Τον αντρειωμένο μην τον κλαις...

Στεναχωριέμαι όταν διαβάζω εδώ κι εκεί σχόλια καλών φίλων για τα "λάθη του λαού" τις αμαρτίες Μεγάλων Ελλήνων (Μακρυγιάννης, Βελουχιώτης...) χωρίς συναίσθηση ότι αφενός "ουδείς αναμάρτητος" και αφετέρου ότι το ανάστημα ενός Μεγάλου δεν κρίνεται από τα λάθη του αλλά από την ικανότητά του να τα ξεπερνά. Ξεχνούν αυτό που είπε ο Λαός μας εδώ στην Κρήτη:

Τον αντρειωμένο μην τον κλαις, όσο κι αν αστοχήσει
μα αν αστοχήσει μια και δυο πάλι αντρειωμένος θα ΄ναι,
πάντά ν' η πόρτα του ανοιχτή κι τάβλα ντου στρωμένη
και τα΄αργυρό του το σκαμνί όμορφα στολισμένο
και καρτερεί τσι φίλους του.

Το μεγαλείο του λαού μας, φαίνεται, κατά τη γνώμη μου, στις ιστορικές εκείνες στιγμές που κόντρα σε κάθε λογική και υπολογισμό, λέει το μεγάλο ΟΧΙ και τα βάζει με κάθε λογής θηρία... Γι΄ αυτό και το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015 ήταν μια απόδειξη ότι και σήμερα, αυτός ο λαός, διατηρεί ακόμη επαφή με την ψυχή του... Πιο πολύ, όμως, από τις ιστορικές αυτές στιγμές, το μεγαλείο του λαού μας είναι (ήταν) ορατό στον τρόπο που ζει. Στον τρόπο με τον οποίο μέχρι πρόσφατα αποτύπωνε τις μεταφυσικές του πεποιθήσεις φιλοτεχνώντας καθημερινά χρηστικά αντικείμενα. Θυμάμαι η μάνα μου, όταν πήγα στην πρώτη δημοτικού, μου κέντησε ένα κάλυμα για το αναγνωστικό (δεν μας έδιναν τότε πολλά βιβλία) αντί να αγοράσει κάποιο έτοιμο... Έτσι έκαναν κάποτε οι Έλληνες. Έβαζαν την προσωπική καλαίσθητη μεταφυσική σφραγίδα στο καθετί. Επιστρατεύοντας ότι έβρισκαν γύρω τους.

Μετασχηματίζοντας το ευτελές σε τύπο αιωνίων αξιών! Αυτές τις αξίες καλούμαστε να ανακτήσουμε και να τις αναδείξουμε σε οδηγό της καθημερινότητάς μας. Να ανακτήσουμε την φιλοκαλία και την φιλαλληλία των πατεράδων και των παππούδων μας. Και τότε, θα έρθει και η γενικότερη αλλαγή που όλοι επιδιώκουμε. Ή μάλλον, θα έχει ήδη έρθει μέχρι τότε καθώς η πορεία επαν-ελληνοποίησής μας είναι μια πορεία παράλληλη με την αναγέννηση της ίδιας της Ελλάδας.

Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια, εδώ στην Κρήτη, μια τάση των νέων μας να επανασυνδεθούν με την παράδοσή μας. Μια τάση που έχει ως βασικό ποιοτικό της χαρακτηριστικό την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρει η σύγχρονη τεχνική σε όλες τις εκφάνσεις της σε συνδυασμό με μία επιθυμία ουσιαστικής συνομιλίας με άλλες παραδόσεις, ιδιαίτερα της Μεσογείου αλλά και της Μέσης Ανατολής και παραπέρα. Βλέπω διαρκώς να αυξάνουν τα εργαστήρια κατασκευής μουσικών οργάνων, να επανέρχονται στις παραδοσιακές ορχήστρες όργανα αγαπητά στους παλαιούς μας που είχαν ξεχαστεί και να ξεφεύγουμε από τη μονοκαλλιέργεια της λύρας και του λαγούτου. Βλέπω ακόμη μια τάση στους νέους να στρέφονται σε νέες μορφές καλλιέργειας της γης, να αναζητούν τοπικούς σπόρους, να ερευνούν, να παράγουν προϊόντα εκλεκτά. Βλέπω επίσης νέους να επιστρέφουν στα χωριά, να αναπαλαιώνουν με ευαισθησία πατρογονικά σπίτια, να ζουν αρμονικά με τους "ξένους" που έχουν επιλέξει την Κρήτη για τη μόνιμη διαμονή τους. Πολλοί μικροί δημιουργικοί και ελπιδοφόροι θύλακες που διαρκώς πολλαπλασιάζονται και σιγά σιγά δικτυώνονται μεταξύ τους σχηματίζοντας τις πρώτες νησίδες μια Ελληνικής Ευτοπίας.

