΡΑ να βοηθήσει...

... ΤΩΡΑ! Στη δύσκολη στιγμή! Που δίνουμε τη μάχη
να σώσουμε τους πρόσφυγες χωρίς να γίνουν λάθη!

Μακάρι να εισακουστώ, Ανάσταση να γίνει
πρόσφυγας απροστάτευτος, Θέ μου, κανείς μη μείνει!

Γιορτάζουνε την Κυριακή Πάσχα οι Ευρωπαίοι
Πάθη Χριστού και Σταύρωση! Και τα δικά τους Χρέη...

... εις το Θεό ξεχάσανε που "αγάπα τον πλησίον
ως εαυτό" μας δίδαξε. Αλλιώς μηδέν! Και Μείον!

Ιδού λοιπόν: Ανάσταση! Ας γίνει όπως πρέπει!
Το Πάσχα να 'ναι αληθινό! Να φύγουνε τα νέφη!

Αν είστε τέκν' αληθινά της Χριστιανωσύνης
ας σταματήσουν αυθωρεί οι πράξεις καταισχύνης!

Για αλλαγή εντός 24ώρου μιλά η "Πυθία"...

Καλά, μερικοί έχουν χάσει τον ύπνο τους φαίνεται... Και πάνω στην αϋπνία παραληρούν...

Διαβάζω αίφνης το τελευταίο editorial του κ. Ψυχάρη στο Βήμα και μένω ενεός:

Το επιτυχώς κυβερνάν προϋποθέτει επιτυχώς προβλέπειν. Σε απλά ελληνικά (για να καταλαβαίνουν και όσοι αμαθείς όντες ταλαιπωρούν τη γλώσσα) αυτό σημαίνει ότι βασικό όπλο για σωστή διακυβέρνηση είναι η πληροφορία.

Πέραν τούτου η ήρεμη δημόσια ζωή έχει την αυτονόητη αξία της για τη λειτουργία της Πολιτείας.

Στη σημερινή Ελλάδα είναι αμφίβολο αν οι κυβερνώντες λαμβάνουν υπόψη τους τις αρχές αυτές.

Διερωτάται ο απλός πολίτης αν πράγματι είναι τόσον περιορισμένη η ικανότης των περισσοτέρων υπουργών στο να προβλέπουν λ.χ. τις εξελίξεις στην οικονομία ώστε να προλαβαίνουν εξελίξεις και πράξεις που προκαλούν δημόσια οργή με αποτέλεσμα να ανακαλούνται προτού προλάβουν να ισχύσουν αποφάσεις και νόμοι.

Περαιτέρω όλα αυτά συμβαίνουν σε μια Πολιτεία της οποίας η διακυβέρνηση ασκείται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη ηρεμίας, ιδίως όταν η ανεργία διαρκώς αυξάνεται δηλητηριάζοντας την κοινωνία.

Αντί εργασίας προσφέρονται στον λαό άρτος και θεάματα - ούτε καν αυτά! Τα θεάματα βεβαίως περιορίζονται σε ασέβειες προς τη Βουλή των Ελλήνων. Η Εθνική Αντιπροσωπεία περιορίζεται στην παρακολούθηση επεισοδίων τα οποία λαμβάνουν χώρα είτε μέσα στο Κοινοβούλιο είτε σε θρασείς πράξεις περί τη Βουλή.

Είναι αξιοσημείωτο ότι και η προπαγάνδα μοιάζει κωμωδία, εκτός βέβαια αν θεωρήσουμε ότι ο περιβόητος Γ. Γεωργαλάς ως κυβερνητικός εκπρόσωπος της χούντας έχει αφήσει στα κυβερνητικά γραφεία υποδείξεις εργασίας!!

Υπάρχει λόγος ανησυχίας; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε ότι η Οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας. Η αλλαγή μπορεί να γίνει εντός 24ώρου...

Τι θέλει άραγε να πει ο "ποιητής" όταν, μετά από την υπόμνηση των αυτονόητων, καταλήγει:

"Είναι αξιοσημείωτο ότι και η προπαγάνδα μοιάζει κωμωδία, εκτός βέβαια αν θεωρήσουμε ότι ο περιβόητος Γ. Γεωργαλάς ως κυβερνητικός εκπρόσωπος της χούντας έχει αφήσει στα κυβερνητικά γραφεία υποδείξεις εργασίας!! Υπάρχει λόγος ανησυχίας; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε ότι η Οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας. Η αλλαγή μπορεί να γίνει εντός 24ώρου..."

Προς τι η αναφορά στον Γεωργαλά; Και πώς εννοεί την εντός 24ώρου κατακλυσμιαία, κατά τα λεγόμενά του, αλλαγή; Μήπως με μεθόδους Γεωργαλά και των συν αυτώ; Ή μήπως με την αποπομπή κάποιων που κάνουν φασαρία; Όπως του Υπουργού Εθνικής Αμύνης και των Ανεξάρτητων Ελλήνων συνολικά από τον κυβερνητικό συνασπισμό; Αυτό εννοείτε κ. Ψυχάρη; Ή κάτι άλλο; Μπορείτε να διευκρινήσετε, παρακαλώ;

Υπάρχει Σχέδιο!

Υπάρχουν κάποια βιώματα που δύσκολα μεταφέρονται με το λόγο. Βιώματα που εδράζονται στις μνήμες της παιδικής μας ηλικία, στους μύθους του Γένους με τους οποίους γαλουχήθηκαν οι γενιές των γονιών μας: "Πάλι με χρόνους, με καιρούς"...

Εδώ και καιρό, έχω την αίσθηση ότι παρακολουθούμε την εκδίπλωση ενός Σχεδίου που αποσκοπεί στην αποκατάσταση του Ελληνισμού μετά από αιώνες λεηλασιών και σφαγών, προσφυγιάς και πόνου. Μια πορεία τραγική και επική που για λόγους συνεννόησης μπορούμε να οριοθετήσουμε ιστορικά από το έτος 1204 με την Άλωση της Πόλης από τους Φράγκους ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, από το έτος 1071 με τη μάχη του Ματζικέρτ: Σχεδόν 1000 χρόνια υποχώρησης του Ελληνισμού απέναντι σε μια διπλή γεωπολιτική πίεση: Από τους βάρβαρους της Δύσης και τους βάρβαρους της Ανατολής. Σχεδόν 1000 χρόνια Αντίστασης στην Βαρβαρότητα!

Το Σχέδιο στο οποίο αναφέρομαι δεν έχει καμία σχέση με τα ανθρώπινα πράγματα. Έχει μια ποιότητα άλλου τύπου. Κάποιοι το ονομάζουν "Λογική της Ιστορίας". Έστω!

