Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Ιστορίες μαθητικής αφύπνισης...

 Σε πρόσφατο κείμενό μας επισημάνθηκε η ανάγκη να μελετήσουμε το πώς η Πληροφορική μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα γύρω από τον οποίο θα διαμορφωθεί ένα δημιουργικό μέλλον για το θεσμό του Σχολείου. Η Πληροφορική διαμορφώνει ένα ελκυστικό περιβάλλον μάθησης με την δημιουργική υπέρβαση του κατακερματισμού της γνώσης σε "διδακτικά αντικείμενα". Αρκεί να δοθεί ο χρόνος, τα μέσα και τα κίνητρα ώστε οι μαθητές, με την υποστήριξη άξιων παιδαγωγών-πληροφορικών, να εμπλακούν σε συγκεκριμένες δημιουργικές δραστηριότητες με νόημα και αξία.

Ο Michael Resnik (δημιουργός, μεταξύ άλλων, και του Scratch) διηγείται μια πολύ διδακτική ιστορία για το πώς τέτοιου είδους δημιουργικές δραστηριότητες μπορούν να διαμορφώσουν μια άλλη πραγματικότητα, μια άλλη σχέση των νέων με τη γνώση και, το κυριότερο, μια άλλη σχέση με τους δασκάλους τους:
10:42-13:21

Let me show you an example. Here's another project, and I saw this when I was visiting one of the computer clubhouses. These are after-school learning centers that we helped start that help young people from low-income communities learn to express themselves creatively with new technologies. And when I went to one of the clubhouses a couple years ago, I saw a 13-year-old boy who was using our Scratch software to create a game somewhat like this one, and he was very happy with his game and proud of his game, but also he wanted to do more. He wanted to keep score. So this was a game where the big fish eats the little fish, but he wanted to keep score, so that each time the big fish eats the little fish, the score would go up and it would keep track, and he didn't know how to do that. So I showed him.In Scratch, you can create something called a variable. I'll call it score. And that creates some new blocks for you, and also creates a little scoreboard that keeps track of the score, so each time I click on "change score," it increments the score. So I showed this to the clubhouse member -- let's call him Victor -- and Victor, when he saw that this block would let him increment the score, he knew exactly what to do. He took the block and he put it into the program exactly where the big fish eats the little fish. So then, each time the big fish eats the little fish, he will increment the score, and the score will go up by one. And it's in fact working. And he saw this, and he was so excited, he reached his hand out to me, and he said, "Thank you, thank you, thank you." And what went through my mind was, how often is it that teachers are thanked by their students for teaching them variables? (Laughter) It doesn't happen in most classrooms, but that's because in most classrooms, when kids learn about variables, they don't know why they're learning it. It's nothing that, really, they can make use of. When you learn ideas like this in Scratch, you can learn it in a way that's really meaningful and motivating for you, that you can understand the reason for learning variables, and we see that kids learn it more deeply and learn it better. Victor had, I'm sure, been taught about variables in schools, but he really didn't -- he wasn't paying attention. Now he had a reason for learning variables. So when you learn through coding, and coding to learn, you're learning it in a meaningful context, and that's the best way of learning things.

Η ανωτέρω διήγηση είναι μέρος μιας ομιλίας που μπορείτε να βρείτε στη διεύθυνση http://www.ted.com/talks/mitch_resnick_let_s_teach_kids_to_code.

Τέτοια περιστατικά δεν είναι σπάνια. Είμαι βέβαιος ότι πολλοί Πληροφορικοί της Εκπαίδευσης μπορούν να μας πουν τις δικές τους προσωπικές ιστορίες που επιβεβαιώνουν αυτή τη "μαγική ιδιότητα" των υπολογιστών όταν συναντούν τους νέους έχοντας από κοντά έναν δάσκαλο-συνεργάτη-εμψυχωτή που ξέρει πως να βοηθά χωρίς να πατρονάρει, πώς να εμψυχώνει και να εμπνέει. Μιλώντας με συναδέλφους έχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες. Κάποιες από αυτές αφορούν νέες και νέους που το υφιστάμενο σχολικό σύστημα είχε περιθωριοποιήσει και στην Πληροφορική βρήκαν πραγματικά την ευκαιρία να δείξουν την αξία τους και να καταπλήξουν εκπαιδευτικούς, γονείς και φίλους. Ίσως κάποια στιγμή θα έπρεπε να συγκεντρωθούν αυτές οι ιστορίες με κάποιο τρόπο κα να προβληθούν κατάλληλα ως ελάχιστο φόρος τιμής στους συναδέλφους και ως πηγή έμπνευσης για όλους μας...

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Οι μαχόμενοι Χημικοί και οι Πληροφορικοί της Εκπαίδευσης είναι συνάδελφοι και όχι εχθροί.

Το είδαμε κι αυτό: η διευθύνουσα ομάδα της Ένωση Ελλήνων Χημικών, εμμένοντας σε μια στείρα αντίληψη για την ανάδειξη της Χημείας μέσα από την επιδίωξη κατοχύρωσης ενός θεωρητικού "πανελληνίως εξεταζόμενου μαθήματος", φέρεται να ζητά "το μάθημα της Πληροφορικής να αποτελέσει 5ο ειδικό μάθημα, όπως π.χ. το Σχέδιο για την Αρχιτεκτονική, η ξένη γλώσσα για τις ξενόγλωσσες φιλολογίες και οι Αρχές Οικονομικής Θεωρίας για τα Οικονομικά, αλλά να μη «θιγεί» η θέση της Χημείας στην Γ΄ Λυκείου. ". 

Είναι πραγματικά λυπηρό, η επίσημη έκφραση ενός πολύτιμου για την Παιδεία και την Ανάπτυξη της χώρας μας κλάδου, να εμμένει στον ευνουχισμό ενός κατεξοχήν πρακτικού-τεχνολογικού αντικειμένου προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες ενός συστήματος το οποίο υπονομεύει τη νεανική ψυχή για να μπορούν κάποιοι να κερδοσκοπούν ανενόχλητοι. Ενός συστήματος που προτάσσει την παπαγαλία, τον ανθρωποβόρο ανταγωνισμό, την παραπαιδεία εις βάρος της ανάπτυξης της δημιουργικότητας και της καινοτομίας αναπόσπαστο στοιχείο της οποίας είναι μια ουσιαστική Παιδεία Υλικής Δημιουργίας με τη Χημεία στο επίκεντρο.

Καλεί η διευθύνουσα ομάδα της ΕΕΧ την Πολιτεία να θυσιάσει το μόνο καταφύγιο της νεανικής δημιουργικότητας στο σύγχρονο σχολείο, την Πληροφορική, στο βωμό της κερδοσκοπίας. Την θεωρεί χρήσιμη μόνο για εκείνους που επιθυμούν να εισαχθούν στα Τμήματα Πληροφορικής και πάλι με την μορφή ενός Ειδικού Μαθήματος και μόνο. Δεν αντιλαμβάνεται ότι με αυτό τον τρόπο το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει ακόμη πιο μακρινό όνειρο ένα σχολείο όπου δίπλα στο Εργαστήριο της Πληροφορικής θα υπάρχει και το Εργαστήριο Χημείας για να μπορούν οι νέοι μας να χαίρονται και να σπουδάζουν τόσο την Πληροφορική Δημιουργία όσο και την Υλική Δημιουργία. Και αύριο, ως ενεργοί πολίτες και υπεύθυνοι Επιστήμονες και Τεχνολόγοι, να μπορούν με αυτοπεποίθηση και διανοητικά εφόδια να διαμορφώσουν το Πληροφορικό και Υλικό τους μέλλον! Αν δεν το κάνουν οι ίδιοι με βάση τις ανάγκες της Κοινωνίας. θα συνεχίσουν να το κάνουν καποιοι άλλοι με βάση τις δικές τους κερδοσκοπικές και ανθρωποβόρες ανάγκες...

Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι η Χημεία, η πραγματική Χημεία της Πράξης και όχι της αποστήθισης τύπων και "τσιτάτων", έχει πολλά να προσφέρει στους νέους μας. Σε όλη την Κοινωνία. Σε ένα υγιές εκπαιδευτικό περιβάλλον η ίδια η ΕΕΧ θα ζητούσε ενίσχυση της Πληροφορικής Παιδείας για όλους. Ώστε να μπορούν όλοι και ιδίως οι σημερινοί μαθητές και αυριανοί Χημικοί, Χημικοί Μηχανικοί, Γεωπόνοι, Φαρμακοποιοί, Ιατροί, Βιολόγοι, Τεχνολόγοι Τροφίμων, Διατροφολόγοι, Επιστήμονες και Τεχνολόγοι Υλικών να συμβάλλουν στις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις που συνδέονται με τις αντίστοιχες επιστήμες και είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την αξιοποίηση της Πληροφορικής. Είμαι μήπως τυχαίο ότι το τελευταίο Νόμπελ Χημείας δόθηκε στους "Χημικούς του Κυβερνοχώρου"; Δεν γνωρίζουν οι ιθύνοντες της ΕΕΧ ότι "σήμερα, ο υπολογιστής είναι εξίσου χρήσιμος στη χημεία όσο ο δοκιμαστικός σωλήνας"; Σίγουρα το γνωρίζουν. Δυστυχώς, όμως, προτάσσοντας τα συμφέροντα ενός κερδοφόρου για κάποιους και ψυχοφθόρου για τους νέους μας εξεταστικού συστήματος, αποδέχονται, εδώ και χρόνια τον εξοβελισμό του δοκιμαστικού σωλήνα από το δημόσιο σχολείο και τώρα επιδιώκουν να γίνει το ίδιο και με τον υπολογιστή.

Ας ειπωθεί επιτέλους η αλήθεια! Η διευθύνουσα ομάδα της ΕΕΧ, αφού συμβιβάστηκε με την απουσία του δοκιμαστικού σωλήνα από την εκπαίδευση, συντάσσεται τώρα με τις δυνάμεις εκείνες που βλέπουν τον υπολογιστή ως "δούρειο ίππο" που απειλεί να κατεδαφίσει το "μαγαζάκι" τους. Τρέμουν αναλογιζόμενοι ότι σε ένα περιβάλλον α-νόητης αποστήθισης, η παρουσία του υπολογιστή ως εδάφους άσκησης της δημιουργικής διάθεσης των νέων μας αποτελεί μείζονα συστημικό κίνδυνο καθώς διαμορφώνει τις συνθήκες εκείνες για ανατροπή της κυρίαρχης επιστημολογίας μέσα στο σχολείο. Της επιστημολογίας της καθηγητικής αυθεντίας, της μονοδιάστατης γνώσης, των ευνουχισμένων διανοητικά μαθητών-πελατών της παραπαιδείας νόμιμης και μη...

Η επιστημολογία που γίνεται ορατή με την παρουσία του υπολογιστή και των Πληροφορικών στο σχολείο φέρνει στο προσκήνιο τη δημιουργικότητα, την αυτενέργεια, την ενεργό εμπλοκή μαθητών και δασκάλων σε κοινές εμπειρίες μάθησης που ξυπνούν το πνεύμα και δυναμώνουν την ψυχή. Είναι μια επιστημολογία που κατεβάζει τον καθηγητή από την έδρα της αυθεντίας για να τον κάνει διάκονο της νεανικής δίψας για πραγματική μάθηση. 

Είναι μια επιστημολογία που λαχταρά και ο μάχιμος καθηγητής της Χημείας. Εκείνος που ονειρεύεται να προσφέρει ουσιαστικές εμπειρίες μάθησης στους μαθητές του. Όπως και ο μάχιμος συναδελφός του των Μαθηματικών, της Φυσικής, της Βιολογίας, ο μάχιμος Φιλόλογος, ο Ιστορικός, ο Θεολόγος. Είναι ο Χημικός της Πράξης ο οποίος ασφυκτιά στους τέσσερις τοίχους μια σχολικής αίθουσας-φυλακής θέλοντας να αποδράσει μαζί με τους μαθητές του. Να βρεθεί μαζί τους στο Εργαστήριο και στην Φύση και να τους μυήσει στα θαυμαστά της μυστήρια! Γι' αυτόν τον Χημικό και τις επιθυμίες του ποιος θα μιλήσει;

Καλούμε την ΕΕΧ να σκύψει πάνω από τις ανάγκες και το όραμα των Χημικών της Πράξης. Να σταματήσει να άγεται και να φέρεται από εκείνους που ζητούν τα "αργύρια". Να προτιμήσει εκείνους που ζητούν δοκιμαστικούς σωλήνες και υπολογιστές. Μπορεί να το κάνει. Και τότε θα αντιληφθούν όλοι ότι Χημικοί και Πληροφορικοί δεν είναι εχθροί που θέλουν να αλληλεξοντωθούν αλλά ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ που αγωνίζονται καθημερινά για τους μαθητές τους. Κι όπως εμείς αγωνιζόμαστε να ελευθερώσουμε την Πληροφορική δίνουν κι εκείνοι το δικό τους αγώνα να ελευθερώσουν τη Χημεία. Και μαζί με όλους τους μάχιμους εκπαίδευτικούς και την Κοινωνία να ελευθερώσουμε την Παιδεία μας!

Θα κλείσουμε με μία πρόταση πέρα από τη συντεχνιακή λογική της διάζευξης Χημείας - Πληροφορικής που προσπαθεί να επιβάλει η διευθύνουσα ομάδα της ΕΕΧ: Μια πρόταση που εκκινεί από τη διαπίστωση ότι ο σημερινός υποψήφιος και μελλοντικός Πληροφορικός πρέπει να έχει και το κατάλληλο γνωστικό υπόβαθρο σε όλες τις Φυσικές Επιστήμες καθώς ήδη με τη Βιοπληροφορική και τη Νανοτεχνολογία το υλικό υπόβαθρο της Πληροφορικής εμπλουτίζεται για να περιλάβει εκτός από τα κυκλώματα πυριτίου και άλλα υλικά των οποίων η πλήρης κατανόηση απαιτεί το κατάλληλο υπόβαθρο Χημείας. Σε αυτό το πλαίσιο δεν θεωρούμε πολυτέλεια ή σπατάλη χρόνου τη σπουδή των βασικών αρχών της Χημείας στη Γ' Λυκείου. Εκφράζουμε, όμως τις έντονες αντιρρήσεις μας στο περιεχόμενο και τον τρόπο διδασκαλίας αυτού του μαθήματος ζητώντας την επανεξέταση της ύλης του και την ισοκατανομή των ωρών του μεταξύ Θεωρίας και Εργαστηριακής Άσκησης.