Είναι, νομίζω, χρέος καθενός μας να εντοπίσει τέτοιους θυλάκες, να συμβάλει στη δημιουργία κι άλλων νησίδων προάγοντας τη διασύνδεσή τους ώστε σύντομα να μετασχηματίσουμε τη χώρα μας σε ένα συμπαγές και αρραγές δημιουργικό οικοσύστημα. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, έχει τη μεγαλύτερη σημασία και όχι να καταναλώνουμε τη ζωή μας μπροστά στο χαζοκούτι καταπίνοντας την τρομοκρατία και την ψευτιά των ΜΜΕ.

Ο Νίκος Λυγερός στα Χανιά για ένα τριήμερο "ασκήσεων εξυπνάδας" στην Ιστορία, την Παιδεία και το Μέλλον της Κρήτης!

 

 

Όταν η γελοιογράφοι σπέρνουν την κατάθλιψη...

Πολλές φορές διακρίνουμε τα "λόγια" από τα "έργα" απορρίπτοντας τους πολυλογάδες και θαυμάζοντας τους δημιουργικούς ανθρώπους. Κι όμως: Η γλώσσα, ο λόγος, οι λέξεις, μπορούν να γίνουν μέσο για να κάνουμε πράγματα! Ενάρετα ή αμαρτωλά... Ο θυμόσοφος λαός μας το έχει έξοχα κωδικοποιήσει: Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει!

Διαβάζοντας διάφορα άρθρα κατά καιρούς από ανθρώπους που εκτιμώ διαπιστώνω μια τάση να απευθύνονται όλοι στο λαό είτε για να τον ενημερώσουν για το πλήρες αδιέξοδο είτε για να τον εξορκίσουν να κάνει κάτι (το τι σπανίως το λένε το πώς ποτέ δεν το αποκαλύπτουν...). Περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα την πραγματικότητα και μετά σιωπή... Διερωτώμαι: Άραγε, έχουν συναίσθηση ότι απλώς διασπείρουν την κατάθλιψή τους χωρίς καν να αναρωτιούνται γιατί τους δίνουν βήμα τα μέσα εκείνα που κατά τεκμήριο ενορχήστρωσαν τη σημερινή εθνική μας κακοφωνία;

Το πράγμα παίρνει άλλη διάσταση όταν τέτοια πρόσωπα είναι ταγμένα για χρόνια στην υπηρεσία του εθνικού μας χαμόγελου. Μιλώ για τους γελοιογράφους... Πρόσωπα που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να σπάσουν ακόμη και το απόλυτο σκοτάδι δημιουργώντας χαραμάδες φωτός με τις γελοιoγραφίες τους. Έχουν μεγάλη ευθύνη αυτά τα πρόσωπα διότι κρατούν στο χέρι τους κυριολεκτικά το μόνο όπλο που απέμεινε στον Έλληνα: το χαμόγελο...