Το Σχέδιο γίνεται συνήθως αντιληπτό εκ των υστέρων. Όταν υπάρξει μια ασφαλής απόσταση από τα γεγονότα. Όταν διαφανούν οι πραγματικές συνέπειες πράξεων και παραλείψεων πέρα από αρχικούς σχεδιασμούς ή επιχειρησιακές ανεπάρκειες κατά την εφαρμογή των "ανθρώπινων σχεδιασμών". Και το Σχέδιο αυτό, σταθερά και επίμονα τα τελευταία χρόνια θέλει την Ελληνική Προοπτική (κάποιος την έχει ονομάσει Ευτοπία) να βγαίνει ολοένα και πιο ορατή, απτή, παρούσα στο ιστορικό προσκήνιο!

Να γίνω, όμως, πιο συγκεκριμένος: Σε ανάρτησή μου στις 2 Ιουλίου 2015, εν όψει του κρίσμου δημοψηφίσματος, είχα επισημάνει τα εξής, σε σχέση με τη γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή μας:

Ως Έλληνες δεν θα πρέπει να βλέπουμε φοβικά τις όποιες ανακατατάξεις στην περιοχή μας. Και, κυρίως, δεν θα πρέπει να λησμονούμε τους Έλληνες στην Ουκρανία, τους Ρούμ στη Μέση Ανατολή καθώς και την πνευματική μας παρουσία και Ιερή Ευθύνη στην Κωνσταντινούπολη, την Ιερουσαλήμ και την Αλεξάνδρεια όπου βρίσκονται τα τρία Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία.
[...]
Αν οι γεωπολιτικές ανακατατάταξεις (που γίνονται εκ των πραγμάτων και παρά τη δική μας αντίθετη επιθυμία) αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης και σχεδιασμού στοχευμένων παρεμβάσεων, ενδέχεται η Επόμενη Μέρα, αν παρ' ελπίδα αποτύχει το Ευρωπαϊκό πρότζεκτ (υπάρχει πάντα αυτό το ενδεχόμενο, ανεξάρτητα από τις δικές μας διακηρυγμένες και ειλικρινείς προθέσεις) να μας βρει σε ενδιαφέρουσα θέση... Κι αν, όπως όλοι ευχόμαστε και επιδιώκουμε, το Ευρωπαϊκό πρότζεκτ ολοκληρωθεί επιτυχώς, με βάση τις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης και του Ανθρωπισμού, όπως ξεκίνησε, τότε και πάλι εμείς μπορούμε να είμαστε εκείνοι που θα εγγυηθούν την αρμονική συνεργασία της Κοινής Ευρωπαϊκής Πατρίδας με τους Ιστορικούς Λαούς της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και Εύξεινου Πόντου.

Τότε που γράφονταν αυτές οι σκέψεις, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από ό,τι είναι σήμερα. Πολλοί, μεταξύ αυτών κι εγώ, προσδοκούσαμε ότι με ένα συντριπτικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, θα άνοιγε ο κύκλος για την απάγκίστρωση της πατρίδας μας από τη μέγγενη του χρηματοπιστωτικού χάους στην οποία βρέθηκε παγιδευμένη εξαιτίας των εγκληματικών πράξεων και παραλείψεων πολιτικών ηγεσιών. Το συντριπτικό ΟΧΙ για το οποίο αγωνιστήκαμε και πετύχαμε φάνηκε να πεθαίνει λίγες μέρες μετά κατά τη διαπραγμάτευση-εκβιασμό που ακολούθησε... Οι πατριωτικοί μεν, ανθρώπινοι δε, σχεδιασμοί (ή έστω ερασιτεχνισμοί) φάνηκε να καταρρέουν. Η δε γεωπολιτική κατάσταση συνέχισε να οξύνεται.

Με την είσοδο του 2016, μια νέα παράμετρος ήρθε να προστεθεί στην πολύπλοκη και ιδιαίτερα κρίσιμη Ελληνική πραγματικότητα: Η στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Ας θυμηθούμε, όμως, τι συνέβη ακριβώς: Πριν από 40 ημέρες ακριβώς, στις 8 Φεβρουαρίου 2016, η καγκελάριος της Γερμανίας, κατά τη διάρκεια συνάντησής της με την τουρκική κυβέρνηση στην Άγκυρα, προτείνει τη Νατοϊκή παρέμβαση, κάτι που δέχεται η τουρκική πλευρά. Το ΝΑΤΟ αιφνιδιάζεται. Το ίδιο και η Ελληνική Κυβέρνηση. Τελικά συναινεί με μια κίνηση που προβλημάτισε πολλούς, του γράφοντος μη εξαιρουμένου.

Στις 12 Φεβρουαρίου 2016, με μια νηφάλια και τεκμηριωμένη ανάλυσή του, ο Νίκος Σταματάκης αναδεικνύει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές της Νατοϊκής παρουσίας στο Αιγαίο, πέρα από αριστερίστικες ιδεοληψίες και δεξιόστροφες πατριδοκαπηλίες. Από την ανάλυση αυτή ξεχωρίζω και αντιγράφω κάποιες ιδιαίτερα σημαντικές παρατηρήσεις που δικαιώθηκαν στο διάστημα που μεσολάβησε:

H εσπευσμένη αποστολή νατοϊκών ναυτικών δυνάμεων στο Αιγαίο (εντός 24 ωρών!!) υπό το πρόσχημα της πρόσκλησης από την Γερμανία, την Τουρκία και την Ελλάδα για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης έχει πολλαπλή σημασία και περικλείει πιθανότατα κινδύνους – αλλά ίσως και κάποιες ευκαιρίες και δυνατότητες – για τα ελληνικά συμφέροντα.
[...]
Η κορύφωση του συριακού δράματος πολλαπλασιάζει τον αριθμό των προσφύγων αλλά ανεβάζει και το γεωστρατηγικό αδιέξοδο. Διαφαίνεται ότι υπάρχει συνεννόηση ΗΠΑ-Ρωσίας σε αρκετά σημεία και ιδιαίτερα:
1) Στην ανάγκη δημιουργίας κουρδικού κράτους με ταυτόχρονη «δραστική» περικοπή του μεγέθους και της σημασίας της Τουρκίας. Μάλιστα η πολύ πρόσφατη συνάντηση (και παρασημοφόρηση!) ανώτατων αμερικανών αξιωματούχων στο Κομπάνι με την κουρδική ηγεσία του YPD αποτέλεσε τη συμβολική επισφράγιση αυτού.
2) Στην προσωρινή παραμονή του προέδρου Ασαντ στην εξουσία.
Υπάρχει ωστόσο και αρκετή ασάφεια για τον έλεγχο του νέου υπό δημιουργία κουρδικού κράτους αλλά και περισσή αμοιβαία δυσπιστία. Στην ασάφεια και τη δυσπιστία αυτή εντοπίζεται και η ανάγκη του ΝΑΤΟ να έχει έντονη παρουσία στο Αιγαίο. Δεν θα στείλει άλλωστε τα πολεμικά του ολόκληρο ΝΑΤΟ να παίζουν ντουφεκιές και κλεφτοπόλεμο με τους λαθρέμπορους…
[...]
Εάν όμως κάποιος δεί την νατοϊκή επιχείρηση στο Αιγαίο υπό το πρίσμα της συριακής κρίσης τότε ίσως να οδηγηθεί και σε κάποια άλλα συμπεράσματα:
1) Εάν μεν Αμερικανοί και Ρώσοι έχουν καταρχήν συμφωνήσει για τη δημιουργία του Κουρδιστάν και την περικοπή του μεγέθους και του ρόλου της Τουρκίας, τότε η παρουσία του στόλου στο Αιγαίο δεν ενισχύει μόνο τις δυτικές θέσεις απέναντι στη Ρωσία, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει στον έλεγχο του παρανοϊκού διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου, των οποίων οι δηλώσεις και κινήσεις μπορούν να τινάξουν όλη τη Μέση Ανατολή στον αέρα και να οδηγήσουν σε παγκόσμιο πόλεμο… Ετσι ενώ οι Ερντογάν και Νταβούτογλου είναι «πανευτυχείς» που επιτέλους «το ΝΑΤΟ εμπλέκεται», μέσα στην εγωκεντρική φαντασιοπληξία τους βλέπουν «το τυρί» αλλά δεν βλέπουν τη «φάκα» που το ίδιο το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί τους έχουν στήσει…
2) Υπό το ίδιο πρίσμα η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο – εφόσον βέβαια τηρηθούν ορισμένες μίνιμουμ απαιτήσεις της Ελλάδας περί σεβασμού των κυριαρχικών της δικαιωμάτων – εξασφαλίζει ότι το παραπάνω παρανοϊκό δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου δεν θα καταφύγει σε επέλαση προς Δυσμάς και σε ελληνοτουρκικό πόλεμο με κάποια γελοία αφορμή και ίσως κάποια απόβαση σε ελληνικό έδαφος.. Μια τέτοια προς δυσμάς επέλαση βασικό στόχο θα είχε να σώσουν το τομάρι τους μέσα στην εθνικιστική έξαψη που θα ακολουθούσε… Επειδή, όπως τώρα βαδίζουν τα πράγματα, με την επερχόμενη δημιουργία κουρδικού κράτους με διέξοδο στη Μεσόγειο και οι δυό τους έχουν εξασφαλισμένη την κρεμάλα σε κεντρική πλατεία της Πόλης ή της Αγκυρας και μάλιστα εντός του έτους…

Οι εξελίξεις που μεσολάβησαν και δικαίωσαν το συντάκτη είναι κυρίως τρεις:

1. Οι Κούρδοι στα βόρεια της Συρίας προχώρησαν στη συγκρότηση αυτόνομης ουσιαστικά οντότητας.
2. Οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν από τη Συρία ενώ παρέμειναν εκεί οι απαραίτητες εγκαταστάσεις που διασφαλίζουν την πορεία προς ομαλοποίηση της κατάστασης και αποτροπής πιθανής Τουρκικής εισβολής.
3. Οι Τούρκοι υπαναχώρησαν σε σχέση με τα επισήμως συμφωνηθέντα για την αποστολή της Νατοϊκής δύναμης στο Αιγαίο αντιλαμβανόμενοι το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η πολιτική τους.

Σε αυτή την νέα πραγματικότητα, ένας απρόσμενος "κεραυνός" έρχεται να πέσει δια στόματος του Προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων: Θέτει θέμα παραίτησης του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα! Ακολουθούν οι δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που τοποθετούνται υπέρ του Μουζάλα υπενθυμίζοντας σε όλους την εθνομηδενιστική νοοτροπία ενός μεγάλου μέρους της υπαρκτής (κέντρο)Αριστεράς. Καθώς και οι εθνικιστικές κορώνες όσων επιδιώκουν να πάρουν συγχωρωχάρτι για τις καταστροφικές τους πολιτικές στην οικονομία και τα εθνικά θέματα εδώ και χρόνια. Έτσι, μέσα από μια απίστευτη καραμπόλα λεκτικών ατοπημάτων, παρορμητικών αντιδράσεων, επικοινωνιακών και μικροκομματικών τεχνασμάτων, το γεωπολιτικό παζλ φαίνεται να διευρύνεται και οι εθνικοί κίνδυνοι (κατά τα λεγόμενα των πολλών) να πολλαπλασιάζονται.

Ωστόσο, όπως τον Ιούλιο, έτσι και τώρα, επιμένω προσωπικά να εστιάζω στις μεγάλες γεωπολιτικές ευκαιρίες που ανοίγονται για τη χώρα. Έχω και πάλι αυτή την αίσθηση ότι ένα Σχέδιο που μας υπερβαίνει όλους βρίσκεται σε εξέλιξη. Ένα Σχέδιο που έχει τεθεί σε εφαρμογή εδώ και καιρό και που τώρα φαίνεται να διανύει την πλέον κρίσιμη φάση του. Αν το αντιληθφούμε και κινηθούμε με μορφωτική επάρκεια και τόλμη, μπορεί να ανατείλει μια Νέα Ημέρα όχι μόνο για τους Ιστορικούς Λαούς της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής αλλά και για τους Ιστορικούς των Βαλκανίων! Με αυτές τις σκέψεις θα κλείσω εδώ τη σημερινή μου ανάρτηση παραπέμποντας σε ένα κείμενο ιδιαίτερης αξίας. Ένα κείμενο που θα μπορούσε να αποτελέσει την απαρχή για μια άλλου τύπου προσέγγιση στο θέμα της ονομασίας των κρατιδίου των Σκοπίων. Μια προσέγγιση που προτάσσει την παγκοσμιοποίηση από τα κάτω: Την παγκοσμιοποίηση και την τάξη των λαών, όπως πρεσβεύει ο συντάκτης του. Το κείμενο αυτό έχει τίτλο "Ένα όραμα για τα Βαλκάνια - Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής". Δεν υπάρχει δυστυχώς στο διαδίκτυο για να σας παραπέμψω. Μπορείτε ωστόσο να το διαβάσετε στο βιβλίο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη "Ελληνική Πολιτική Παιδεία - Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη" το οποίο σας προτρέπω να προμηθευτείτε και να μελετήσετε διεξοδικά και καθ΄ ολοκληρίαν!

Πετράκης Γιάλλουρος, ένας σύγχρονος Ήρωας που πέρασε σαν σήμερα πριν 60 χρόνια στην αθανασία σε ηλικία 17,5 ετών

Η γνώση της ιστορίας του λαού μας και η ανάδειξη θετικών προτύπων αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο για την υπέρβαση της πολύμορφης κρίσης. Είναι δε ιδιαίτερα σημαντικές παράμετροι για να μπορέσει η νέα γενιά να κατανοήσει ποια είναι η πραγματική κληρονομιά της και η προοπτική της, πέρα από τη φλυαρία των ΜΜΕ και τον εντέχνως καλλιεργούμενο αποπροσανατολισμό...