Εμείς, λοιπόν, καταγράφουμε χωρίς φόβο και χωρίς πάθος κάτι που ούτε οι ίδιοι οι εγκέφαλοι της ΕΕΧ δεν μπορούν να αντιληφθούν για να το αντιτάξουν έστω ως επιχείρημα στα πλαίσια της (κυρίως υπόγειας και σε διαδρόμους) πίεσης που ασκούν στη λογική του "ή εμείς ή αυτοί": Ότι ένα σύγχρονο εξεταζόμενο μάθημα Χημείας και με ισόρροπη έμφαση στη θεωρια και την εργαστηριακή άσκηση είναι χρήσιμο και για όσους επιθυμούν να σπουδάσουν στα τμήματα Πληροφορικής. 

Θα μπορέσει η ΕΕΧ να κατανοήσει ότι κάτι ανάλογο χρειάζονται και οι μελλοντικοί Χημικοί; Ένα σύγχρονο εξεταζόμενο μάθημα Πληροφορικής που θα έχει κατάλληλο περιεχόμενο και θα δίνει έμφαση εξίσου και στη Θεωρία και στην Εργαστηριακή Άσκηση. Εξίσου, αν όχι περισσότερο, το χρειάζονται οι υποψήφιοι φοιτητές όλων των τμημάτων που απαριθμεί η διευθύνουσα ομάδα της ΕΕΧ στις ανακοινώσεις της ως δήθεν άσχετα με την Πληροφορική και σχετικά με τη Χημεία. Και, όπως είναι αυτονόητο, το χρειάζονται και τα υπόλοιπα επιστημονικά πεδία, μηδενός εξαιρουμένου, δεδομένου ότι σήμερα, σε κάθε επιστημονικό πεδίο πλάι στα παραδοσιακά εργαλεία βρίσκεται ο υπολογιστής και πλάι στις παλαιότερες μεθοδολογίες βρίσκονται και διαρκώς ενισχύονται νέες που ενσωματώνουν τις μεγάλες ιδέες της Πληροφορικής ή, για να το πούμε αγγλιστί, το computational thinking

Αναγνωρίζοντας αυτή την πραγματικότητα, οι προηγμένες χώρες ήδη συζητούν την εισαγωγή αυτών των μεγάλων ιδεών της Πληροφορικής (και όχι μόνο του υπολογιστή ως εργαλείου) σε όλα τα διδακτικά αντικείμενα από την Α' Δημοτικού έως την Γ' Λυκείο δίπλα στην παρουσία της Πληροφορικής ως αυτοτελούς πεδίο ισότιμα με τη Γλώσσα και τις Τέχνες, τα Μαθηματικά, τις Φυσικές Επιστήμες και τις Κοινωνικές Επιστήμες.

Συνοψίζοντας: 

  1. Η Χημεία ως πειραματική επιστήμη και με αναμόρφωση του περιεχομένου της καλό είναι να αποτελεί εξεταζόμενο αντικείμενο και για τους υποψήφιους Πληροφορικούς.
  2. Η Πληροφορική ως επιστημολογία και ως δημιουργική τέχνη είναι απαραίτητο να προσφέρεται ως αυτοτελές αντικείμενο στην Γ' Λύκειου σε όλους τους μαθητές και να εξετάζεται, σε όλα τα επιστημονικά πεδία όπως συμβαίνει και με τη Γλώσσα.

Η Πληροφορική συναντά την Ιατρική!

Και ενώ μέχρι τώρα μιλάγαμε για σύγκλιση της Πληροφορικής με τις Τηλεπικοινωνίες (αρχικά) και τα Μέσα Ενημέρωσης (σήμερα), ιδού και κάτι εκπληκτικό: Συγκλίνει πλέον η Πληροφορική με την Ιατρική! Και οι υποψήφιοι των Επιστημών Υγείας στην Ελλάδα Πληροφορική (προς το παρόν) εξακολουθούν να μην εμβαθύνουν, σε επίπεδο εξεταζόμενου μαθήματος, στην Πληροφορική...


Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Μήνυμα προς τον Υπουργό Παιδείας - Η Πληροφορική να ειναι εξεταζόμενο μάθημα σε όλα τα επιστημονικά πεδία όπως και η Ελληνική Γλώσσα

Σε σχέση με το συζητούμενο αυτές μέρες θέμα της εισαγωγής της Πληροφοιρκής ως εξεταζόμενου στην Γ' Λύκειο θα ήθελα να επισημάνω, επικαλούμενος και την ιδιότητά σας ως Συνταγματολόγου, ότι

"Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19." (παρ. 2, άρθρο 5Α Σ).

Υπό το πρίσμα αυτό η παροχή σύγχρονης και αποτελεσματικής Πληροφορικής Παιδείας είναι θεμελιώδης υποχρέωση της Πολιτείας ακριβώς για να διασφαλιστεί το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας για όλους.

Η πλημελής παροχή Πληροφορικής Παιδείας δημιουργεί σοβαρά εμπόδια στην «παραγωγή, ανταλλαγή και διάδοση» των πληροφοριών που διακινούνται ηλεκτρονικά. Συνακόλουθα, διαμορφώνει συνθήκες κοινωνικής και νομικής ανισότητας μεταξύ των πολιτών.

Η υποχρέωση αυτή της Πολιτείας αφορά κατά μείζονα λόγο και την παρεχόμενη εκπαίδευση σε όσους επιδιώκουν την εισαγωγή τους σε τμήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Διότι θα βρεθούν αντιμέτωποι, ως φοιτητές αρχικά και αργότερα ως επαγγελματίες, με συνθήκες που απαιτούν επαρκές επίπεδο κατάρτισης στην Πληροφορική για ανταποκριθούν με επάρκεια στις υποχρεώσεις τους.

Για το λόγο αυτό σας ζητώ να μεριμνήσετε ώστε οι εξαγγελίες σας να υλοποιηθούν κατά τρόπο ανάλογο προς τις ανάγκες όλων των επιστημονικών πεδίων που σήμερα πλέον απαιτούν όλα πέραν της  ευχέρειας έκφρασης στην Ελληνική Γλώσσα ανάλογη ευχέρεια στην Πληροφορική και τις Τ.Π.Ε. Η παρατήρηση αυτή δεν ισχύει μόνο για τις θετικές και τεχνολογικές επιστήμες. Αφορά, βεβαίως και τις κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες. Αφορά, όμως, και αυτό δυστυχώς είναι προς το παρόν άγνωστο στους πολλούς, και τις επιστήμες υγείας καθώς και τις ανθρωπιστικές επιστήμες.

H μορφή που θα μορούσε να έχει αυτό το εξεταζόμενο σε όλα τα επιστημονικά πεδία μάθημα θα μπορούσε να προσανατολιστεί στο να βοηθά τους μαθητές να εκτιμήσουν και να οικειοποιηθούν τις μεγάλες ιδέες που κομίζει η εμφάνιση των υπολογιστών.

Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου μια παρέκβαση: Η ανάδειξη των μεγάλων ιδεών της Πληροφορικής αποτελεί επείγουσα εκπαιδευτική προτεραιότητα των προηγμένων κρατών. Ο όρος που επιστρατεύεται για να περιγράψει τον κορμό αυτών των ιδεών είναι computational thinking. Ήδη συζητείται επισταμένα ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι ιδέες θα βρουν τη θέση τους σε όλα τα επιστημονικά πεδία του μορφωτικού πυρήνα των αντίστοιχων εκπαιδευτικών συστημάτων. Δηλαδή, την Πληροφορική, τα Μαθηματικά, τις Φυσικές Επιστήμες, τις Κοινωνικές Επιστήμες καθώς και τη Γλώσσα και τις Τέχνες. Υπάρχουν, μάλιστα και συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς οι μεγάλες ιδέες της Πληροφορικής μπορούν να εμπλουτίστουν τα αναλυτικά προγράμματα από την πρώτη τάξη του Δημοτικού μέχρι και την τελευταία τάξη του Λυκείου. Υπό το πρίσμα αυτό, απαιτείται να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος με συμμετοχή όλων των εκπαιδευτικών κλάδων καθώς το θέμα δεν αφορά μόνο τη Γ' Λυκείο και τα εξεταζόμενα μαθήματα αλλά όλες τις τάξεις της υποχρεωτικής και λυκειακής εκπαίδευσης. Μέσα από το διάλογο αυτό όλοι οι κλάδοι από κοινού θα πρέπει να κληθούν να διερευνήσουν τρόπους εμπλουτισμού όλων των μαθημάτων με τις κατάλληλες κατά περίπτωση μεγάλες ιδέες της Πληροφορικής. Ώστε να μπορέσουν οι νέοι μας να τις εμπεδώσουν καλύτερα και να αντιληφθούν την ισχύ και τη γενικότητά τους. Έτσι, θα συντονιστεί ο τρόπος διδασκαλίας όλων των αντικειμένων με τον τρόπο που οι αντίστοιχες επιστήμες και τέχνες αναπτύσσονται σήμερα.

Μια που έχετε την ιδότητα του νομικού, γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο αυριανός συνάδελφός σας, πέρα από τη χρήση των Τ.Π.Ε. για την καθημερινή του εργασία, χρειάζεται και ένα επαρκές επίπεδο γνώσεων του πώς λειτουργούν οι υπολογιστές καθώς και τον τρόπο με τον οποίο δομούνται και αναπτύσσονται τα πληροφοριακά και επικοινωνιακά συστήματα, προκειμένου να συμβάλει στη ρύθμιση της νέας ψηφιακής πραγματικότητας σε όλες τις πτυχές της είτε ως ακαδημαϊκός είτε ως νομοθέτης είτε ως μάχιμος δικηγόρος.

Σας καλώ, λοιπόν, να προχωρήσετε στην κατεύθυνση των εξαγγελιών σας με τη γενναιότητα και την τόλμη που διακρίνει κάθε πολιτικό ο οποίος θέλει να αφήσει τη σφραγίδα του στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι της χώρας. Αν τέτοιες είναι οι προθέσεις θα μας βρείτε στο πλευρό σας. Όχι μόνο για να σας στηρίξουμε και να κάνουμε δική μας υπόθεση την πολιτική σας. Αλλά και για να προχωρήσουμε από κοινού  σε ένα δεύτερο εξίσου σημαντικό βήμα που θα δώσει όραμα και αυτοπεποίηση στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό.

Το βήμα αυτό που θεωρώ ότι πρέπει να κάνουμε από κοινού Πληροφορικοί και Υπουργείο Παιδείας εκκινεί από τη διαπίστωση μιας διαρκώς ενισχυόμενης τάσης κορυφαίων Πληροφορικών παγκοσμίως να καταφεύγουν στην επίκληση κειμένων της διαχρονικής Ελληνικής Γραμματείας σε εργασίες και βιβλία τους προκειμένου να ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα ερευνών τους ή να διατυπώσουν τις εισηγήσεις τους για το δέον γενέσθαι σε ποικίλους τομείς της Πληροφορικής και στις εφαρμογές της στις επιστήμες, τις τέχνες, την οικονομία, τον ελεύθερο χρόνο, παντού. Θα συνιστούσε, πιστεύουμε, μια καινοτομία παγκόσμιου ενδιαφέροντος αν το Υπουργείο Παιδείας από κοινού με της Έλληνες Πληροφορικούς, συμφωνούσαν σε ένα σώμα κειμένων της Ελληνικής Γραμματείας από την Αρχαιότητα μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν που έχουν ιδιαίτερη αξία και επικαιρότητα εν όψει των προκλήσεων της εποχής μας. Τα κείμενα αυτά θα μπορούσαν να εκδοθούν με τη μορφή ενός Ανθολογίου σε ξεχωριστούς για κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης τόμους. Έτσι, θα καταστεί εφικτός ο εμπλουτισμός των μαθημάτων Γλώσσας στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο κατά την κρίση, βεβαίως, των διδασκόντων και τις εκάστοτε ανάγκες των μαθητών τους. Ως απαρχή για τη σύνταξη αυτού του Ανθολογίου μπορείτε να αναλάβετε την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση ενός διεθνούς συνεδρίου σε κατάλληλο τόπο και χρόνο ώστε να καταστεί εφικτή η συμμετοχή προσωπικοτήτων διεθνούς κύρους, Ελλήνων και μη, για να παρουσιάσουν τις εισηγήσεις τους για το περιεχόμενό του.


Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Η αλιευτική προσέγγιση της πληροφορικής ...

Επανέρχεται πάλι, με άλλη μορφή και εστιασμένο στο πεδίο της εκπαίδευσης, το αιώνιο ερώτημα: Ποια είναι η διαφορά του εκπαιδευμένου Πληροφορικού από τον εμπειρικό; Γιατί ζητούν οι πτυχιούχοι Πληροφορικοί αποκλειστικά δικαιώματα επί των θέσεων/έργων Πληροφορικής; Ξεχνούν πόσοι είναι οι μη πτυχιούχοι Προγραμματιστές που δημιουργούν εξαιρετικά προϊόντα;

Το ερώτημα είναι δύσκολο και κάθε προσπάθεια λογικής ανάλυσης της κατάστασης για τη διατύπωση προτάσεων προσκρούει στην άρνηση των πτυχιούχων Πληροφορικής να δεχθούν ως συνομιλητές τους τους εμπειρικούς και των τελευταίων να δεχθούν την συστηματικότερη εκπαίδευση που έχουν οι πρώτοι ως κάτι αναγκαίο για την ανάπτυξη και ασφαλή λειτουργία των κρίσιμων ψηφιακών υποδομών του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.

Πολλοί άλλοι, αρμοδιότεροι εμού, έχουν αναλύσει επαρκώς το θέμα. Τόσο από την πλευράς των πτυχιούχων όσο και από την πλευρά των εμπειρικών. Κάποια στιγμή επεχείρησα να συμμετέχω σε αυτό το διάλογο χωρίς όμως να μπορώ να πω ότι ο τρόπος που το προσέγγισα είναι ο καταλληλότερος. Περιέπεσα κι εγώ στο σφάλμα της "θεωρητικοποίησης" του ζητήματος.

