Το μέλλον των Πληροφορικών και της Πληροφορικής...

Εν όψει του εορτασμού της Ημέρας των Πληροφορικών (Αγίου Πνεύματος -Δευτέρα 17 Ιουνίου 2019 φέτος- όπως έχει οριστεί με απόφαση του ΔΣ της ΕΠΕ) έχω ήδη καταθέσει μια πρόταση προς το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας (https://www.epe.org.gr/) για τη διοργάνωση μια εκδήλωσης όπου εισηγούμαι να προσκληθεί μεταξύ των άλλων και ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης με στόχο να συζητήσουμε ερωτήματα όπως "Τι είναι η Πληροφορική;" και "Ποιο είναι το μέλλον των Πληροφορικών;".

Μοιράζομαι μαζί σας, μια που θα έχετε το χρόνο να σκεφτείτε και κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα, κάποιες σκέψεις για το μέλλον του "σιναφιού" μας. Οι σκέψεις αυτές εκκινούν από ένα πανθομολογούμενο γεγονός: Ολοένα και περισσότερο προωθείται ο προγραμματισμός υπολογιστών ως μια "δεξιότητα για όλους" (https://bre.is/wmRPeRXyJ), ανάλογη με τη δεξιότητα γραμματισμού (γραφή κι ανάγνωση)... Αν, λοιπόν, όλοι γνωρίζουν να προγραμματίζουν υπολογιστές, ποιος ο δικός μας ρόλος, ποια η επαγγελματική μας αποστολή, πώς θα "βιοποριζόμαστε"; Ή, μήπως, όπως διατείνονται κάποιοι, θα αναγκαστούμε να (αυτο)καταργηθούμε καθώς "όλοι θα ξέρουν να προγραμματίζουν υπολογιστές";

Ας δούμε καταρχήν μια ιστορική αναλογία: Οι δεξιότητες γραμματισμού, όταν πρωτοεμφανίστηκαν, αποτελούσαν προνόμιο και επτασφράγιστο μυστικό ενός ιερατείου. Προφανώς αυτό το ιερατείο δεν θα αντιμετώπισε θετικά την προοπτική του να μάθουν να γράφουν και διαβάζουν όλοι... Πραγματικά, ο εκδημοκρατισμός της γραφής και της ανάγνωσης (που ολοκληρώθηκε με την επινόηση της τυπογραφίας η οποία έκανε, σταδιακά, προσιτά τα βιβλία σε όλους) ανέτρεψε τους συσχετισμούς. Ωστόσο, δεν έπαψαν να υπάρχουν οι λογοτέχνες και οι φιλόλογοι! Έτσι, σήμερα μπορεί όλοι να ξέρουμε να γράφουμε και διαβάζουμε αλλά αυτό δεν καταργεί την ανάγκη για λογοτέχνες που θα συγγράψουν το κείμενα εκείνα που θα απολαύσουμε ως αναγνώστες. Ούτε καταργεί την ανάγκη των φιλολόγων που θα αναλύσουν τα λογοτεχνικά έργα και θα μας μάθουν να γράφουμε και να διαβάζουμε! Εν τέλει, ζούμε σε έναν κόσμο πολύ καλύτερο και πιο ορθολογικό από εκείνο της εποχής των ιερατείων...


Κατ' αναλογία οι βασικές δεξιότητες ψηφιακής γραφής και ανάγνωσης (προγραμματισμού) όχι μόνο δεν καταργούν την ανάγκη για Πληροφορικούς αλλά δημιουργούν και έναν καλύτερο κόσμο για όλους! Ωστόσο, θα πρέπει κι εμείς να ξεφύγουμε από λογικές "ιερατείου" και να κινηθούμε προς τη λογική "λογοτεχνών" και "φιλολόγων". Σκεφτείτε το λίγο:

• Ο λογοτέχνης διαφέρει από τον απλό γνώστη του γραπτού λόγο κατά το ότι γνωρίζει την τέχνη της μυθοπλασίας, της χρήσης της γλώσσας με δημιουργικό τρόπο, φτιάχνοντας "κόσμους" στους οποίους καλεί του αναγνώστες του να μεταφερθούν, να τους βιώσουν, και να πάρουν μαθήματα ζωής. Αντίστοιχα, ο Πληροφορικός-Λογοτέχνης της Νέας Εποχής είναι εκείνος ο οποίος γνωρίζει τις μεθοδολογίες και τα εργαλεία που του επιτρέπουν να δημιουργεί νέους ψηφιακούς κόσμους τους οποίους μπορούν να "εποικίσουν" οι "χρήστες". Κόσμους όπου η χρήση γλωσσών προγραμματισμού (κυρίως ειδικού σκοπού) τους επιτρέπει να εξελίσσουν και να αξιοποιούν αποτελεσματικά!
• Ο φιλόλογος πάλι διαφέρει κι εκείνος από τον απλό γνώστη του γραπτού λόγου κατά το ότι γνωρίζει σε βάθος τους "νόμους" της γλώσσας, μπορεί να αναλύσει τα έργα των λογοτεχνών, να τα διδάξει και να μάθει τους άλλους να αξιοποιούν αποτελεσματικά τη γλώσσα. Αντίστοιχα, ο Πληροφορικός-Φιλόλογος της Νέας Εποχής είναι εκείνος ο οποίος έχοντας βαθιά γνώση της Πληροφορικής αλλά και του κοινωνικών/παιδαγωγικών όρων για την ευρεία διάδοσή της ως "γλώσσας" μπορεί να μεταλαμπαδεύσει τις απαιτούμενες γνώσεις σε ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας και να τα υποστηρίξει στην πορεία αξιοποίησης της Πληροφορικής. Είναι ο Πληροφορικός της Εκπαίδευσης, του Εμπορίου των Πληροφορικών Αγαθών, ο Σύμβουλος Πληροφορικής... Είναι εκείνος που δεν αναπτύσσει, κατά κύριο λόγο, ψηφιακά συστήματα αλλά διαμορφώνει τις κοινωνικές συνθήκες που επιτρέπουν την ορθολογική και τεχνικά άρτια αξιοποίηση και εξέλιξή τους!

Αυτές είναι οι σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σας ευελπιστώντας σε έναν εποικοδομητικό διάλογο που θα καταλήξει, είμαι βέβαιος, σε μια αποκρυστάλλωση της επαγγελματικής μας ταυτότητας και την οριοθέτηση/διάκριση του Πληροφορικού έναντι όλων των υπολοίπων που "ξέρουν να προγραμματίζουν"...

Αν κάποια ή κάποιος επιθυμεί μια λεπτομερέστερη ανάλυση με πλήθος από άκρως ενδιαφέρουσες αναφορές: https://theconversation.com/the-promise-of-the-learn-to-code-movement-107836

Υπακοή: Η μεγίστη των Αρετών του Λαού μας...

Πολλοί προβληματίζονται έντονα με την "επαναστατική ησυχία" που επικρατεί στη χώρα μετά το συντριπτικό ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού στις 5 Ιουλίου 2015. Ένα ΟΧΙ που δεν ανέμενε κανείς, ούτε καν εκείνοι που το προκάλεσαν για να δικαιολογήσουν την αποφασισμένη "κωλοτούμπα" τους...
Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξη που είχε δώσει λίγες μέρες πριν την εντυπωσιακή ετυμηγορία του Λαού, είχε δηλώσει ότι σε περίπτωση που έχανε το δημοψήφισμα θα υπέγραφε ό,τι του πρότειναν οι εκβιαστές των Βρυξελλών και στη συνέχεια θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές. Ακριβώς δηλαδή ό,τι έκανε. Μόνο που ο λαός δεν είχε ψηφίσει ΝΑΙ... Και έκανε αυτό που έκανε διότι πολύ απλά δεν υπήρχε κανένα σχέδιο για την περίπτωση που ο λαός θα ψήφιζε ΟΧΙ. Οι κακές γλώσσες μάλιστα λένε ότι έκανε το δημοψήφισμα έχοντας κρυφές δημοσκοπήσεις ότι θα το χάσει ακριβώς για να ρίξει στο Λαό το φταίξιμο για την άτακτη υποχώρηση...

