Αλλοδαποί στρατηγοί και ημεδαποί συνεργάτες τους...

Ο ΟΤΕ μπλοκάρει τις οπτικές ίνες, μας πληροφορεί σχετικό άρθρο. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν την απροθυμία του ΟΤΕ να λειτουργήσει ως στρατηγικός παίκτης για τον εκσυχρονισμό της χώρας. Εδώ και χρόνια λειτουργεί υπηρετώντας στενά οικονομικά ή συντεχνιακά συμφέροντα. Οι "σωτήρες" γερμανοί, που τον διοικούν πλέον, φαίνεται ότι συμμάχησαν με τις συντεχνίες της "εποχής του λίθου", αφού τελικός σκοπός τους δεν είναι ο τεχνολογικός εκσυχρονισμός της χώρας μας και του οργανισμού αλλά η διαιώνιση μιας αποικιακού τύπου τεχνολογικής εξάρτησης.

Ταυτοχρόνως, το ΥΠΕΠΘ μπλοκάρει εδώ και χρόνια την Πληροφορική Παιδεία για να ευνοήσει κάποιες άλλες συντεχνίες της "εποχής του λίθου" που λυμαίνονται το χώρο της εκπαίδευσης. Κι αυτές, με τη σειρά τους, φαίνεται να συμμαχούν με τους αγγλοσάξωνες "στρατηγικούς επενδυτές" των πιστοποιήσεων οι οποίοι, όπως και οι "γερμανοί στρατηγοί" του ΟΤΕ, επιδιώκουν συνέχιση της "τεχνολογικής αποικιοκρατίας" για να πουλάνε χρωματιστές χάντρες-πιστοποιητικά στους συμπαθείς ιθαγενείς.

Το ερώτημα, βεβαιώς, είναι κατά πόσο ταιριάζει σε πρωτόγονους η Πληροφορική και αν πραγματικά τη χρειάζονται. Είναι γνωστό, εξάλλου, το ανέκδοτο με τα δύο πλυντήρια σε ρόλο "πυλώνων" για τη στερέωση της σκάφης. Μόνο που σε αυτό τον τόπο, δεν μάθαμε ακόμη να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη... Ακόμη ΔΕΝ μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά, που θα έλεγε κι ο Ρίτσος....

Πολύ φοβάμαι ότι αν πραγματικά επιδιώκουμε ενεργό ρόλο μέσα στην κοινωνία μας ως υπεύθυνοι επιστήμονες και επαγγελματίες, αργά η γρήγορα θα πρέπει να θέσουμε ζητήματα οικονομικής και πολιτικής ανεξαρτησίας. Διαφορετικά δεν μας απομένει παρά η αποδημία στον πολιτισμένο κόσμο και η τελική επικράτηση των "μάγων της φυλής". Ο πολιτισμός ως λέξη και ως περιεχόμενο γεννήθηκε στον τόπο μας και μεταλαμπαδεύτηκε σταδιακά σε όλο τον κόσμο. Σήμερα, όμως, ο ίδιος αυτός τόπος αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους θύλακες πρωτογονισμού παγκοσμίως. Η επάνοδος του πολιτισμού στη γενέτειρά του αποτελεί πλεόν ζήτημα απόλυτης προτεραιότητας για όλους μας.

Είτε το θέλουμε είτε όχι ζούμε σε μια χώρα στην οποία επιβιώνουν φαινόμενα αποικιοκρατικά. Γι' αυτό και οφείλουμε να επισημάνουμε ότι πάντα η αποικιοκρατία στηρίζονταν σε γηγενείς "συνεργάτες" για να εμπεδωθεί και να διαιωνισθεί. Το γνωρίζουν όσοι διαθέτουν έστω και ελάχιστη γνώση της παγκόσμιας και της εθνικής μας ιστορίας. Όπως επίσης γνωστά σε όλους, ακόμη και στους ιστορικά τυφλούς, είναι τα ατομικά οφέλη της συνεργασίας. Το ότι τα οφέλη αυτά είναι πρόσκαιρα και επισφαλή, δεν φαίνεται να σταματά τους συνεργάτες γερμανών, βρετανών και πολλών άλλων "στρατηγών"...

Μεγάλος είναι ο κίνδυνος να βιωθεί ως ελληνικός εμφύλιος ο αδυσώπητος "πόλεμος των στρατηγών" που διεξάγεται στη διεθνή σκακιέρα. Το πρόσφατο και απώτερο ιστορικό παρελθόν του ελληνισμού διδάσκει ότι αναγκαία και ικανή συνθήκη για την αποτροπή του αλληλοσπαραγμού είναι η ανάδειξη ενός κοινωνικού πόλου με δυνατότητα ηγεμονικής (όχι εξουσιαστικής) επιρροής σε επίπεδο ιδεών και οραματικών στόχων. Αυτός ο πόλος μπορεί και πρέπει να είναι το Επιμελητήριο Πληροφορικής.

Ας απελευθερωθούμε από τη νοοτροπία της "ταληροφορικής"

Πήραν φωτιά οι ηλεκτρονικές συζητήσεις με αφορμή την αιφνιδιαστική κίνηση του ΥΠΕΠΘ να προτείνει τροπολογία επιλεκτικής ένταξης ενός μόνο εκ των δεκάδων τμημάτων Πληροφορικής στις αποκαλούμενες "καθηγητικές σχολές". Βροχή οι ανώνυμες, κατά κύριο λόγο, καταγγελίες και αντικαταγγελίες που "αμφισβητούν" τη διδακτική επάρκεια ή ακόμη και την επιστημονική αρμοδιότητα αποφοίτων επιμέρους τμημάτων Πληροφορικής.