Σήμερα, σκαλίζοντας λίγο το αρχείο του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου, έπεσα σε μήνυμα συναδέλφου ο οποίος είχε προτείνει να στοχαστούμε πάνω στην αναλογία μεταξύ Αλιείας και Πληροφορικής. Και να δούμε πώς ρυθμίζονται οι σχέσεις μεταξύ επαγγελματιών και ερασιτεχνών αλιέων. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να γίνει και με την Πληροφορική. Για να διακριθούν εκείνοι που τη σπούδασαν για να την ασκήσουν ως επάγγελμα από εκείνους που την αγαπούν ως δημιουργική τέχνη και συχνά-πυκνά "πιάνουν" μεγαλύτερα και καλύτερα "ψάρια" από τους πρώτους!

Αυτή ήταν η ιδέα του συναδέλφου και νομίζω ότι έχει μεγάλη αξία να ξαναδούμε σοβαρά την πρότασή του να μελετήσουμε επισταμένα το Π.Δ. 373/85 που ρυθμίζει την ερασιτεχνική αλιεία και να στοχαστούμε πάνω στις αναλογίες του με την Πληροφορική για να καταλήξουμε σε μία ενωτική πρόταση ρύθμισης τόσο του επαγγέλματος του Πληροφορικού όσο και των δραστηριοτήτων που επιτρέπονται στον ερασιτέχνη της Πληροφορικής.

Η ερασιτεχνική αλιεία με σκάφος τόσο στη θάλασσα όσο και στα ποτάμια και στις λίμνες απαιτεί την έκδοση άδειας ερασιτεχνικής αλιείας, που εκδίδεται από τις κατά τόπους Λιμενικές αρχές και τα αστυνομικά τμήματα (για τα εσωτερικά νερά) μετά από αίτηση του ενδιαφερόμενου, είναι ετησίας ισχύος και μπορεί να ανανεωθεί. Αυτή η άδεια χορηγείται μόνο σε αυτούς που διαθέτουν ατομική
άδεια ερασιτεχνικής αλιείας.

ΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ:

Κατά την άσκηση της ερασιτεχνικής αλιείας τόσο στη θάλασσα όσο και στις λίμνες και στα ποτάμια ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σε κάθε ερασιτέχνη ψαρά:
. Να εμπορεύεται το προϊόν της αλιείας του.
. Να ψαρεύει με πλωτά μέσα στις λιμνοθάλασσες και τα ιχθυοτροφία του Δημοσίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
. Να ψαρεύει κοράλλια και σπόγγους.
. Να χρησιμοποιεί φωτεινές πηγές κατά την αλιεία. Μπορεί όμως να χρησιμοποιεί ένα λαμπτήρα μέχρι 500 κεριά, όταν ψαρεύει με καμάκι χεριού.
. Να χρησιμοποιεί δίχτυα μανωμένα ή μεγαλύτερα από 100 μέτρα για το κάθε σκάφος, με πλευρά μικρότερη από 24 χιλιοστά.
. Να χρησιμοποιεί ο κάθε ψαράς που επιβαίνει στο σκάφος περισσότερα από 150 αγκίστρια. Όμως ανεξάρτητα από τον αριθμό των ψαράδων που επιβαίνουν στο σκάφος τα αγκίστρια δεν πρέπει
να υπερβαίνουν τα 300.
. Η αλιεία με δίχτυα και παραγάδια τον μήνα Μάιο. Με περισσότερες από δύο παγίδες (κούρτοι, κοφινέλλα) για κάθε ψαρά.
. Η χρησιμοποίηση περισσοτέρων από 1 πεζόβολων του οποίου η διάμετρος πρέπει να είναι μικρότερη από 10 μέτρα και το άνοιγμα του ματιού μεγαλύτερο από 30 χιλιοστά (η πλευρά του ματιού).
. Να ψαρεύει με πεζόβολο σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από εκβολές ποταμών και 200 μέτρα από τα εσοδετικά στόμια των ιχθυοτροφείων.
. Να ψαρεύει με δίχτυα και παραγάδια περισσότερα από 10 κιλά αλιεύματα το 24ωρο, περισσότερα από 5 κιλά αν ψαρεύει με άλλα αλιευτικά εργαλεία και περισσότερους από ένα ροφούς.

Όμως η ερασιτεχνική αλιεία ασκείται και υποβρύχια. Αυτή η δραστηριότητα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να ασκείται:
. Το χρονικό διάστημα από τη δύση μέχρι την ανατολή του ήλιου.
. Από άτομα μικρότερης ηλικίας των 16 χρονών.
. Σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από αγκυροβολημένα πλοία, από λιμενικά έργα, από άλλα μέσα ή εργαλεία αλιείας, από περιοχές που κολυμπούν λουόμενοι, από περιοχές διέλευσης και αγκυροβολίας σκαφών.
. Κατά τον μήνα Μάιο.
. Με κάθε είδους καταδυτικές συσκευές παροχής αέρα, είτε φορητές, είτε από σκάφος, όπως επίσης απαγορεύεται να υπάρχουν αναπνευστικές συσκευές και στα σκάφη ερασιτεχνικής αλιείας.
. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ στους υποβρύχιους ερασιτέχνες ψαράδες: Να αφαιρούν αλιεύματα από τα αλιευτικά εργαλεία άλλων ψαράδων.
. Τα εργαλεία που χρησ ιμοποιούν να είναι οπλισμένα όταν βρίσκονται έξω από το νερό ή στην ξηρά.
. Να χρησιμοποιούν υποβρύχιο φως, δίχτυα ή καμάκι που η δύναμή του προέρχεται από εκπυρσοκρότηση εκρηκτικής ύλης ή άλλου χημικού μίγματος.
. Να ψαρεύουν ψάρια βάρους μικρότερου από 150 γραμμάρια.

ΠΡΟΣΟΧΗ !
Είναι απολύτως απαραίτητο οι ερασιτέχνες ψαράδες που ψαρεύουν υποβρύχια, για την δική τους ασφάλεια να φέρουν ένα επιπλέοντα σημαντήρα κίτρινο με κίτρινη σημαία με διαγώνια κόκκινη γραμμή στην οποία θα αναγράφονται τα ψηφία Δ.Υ. Ο σημαντήρας πρέπει να είναι ορατός σε απόσταση 300 μέτρων. Εάν ο ψαράς συνοδεύεται από πλωτό μέσο η σημαία θα είναι στερεωμένη σε αυτό. Ο ψαράς θα πρέπει να κινείται σε ακτίνα μέχρι 50 μέτρων γύρω από τον σημαντήρα.



Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Πότε θα κάτσει ο κουρνιαχτός...

Κρήτη 1821. Παραμονές του Μεγάλου Σηκωμού.
Ο Στέφανος Χάλης από το Θέρισο, δημιουργεί,
ως γνήσιος συνεχιστής του Ρήγα, το Θούριο των Κρητών Αγωνιστών:

Πότε θα κάνει ξαστεριά - πότε θα Φλεβαρίσει
να πάρω το τουφέκι μου - την όμορφη πατρώνα
να κατεβώ στον Ομαλό ...

Τα χρόνια περνούν. Η Κρήτη, μετά από αιματηρούς
συνεχείς αγώνες απελευθερώνεται και στη συνέχεια,
με νέους αγώνες, επιτυγχάνει το σκοπό της:
Να ενωθεί με τη Μητέρα Ελλάδας.

