Στις Βρυξέλλες με τα τρακτέρ! Μια θετική αντιπρόταση στη διπλή απόφαση των αγροτών να μη συναντηθούν με τον Πρωθυπουργό και να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους

Συμπατριώτες Αγρότες και Κτηνοτρόφοι,

Παρακολουθώ με έντονο ενδιαφέρον τους αγώνες σας. Συστρατεύομαι στην απόφασή σας να σπάσετε τη συνομωσία σιωπής. Να διαδηλώσετε τη σταθερή θέλησή σας: το μεγάλο ΟΧΙ στη λεηλασία της χώρας! Το ΟΧΙ στη λεηλασία του μόχθου και της περιουσίας σας! Το ΟΧΙ στην λεηλασία του ίδιου του Ανθρώπου.

Διαφωνώ με την πρότασή σας να αποφύγετε τη συνάντηση που σας πρότεινε ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός της χώρας. Ωστόσο, την κατανοώ και γι΄ αυτό δημοσίευσα την περασμένη Τετάρτη 27 Ιανουαρίου μια αντιπρόταση προς εκείνον. Μικρές οι δυνάμεις μου και δεν μπορώ να διασφαλίσω ότι την έλαβε για να τη μελετήσει. Και το γεγονός είναι ότι δεν ήρθε αυτός προς εσάς όπως του πρότεινε εφόσον εσείς δεν πηγαίνετε σε εκείνον να συνομιλήσετε.

Ωστόσο, η κατάσταση αυτή, το βλέπετε οδηγεί σε αδιέξοδο. Και οι κερδοσκόποι της Φραγκφούρτης και των Βρυξελλων γελούν πίσω από τις πλάτες όλων μας... Και ετοιμάζονται να ξαναπαίξουν το τελευταίο τους χαρτί: Να σπείρουν το Διχασμό ανάμεσα στους Έλληνες! Το επεχείρησαν και το καλοκαίρι. Και ο σοφός λαός μας, όχι μόνο κατάφερε να αποφύγει την παγίδα, αλλά τους έδωσε και την πρέπουσα απάντηση με το εκπληκτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Δεν αναφέρομαι στα ποσοστά, αλλά στην ιδιόμορφη Ελληνική Ομόνοια που αναδύθηκε στον εκλογικό χάρτη το βράδυ της 5ης Ιουλίου.

Όπως τότε, έτσι και τώρα θέλουν να μας διχάσουν. Στοχοποιώντας "εσωτερικούς εχθρούς". Για να μείνουν στο απυρόβλητο οι πραγματικοί ένοχοι του εγκλήματος που συντελείται και της Ελλάδας, κατά της Ευρώπης.

Συμπατριώτες Αγρότες και Κτηνοτρόφοι,

Στηρίζω τους αγώνες σας και καταθέτω με αίσθηση ευθύνης μια πρόταση: Να ξεκινήσει από εδώ, από την Ελλάδα, μια πανευρωπαϊκή πορεία αγροτών-κτηνοτρόφων στις Βρυξέλλες!  Μην έχετε τα τρακτέρ αραγμένα στις άκρες των ελληνικών αυτοκινητοδρόμων. Βάλτε μπρος τις μηχανές! Και πορευτείτε ειρηνικά και αποφασιστικά προς τις Βρυξέλλες.Περάστε από τις άλλες χώρες και καλέστε να ενωθούν μαζί σας οι Γιουγκοσλάβοι, Σέρβοι, Σλοβένοι, Κροάτες, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Ιταλοί, Αυστριακοί, Τσέχοι, Σλοβάκοι, Πολωνοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Ολλανδοί... συνάδελφοί σας. Όλοι οι Ευρωπαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι!

Το μέλλον όλων είναι ζοφερό αν μείνει χωρίς απάντηση η επίθεση που δέχεται η χώρα μας. Σήμερα ο Έλληνας αύριο ο Ευρωπαίος αγρότης και κτηνοτρόφος θα βρεθεί λεηλατημένος και χωρίς περιουσία! Το ξέρουν όλοι αυτό. Κάντε την αρχή και θα σας ακολουθήσουν εκατοντάδες χιλιάδες!

Εμπρός Αδέρφια!

Βάλτε μπρος τα τρακτέρ! Δείξτε σε όλους και ιδίως στα σκοτεινά κονκλάβια των Βρυξελλών τι μπορεί να πετύχει η Αγροτιά, ο Λαός μας ενωμένος. Ξεσηκώστε την Ευρώπη όλη! Να γίνουμε όλοι μια Γροθιά! Μια γροθιά που θα δώσει καίριο και αποφασιστικό χτύπημα εκεί που βρίσκεται η ρίζα του Κακού. Εκεί που αποφασίζουν οι Αρχιερείς του Χρήματος και της Ανομίας και μεθοδεύουν το θάνατος της πατρίδας και όλης της Ευρώπης.

Ανοικτή επιστολή στον Υπουργό Παιδείας κ. Νίκο Φίλη

Νίκο Φίλη,

Συγχαρητήρια για το μήνυμά σου με την ευκαιρία της αυριανής εορτής των Τριών Ιεραχών! Αυτό έχω να πω, με πάσα ειλικρίνεια, μετά την ανάγνωση του σημερινού σου μηνύματος με αφορμή την αυριανή εορτή των Τριών Ιεραρχών.