Κανένας πόλεμος δεν κερδίζεται από τους "αδύνατους" παρά μόνο "με το χαμόγελο στα χείλη"! Πόσο μάλλον ο ψυχολογικός πόλεμος που υφίσταται η χώρα και ο λαός μας εδώ και χρόνια. Προσωπικά οριοθετώ την εκκίνησή του στο 1999, τη χρονιά του παλλαϊκού ΟΧΙ στον εξευτελισμό της ελληνικής αξιοπρέπειας με την παράδοση Οτσαλάν και την παροχή διευκολύνσεων για τον ανηλεή βομβαρδισμό του αδελφού Σερβικού λαού. Από τότε μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο που βλέπουμε έκτοτε να υλοποιούν τα σύγχρονα SS των χρηματοσυμμοριτών. Κι ο λαός μας, με όσο χαμόγελο του έχει απομείνει στα χείλη, συνεχίζει τα ΟΧΙ του! Με ορόσημα το ΟΧΙ των Κυπρίων το 2004 και ημών των Ελλαδιτών το 2015!

Όμως, για να κάνω κατανοητή την κριτική που επιθυμώ να απευθύνω στους γελοιγράφους μας, χρειάζεται μια επισήμανση που αφορά τη λειτουργία του λόγου ως μέσου για να κάνουμε πράγματα: Ο Ώστιν ανέλυσε πρώτος, στο "How to do things with words", ένα κλασικό βιβλίο της φιλοσοφίας του εικοστού αιώνα, την πρακτική διάσταση του ίδιου του λόγου -τους λόγους που οι ίδιοι είναι έργα. Όταν υποσχόμαστε, όταν ορκιζόμαστε, όταν διατάσσουμε, προειδοποιούμε, στοιχηματίζουμε... δεν περιγράφουμε αλλά πράττουμε, δεν αποτυπώνουμε ένα πράγμα, αληθώς ή ψευδώς, αλλά κάνουμε, παράγουμε ένα πράγμα, εύστοχα ή άστοχα.

Η πρακτική (εκ της πράξεως) αυτή διάσταση του λόγου τον καθιστά, όταν πληρούνται συγκεκριμένες συνθήκες, "επιτελεστικό". Δηλαδή, λόγο με τον οποίο κάνουμε πράγματα.
Υπάρχουν, βεβαίως, μορφές λόγου των οποίων η επιτελεστική διάσταση είναι πασίδηλη και παγκοίνως γνωστή. Κατεξοχήν τέτοιος ο λόγος του Νόμου είτε κανονιστικός είτε δικανικός. Όπως και ο λόγος της Εκτελεστικής Εξουσίας όπως μαρτυρεί και το όνομά της. Άλλες φορές πάλι, ο επιτελεστικός λόγος λαμβάνει τεχνολογική μορφή. Χαρακτηριστική η περίπτωση του λογισμικού, το ψηφιακού επιτελεστικού λόγου. Κάποιες άλλες φορές, ο επιτελεστικός λόγος εκφέρεται καλλιτεχνικά: ως εικαστικό έργο, ποίημα, μυθιστόρημα, γελοιογραφία.


Θα πρέπει κάποιος να έχει θητεύσει σε κάποια μορφή επιτελεστικού λόγου για να συνειδητοποιεί τις λεπτές αποχρώσεις μεταξύ της επιτελεστικής και της διαπιστωτικής του διάστασης. Άλλο να κάνω πράγματα με λέξεις, εικόνες, ήχους και άλλο να διαπιστώνω/περιγράφω μια πραγματικότητα (αντικειμενική ή υποκειμενική ή και φανταστική...). Εφόσον για τον "κοινό θνητό" η επιτελεστική διάσταση δεν μπορεί εν τέλει να απομονωθεί από την διαπιστωτική (ιδίως όταν αναφερόμαστε στον καθημερινό λόγο, γραπτό ή προφορικό), ο Ώστιν προσφεύγει στην τριχοτόμηση λεκτικό-ενδολεκτικό-περιλεκτικό, προχωρώντας έτσι σε μια καλά θεμελιωμένη "αλλαγή παραδείγματος", η οποία δεν καταργεί το αρχικό πλαίσιο, αλλά το εντάσσει σε ένα άλλο ευρύτερο, κάτι που θα μπορούσε να ιδωθεί ως πρότυπο για την ορθολογική αλλαγή εννοιολογικών πλαισίων γενικά. Ειδικότερα, εξηγεί ότι με κάθε εκφορά μας επιτελούμε τριών ειδών ενεργήματα: εκφέρουμε φράσεις με σημασία και αναφορά (λεκτικό ενέργημα, όταν, π.χ. πούμε «αυτός το έκανε»), επιτελούμε πάντα κάτι με αυτές (ενδολεκτικό ενέργημα: κατηγορούμε κάποιον ότι το έκανε), και επιφέρουμε και άλλα αποτελέσματα γύρω μας με τις εκφορές μας (περιλεκτικό ενέργημα: καταδικάζεται και φυλακίζεται κάποιος για κάτι).