Μάης 1941. Ο Ούννοι του Χίτλερ επιτίθενται.
Οι Κρητικοί αντιστέκονται. Η Κρήτη πέφτει.
Οι Κρητικοί παίρνουν τα βούνα.
Κάποιος άγνωστος αγωνιστής,
συνεχιστής του Στέφανου, δημιουργεί Νέο Θούριο:

Πότε θα σπάσ' η παγωνιά - να λιώσουνε τα χιόνια
να πάρω το τουφέκι μου - τ' όμορφο μαλιχέρι
να πάρω δίπλα τα βουνά - να βγω στον Ψηλορείτη
να βρω μια μ-πέτρα ριζιμιά - να διπλωθώ να κάτσω
να παίξω πέντε ντουφεκιές - ν' ακούσει ούλ' η Κρήτη! 
Να 'ρθού ντα Κρητικόπουλα - κι εκειά να ορκιστούμε 
για τη γλυκειά πατρίδα μας - ούλοι να σκοτωθούμε.

Άλλες εποχές τότε... Άλλοι οι εχθροί και τα όπλα.
Σήμερα ο εχθρός είναι αόρατος. Δύσκολη η μάχη.
Ίσως ένα νέο ριζίτικο να δείχνει την κατεύθυνση
για να προχωρήσουμε:

Πότε θα κάτσει ο κουρνιαχτός - πότε θα λάμψ' ο Ήλιος
να μπουν μπροστά οι Άριστοι - να δείξουνε το δρόμο
να κάνουνε οι Έλληνες - καινούργια την Ελλάδα
να βλέπουν όλοι οι Λαοί - και ν' αποκαμαρώνουν
να θέλουνε κι αυτοί να μπουν - στης Αρετής το δρόμο
να διώξουν τ' Άδικο απ' τη Γη!

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Αυγουστιάτικες ψηφίδες...

Αισθάνομαι την ανάγκη να επισημάνω δύο σημαντικές ψηφίδες της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας. Μια συγκυρία που παραμένει χαοτική για του επιφανειακά σκεπτόμενους μιντιόπληκτους. Μα ιδιαίτερα λογική μέσα στις δημιουργικές αντιφάσεις της για όσους έχουν επίγνωση της Ιστορίας και της Γεωπολιτικής...
Η πρώτη ψηφίδα αφορά την πρόσφατη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Περιβόλι της Παναγιάς. Διαβάζουμε σχετικά:
Να μείνει για δέκα λεπτά μόνος στο Ιερό του Ναού του Πρωτάτου όπου φυλάσσεται η Εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί» ζήτησε και έμεινε τελικά ο Αλέξης Τσίπρας...
«Λένε πολλοί ότι όποιος δεν έχει επισκεφθεί το Άγιο Όρος αδικεί τον εαυτό του. Εμείς λοιπόν επειδή δεν θα θέλαμε να είμαστε άλλο αδικημένοι, ήρθαμε στο Άγιο Όρος» είπε από την πλευρά του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

Τα ανωτέρω θα ήταν εύκολα ερμηνεύσιμα ως ένας ενδιαφέρον επικοινωνιακός ελιγμός αν δεν συνοδεύονταν παράλληλα με μια βαρυσήμαντη παρέμβαση του πρωτεύσαντος Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και συμβόλου της Εθνικής μας Αντίστασης Μανώλη Γλέζου. Η επιστολή που έστειλε στον Βλαντιμίρ Πούτιν είναι από τα κείμενα που θα μείνουν στην Ιστορία γιατί διδάσκουν Ιστορία. Είναι η δεύτερη ψηφίδα:
«Σύντροφε, τότε, κύριε, σήμερα Βλαντιμίρ Πούτιν
» Προσωπικά κατανοώ πλήρως τους λόγους που σας ώθησαν στην απόφασή σας να επιβάλετε εμπάργκο στα αγροτικά προϊόντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντούτοις, εξ ονόματος του ελληνικού λαού, που διέρχεται μια εποχή ακραίων στερήσεων, κάνω έκκληση στα ανθρωπιστικά σας αισθήματα να ξανασκεφτείτε την απόφασή σας ως προς τους Έλληνες αγρότες.
» Δεν θα επικαλεστώ το ότι κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που δεν έστειλε ούτε έναν άνδρα να πολεμήσει στο Ανατολικό Μέτωπο, εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Το γεγονός αυτό ομολόγησε ο Στρατάρχης Μπουτιόνι όταν, σε συνέδριο της F.I.R. στη Μόσχα, το 1955, δήλωνε χαρακτηριστικά: 'Συλλάβαμε αιχμαλώτους από όλες τις φυλές του Ισραήλ, Έλληνα δεν συλλάβαμε'.
» Θα επικαλεστώ όμως το ότι, σταθερά, ο λαός μας είναι ο μόνος που αντιστάθηκε στις επιθυμίες του διευθυντηρίου της Ε.Ε. Ήμασταν αντίθετοι στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και κατόπιν στο βομβαρδισμό της Σερβίας, ήμασταν αντίθετοι στην εισβολή στο Ιράκ και στις απειλές εναντίον της Συρίας, ήμασταν αντίθετοι στη λογική της σποράς πολέμων και εμφύλιων ταραχών στη λεκάνη της Μεσογείου.
» Κι αυτό το πληρώσαμε ακριβά, με τους Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο να γίνονται τα πειραματόζωα της νέας τάξης πραγμάτων που επιχειρείται να επιβληθεί παγκόσμια. Τώρα, που η Ουκρανία βρίσκεται έρμαιο στα χέρια φασιστικών φατριών, υπερασπιστήκαμε και πάλι το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών.
» Γνωρίζουμε πολύ καλά τη στάση που τήρησε η ελληνική κυβέρνηση. Επιτρέψτε μου, ωστόσο, να σας υπενθυμίσω ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση η οποία έχει ουσιαστικά χάσει τη 'δεδηλωμένη' και συνεχίζει να κατέχει την εξουσία μόνο και μόνο για να ολοκληρώσει την καταστροφή της Ελλάδας.
» Για τους λόγους αυτούς, επικαλούμενος και πάλι τα ανθρωπιστικά σας αισθήματα αλλά και την πατροπαράδοτη στενή φιλία των λαών μας, ζητώ τη μη εφαρμογή του εμπάργκο για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα και ευελπιστώ να εισακουστώ.
» Με αισθήματα εκτίμησης και φιλίας
» Μανώλης Γλέζος
Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ»
Από τη μια, λοιπόν, ο "αρχηγός των Δαναών", ως άλλος Αγαμέμνων, επιδιώκοντας "ούριο άνεμο", θυσιάζει την ιδεολογική Ιφιγένεια της Ελληνικής Αριστεράς: την προγραμματική προσήλωσή της στον αντικληρικαλισμό. Μια προσήλωση που είναι απότοκοτος της αδυναμίας της να διαμορφώσει, εδώ και δεκαετίες, μια Ελληνική Πρόταση για το Σοσιαλισμό μηρυκάζοντας δυτικοφερμένες θεωρήσεις του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι...
Από την άλλη, ο αειθαλής Αχιλλέας της Ελληνικής Αριστεράς επισημαίνει ότι ο ούριος άνεμος φυσά ήδη (δείτε το δεύτερο υπογραμμισμένο σημείο της επιστολής) και ξεκινά την επίθεση από τα έξω εμφανιζόμενος (και δικαίως κατά τη γνώμη μου) ως αυθεντικός εκφαστής της βούλησης του λαού μας (δείτε το πρώτο υπογραμμισμένο κείμενο).