Η σημερινή μέρα προσφέρει μία ευκαιρία αυτογνωσίας και ανάδειξης ενός άγνωστου στους πολλούς νεανικού προτύπου. Μιλώ για τον Πετράκη Γιάλουρο που πέρασε σαν σήμερα, πριν από 60 χρόνια, στην αθανασία. Σε ηλικία 17,5 ετών!

Ο Πετράκης Γιάλλουρος γεννήθηκε στο χωριό Ριζοκάρπασο, της επαρχίας Αμμοχώστου, στην Κύπρο, στις 29 Αυγούστου 1938. Φονεύθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1956 στην Αμμόχωστο από Άγγλους, κατά τη διάρκεια μαχητικής διαδήλωσης την οποία καθοδηγούσε.

Ο Πετράκης Γιάλλουρος φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Ριζοκαρπάσου, και όταν φονεύθηκε, ήταν τελειόφοιτος του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου. Ψηλός, λεπτός, με σγουρά μαλλιά και γαλανά μάτια και πάντα πρώτος στα μαθήματά του, ο Πετράκης ήταν ο σημαιοφόρος στις εκδηλώσεις του σχολείου του. Λόγος του και κουβέντα του, αφηγείται η μάνα του, ήταν πάντα η Ελλάδα. Καημός του και πόθος, όνειρο και τραγούδι του, η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Ήταν ο υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Καθήκοντά του ήταν η οργάνωση των μαθητών του σχολείου του, η γραφή και διδασκαλία τραγουδιών αγωνιστικού περιεχομένου, η διανομή φυλλαδίων, η απόκρυψη και διακίνηση οπλισμού, η μεταφορά της αλληλογραφίας και η οργάνωση μαχητικών μαθητικών διαδηλώσεων. Για τις δραστηριότητές του αυτές είχε επισημανθεί από τους κατακτητές, οι οποίοι και τον κυνηγούσαν.

Στις 6 Φεβρουαρίου 1956 οι μαθητές του Γυμνασίου Αμμοχώστου συγκρούστηκαν με το αγγλικό στρατό και διατάχθηκε το κλείσιμο του Γυμνασίου. Την επομένη, 7 Φεβρουαρίου 1956, μεγάλη δύναμη μαθητών του Γυμνασίου και του Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου συγκεντρώθηκαν στην οδό Ερμού και οργάνωσαν διαδήλωση. Κατά τη διάρκειά της έστησαν οδοφράγματα και λιθοβολούσαν τους Άγγλους στρατιώτες. Εκείνοι χρησιμοποίησαν πραγματικά πυρά εναντίον των διαδηλωτών. Κατά την αποχώρηση, Άγγλος στρατιώτης στόχευσε και πυροβόλησε τον Πετράκη Γιάλλουρο στο μέρος της καρδιάς. Ο Πετράκης προχώρησε δέκα βήματα περίπου, κραύγασε "ζήτω η Ένωση" και έπεσε. Ήταν ο πρώτος μαθητής που το αίμα του πότισε τη γη της ελληνικής Κύπρου.

O μικρός μας ήρωας που λάτρευε την Ελλάδα και ονειρευόταν την ένωση της Κύπρου με αυτήν, έλεγε στην μητέρα του «Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας». Αξιομνημόνευτα είναι και τα λόγια του Ηρώα προς τον πατέρα όταν βρισκόταν σε εκπαιδευτική εκδρομή στην Ελλάδα με τον Ευαγόρα Παλλικαρίδη. Έγραφε τότε ο Γιάλλουρος στον πατέρα του: «Μόλις πάτησα το Άγιο χώμα της Ελλάδος, μια βαθειά συγκίνησις με κατακυρίευσε και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, αφ’ ενός λόγω του ότι πατούσα στην Ελεύθερη Πατρίδα, αφ’ ετέρου διότι σκέφτηκα ότι η ιδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος έμενε υπόδουλη κάτω από τον βαρύ ζυγό των Άγγλων, ενώ έπρεπε να είναι κι αυτή ένα κομμάτι της Ελεύθερης Ελλάδος»

Την επόμενη μέρα της θυσίας του ήρωα οι εφημερίδες έγραφαν τα εξής:

• To «ΕΘΝΟΣ» της Λευκωσίας, έγραφε στην 1η σελ: «Ο μαθητής του Γυμνασίου Αμμοχώστου Πέτρος Γιάλλουρος, εφονευθεί χθες την πρωίαν, βληθείς υπό σφαίρας εις το στήθος. Κλείσιμο καταστημάτων και απεργίαι, εις ένδειξιν διαμαρτυρίας διά τον φόνον του μαθητού»
• Ο «Φιλελεύθερος» (8.2.1956): «Ο άριστος των μαθητών της Αμμοχώστου, επυροβολήθη χθες και εφονεύθη υπό δυνάμεων ασφαλείας, κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Η σφαίρα διέτρησε τον πνεύμονά του.Προτού εκπνεύσει ανεφώνησε: ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ. Όλα τα καταστήματα Βαρωσίων έκλεισαν, εις ένδειξιν πένθους. Λιμενεργάται ηρνήθησαν να εκφορτώσουν στρατιωτικόν υλικόν. Η κηδεία του φονευθέντος μαθητού εγένετο αυθημερόν, εις Ριζοκάρπασον»

Ο Πετράκης Γιάλλουρός κηδεύτηκε, νύκτα στο βροχερό Ριζοκάρπασο, χωρίς την παρουσία των γονέων του που βρίσκονταν στην Αγγλία, αθώς οι Άγγλοι βιάζονταν να κηδέψουν των ήρωα νύκτα για να αποφύγουν την οργή του κόσμου. Έχουν περάσει 60 χρονιά από την θυσία του Γιάλλουρου, που περιμένει καρτερικά στο βεβηλωμένο του τάφο από τους Τούρκους την Ανάσταση...

Όποια και όποιος επιθυμεί να διαβάσει περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή και τη θυσία του Πετράκη Γιάλλουρου, μπορεί να τις βρει στο συγκλονιστικό κείμενο της Ελένης Θεοχάρους: http://www.farosradio.gr/el/faros-news/item/282-eleni-theocharous-shocked-the-sleeping-hellenism.html?tmpl=component&print=1

To strike or not to strike? This is the question!