Δεν γνωριζόμαστε προσωπικά. Σε έμαθα από τα κείμενά σου περί Ποντιακής Γενοκτονίας και ειλικρινά θύμωσα όταν έμαθα ότι αναλαμβάνεις Υπουργός Παιδείας. Σήμερα, με εξέπληξες πολύ θετικά με το μήνυμα που φέρει την υπογραφή σου.


Αν ήσουν δίπλα μου θα σου έθετα το εξής απλό ερώτημα:
- Ποιος είναι ο συγγραφέας αυτού του κειμένου; Θέλω να τον γνωρίσω και να τον συγχαρώ.
Υποθέτω είναι δικό σου. Μπορεί όμως και όχι. Αν έχεις κάποιο σύμβουλο που το συνέταξε σε συγχαίρω για την επιλογή του συνεργάτη σου. Αν είναι δικό σου, τότε, τι να πω. Πραγματικά σου αξίζει το πόστο που κατέχεις και εύχομαι να το τιμήσεις όπως τίμησες τους Τρεις Ιεράρχες σήμερα με τρόπο απολύτως Ελληνικό και γι΄ αυτό Οικουμενικό! Σε κάθε περίπτωση σου ζητώ συγγνώμη για την επιπολαιότητά μου να θυμώσω με την επιλογή σου χωρίς πρώτα να επιδιώξω μια προσωπική γνωριμία μαζί σου. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι υιοθετώ τις αντιλήψεις σου περί Γενοκτονίας. Το αντίθετο. Διατηρώ στο ακέραιο τις δικές μου θέσεις που είναι και οι επίσημες θέσεις της Ελληνικής Πολιτείας και μάλιστα αρμοδίως νομοθετημένες.

Με μεγάλη χαρά λοιπόν αναμεταδίδω το μήνυμά σου συνέχεια και σου εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία σε ό,τι κάνεις με την παράκληση να περιοριστείς στα θέματα που μας ενώνουν και να αποφεύγεις αυτά που μας χωρίζουν.

Νεκτάριος Μουμουτζής

Ακολουθεί το μήνυμα του Υπουργού Παιδείας.
Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Νίκου Φίλη, για την εορτή των τριών Ιεραρχών

Οι σχολικές εορτές και όλες γενικά οι επέτειοι, με την κατ’ έτος επανάληψή τους, κινδυνεύουν να απογυμνωθούν από κάθε περιεχόμενο και να γίνουν μια κούφια εθιμοτυπία. Αν θέλουμε να αποφύγουμε τον κίνδυνο αυτό, πρέπει να αναζητούμε εντατικά, κάθεφορά, το νόημά τους για μας σήμερα. Ποια μπορεί λοιπόν να είναι η σημασία για τους σημερινούς Έλληνες μαθητές, φοιτητές και δασκάλους όλων των βαθμίδων η μνήμη τριών Ιεραρχών του 4ου αιώνα; Ως μικρή συμβολή σε αυτή τη διερώτηση, σας προτείνω τρία σημεία:

1) Οι τρεις εορταζόμενοι άγιοι της Εκκλησίας είχαν όλοι τους, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, βαθιά αγάπη για τα ελληνικά γράμματα, γνώριζαν σε βάθος και πλάτος την ελληνική παιδεία, διέθεταν εκπληκτική ελληνομάθεια. Δεν αρκέστηκαν στην μελέτη της Βίβλου και των ιερών γραμμάτων, αλλά σπούδασαν με σεβασμό και αυτό με το οποίο διαφωνούσαν, την θύραθεν γραμματεία. Οι δύο από αυτούς, ο Μέγας Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, υπήρξαν συμφοιτητές στην ειδωλολατρική Αθήνα, την πιο φημισμένη τότε πανεπιστημιούπολη του κόσμου, ο τρίτος σπούδασε στην Αντιόχεια. Είχαν και οι τρεις εθνικούς δασκάλους. Αναζήτησαν τη γνώση και την αλήθεια με ανοιχτότητα, χωρίς αποκλεισμούς και περιορισμούς. Ο Βασίλειος θα αναδείξει τη σημασία της ελληνικής παιδείας, με απλό και νηφάλιο τρόπο, στη γνωστή μικρή πραγματεία του Προς τους νέους όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων.

2) Μολονότι και οι τρεις Ιεράρχες είχαν αναχωρητική και μοναχική διάθεση, θα αναλάβουν δράση, όταν κληθούν να το κάνουν. Δεν θα κλειστούν στο κελί τους, αλλά θα δώσουν, στον δημόσιο χώρο, μάχες για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, από πολύ υψηλές μάλιστα θέσεις ευθύνης. Θα ασκήσουν τα δημόσια καθήκοντά τους με ευθύνη, πνεύμα διακονίας, θάρρος και παρρησία, γεγονός που θα οδηγήσει, ως γνωστόν, τον Ιωάννη Χρυσόστομο σε ανοιχτή σύγκρουση με την αυτοκρατορική εξουσία και συνακόλουθα στην εξορία.