Να λοιπόν, που με αυτή την αφορμήν, επανέρχεται το κλίμα κατακερματισμού των Πληροφορικών, τοοποίο κυριαρχούσε πρίν από μία περίπου δεκαετία στον κλάδο και οδήγησε στην δημιουργία της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας ως μιας πράξης ενεργητικής αντίστασης των Πληροφορικών σε όσα και όσους μετατρέπουν την επιστήμη μας σε "παλλακίδα" του πελατειακού κράτους.

Το ζήτημα της διδακτικής επάρκειας όλων των Πληροφορικών, όπως και της επιστημονικής τους αρμοδιότητας στην Πληροφορική, έχει λυθεί από τους Πληροφορικούς και την Ένωσή τους εδώ και χρόνια. Όσοι επανέρχονται είτε για να αποδείξουν είτε για να αμφισβητήσουν τα αυτονόητα ματαιοπονούν.

Η ενότητα των Πληροφορικών εδράζεται στην ενότητα γνώσεων και σπουδών η οποία έχει επαρκώς και χωρίς κανένα αντίλογο τεκμηριωθεί από σχετική μελέτης της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας η οποία επικαιροποιείται συνεχώς και αποτελεί τη βάση για την ουσιαστική ανάδειξη των πραγματικών τμημάτων Πληροφορικής πέρα από παραπλανητικούς τίτλους και σφετερισμούς.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ΕΠΕ παρούσα στο συνδικαλιστικό γίγνεσθαι της Πληροφορικής. Δυστυχώς, κάποιοι συνάδελφοι από επιμέρους τμήματα Πληροφορικής επιλέγουν να λειτουργούν σε ξεχωριστούς συλλόγους. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε για μια πραγματικά ενιαία εκπροσώπηση/έκφραση των Πληροφορικών.

Ιστορικά, ο μόνος επιμέρους σύλλογος Πληροφορικών που έδρασε με κριτήριο την ενότητα και την υπεράσπιση όλων των Πληροφορικών υπήρξε ο Σύλλογος Πτυχιούχων Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Κρήτης γι΄ αυτό και είναι ο μόνος που παρά την ενεργή παρουσία του επέλεξε οικειοθελώς να παροπλιστεί και να στηρίξει την ΕΠΕ από το ξεκίνημά της.

Δυστυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία και σε μια εποχή επικράτησης των ατομικών προτεραιοτήτων εις βάρος των συλλογικών. Ως άμεσο αποτέλεσμα, ακόμη και η εμφανιζόμενη ως "συλλογική" δράση επιμέρους ομάδων συμφερόντων, αντιστοιχεί σε εύθραστες συμμαχίες ατομικών επιδιώξεων που οικοδομούνται και διαλύονται εν ριπή οφθαλμού. Χωρίς συνέχεια και, κυρίως, χωρίς ρητή στόχευση στο κοινωνικό συμφέρον, οι πρόσκαιρες αυτές συνομαδώσεις εντείνουν, αντί να αμβλύνουν, τον κυρίαρχο ατομισμό. Σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον, φορείς όπως η ΕΠΕ, που θέτουν ρητά και με επιμονή ζητήματα που συνδέονται με κοινωνικές και όχι ατομικές προτεραιότητες, αντιμετωπίζουν ποικίλες εξωτερικές και εσωτερικές δυσκολίες κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να εκφυλιστούν σε κλασσικού τύπου συνδικάτα προώθησης ατομικών φιλοδοξιών και συμφερόντων.

Η ευθύνη για την προάσπιση της φυσιογνωμίας της Ένωσής μας δημιουργεί ανάλογες προσωπικές υποχρεώσεις σε όλες και όλους: Οφείλουμε να δούμε πέρα από το στενό ατομικό μας συμφέρον. Οφείλουμε να προβληματιστούμε ακόμη και για τις συλλογικές μας διεκδικήσεις κατά πόσο εναρμονίζονται με τα ευρύτερα συμφέροντα και ανάγκες της κοινωνίας μας. Δημιουργήσαμε και στηρίζουμε με την καθημερινή μας δράση ένα συλλογικό φορέα που υπηρετεί πρώτα τη χώρα και μετά τους Πληροφορικούς. Οφείλουμε να το κατανοήσουμε αυτό. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι εύκολο να εκριζωθεί η κυρίαρχη νοοτροπία που κουβαλάμε όλοι μας. Η νοοτροπία του "δοξάστε με", και της "ταληροφορικής". Η νοοτροπία που ευθύνεται για τις χρόνιες ανεπάρκειες της χώρας μας και υπονομεύει κάθε αναπτυξιακή προοπτική. Αν δεν μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από αυτή σε προσωπικό επίπεδο, η συλλογική μας δράση είναι χωρίς κανένα νόημα.

Όσο για τους Πληροφορικούς που συνειδητά θα ακολουθήσουν το δρόμο της διασφάλισης των ατομικών τους συμφερόντων, νομίζω ότι οι επιλογές που τους παρέχουν το ψυχολογικά απαραίτητο "συλλογικό επίχρισμα" είναι ήδη αρκετές και δεν κινδυνεύουν να μείνουν "ξεκρέμαστοι"...