Μέρα απεργίας σήμερα... Και το δίλημμα (δικό μου kαι πολλών άλλων) είναι: Να απεργήσω ή όχι;

Η δική μου απάντηση, και θα τη δικαιολογήσω, είναι ξεκάθαρη: Απέχω από κάθε ενέργεια που θα την καπελώσουν οι επαγγελματίες της πολιτικής και του συνδικαλισμού! Δεν συμμετέχω σε πορείες στις οποίες βρίσκονται επικεφαλής οι απατεώνες της δήθεν "αριστεράς" χεράκι χεράκι με τους μενουμευρώπηδες της 5η Ιουλίου. Εκείνους που στήριξαν και ψήφισαν ΟΛΑ τα καταστροφικά μέτρα από το 2010. Αυτούς που τώρα βγαίνουν στα κάγγελα εναντίον τους... Παρεούλα με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΒΕΕ και του ΣΕΠΕ (για να μην ξεχνάμε και τα της Πληροφορικής...). Αυτοί δεν είναι που στήριξαν φανατικά το δουλικό "Ναι" στο δημοψήφισμα; Και τώρα θελουν να εκτονώσουν πάλι την αυξανόμενη πίεση στην "χειρουργική κλίνη" του κοινωνικού αυτοματισμού... Συγγνώμη, αλλα δυσκολεύομαι να κρατήσω τα νεύρα μου: Δεν θα συμμετεχω στους θεατρινισμούς τους. Προέχει η ψυχική μου ισορροπία.

Όσο για τους υποστηρικτές του "ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ" που εμφανίζονται να διεκδικούν την πατρότητα του Ιουλιανού ΟΧΙ, θα πω το εξής: Λάθος το σύνθημα σύντροφοί της ΛΑΕ: "ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ" είναι το σωστό σύνθημα. Αλλά πού να τα σκεφτούν αυτά οι αριστεροί ιδεοληπτικοί που σας λαλούνε σαν τα πρόβατα... Το ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ, αν το διαχειριστούν εκείνοι που με την αριστεροσύνη τους νομίζουν ότι θα κρύψουν τον εθνομηδενισμό τους, θα μας οδηγήσουν στο Βάραθρο. Η Χώρα θέλει ηγέτες να τη βάλουν ξανά στην τροχιά της Ιστορίας. Όχι μια σέχτα που θέλει να βγει στα πράγματα για να υλοποιήσει τις ονειρώξεις της. Να μας καταστρέψουν τη χώρα στο βωμό της "δραχμούλας" τους...

Η δική μου πρόταση, για να μην παρεξηγηθώ πιθανώς ως Ευρωλάγνος, είναι να πάμε σε νέο νόμισμα που θα μπορεί να γίνει διεθνές νόμισμα και όχι όπως το Ευρώ που ξεκίνησε για να γίνει διεθνές (θυμηθείτε ότι κάποιοι ήθελαν να κάνουν τις διεθνείς δοσοληψίες τους με αυτό και στη συνέχεια τους φάγανε ως "δικτάτορες"...) και το έκαναν γερμανικό. Θέλω ένα νόμισμα (ας το ονομάσω Φοίνικα, λόγω και των θετικών συμπαραδηλώσεων -Καποδίστριας) που μπορεί, αν εμμείνουν οι Ευρωπαίοι στην γερμανοδουλεία τους, να ξεκινήσει από την Ελλάδα και να γίνει αυτό το ευρωπαϊκό και διεθνές νόμισμα! Και, να σας πω και κάτι ακόμη, δεν χρειάζεται καν να είναι τυπωμένο. Και δεν πρέπει να είναι. Μπορεί να είναι αμιγώς ψηφιακό στα πρότυπα του bitcoin.

Αυτά τα ολίγα και καλή γυμναστική σε όλες και όλους που εξακολουθούν να ακολουθούν τους πονηρούς βοσκούς της μεταπολίτευσης...

Στην Κύπρο θα κριθούν οι τύχες του Ελληνισμού τον 21ο αιώνα!

Έχω πολλές φορές επισημάνει ότι τα κύρια ζητήματα που πρέπει να μας απασχολούν είναι αυτά που σχετίζονται με τη θέση και την Ιστορία της χώρας: Τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά ζητήματα. Τα οικονομικά και κοινωνικά δεν είναι, προφανώς, δευτερεύοντα. Ωστόσο, μόνο υπό το πρίσμα της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής στόχευσης του έθνους θα μπορέσουν να επιλυθούν με όρους δικαίου και ορθού λόγου.

Τις μέρες αυτές η Ελλάδα κυριαρχείται από τις κινητοποιήσεις των αγροτών και των επαγγελματικών ομάδων που διαμαρτύρονται για το "ασφαλιστικό". Και κλείνουν τα μάτια στις ραγδαίες εξελίξεις στην περιοχή μας που δημιουργούν ευκαιρίες επανόδου του Ελληνισμού στην Ιστορία. Ευκαιρίες που, αν χαθούν, εγκυμονούν τρομακτικούς κινδύνους για την ίδια την επιβίωση των δύο Ελληνικών κρατών: Της Ελλάδας και της Κύπρου...

Σε αυτό το πλαίσιο, η αφύπνιση του λαού, είναι η μόνη εφικτή πρόταση δράσης προς κάθε εχέφρονα Έλληνα. Ως ελάχιστη συμβολή σε αυτή την Αφύπνιση, υπενθυμίζω, ιδίως στους Κρητικούς, τα παρακάτω:

https://www.youtube.com/watch?v=d5kAyko5Jlo&t=36m09s

ΚΥΠΡΟΣ
από την ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ του Κώστα Μουντάκη

Η Λευτεριά είναι το πιο ακριβαγόραστο αγαθό!

Δεν δίνεται δωρεάν μήτε απ' τον Άνθρωπο μήτε απ' τον Θεό.

Πηγαίνει από χώρα σε χώρα. Όπου την φωνάξουν.

Από καρδιά σε καρδιά. Ανύπνωτη. Ανυπότακτη. Χωρίς συμβιβασμό!

Τώρα την φώναξαν στην Κύπρο. Και τη βλέπουμε με σίγουρη ορμή

να δρασκελάει τα αιματοβαθμένα Κυπριώτικα χώματα.

Της στέλνει μήνυμα η Κρήτη. Σκίζει το πέλαγο η φωνής της.

Περνάει τα Δωδεκάνησα και της φωνάζει:

"Βάστα Αδερφή! Όπως κι εσύ έτσι κι εγώ σταυρώθηκα και

πόνεσα κι είδα Ανάσταση. Όμοια θα δεις κι εσύ!"

Πανώρια στέκει η Λεφτεριά στον Ψηλορείτη απάνω.

Και σοντηρά 'νατολικά την Κύπρο σκλαβωμένη.

Και καρτερεί και καρτερεί με την ψυχή στα δόντια

πότε θα κάνει ξαστεριά να πιάσει το ντουφέκι

να πεταχτεί σαν αστραπή στον Όλυμπο της Κύπρου

πάνω στον Πενταδάκτυλο να στέσει το λημέρι

να διαγουμίσει του μπουρμά τ'ασκέρι του σουλτάνου.

Να μπει μπαρούτι και φωτιά στο Τούρκικο μπουλούκι

που μαγαρίσαν το νησί το μουχαμέτη ασκέρι

να στέσει στην Αμμόχωστο η Λεφτεριά ταμπούρι

ν' αρχίσει στην Κερύνεια ρωμαίικο τραγούδι:

Δεν ειν' επά γενιτσαριά μονό 'ναι Ρωμηοσύνη!