Μια γελοιογραφική διαπίστωση, μέσα απο τον "παραλογισμό" της, την ανατροπή των συμβατικών κανόνων της λογικής, προκαλεί το γέλιο και δίνει μια θετική διέξοδο στην απόγνωση του δέκτη. Λειτουργεί ως επιτελεστικός ανατρεπτικός λόγος! Γι΄ αυτό και είναι πολύτιμη αυτή η μορφή τέχνης στις μέρες που ζούμε. Ας το έχουν υπόψη τους οι γελοιογράφοι μας και ας βοηθήσουν με τον ενδεδειγμένο τρόπο το λαό να σταθεί στα πόδια του για να κάνει το επόμενο βήμα. Έχουμε χορτάσει από μαύρες αναλύσεις. Φωτεινές χαραμάδες θέλουμε για να καταλάβουμε τι συμβαίνει και να πορευθούμε στο μέλλον. Για να έχουμε μέλλον...

Μια σημαντική προσπάθεια ανάδειξης και αξιοποίησης της εκπαιδευτικής αξίας της γλώσσας προγραμματισμού Python

Όσες και όσοι υπηρετείτε την Πληροφορική στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και γενικότερα, δείτε την πρόσκληση προς εκπαιδευτικούς Πληροφορικής για την υποβολή αιτήσεων συμμετοχής στο επιμορφωτικό πρόγραμμα του Πολυτεχνείου Κρήτης "py4hs: Μαθαίνοντας και Διδάσκοντας Python Μέσα κι Έξω από το Σχολείο" http://www.music.tuc.gr/projects/py4hs/

Η Python είναι μια γλώσσα προγραμματισμού γενικού σκοπού η οποία έχει υιοθετηθεί ως γλώσσα σεναρίων (scripting language) σε μια πληθώρα συστημάτων. Επομένως, η καλή γνώση της μπορεί πραγματικά να απελευθερώσει τις δημιουργικές ικανότητες των νέων μας. Περαιτέρω, είναι ίσως η δημοφιλέστερη γλώσσα εισαγωγής στον προγραμματισμό σε πανεπιστημιακό επίπεδο στις ΗΠΑ.  Την χρησιμοποιούν χιλιάδες επιστήμονες σε όλο τον κόσμο για να μελετούν με υπολογιστικό τρόπο ποικιλία φαινομένων (βιολογικά, χημικά, φυσικά, κοινωνικά, ψυχολογικά...) καθώς και μουσικολόγοι, φιλόλογοι και άλλοι scholars που λένε και οι φίλοι μας οι αγγλοσάξονες. Μεγάλη η δημοφιλία της και μεταξύ των μαθηματικών που έχουν βρει στην Python μια ευέλικτη και πλήρη πλατφόρμα μελέτης και δοκιμής των μαθηματικών ιδεών.

Πιστεύω ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει πολλά να κερδίσει από την υιοθέτηση της Python ως βασικής γλώσσας εισαγωγής στην πληροφορική και τον προγραμματισμό. Στη Μεγάλη Βρετανία, το νέο πρόγραμμα σπουδών Πληροφορικής που έχει τεθεί σε εφαρμογή την τελευταία διετία, την προτείνει ακόμη και για μαθητές των τελευταίων τάξεων του δημοτικού...

Χρησιμοποιήστε την επιδερμίδα του χεριού σας για να ελέγξετε έναν υπολογιστή...