3) Και οι τρεις Ιεράρχες, ο Μέγας Βασίλειος περισσότερο από όλους, είχαν τεράστιο φιλανθρωπικό έργο. Έδωσαν αγώνες υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων. Ο καινός άνθρωπος του Ευαγγελίου ήταν για αυτούς απερίφραστα ο φιλάλληλος άνθρωπος, ο άνθρωπος της έμπρακτης και έμπονης αγάπης για τον αναγκεμένο συνάνθρωπο. Δεν διαχώρισαν ποτέ την πίστη στο Θεό από την έγνοια για τον φτωχό και τον ξένο. Οι τρεις Ιεράρχες ωστόσο προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα εν προκειμένω: δίδαξαν (και έκαναν οι ίδιοι πράξη στη ζωή τους) ότι όποιος νοιάζεται τους φτωχούς δεν μπορεί να είναι ο ίδιος σωρευτής πλούτου. Ο φιλόπτωχος πρέπει να επιλέγει την πτωχεία και για τον εαυτό του, αρκούμενος στα χρειαζούμενα για τη ζωή, χωρίς περιττές πολυτέλειες.

Ο Υπουργός Παιδείας,
Έρευνας και Θρησκευμάτων

Νίκος Φίλης

Η Επανάσταση της Ελπίδας: Το κίνημα της Πλατείας, Το Ελληνικό ΟΧΙ και η αποστολή του Ελληνισμού στον 21ο αιώνα

Τούτες τις περίεργες, καλύτερα εξαιρετικές (extra-ordinary), μέρες, κάτι νέο φαίνεται να κυφορείται στον τόπο μας:

1. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις κορυφώνονται και συμπλέονται κατά τρόπο άκρως ενδιαφέροντα (ιδίως από κοινωνιολογική σκοπιά) με τις "διαδηλώσεις της γραβάτας" δίνοντας την σε κάποιους επιπόλαιους την εντύπωση μιας πιθανής αναβίωσης του "κινήματος της πλατείας" το 2011. Όμως, ας το παραδεχτούμε: το Κίνημα της Πλατείας ηττήθηκε: Δεν εισακούστηκε από εκείνους στους οποίους απευθύνονταν. Και μας άφησε μια μεγάλη παρακαταθήκη την οποία οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε για να κάνουμε το επόμενο βήμα ως λαός και, κυρίως, ως έθνος!
2. Συζητείται εκ νέου το ενδεχόμενο ενός GREXIT σε συνθήκες μνημονιακής κλιμάκωσης μετά την αδυναμία της επίσημης πολιτικής ηγεσίας της χώρας να διαγνώσει τις ρωγμές που άνοιξε στον χρηματοπιστωτικό πύργο της Βαβέλ το Ελληνικό ΟΧΙ. Όμως, ας το παραδεχτούμε κι αυτό: το GREXIT επικράτησε: Δεν βρήκε την ανάλογη απάντηση με όρους μορφωτικής επάρκειας και ενσυνείδητης προσήλωσης στη λαϊκή ετυμηγορία. Επομένως, το να τρομάζουμε μπροστά σε ένα "ενδεχόμενο" το οποίο είναι ήδη απτή πραγματικότητα, είναι απλώς αυταπάτη. Τυπικά η Ελλάδα μπορεί να παραμένει εντός ΕΕ και εντός ευρώ, όμως στην πραγματικότητα που βιώνει καθημερινά ο Έλληνας (ο μέσος πολίτης στην βιοπάλη του και ο μέσος πολιτικός στην, ας μου επιτραπεί ο όρος, στην κραιπάλη του) η Ελλάδα είναι ήδη εκτός της "υπαρκτής Ευρώπης" επιλέγοντας να παραμείνει πιστή στις αξίες και τα ιδανικά της. Αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο ο λαός μας διαχειρίζεται, χωρίς ουσιαστικό συντονισμό και συνδρομή από το επίσημο κράτος, το προσφυγικό.
3. Αποκαλύτεται το σκοτεινό πρόσωπο της γηραίας Ηπείρου και μας θυμίζει ότι άλλο Ευρώπη (ευρύς και ορώ) και άλλο Στενώπη (στενός/στενή/στενά ορώ)... Συνεπώς, η ήττα της Πλατείας και η επικράτηση του GREXIT αποκαλύπτουν, όχι μόνο τις προσωπικές και συλλογικές ανεπάρκειες των ταγών μας, αλλά και μια εξαιρετική (extra-ordinary) αντοχή, επιμονή και υπομονή του λαού σε δύσβατα μονοπάτια χαραγμένα από τις αρχές της αληθούς δημοκρατίας ως "αγορά των πολιτών" σε πείσμα εκείνων που παντοιοτρόπως επιμένουν να διχάσουν τους Έλληνες.
4. Αναδύεται ξεκάθαρα η ανάγκη μια θετική πρόταση με όρους Ελευθερίας, Ισότητας και Αδελφότητας στο γεωπολιτικό χάος μετά την επικράτηση των ιδεοληψιών της νομενκλατούρας των χρηματιστηρίων που (νομίζει ότι) ελέγχει τις παγκόσμιες εξελίξεις.
5. Τίθεται επί τάπητος το κεντρικό, για κάθε έθνος, ερώτημα προς τους Έλληνες: Ποια είναι η αποστολή μας στο σύγχρονο κόσμο;