Δεν μπορεί ο πάσα ένας να μιλά σε πρώτο ενικό πρόσωπο απευθυνόμενος στον ηγέτη μιας υπερδύναμης. Από την άλλη, μια στιγμή προσωπικής "προσευχής" δικαιούται και ο τελευταίος των θνητών. Γιατί όχι, λοιπόν, κι ο Αλέξης;
Προσωπικά δεν έχω πεισθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως ολότητα μπορεί να σταθεί στο απαιτούμενο ύψος στα εθνικά μας θέματα. Ωστόσο, κάποιες ψηφίδες σαν αυτές παραπάνω, νομίζω ότι έχουν αρχίσει να αποκαλύπτουν μια άλλη εικόνα, ένα ελπιδοφόρο "ψηφιδωτό". Θα ολοκληρωθεί η εικόνα; Ή θα μείνουν μόνο οι διάσπαρτες ψηφίδες να μας θυμίζουν άλλη μία "Χαμένη Άνοιξη"; Ο καιρός θα δείξει...

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Η τρίτη φορά...

Ο λαός μίλησε. Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ για μια καθαρή νίκη επιτεύχθηκε. Οι εντολοδόχοι του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να συνεχίσουν την εφαρμογή του σχεδίου καθυπόταξης του Ελληνικού Λαού και εκποίησης της χώρας.
Η καθαρή πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μην ενθουσιάζει κάποια στελέχη και μέλη του. Το βλέπεις σε συζητήσεις που γίνονται στην κοινωνία. Η δυσαρμονία ανάμεσα στην ξεκάθαρη θέση του Αλέξη Τσίπρα -ο οποίος χωρίς περιστροφές μίλησε για ανατροπή και άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία- και στα στελέχη εκείνα που διστάζουν να θέσουν το ζήτημα της άμεσης διενέργειας εθνικών εκλογών είναι μεγάλη. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κατανοήσει και την ανάγκη συνεργασιών με τις άλλες πατριωτικές δημοκρατικές δυνάμεις. Κάτι που σε τοπικό επίπεδο, λόγω και πάλι των ανεπαρκειών ορισμένων στελεχών, παραμένει ζητούμενο. Αυτό φάνηκε και στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η αδυναμία συσπείρωσης της εκλογικής του βάσης οφείλεται εν πολλοίς σε αδυναμίες των τοπικών ηγεσιών του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί δήμοι και περιφέρειες θα μπορούσαν να είχαν κερδηθεί αν είχαν γίνει έγκαιρα οι ορθές επιλογές που θα συνέγειραν τις τοπικές κοινωνίες.
Υπάρχουν πολλοί, ιδίως εκείνοι που κατανοούν τον πατριωτικό χαρακτήρα της αυθεντικής αριστεράς, που βλέπουν με ελπίδα τον Αλέξη Τσίπρα. Διαπιστώνουν, ωστόσο, το ενδιάμεσο κενό στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που θα επέτρεπε στην ηγεσία του να συνδεθεί οργανικά με το λαό και να επικοινωνήσει με την ελληνική ψυχή. Το κενό αυτό έχει πολλές αναλογίες με εκείνο που δεν επέτρεψε στον Ανδρέα Παπανδρέου να διατηρήσει διαρκή επαφή με το λαό μετά το "ραντεβού με την ιστορία" το 1981. Ήταν η κομματική νομενκλατούρα που χρησιμοποίησε τη χαρισματικότητα ενός ηγέτη για ίδιον όφελος. Οδήγησε τη χώρα αρχικά στους Κοσκωτάδες και έπειτα στα Ίμια, τη Σοφοκλέους, την παράδοση του Οτσαλάν, τα ζεϊμπέκικα στη Σμύρνη και τις Ρεπούσηδες. Εξευτέλισε αυτό που κάποτε λέγαμε Δημοκρατική Παράταξη και την μεταμόρφωσε, ως άλλη Κίρκη, σε Προδοτική Παράταξη.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να απελευθερωθούν από τη λογική ενός κόμματος διαμαρτυρίας. Να αντιληφθούν ότι δεν είναι η σύμπραξη κομματιδίων και αριστερίστικων γκρουπούσκουλων που μετά βίας συγκέντρωνε ένα 4% του εκλογικού σώματος. Να εμπεδώσουν ότι είναι η αυριανή κυβέρνηση της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού και ότι αυτή τη φορά ο λαός μας θέλει μια ηγεσία που θα δικαιώσει τις δύο προηγούμενες απόπειρες εγκαθίδρυσης μιας Ελλάδας ανεξάρτητης, κοινωνικά δίκαιης με το λαό κυρίαρχο: το 1821 και το 1940. Το προεκλογικό σύνθημα ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν αρκεί. Οφείλουν να τονίσουν ότι αυτή είναι η ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ που οι Έλληνες, σε καιρούς σκοτεινούς, αποφασίζουν να παλέψουν για την ύπαρξη και την αξιοπρέπειά τους.
Η πρώτη φορά ήταν το 1821. Ενώ όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί στέναζαν κάτω από την απολυταρχία, οι Έλληνες βροντοφώναξαν: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ! Οι ανεπάρκειες των ημεδαπών πολιτικών ηγεσιών οδήγησαν στον εμφύλιο και η "λύση" δόθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις στο Ναβαρίνο και στο Λονδίνο όπου υπογράφηκαν τα πρωτόκολλα της "ανεξαρτησίας". Ακολούθησε η Βαυαροκρατία. Οι Αγωνιστές οδηγήθηκαν στις φυλακές και στη γκιλοτίνα.
Η δεύτερη φορά ήταν το 1940. Οι Έλληνες είπαν ΟΧΙ όταν σχεδόν όλη η ηπειρωτική Ευρώπη, πλην Σοβιετικής Ένωσης, συνθηκολογούσε ή συμμαχούσε με τον Άξονα. Η Εθνική Αντίσταση που ακολούθησε οδήγησε στην Κυβέρνηση του Βουνού, την ΠΕΕΑ και τους θεσμούς λαϊκής εξουσίας στην Ελεύθερη Ελλάδα. Και πάλι, οι πολιτικές ανεπάρκειες των ηγεσιών μας οδήγησαν στον εμφύλιο. Ακολούθησε το δορυφορικό μετεμφυλιακό κράτος εκτάκτου ανάγκης. Χιλιάδες αντιστασιακοί οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα ή στην εξορία.
Το 2014 είναι η τρίτη φορά που οι Έλληνες εμφανίζονται έτοιμοι να δώσουν και πάλι το παρόν στον αγώνα για Ελευθερία και Δικαιοσύνη. Οι δυνάμεις του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού επιδιώκουν τον κοινωνικό εμφύλιο για να εδραιώσουν ένα μεσαιωνικού τύπου πολιτικό και οικονομικό καθεστώς. Ο λαός απαιτεί αυτή τη φορά ηγεσίες με διανοητικά εφόδια, ηθικό ανάστημα, όραμα για την κοινωνία, το λαό και το έθνος. Το 1821 και το 1940 κερδίσαμε τον πόλεμο και ηττηθήκαμε στην ειρήνη. Τα βάλαμε με αυτοκρατορίες και καταλήξαμε αδερφοφάδες. Έχουμε τη μνήμη και την κρίση η τρίτη φορά να είναι διαφορετική. Να νικήσουμε την αυτοκρατορία του χρήματος και να σφυρηλατήσουμε την απαραίτητη εθνική ομοψυχία για την ανάταξη της οικονομία και της κοινωνίας.
Αυτή τη φορά ο λαός μπορεί και πρέπει να είναι ο νικητής. Με μια ηγεσία που θα έχει τη γνώση και την τόλμη να ξαναπιάσει το μίτο της ιστορίας και να βγάλει, επιτέλους, τη χώρα από το λαβύρινθο της υποτέλειας και της εξάρτησης. Για να αναπνεύσει ο ελληνισμός σε Ελλάδα και Κύπρο. Για να αποτραπεί η εθνική συρρίκνωση και η απειλή του κεμαλικού μιλιταρισμού και του νεοοθωμανικού σωβινισμού. Για να ανακτήσει το έθνος μας το ηθικό του ανάστημα στη Μεσόγειο, την Ευρώπη και την Οικουμένη.