Ο Alan Kay είναι ένας από τους σκαπανείς των προσωπικών υπολογιστών και την Εκπαιδευτικής Πληροφορικής. Σχεδίασε και κατασκεύασε με την ομάδα το πρώτο laptop στις αρχές της δεκαετίας του '70 με στόχο να προσφέρει σε κάθε μαθητή τη δυνατότητα να έχει το δικό του υπολογιστή, σύντροφο στην μεγάλη περιπέτεια της μάθησης...
Ο Alan Kay ισχυρίζεται εδώ και χρόνια ότι η επανάσταση της Πληροφορικής δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί. Σε μια συνέντευξή του εξηγεί:
" Q: You often say that the computer revolution hasn't happened yet. What do you mean by that?
Α: If you look with a squinty eye at most of personal computing today, you'll see we're basically just automating paper—using digital versions of documents and mail. But as was the case with the invention of the printing press, the interesting thing about the computer is that it allows you to have new ways of representing things, new ways to argue about things, and new kinds of fluencies."
Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και συχνότερα βλέπουμε πραγματικά καινοτόμες ιδέες να γίνονται πραγματικότητα και να μετασχηματίζουν τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τους υπολογιστές και τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας. Η Επανάσταση της Πληροφορικής, έρχεται ολοένα και πιο κοντά στο να γίνει πραγματικότητα...
Μια τέτοια ρηξικέλευθη ιδέα είναι και η χρήση της επιδερμίδας ως "συσκευής εισόδου"! Το τι μπορεί να δημιουργήσει κανείς ότι αυτή η δυνατότητα γίνει κτήμα όλων είναι και πάλι θέμα δημιουργικής φαντασίας... Δείτε το video που ακολουθεί και θα καταλάβετε τι εννοώ:

Ο καθ. Κοντογιώργης στον Ελεύθερο Αρθρογράφο

Παρακολουθώ εδώ και καιρό τον Ελεύθερο Αρθρογράφο και ομολογώ ότι με έχει εντυπωσιάσει η παραγωγικότητά του και η ποιότητα των άρθρων του. Τώρα μαθαίνω ότι κάνει ένα ακόμη σημαντικό βήμα: Παρουσίαση των εξαιρετικά επίκαιρων και με μεγάλο ενδιαφέρον ιδεών του καθ. Κοντογιώργη.

Διανοητές όπως ο καθ. Κοντογιώργη αναδεικνύουν την ουσία της πνευματικής παράδοσης του Ελληνισμού και την επικαιρότητα των θεσμών που οικοδόμησε το έθνος στην πορεία των αιώνων για μια ανακαίνιση των σύγχρονων πολιτικών θεσμών. Με άλλα λόγια, την ανάδειξη του Ελληνισμού ως Ιδεολογίας, ως συστήματος ιδεών και θετικών προταγμάτων για τη συγκρότηση της συλλογικότητας με όρους αληθείας και όχι ρηχής εργαλειακότητας...

Ευκαιρίες για εμπειρίες αυθεντικής Πληροφορικής Παιδείας στην Κρήτη τον Αύγουστο...

Τα τελευταία χρόνια, με την ανάπτυξη διαδικτυακών και ηλεκτρονικών πλατφορμών εκπαιδευτικού προγραμματισμού, η Πληροφορική Παιδεία έχει γίνει πολύ πιο ελκυστική, δημιουργική και ευχάριστη. Έτσι, τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν σε βάθος τις βασικές αρχές της Πληροφορικής και να ασκηθούν στην πληροφορική δημιουργία βάζοντας τις βάσεις για μια ενεργό εμπλοκή στο κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι σήμερα ως μαθητές και αύριο ως υπεύθυνοι πολίτες και καινοτόμοι δημιουργοί.

Με μεγάλη χαρά έλαβα πρόσφατα ένα μήνυμα που αφορά μια αξιέπαινη πρωτοβουλία του καλού συναδέλφου Γιάννη Κωστάρα ο οποίος οραγνώνει για δεύτερη συνεχή χρονιά ημερίδα με τίτλο JCrete4Kids για παιδιά στα Χανιά και Ηράκλειο Κρήτης στις 6 και 7 Αυγούστου. Αν ζείτε στην Κρήτη μη στερήσετε από τα παιδιά σας αυτή την καταπληκτική ευκαιρία να γνωρίσουν την Πληροφορική και τις ενδιαφέρουσες εφαρμογές της!