Οι στιγμές δεν προσφέρονται για φλυαρίες, κοκορομαχίες, υποκριτικές "εξομολογήσεις" και "μετάνοιες". Είναι στιγμές περισυλλογής και στόχευσης στο κέντρο του προβλήματος. Και το κέντρο του προβλήματος αφορά το ανθρωπολογικό πρότυπο που κυριαρχεί σήμερα και εκείνο το οποίο χρειάζεται, επιτέλους, να αναδυθεί προκειμένου να υπάρχει ανθρωπότητα στην Τρίτη Χιλιετία!. Με άλλα λόγια, είναι κατεπείγουσα ανάγκη να λυθεί (και όχι να κοπεί) ο γόρδιος δεσμός του πλανητικού χάους μετασχηματίζοντας το κουβάρι σε μίτο που θα οδηγήσει σε έξοδο από τον λαβύρινθο της "νέας τάξης" με την εξημέρωση (ορθολογική ρύθμιση) του χρηματοπιστωτικού Μινώταυρου.

Σε αυτή την περισυλλογή όντας κι ο ίδιος, μελετώ εκ νέου ένα βιβλίο του Έριχ Φρομ που είχα διαβάσει (πολύ βιαστικά, ομολογώ) πριν από 16-17 χρόνια. Φέρει τον τίτλο: "Η Επανάσταση της Ελπίδας - για μια Ανθρώπινη Τεχνολογία". Γνωρίζω ότι πολλοί διαδικτυακοί φίλοι και γνωστοί είναι σε ανάλογη περισυλλογή. Θεώρησα, λοιπόν, χρήσιμο να μοιραστώ μαζί σας αυτή την "σπουδαστική επιλογή"  και να σας προτείνω να το μελετήσετε κι εσείς. Μπορείτε να το προμηθευτείτε σε τυπωμένη μορφή από κάποιο βιβλιοπωλείο ή μέσω ηλεκτρονικής παραγγελίας όπως για παράδειγμα από εδώ: http://www.protoporia.gr/i-epanastasi-tis-elpidas-p-53557.html

Αν, ίσως ενδιαφέρει, να πω ακόμη πως τούτο το δεύτερο και πιο επισταμένο διάβασμα θα συμπληρωθεί με τη μελέτη ενός νεώτερου έργου το οποίο φαίνεται να είναι χρήσιμο για μια κριτική αποτίμηση της σκέψης του Erich From. Εστιάζει στην αδήριτης και επείγουσα ανάγκη για μια μορφωτική αναγέννηση. Μιλώ για το έργο του Joan Braune "Erich Fromm’s Revolutionary Hope - Prophetic Messianism as a Critical Theory of the Future". Υπάρχει σε ηλεκτρονική μορφή στη διεύθυνση https://www.sensepublishers.com/media/2144-erich-fromms-revolutionary-hope.pdf

Καλή μελέτη σε όλες και όλους!

Ψηφίδες πατριδογνωσίας

Ένας χρόνος έκλεισε από την ιστορική διαδικασία της 25ης Ιανουαρίου 2015. Κι αφού καταλάγιασαν οι "εορτασμοί" και οι επακόλουθοι "αφορισμοί" "προδομένων" συντρόφων (και κυρίως συντροφισσών...) ας καταθέσω κι εγώ, σε ένδειξη σεβασμού στη ιερότητα της λαϊκής ετυμηγορίας, τόσο της 25ης Ιανουαρίου 2015 όσο (και κυρίως) της 5ης Ιουλίου 2015, μια μικρή ψηφίδα που ίσως βοηθήσει να συνθέσουμε το ψηφιδωτό της σύγχρονης Ελλάδας, της "Πρώτης φοράς Αριστερά" (η δική μου ανάλυση είναι πως πρόκειται για την "Τρίτη φορά Ελληνικά": http://moumoutzis.blogspot.gr/2014/06/blog-post.html).

Η ψηφίδα που καταθέτω αφορά έναν άλλο αριστερό, πιο σωστά κομμουνιστή, τον Χαρίλαο Φλωράκη: http://tvxs.gr/…/egr…/osa-ezisa-me-ton-xarilao-sto-agio-oros. Το κείμενο αυτό γράφτηκε ως προσωπική μαρτυρία με 20 χρόνια καθυστέρηση και εξ΄ αφορμής της επίσκεψης Τσίπρα στο Άγιο Όρος. Αξίζει να μελετηθεί αυτή η πράξη γιατί φρονώ πως εντάσσεται σε μια ανάλογης αφετηρίας αναζήτηση, πολιτική και όχι μόνο, σαν κι εκείνη που οδήγησε εκεί και τον Χαρίλαο.