Μια πρόταση στα πλαίσια του προσυνεδριακών διαδικασιών των Ανεξάρτητων Ελλήνων: Να αξιολογήσουμε και να αναμορφώσουμε τη διακήρυξη του Φεβρουαρίου 2012

Το Κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό της χώρας πριν τέσσερα χρόνια σε μια ιδιαίτερη πολιτική και κοινωνική συγκυρία. Κατά την κυοφορία και τα πρώτα του βήματα συσπείρωσε σημαντικό πλήθος πολιτών. Χιλιάδες συμπατριώτες άφησαν πίσω αδιέξοδες ιδεολογικές περιχαρακώσεις και στείρες κομματικές εντάξεις για να συστρατευτούν στον αγώνα για την Πατρίδα ενωμένοι κάτω από την Ελληνική Σημαία και μόνον.

Βεβαίως, στην πορεία αυτή βρέθηκαν στις τάξεις του Κινήματος και πρόσωπα χωρίς την προαπαιτούμενη πολιτική παιδεία που δημιούργησαν σκιές στην εικόνα του Κινήματος και στην εσωτερική λειτουργία του. Αυτά τα πρόσωπα, ελλείψει μορφωτικών εφοδίων, βρέθηκαν απέναντί μας μετά τις εξελίξεις του Ιουλίου και πολλές φορές προκάλεσαν με τον προκλητικό τρόπο που αντιμετώπισαν την απόφαση του Κινήματος να πορευτεί δημοκρατικά και συντεταγμένα στηρίζοντας τη νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου και, κυρίως, μετά την ήττα που υπέστη η χώρα στο πλαίσιο της εκτροπής της λειτουργίας των Ευρωπαϊκών θεσμών το περασμένο καλοκαίρι. Με αυτή την έννοια η σταδιακή εκλογική συρρίκνωση του Κινήματος από το εντυπωσιακό 10.6% του Μαΐου 2012 στο 3.7% του Σεπτεμβρίου 2015 και η διαρκής διαρροή μελών, αν αξιολογηθούν με όρους ορθού λόγου, διαμορφώνουν μια ενδιαφέρουσα προοπτική: Έχει εκ των πραγμάτων αποκρυσταλλωθεί ένας πυρήνας (εκλογικά και σε επίπεδο μελών) ο οποίος συγκλίνει όσον αφορά τα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά του. 

Δυστυχώς, όμως, αυτή η δομική αποκρυστάλλωση δεν έχει εκφραστεί σε επίπεδο διακηρυκτικών αρχών και στόχων ούτε σε επίπεδο πολιτικού σχεδίου για την αυτοδύναμη διακυβέρνηση της χώρας. Και λέμε αυτοδύναμη διότι από την ίδρυση του Κινήματος διεφάνη ότι μπορεί, αν ανοίξουν οι ορίζοντες της σκέψης και της δράσης των Ανεξάρτητων Ελλήνων, να αποτελέσει το βασικό πόλο εξουσίας του νέου ιστορικού κύκλου που διαδέχεται την μεταπολίτευση. Αρκεί να ανασυνταχτεί, να διδαχθεί από τα λάθη του, να προβάλει το έργο του και τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτό επιτελείται. Στο βαθμό που θα πετύχουμε αυτή την ανασύνταξη, ποιοτικά στελέχη που έχουν παροπλιστεί θα επανέλθουν. Και πολύ περισσότερα πρόσωπα με διάθεση και ικανότητα προσφοράς θα μπορέσουν να δουν το τι είναι πραγματικά το Κίνημα, τι ορίζοντες έχει και θα συστρατευτούν μαζί μας σε ένα ευρύτερο δημοκρατικό πατριωτικό μέτωπο.
 

Ωστόσο, δεν είναι μόνο εσωτερικές οι παράμετροι του νέου ιστορικού κύκλου. Δραματικές εξελίξεις παρατηρούνται και σε γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό επίπεδο. Οι εξελίξεις αυτές δεν έχουν ακόμη αποτιμηθεί ώστε να διαμορφώσουμε μια Νέα Εθνική Στρατηγική. Μια στρατηγική θα πατάει γερά στα πόδια της:

• Αξιοποιώντας τις γεωστρατηγικές ευκαιρίες και αποτρέποντας τις απειλές.
• Ενισχύοντας τις δυνατότητες της χώρας και του ελληνισμού και θεραπεύοντας τις αδυναμίες μας, ιδίως όσον αφορά τη δομή και τη λειτουργία του κράτους και των θεσμών.

Είναι επείγουσα ανάγκη να μπει η χώρα και ο ελληνισμός σε μια νέα τροχιά. Να συγχρονίσει το βηματισμό του με την Ιστορία. Ως Έλληνες, ως Ανεξάρτητες Έλληνες, οφείλουμε να δώσουμε στο λαό θετικά προτάγματα. Να τον συνεγείρουμε για την προπάσπιση των πανανθρώπινων ιδανικών της Ειρήνης, της Δικαιοσύνης, της Ελευθερίας!
Είναι εθνικό καθήκον για το Κίνημα να ανοίξει μια γόνιμη διαδικασία κριτικής και ανανέωσης. Και ο καλύτερος τρόπος να το κάνει αυτό, εκτιμούμε ότι είναι με την αξιολόγηση και ανανέωση της Ιδρυτικής του Διακήρυξης. 

Απαιτείται ένα συνεκτικό, επίκαιρο και μακρόπνοο κείμενο Βασικών Αρχών και Στόχων των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Ένα κείμενο - θεμέλιο της παρουσίας και δράσης μας στο νέο ιστορικό κύκλο που έχει ανοίξει. Ένα κείμενο που θα προσφέρει τα ερμηνευτικά κλειδιά στο λαό για να μπορέσει να κατανοήσει με όρους ορθού λόγου τη σημερινή εθνική και διεθνή πραγματικότητα. Ένα κείμενο-οδηγό για το λαό, ώστε να δώσει συντεταγμένα τις νέες μάχες που έχουμε μπροστά μας. Ένα κείμενο-πυξίδα για τη χώρα και ώστε να κατανοήσει την αποστολή της στον 21ο αιώνα: Να ανακτήσουμε την Ελληνική μας Ταυτότητα για να συμμετέχουμε ενεργά ως έθνος στην οικοδόμηση:

• μιας Ενωμένης Ευρώπης από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια
• μιας Μεσογείου Θάλασσας ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας.

Οι Έλληνες δεν πρέπει να φοβόμαστε την παγκοσμιοποίηση. Ναι, την απορρίπτουμε στην υπαρκτή μορφή της! Ωστόσο, ως Έλληνες, μπορούμε να της δώσουμε μια άλλη προοπτική.  Οι πρόγονοί μας ήταν εκείνοι που έκαναν την ανατολική δεσποτεία Κόσμο και το δυτικό ιμπέριουμ Οικουμένη. Η εκ νέου ανάδυση της Ελληνικής Ταυτότητας μπορεί να μετασχηματίσει το χάος της υπαρκτής παγκοσμιοποίησης σε μια Νέα Οικουμένη ικανή να ρυθμίσει τη σχέση του Ανθρώπου με τη Φύση και τον εαυτό του με όρους ορθού λόγου.