Όμως ο Λαός δεν του έκανε τη χάρη: Εν μέσω ωμών εκβιασμών, με κλειστές τις τράπεζες, με ορατή την απειλή Ουκρανοποίησης της χώρας (θυμηθείτε τις απίστευτες δηλώσεις Τσίπρα-Καμμένου στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις 3 Ιουλίου 2015, δύο μέρες πριν το δημοψήφισμα), έδειξε ότι παραμένει στις επάλξεις του αγώνα για μια Γνήσια Ελλάδα σε μια Γνήσια Ευρώπη!

Κι εκείνος, αντί να αδράξει την ευκαιρία και να πάρει αυτό το Όπλο που του έδωσε ο Λαός ανοίγοντας μια νέα σελίδα για την Ευρώπη, προτίμησε να υλοποιήσει την Στρατηγική της Ήττας που είχε προσχεδιάσει...

Και ο Λαός μας, αυτός ο Υπέροχος Λαός, μετά από την έκπληξή του για την ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας, οδηγήθηκε στις κάλπες στις 20 Σεπτέμβριου 2015.... Αξιολόγησε τις ικανότητες και την αξιοπιστία όλων των κομμάτων και επέλεξε "το μη χείρον βέλτιστον" αναδεικνύοντας εκ νέου στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες δίνοντάς τους, ουσιαστικά, την εντολή να διαχειριστούν την ήττα... Μια ήττα που χρεώνεται, όπως αναφέρθηκε, αποκλειστικά στην ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της χώρας και ειδικότερα στην ανεπάρκεια του Πρωθυπουργού...

Ακολούθησαν τέσσερα χρόνια "επαναστατικής ησυχίας" όπως αναφέρθηκε στην αρχή αυτής της ανάρτησης. Σε αντίθεση με τα τέσσερα χρόνια "επαναστατικού αναβρασμού" (θυμηθείτε τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και το Κίνημα των Αγανακτισμένων, τις διαμαρτυρίες κατά τη διάρκεια των παρελάσεων κ.λ.π. κ.λ.π.) που έκαναν τους τότε κυβερνώντες να φτάσουν στο σημείο να επιχειρήσουν να κατεβάσουν το στρατό στους δρόμους για την καταστολή "όχλου"...

Πολλοί απορούν με αυτή την τετατρετή "ησυχία". Κάποιοι, μάλιστα, την εκλαμβάνουν ως δείγμα ιστορικού θανάτου του Λαού μας... Αγνοούν, προφανώς, την ιδιοπροσωπία του Λαού αυτού. Ενός Λαού που μπορεί να "σίγησε" επί τέσσερις αιώνες Τουρκοκρατίας για να λάμψει σε όλη την Ευρώπη με μια Επανάσταση που κινητοποίησε όλες τις φιλελεύθερες δυνάμεις παγκοσμίως...

Κατανοούσε και κατανοεί πάντοντε ο Λαός ότι χωρίς Εμπνευσμένη Ηγεσία δεν μπορεί να τα βάλει με το Θηρίο. Ανέκαθεν επέλεγε το δρόμο της Υπακοής (με τη Θεολογική έννοια του όρου) όταν οι ιστορικές περιστάσεις το απαιτούσαν. Έβρισκε καταφύγιο στα βουνά και τα απομονωμένα νησιά κι  «εκεί μέσα εκατοικούσε, πικραμένος, εντροπαλός, κι ένα στόμα εκαρτερούσε, “έλα πάλι” να του πει»...

Έτσι και σήμερα ο Λαός, καρτερεί... Καρτερεί την ευλογημένη εκείνη Ώρα, την Ώρα που θα σημάνουν οι Καμπάνες, οι Καμπάνες της Ανάστασης! Ας μεριμνήσουμε όσες και όσοι έχουμε συνείδηση της ιδιοπροσωπίας του Λαού μας να έρθει γρηγορότερα αυτή η Ευλογημένη Ώρα. Ας ενισχύσουμε εκείνες και εκείνους που θα μπορούσα να συγκροτήσουν μια Άξια Ελληνική Ηγεσία που θα οδηγήσει την Ελλάδα στον 21ο Αιώνα. Υπάρχουν άξιοι! Σε όλους τους πολιτικούς χώρους! Και πολύ περισσότεροι εκτός επισήμων κομμάτων... Ας τους αναζητήσουμε και ας τους ενθαρρύνουμε να κάνουν το Βήμα που απαιτούν οι Καιροί και επιτάσσει η Μοίρα του Λαού μας!