Υπόσχομαι κάποια στιγμή να αναζητήσω και να καταθέσω μια ακόμη σημαντική ψηφίδα που θα προσφέρει λαβές για την ερμηνεία μιας άλλης πράξης του Τσίπρα. Ίσως σημαντικότερης από την επίσκεψή του στο Περιβόλι της Παναγιάς: Την άρνησή του να πειθαρχήσει στο πρωτόκολλο κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Άγκυρα και να καταθέσει στέφανο στο μαυσωλείο του Κεμάλ. Κάτι που έκαναν ασμένως άλλοι προκάτοχοί του γόνοι βασικών πολιτικών δυναστειών της νεότερης ιστορίας μας. Δυστυχώς η πρόσφατη αυτή πράξη δεν προσέλκυσε μέχρι στιγμής το ενδιαφέρον σοβαρών αναλυτών. Έτσι, η μόνη σχετική αναφορά που έχω να προσφέρω είναι γραμμένη σε ένα πλαίσιο σκέψης με το οποίο διαφωνώ σε πολλά σημεία: http://www.tribune.gr/…/1…/ti-simeni-i-miapo-ton-tsipra.html. Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτή προς το παρόν, αναμένοντας τη συνάντησή μας με την  δεύτερη ψηφίδα που δεσμεύτηκα να αναζητήσω και να καταθέσω.

Δεν έχουμε ανάγκη από άλλους Επιμηθείς. Προμηθείς χρειαζόμαστε! - Μια πρόταση προς τον Καθ. Γιάννη Πανούση

Η ανάδειξη του προσφυγικού σε μείζον ζήτημα πανευρωπαϊκού ενδιαφέροντος αποτελεί το πιο σημαντικό στοιχείο της τρέχουσας συγκυρίας και επισκιάζει, στη σκέψη των περισσότερων Ευρωπαίων, τα οικονομικά ζητήματα. Διαπλέκεται δε με τρόπο ιδιαιτέρως επικίνδυνο με τα τελευταία σε ένα άκρως εκρηκτικό μίγμα που απειλεί τον ίδιο τον πυρήνα του Ευρωπαϊκού Οράματος εννοιολογικά και γεωπολιτικά: Εννοιολογικά με την ορατή απειλή σε αυτό που ιστορικά ονομάστηκε Humanitas και Homo Universalis. Και γεωπολιτικά με την απειλή αυτού που ονομάζουμε Ελλάδα και Ελληνισμός-Ρωμιοσύνη.

Το προσφυγικό, λοιπόν, τροφοδοτεί διαδικασίες μέσα από τις οποίες αναδύονται εκ νέου αραχνιασμένες αντιλήψεις και στάσεις που θυμίζουν το σκοτεινό πρόσωπο της Ευρώπης...  Διότι Ευρώπη δεν σημαίνει μόνο Ανθρωπισμός και Δημοκρατία. Σημαίνει, επίσης, και τραγικές περιόδους Βαρβαρότητας και Ολοκληρωτισμού. Και είναι λάθος να εξωραΐζουμε την ιστορία όταν το διαρκές ζητούμενο διαχρονικά είναι να τη μελετούμε χωρίς προκαταλήψεις και να παίρνουμε διδάγματα για το παρόν και για το μέλλον. Το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε, οφείλουμε να το γνωρίζουμε όσοι πιστεύουμε στο Ευρωπαϊκό Όραμα, πρόσχημα για τρομακτικά εγκλήματα εναντίον λαών ολόκληρων. Όχι μόνο στη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Αλλά και παλαιότερα... Όπως αντίστοιχα το όραμα για μια Χριστιανική Οικουμένη που κι αυτό έγινε αντικείμενο σφετερισμού για να δικαιολογηθούν σφαγές και λεηλασίες, Ιεροί Πόλεμοι, Σταυροφορίες και Ιερές Εξετάσεις...

Με αυτές τις γενικές σκέψεις βρέθηκα να διαβάζω με ανάμικτα αισθήματα τις δηλώσεις του καθηγητή Γιάννη Πανούση για το προσφυγικό. Αισθήματα που δημιουργούν την ανάγκη να του απευθύνω την καλόπιστη κριτική μου και να του εμπιστευθώ μία πρόταση:

Αγαπητέ Καθηγητή,

Το να έχεις δικαιωθεί στις "μαύρες προβλέψεις" σου δεν σε κάνει λιγότερο συμμέτοχο στο κακό. Μάλλον το αντίθετο. Γιατί;

1. Διότι έπρεπε αμέσως μόλις είδες "πόρτα" από το Μαξίμου, όπως διατείνεσαι, να ενημερώσεις τον κυρίαρχο λαό. Με ειλικρινεία και παρρησία!
2. Διότι αν όντως είχες δικιο (που είχες!) έπρεπε να αντιμετωπίσεις τη λοιδωρία με θετικές αντιπροτάσεις και πρωτοβουλίες που θα άλλαζαν τους συσχετισμούς και θα δρομολογούσαν άλλες εξελίξεις.
3. Διότι, το κυριότερο, είναι όντως άχαρο να μιλάς για τις "προτάσεις/πράξεις" σου, όταν αυτές ήταν απλώς "προειδοποιήσεις" και όχι ολοκληρωμένες, επεξεργασμένες, εφικτές και επίκαιρες προτάσεις πολιτικής.
4. Διότι όταν αποφασίζεις τελικά να μιλήσεις, εξακολουθείς να μην λες κουβέντα για το "διά ταύτα". Να αγνοείς το δραματικό ερώτημα: "Και τώρα τι κάνουμε;". Ή μάλλον, για να είμαι δίκαιος, να αφήνεις έντεχνα να εννοηθεί ότι το μόνο που έχεις σήμερα να προτείνεις προς το λαό είναι: "Πετάξτε τους έξω τους ολίγιστους!" χωρίς να δείχνεις κάποια προοπτική εξεύρεσης μια κατάλληλης εθνικής ηγεσίας.