Θεωρούμε ότι η διακήρυξη του Φεβρουαρίου 2012 ορθώς έθεσε ζήτημα Εθνικής Ανεξαρτησίας καλώντας το λαό σε μια συντεταγμένη πορεία, δια των δημοκρατικών θεσμών, προκειμένου:

• Να ανατραπούν οι αρνητικοί συσχετισμοί εδώ και στην Ευρώπη. 
• Να αναδειχθεί η Ελληνικότητα. 
• Να διακηρυχθεί η προσήλωσή μας στην Ενωμένη Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας. 

Ήταν εναρμονισμένη η πορεία του κινήματος με τους διακηρυγμένους στόχους του; Αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει υπό το πρίσμα των εξελίξεων που ακολούθησαν:

1. Ο λαός, πράγματι, ακολούθησε συντεταγμένη πορεία: Διασφάλισε την ομαλή εναλλαγή εξουσίας με την ιστορική του απόφαση της 25ης Ιανουαρίου 2015. Στήριξε με τρόπο εντυπωσιακό τη νέα κυβέρνηση στον αγώνα που έδωσε εντός των ευρωπαϊκών θεσμών. Η στήριξη αυτή του λαού εκφράστηκε με τις αυθόρμητες και κομματικά ακηδεμόνευτες συγκεντρώσεις στήριξης σε όλη την Ελλάδα την Άνοιξη του 2015. Κορυφώθηκε, δε, με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το αποτέλεσμα αυτό ανέδειξε μια ιδιόμορφη Ελληνική Ομόνοια που αντικατοπτρίζεται στον εκλογικό χάρτη: Χωρίς καμία εξαίρεση όλες οι εκλογικές περιφέρειες συντονίστηκαν με το συνολικό αποτέλεσμα. Σε κανένα άλλο ελληνικό δημοψήφισμα δεν είχε εμφανιστεί αυτό το φαινόμενο! Ένα φαινόμενο που τεκμηριώνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η Ελληνική επικρατεία είναι απολύτως συμπαγής και αποφασισμένη να αγωνιστεί για τα δίκαια της Ελλάδας και του Ελληνισμού! Έχουν οι παρούσες πολιτικές αντιπροσωπεύσεις τα μορφωτικά εφόδια και την πολιτική τόλμη για να ηγηθούν του Ελληνικού Αγώνα;
2. Η νέα κυβέρνηση, πράγματι, εργάστηκε δραστήρια προκείμενου να καταστήσει σαφή διεθνώς την απόφαση του ελληνικού λαού να επαναφέρει τη χώρα και την Ένωση στην ομαλότητα. Δηλαδή, την επάνοδο της Ευρώπης στο ιδρυτικό της πλαίσιο (αλληλεγγύη και συνεργασία ισότιμων εταίρων). Καθώς και την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας με δημοκρατικό, ειρηνικό και κοινωνικά δίκαιο τρόπο. Υπηρετώντας το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, η εκλεγμένη Κυβέρνηση είχε την τόλμη να φτάσει μέχρι του σημείου να συγκαλέσει συμβούλιο αρχηγών συνομιλώντας ανοικτά και τίμια με τα κόμματα που ηττήθηκαν στο δημοψήφισμα, προκείμενου το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος να μην επιδέχεται καμία παρερμηνεία, όσον αφορά τη σταθερή προσήλωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού σε μια κοινή Ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική. Και αυτό ήταν πραγματικά αναγκαίο και καίριο καθώς οι πρώτοι που επεχείρησαν να αλλοιώσουν τη λαϊκή ετυμηγορία ήταν, κατά παράβαση κάθε δημοκρατικής αρχής και δεοντολογίας, οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Ένωσης και πολλών κρατών μελών που ταύτιζαν το ΟΧΙ στον εκβιασμό με ελληνική έξοδο (GREXIT). Αυτός, όπως φαίνεται, είναι κι ο στόχος τους. Να οδηγήσουν την Ελλάδα σε έξοδο. Αντέχει η χώρα και λαός μας τις συνέπειες που συνεπάγεται ένα GREXIT; Είμαστε έτοιμοι να πορευτούμε χωρίς την πολύμορφη στήριξη, κυρίως οικονομική, των ευρωπαίων εταίρων μας; Είναι εκείνοι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους ισχυρούς συστημικούς κραδασμούς που θα προκαλούνταν; 
3. Στην αποφασιστική σύνοδο της 12-13ης Ιουλίου, οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν λειτούργησαν δημοκρατικά: Έθεσαν εκβιαστικά το δίλημμα "ή υποτάσσεστε ή θανατώνεστε". Η Ελληνική διαπραγματευτική αποστολή εξαναγκάστηκε να αποδεχθεί τις απαιτήσεις των δανειστών δεδομένου ότι οι εθνικοί κίνδυνοι από την "εναλλακτική" προς την οποία έδειχναν (ή μάλλον πίεζαν και ουσιαστικά επιθυμούσαν) οι σκληροπυρηνικοί του ευρωιερατείου των χρηματαγορών ήταν να οδηγήσουν τη χώρα σε άμεσο θάνατο. Ωστόσο, μισό χρόνο μετά, οφείλουμε να διερωτηθούμε: Είναι σε θέση η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο Ελληνικό Ζήτημα καθώς πλέον η στενή διαλεκτική σχέση των οικονομικών και των γεωπολιτικών παραμέτρων είναι ορατή από όλους; Είναι επαρκής η ελληνική ηγεσία να θέσει με αποφασιστικότητα το ζήτημα του χρέους και του προσφυγικού ζητήματος και να επιβάλει τις αποφασεις που επιτάσσει ο ορθός λόγος και η ευρωπαϊκή ανθρωπιστική παράδοση;
4. Το κοινοβούλιο, μέσα από αναμενόμενους κραδασμούς, απέδειξε ότι οι αποφάσεις του συμβουλίου αρχηγών έβρισκαν σύμφωνη και την εθνική αντιπροσωπεία: Μέσα από διαδικασίες ιστορικές, επικύρωσε τις δεσμεύσεις της 13ης Ιουλίου, θέτοντας κι εκείνο σε απόλυτη προτεραιότητα την επιβίωση της χώρας. Δικαιολογώντας την υποχωρητικότητα ως στρατηγικό ελιγμό για την αποφυγή καταστροφικών εξελίξεων. Ήταν μια ήττα. Πρώτα και κύρια της Ευρώπης. Μια ήττα, όμως, που δεν έχει κρίνει και την έκβαση του πολέμου στο βαθμό που η χώρα παραμένει ζωντανή. Αναμένοντας θετικές εξελίξεις σε άλλες χώρες, ώστε να ανατραπούν οι δυσμενείς συσχετισμοί και να δοθεί η επόμενη μάχη με καλύτερες συνθήκες. Μια μάχη που δεν θα πρέπει να τη δώσει και πάλι μόνη της η Ελλάδα. Μια μάχη για την οποία πρέπει να προετοιμαστούμε όλοι. Και ιδίως το Κίνημά μας. Οφείλουμε, όμως, και πάλι να αναρωτηθούμε: Είναι δυνατόν στις επιβληθείσες συνθήκες έκτακτης ανάγκης να λειτουργεί η δημοκρατία ομαλά; Πώς θα επανέλθει η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη; Πώς θα θεραπευθεί το δημοκρατικό έλλειμα στη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών;
5. Ο ελληνικός λαός, μετά την κυβέρνηση και το κοινοβούλιο εκλήθη δημοκρατικά να εκφράσει τη γνώμη του στις 20 Σεπτεμβρίου 2015: Επικύρωσε τις αποφάσεις. Πάντα υπό το πρίσμα της ανάγκης να γίνει με άλλους όρους η τελική αναμέτρηση. Μαζί και με τους εκπροσώπους άλλων ευρωπαϊκών λαών. Για τη επάνοδο της Ευρώπης στην ιδρυτική της ομαλότητα. Μια αναμέτρηση που λαμβάνει, πλέον, χαρακτήρα Πανευρωπαϊκής Αντίστασης σε επίπεδο κοινωνίας πολιτών, ώστε να αλλάξουν συνολικά οι πολιτικοί συσχετισμοί στη γηραιά ήπειρο. Είμαστε έτοιμοι να συντονιστούμε με τις εξελίξεις στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ως κληρονόμοι ενός οικουμενικού πολιτισμού να ηγηθούμε του κοινού αγώνα ενάντια στον ολοκληρωτισμό των αγορών; 
6. Οι πολιτικές εξελίξεις σε άλλες χώρες (Πορτογαλία, Ισπανία...) δείχνουν, όπως φαίνεται, ότι το πανευρωπαϊκό προσκλητήριο του ελληνικού λαού της 5ης Ιουλίου βρίσκει απήχηση και η Ελληνική Αντίσταση βρίσκει μιμητές. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο ευρωπαϊκοί λαοί αφυπνίζονται και, μέσα από ανάλογες διαδικασίες, πορεύονται προς τον κοινό στόχο της Ευρωπαϊκής Αναστήλωσης. Ποια είναι, όμως, η θετική αντιπρόταση απέναντι στην καλπάζουσα Νέα Τάξη που σαρρώνει κυριολεκτικά λαούς και χώρες στο ολετήρα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης;
7. Οι εξελίξεις στο γεωπολιτικό περίγυρο, ιδίως στο τόξο που ξεκινά από την Ουκρανία, περνά από την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή για να καταλήξει στη Βόρειο Αφρική, αναδεικνύουν την ανάγκη να αποκτήσει η Ευρώπη τη φωνή και την θετική παρουσία της ως διεθνούς φορέα Ειρήνης, Δημοκρατίας, Ανθρωπισμού. Η ελληνική ηγεσία είχε εγκαίρως διαγνώσει ότι οι γεπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή μας διαπλέονται στενά με τις εξελίξεις εντός της Ένωσης και έχει ήδη πάρει πρωτοβουλίες. Στο βαθμό που θα διευρυνθεί η οπτική και των υπολοίπων ευρωπαϊκών εθνικών αντιπροσωπεύσεων οι εξελίξεις αυτές μπορούν να τροφοδοτήσουν διεργασίες που θα τιθασεύσουν το γεωπολιτικό χάος στο οποίο οδήγησαν οι αστοχίες των μεταδιπολικών υπερδυνάμεων καθώς και των περιφερειακών ισχυρών γεωπολιτικών παικτών (Τουρκία, Ιράν, Ισραήλ, Αίγυπτος...). Για να γίνει αυτό, πρώτο αναγκαίο βήμα και συνάμα πρόκληση για την Ευρώπη είναι να επιλύσει αποτελεσματικά και δίκαια το ζήτημα των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών που κατευθύνονται προς αυτήν. Με απώτερο στόχο την επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων στις χώρες προέλευσης: Πολιτική σταθεροποίηση και γεωπολιτική αποκρυστάλλωση με όρους ιστορικής μνήμης, δικαιοσύνης και ειρηνικής συνύπαρξης-συνεργασίας. Στο πλαίσιο αυτό ειδικά, χρειάζεται να επανέλθουν στην ευρωπαϊκή ατζέντα τα θέματα που αφορούν την Ευρωμεσογειακή Εταιρική Σχέση τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας Ευξείνου Πόντου (ΟΣΕΠ) Αυτές τα ζητήματα, θέτουν επί τάπητος το μείζον ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης και αν θα συνεχίσει αποκλειστικά και μόνο με οικονομικού όρους ή αν θα πρέπει να επανέλθει η πρωτοκαθεδρία της πολιτικής. Είμαστε έτοιμοι ως Έλληνες και ως Ευρωπαίοι να αναδείξουμε και πάλι την πολιτική ως υψηλή τέχνη και πυρήνα της ζωής μας ή θα επικρατήσει ο οικονομισμός και η διαίρεση των ατομοκεντρικών ιδεοληψιών;