Αγαπητέ Καθηγητή,

Παρακολουθώ εδώ και χρόνια τη δημόσια δράση σου και σε εκτιμώ βαθύτατα. Είδα απολύτως θετικά την επιλογή σου στο πόστο του Υπουργού πέρυσι και θεωρώ ότι ήταν τραγικό λάθος που απομακρύνθηκες (ή σε απομάκρυναν). Όμως, ακριβώς επειδή σε εκτιμώ βαθύτατα, απαιτώ από εσένα περισσότερη ευθύνη απέναντι στο λαό που χειμάζεται από τα λάθη των ταγών του, πολιτικών, πνευματικών, οικονομικών... Είσαι κι εσύ αγαπητέ Καθηγητή Επιμηθέας. Ίσως όχι ολίγιστος, πάντως Επιμηθέας! Και η χώρα δεν αντέχει άλλους Επιμηθείς. Χρειάζεται Προμηθείς. Τους χρειάζεται επειγόντως. Και εσύ, με τις γνώσεις και την εμπειρία σου, αν συνδυαστούν με τόλμη και φαντασία, θα μπορούσες να είσαι, έστω και τώρα, ένας από τους Προμηθείς που αναζητούμε!

Μιλάς για τη Θρακική καταγωγή σου. Γνωρίζεις επομένως πολύ καλά ότι μια de facto buffer zone υπάρχει στην Ανατολική Θράκη, την επονομαζόμενη και Ευρωπαϊκή Τουρκία, όπου εκ των πραγμάτων έχουν συγκεντρωθεί μεγάλοι αριθμοί προσφύγων και μεταναστών. Γιατί κύριε Καθηγητή δεν αναλαμβάνεις τώρα μια διεθνή πρωτοβουλία για να γίνει εκεί, Ανατολικά του Έβρου, η διαχείριση των προσφυγικών ροών με διεθνή έλεγχο, Ευρωπαϊκή συμβολή και Ελληνική συνεισφορά;

Υπάρχουν και άλλες λύσεις, αν δίνεις σημασία στην γνώμη ενός συμπατριώτη σου. Υπάρχει η περιοχή της Αλεξανδρέττας, πολύ κοντά στην πηγή των ροών. Μια περιοχή που κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου κατέχει η Τουρκία έχοντας προηγούμενως εκδιώξει του αραβόφωνους αυτόχθονες της περιοχής πριν δεκαετίες. Θα μπορούσε η τόλμη σου, αν αποφασίσεις να τολμήσεις, να φτάσει μέχρι και αυτή την πρόταση... Εσύ θα κρίνεις.

Η κριτική μου δεν έχει σκοπό να "βγάλει λάδι" τους ολίγιστους ούτε να μειώσει τη σημασία των προβλέψεων και της κριτικής σου. Έχει στόχο να σε κινητοποιήσει! Αν όντως έχεις καλές προθέσεις και αισθάνεσαι λίγες τύψεις (που πρέπει να αισθάνεσαι) από το γεγονός ότι ανεξαρτήτως προθέσεων έκανες κι εσύ λάθη. Με πρώτο και κύριο το δισταγμό σου να βγεις μπροστά όταν έπρεπε να το κάνεις. Και τώρα έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις, όπως προτείνω. Θα το τολμήσεις; Ή θα παραμείνεις στη βολική θέση της Κασσάνδρας; Ίδωμεν...

ΘΕΣΗ χωρίς ΑΝΤΙΘΕΣΗ... ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ: Ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο πρέπει να εξέλθει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ η χώρα. Μια πρόταση προς τον Αλέξη Τσίπρα.

Βλέπω να επαναλαμβάνεται ένα αξιοπρόσεκτο (και επικίνδυνο εθνικά) μοτίβο στη διαλεκτική σχέση Κυβέρνησης - Κοινωνίας (ή, για να το πούμε πιο "λογοτεχνικά": ο "διάλογος ηγέτη με το λαό του").

Πριν εξηγήσω ποιο είναι το μοτίβο σας καλώ να μελετήσετε τον ορισμό της "διαλεκτικής σχέσης" όπως πολύ ωραία τον συμπυκνώνει ο Μίκης Θεοδωράκης (http://www.mikistheodorakis.gr/el/writings/excerpts/?nid=4250):

"... Η διαλεκτική σχέση «Θέση - Αντίθεση = Σύνθεση», όπως και το αντίθετο, «Θέση χωρίς Αντίθεση = Αποσύνθεση», μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί τον πυρήνα του κάθε υπαρκτού. Τον πυρήνα της ζωής και την αιτία του θανάτου. Μέσα στην Αρμονία και στη Μουσική εάν θεωρήσουμε ότι η συνήχηση μεταξύ δύο φθόγγων αποτελεί τη λύση της μεταξύ τους αντίθεσης, τότε διαπιστώνουμε ότι η Μουσική είναι η κατεξοχήν Τέχνη της διαρκούς εφαρμογής της διαλεκτικής σχέσης «Θέση - Αντίθεση = Σύνθεση»...."

Στη διαλεκτική, λοιπόν, σχέση του ελληνικού λαού με την εκλεγμένη κυβέρνηση, τον τελευταίο χρόνο, παρατηρείται το εξής μοτίβο:

ΘΕΣΗ: Η Κυβέρνηση, προσπαθώντας να συγκεράσει μεγάλες αντιθέσεις που συνδέονται με την αυτοκατανόηση του ΣΥΡΙΖΑ ως "αριστερά" (και σε μικρότερο βαθμό των ΑΝΕΛ ως "πατριώτες") από τι μια και τη χαοτική πραγματικότητα την οποία έχει κληθεί να διαχειριστεί από την άλλη, προβαίνει συχνά σε απόπειρες υπενθύμισης της "δημοκρατικής φυσιογνωμίας" της. Οι απόπειρες αυτές εμφανίζονται ως "χειρονομίες προς τον λαό" να βγει στο προσκήνιο και να λειτουργήσει πρωτογενώς ως "κυρίαρχος", χωρίς πολύπλοκες πολιτικές διαμεσολαβήσεις. Ο λαός, αντιδρά σε αυτές τις χειρονομίες "περίεργα"... Κατά τρόπο που αποκαλύπτει ότι η χειρονομία δεν γίνεται με κάποιο σχέδιο ορθολογικής διαχείρισης, ιδίως στην περίπτωση που η "λαϊκή απάντηση" δεν είναι η "ορθολογικά" αναμενόμενη και αντίθετη από την εκάστοτε συστηματικώς προωθούμενη "ενδεδειγμένη απάντηση" από τα συστήματα διαχείρισης της "μάζας".

ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ: Λόγω της απουσίας "ουσιαστικών αντιπολιτεύσεων" η κυβέρνηση αδυνατεί να διαχειριστεί δημιουργικά τις "περίεργες απαντήσεις" του λαού ή, έστω, να γίνει περισσότερο φειδωλή σε χωρίς προηγούμενο σχέδιο "χειρονομίες".

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ: Η διαλεκτική σχέση "κυβέρνησης-κοινωνίας" αποδομείται και κυριαρχεί ο αποπροσανατολισμός, η απογοήτευση, η παραίτηση και συνθηκολόγηση σε αμφότερα τα μέλη του διαλεκτικού διπόλου εντός και εκτός συνόρων...

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρω παραδείγματα για το παραπάνω μοτίβο τον τελευταίο χρόνο. Είναι δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες. Με κορυφαίο όλων το ακόμη ανερμηνεύτο (και ποικιλοτρόπως ταλαιπωρημένο) ΟΧΙ του κυρίαρχου λαού στις 5 Ιουλίου 2015. Ένα ΟΧΙ που άλλοι το προσπέρασαν "ελαφρά τη καρδία" και άλλοι το έστειλαν "μετεξεταστέο" στις κάλπες μετά από 11 ακριβώς εβδομάδες ή, για να δώσουμε και λίγη τροφή στους ευφάνταστους αριθμολάγνους "προφήτες", 77 ημέρες που συγκλόνισαν την ψυχή πολλών εξ' ημών. Ίσως, μια πιο "δημιουργική" προσέγγιση εκείνου του αποτελέσματος, να βοηθούσε στο να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημα του τραγέλαφου που σηματοδότησε το αριστοφανικής εμπνεύσεως διάγγελμα της 23ης Απριλιου 2010 όπως ο ίδιος ο πρωταγωνιστής παραδέχθηκε αργότερα δικαιολογώντας με πάθος τις σκηνοθετικές επιλογές... Υπενθυμίζω τη δική μου απόπειρά προς αυτή την κατεύθυνση: http://moumoutzis.blogspot.gr/2015/07/blog-post_34.html αλλά και την οπτική ενός αληθινού επανάστατη, μια εμβληματικής μορφής του παγκόσμιου κινήματος για την αυτοδιάθεση των Λαών (http://moumoutzis.blogspot.com/2015/07/blog-post_7.html). Ας μείνουμε, όμως, προς το παρόν στο μοτίβο και ας αφήσουμε για άλλη ευκαιρία τη διερεύνηση του νοήματος αυτού.