Αυτή είναι η ανάλυση που κάνουμε για την τρέχουσα συγκυρία. Αυτά είναι τα καίρια ερωτήματα που θεωρούμε ότι πρέπει να μας απασχολήσουν. Και πάνω σε αυτό το πλαίσιο, προτείνουμε να συζητήσουμε το θέμα της ανανέωσης της Ιδρυτικής μας Διακήρυξης ώστε να δώσουμε ευδιάκριτο το ιδεολογικό μας στίγμα το οποίο προς ώρας παραμένει θολό. Να συνεργαστούμε αποτελεσματικά με τις άλλες δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις ώστε ενωμένοι όλοι οι Έλληνες να χτίσουμε πάνω στα κεκτημένα (για την Ελλάδα και την Ευρώπη) στο χρόνο που μεσολάβησε από την ίδρυση του Κινήματός μας. Να απευθυνθούμε στους ευρωπαϊκούς λαούς καθώς και τους λαούς της Μεσογείου ώστε να καταστούν συνοδοιπόροι του Ελληνισμού στην προσπάθεια που κάνει για αλλαγή των διεθνών συσχετισμών και την οικοδόμηση μιας διεθνούς νομιμότητας που θα αναγνωρίζει και θα προασπίζει αποτελεσματικά τα πανανθρώπινα ιδανικά της Ειρήνης, της Δικαιοσύνης, της Ελευθερίας μέσα σε ένα πλαίσιο γεωπολιτικής ασφάλειας και γόνιμης συνεργασίας.