Μένοντας, λοιπόν, στο μοτίβο, ας δούμε την τελευταία εκ νέου εμφάνισή του που αφορά στο "διάλογο" Τσίπρα-αγροτών:
ΘΕΣΗ: Αιφνιδίως και "αναιτίως" ο Τσίπρας καλεί τους αγρότες να στείλουν τους εκπροσώπους τους για διάλογο στο γραφείο του 

Οι "εκπρόσωποι" του "ρίχνουν πόρτα".
ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ: Ο Τσίπρας, αντί να προχωρήσει στο λογικά επόμενο βήμα να λειτουργήσει όπως έκανε όντας αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν πήγαινε ο ίδιος να συναντήσει τους αγρότες τους ίδιους και όχι τους "εκπροσώπους" τους, επιλέγει να  παραμείνει στο γραφείο του αναφέροντας επί λέξει στη Βουλή:

"Σ’ αυτό το σημείο θέλω να εκφράσω την απορία μου για ένα γεγονός, κατά την άποψή μου, πρωτοφανές. Εγώ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντοτε είχαμε αγροτικές κινητοποιήσεις, αν όχι κάθε χρονιά, σχεδόν χρονιά παρά χρονιά. Και πάντοτε οι αγρότες είχαν ένα αίτημα, να συνομιλήσουν με την Κυβέρνηση. Και το ανώτερο αίτημα όλων ήταν να συνομιλήσουν με τον Πρωθυπουργό, να κάνουν διάλογο. Και τώρα που για πρώτη φορά αυτό τους δίνεται από την αρχή και τους λέμε «οι πόρτες είναι ανοιχτές, ελάτε να κάτσουμε σε ένα τραπέζι, να κουβεντιάσουμε, να βρούμε λύσεις», βλέπω κάποιους εξ αυτών να αρνούνται το διάλογο με τον Πρωθυπουργό. Αναρωτιέμαι, λοιπόν. Και ξέρετε γιατί; Διότι αν δεν υπάρξει διάλογος, οι διεκδικήσεις δεν πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα."

Δημιουργικότητα μηδέν... Αναμενόμενο αποτέλεσμα:

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ: Θα τη δούμε τις επόμενες μέρες/ώρες αν δεν αλλάξει κάτι στον τρόπο με τον οποίο αυτό το μοτίβο εκδιπλώνεται συνεχώς εδώ και ένα έτος!

Αν είχα τη δυνατότητα να εισηγηθώ στον πρωθυπουργό μια δημιουργική αξιοποίηση της στάσης που, κατά τα λεγόμενά του, μόνο απορία του προκαλεί, θα του έλεγα άμεσα να σπεύσει στο Κιλελέρ, εκεί στο μνημείο της εξέγερσης των κολλίγων και να περιμένει εκεί όχι τους "επροσώπους" αλλά τους ίδιους τους αγρότες. Εκεί, στον Ιερό αυτό χώρο, να δώσει "εξηγήσεις", να ξεδιπλώσει τις σκέψεις του και να ζητήσει στήριξη. Εκεί, να ζητηθεί να κριθεί, χωρίς διαμεσολαβήσεις, η ειλικρίνεια των προθέσεών του, η δημοκρατικότητά του και, το κυριότερο, η "αριστεροσύνη" του ίδιου και του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν τα λέω αυτά ούτε ειρωνικά ούτε υποκριτικά. Τα λέω γιατί μόνο έτσι μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος ΘΕΣΗ χωρίς ΑΝΤΙΘΕΣΗ... ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ και να ανοίξει ο ενάρετος κύκλος ΘΕΣΗ, ΑΝΤΙΘΕΣΗ, ΣΥΝΘΕΣΗ!

Θα ήταν πολλαπλώς συμβολική και απελευθερωτική μια τέτοια κίνηση του πρωθυπουργού. Ιδίως αν προηγούμενως, μελετηθεί από τον ίδιο και τους συνεργάτες του η ζωή και το έργο του φλογερού σοσιαλιστή Κεφαλονίτη Μαρίνου Αντύπα ώστε η "χειρονομία" να υλοποιηθεί σε ανάλογο πνεύμα.

Ένας επαρκής μορφωτικά ηγέτης, και μάλιστα "αριστερός" δεν μπορεί παρά να μελετά και να εμπνέεται από το έργο εκείνου που έδωσε τη ζωή του για την υπόθεση της αγροτιάς και άνοιξε με τη θυσία του το δρόμο για την απελευθέρωση των δουλαπάροικων του 19ου αιώνα... Εκείνου που με την παρρησία του αγνωστικιστή (και όχι άθεου όπως διατείνονται οι επιπόλαιοι) στρατευμένου κοινωνικού αναμορφωτή έγραφε στο μνημειώδες κείμενο του "Τι είμαι" λίγες μέρες πριν τη δολοφονία τα εξής συγκλονιστικά:

"Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα".

Εκείνου, που συνθήθιζε να λέει στους αγρότες: «Θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας». Θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει και την καταληκτική φράση της προσφώνησης του πρωθυπουργού προς τους αγρότες στην προτεινόμενη συναντηση. Αρκεί να το πιστεύει και να συνειδητοποιεί τις συνέπειες μιας τέτοιας ειλικρινούς δήλωσης...

Κλείνω εδώ με μια ουσιώδη επισήμανση: Δεν γράφω όσα γράφω για να εκτονοθώ. Ειλικρικνά θεωρώ ότι η πρόταση που διατυπώνω είναι υλοποιήσιμη. Αν υπήρχε τρόπος να μεταδοθεί στον πρωθυπουργό θα την εξέταζε σοβαρά ακόμη και αν αναγκάζονταν να την απορρίψει ελέω "κακών συμβούλων"... Ή μήπως θα την υιοθετούσε χωρίς επιφυλάξεις; Εσείς τι λέτε;