Η Ιστορία διδάσκει ότι οι Έλληνες ήταν εκείνοι που έκαναν τις ανατολικές δεσποτείες Κόσμο και το δυτικό imperium Οικουμένη. Αυτός είναι ο ελληνικός τρόπος που μας κληροδότησαν οι αιώνες της ελληνικής ιστορίας και μας καλούν να τον ανακτήσουμε και τον προσφέρουμε ανανεωμένο ως θετικό πρόταγμα στην Ανθρωπότητα.

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Οι μερακλήδες

Οι μερακλήδες τόχουνε και ξέρουν πώς γλεντούνε
ξέρουνε πώς πεθαίνουνε μα ξέρουνε και να ζούνε.

Για αυτό στόν ίδιο το Θεο παράκληση θα κάμω
μην τση πειράζει όσους γλεντούν στόν κόσμο τον απάνω.

Θε μου πανάγαθε Θεέ κοίταξε νά 'βρεις τρόπους
ν' αλλάξεις τσοι παράουρους και τση κακούς αθρώπους.

Ξεδιάλεγε τζη τσ' άχρηστους και τση ψευτονταήδες
και κάμε τσοι καλά καλούς αθρώπους μερακλήδες.

Που ξέρουνε και τραγουδούν και παίζουν και χορεύουν
που αγαπάν και χαίρονται και δεν σε κοροϊδεύουν.

Να ξαναρχίσει μια ζωη γεμάτη καλοσύνη
αγάπη και καλή καρδιά στόν κόσμο να πομείνει.

Κάνε το Θε μου τουτονά, μην επαναστατήσω
κι' όλους τση μερακλήδες μου, θα τσοι μονοπαντήσω.

Ν' αρχίξω γλέντι και χαρά κι' όπου το βγάλει η βράση
ή που θα σάξει ο ντουνιάς ή που θα σοχαλάσει.

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Στα έγκατα του πίθου... μεγαλώνει η Ελπίδα!

Διαβάζω ετοιμάζεται πάλι η κομπανία
να κάνει "πιστοποίηση" σ' όλη την κοινωνία.

Πολλοί 'ναι που τρομάζουνε και λένε: "Τέλος! Πάει!
Ο κλάδος υποτάχτηκε για να πλουτίζουν άλλοι."

Οργή, απογοήτευση, φυγή, μοιρολατρία
έχουν οι περισσότεροι ομπρός εις τα θηρία.

Κάνουνε ρεαλιστικές, σωστές αποτιμήσεις
όμως σωπαίνουν σαν ρωτάς: "Πέστε, υπάρχουν λύσεις;"

Να διαπιστώνεις το κακό είναι το πρώτο βήμα
να μένεις όμως σε αυτό, είναι νομίζω κρίμα.

Ναι, φταίμε, αναντίρρητα, μα φτάνει αυτό να λέμε;
Μήπως στην ηττοπάθεια πέφτουμε κι όλοι κλαίμε;

Αν κάτι δεν κατάλαβα, ζητώ διευκρινήσεις:
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ; ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ;

Ναι φταίμε όλοι! Είπα το! Συμπέρασμα; Στο μνήμα;
Εκεί να πάμε άκλαφτοι; Φίλοι, δεν είναι κρίμα;

Τον πίθο που ανοίχτηκε με την τεχνολογία
εύκολα τον-ε-κλείνουμε νομίζετε με βία;

Κι αν όπως μύθος ιστορεί, η Ελπίδα έχει μείνει
στον πάτο, αν τον κλείσουμε πώς θα προβάλει εκείνη;

Μια που προτάσεις, το λοιπόν, δεν είδα μέχρι τώρα,
πίνω κι εγώ καλώ κρασί και τραγουδώ με φόρα:

Δεν είναι Πληροφορική αυτό που υπηρετούμε
είν' η Πανδώρα ζωντανή, να βγούμε να το πούμε!

Δεν είναι τούτη ψεύτικη, πήλινη σαν την άλλη
είναι με σάρκα και οστά, κι είναι σε μαύρο χάλι.

Ελπίδα όσοι ψάχνουνε, ας μπούνε στο πιθάρι
γιατί αν δεν το κάνουνε, ο Χάρος θα την πάρει.

Έτσι κι εγώ το σκέφτηκα και στο πιθάρι μπήκα
μου άρεσε και σε δυο τρεις φίλους καλούς το είπα.

Κάποιοι που ακολούθησαν λένε πως είναι φίνα
και πως πιθάρια αλλονών μαύρα 'ναι σαν το μνήμα.

Γιατί υπάρχουν πολλώ λογιώ ψευτοπανδώρες
που θέλουνε να "κυβερνούν" μέχρι λαούς και χώρες.

Μην βάζετε κριτήρια παλιά γιατί 'ναι κρίμα
να λέτε το πιθάρι μας πως είναι μαύρο μνήμα.

Ο πίθος που μας "δόθηκε" δεν είναι σαν τους άλλους
κι ας φαίνεται τόσο μικρός που δε χωρεί "μεγάλους".

Είναι μικρός ο πίθος μας απ' έξω σαν τον βλέπεις
μα σαν θα μπεις μέσα βαθιά, χαίρεσαι που τον έχεις!

Μπείτε λοιπόν συνάδελφοι, σε λίγο ξημερώνει!
Η Ελπίδα στο πιθάρι μας είναι και μεγαλώνει!

Αυτά τα λίγα από εδώ, τα έγκατα του πίθου,
η μόνη λύση που θωρώ είναι αυτή του μύθου.

Αν, πάλι, όσοι βρίσκεστε στον κόσμο τον απέξω
βρείτε λύση καλύτερη,  πείτε κι εγώ να τρέξω.

Μέχρι να πείτε ΕΥΡΗΚΑ εγώ κι άλλοι καμπόσοι
τροφή τσ' Ελπίδας δίνουμε γοργά να μεγαλώσει!

Οι Σφακιανοί κι ο Παύλος...

Βγείτε ρωτήστε μάθετε τι έγινε στην Κρήτη
μήνυμα Ελπίδας τα Σφακιά στέλνουνε στον Πλανήτη!

Παύλο Πολάκη οι Σφακιανοί ψήφισαν μονοκούκι
κόμματα δε λογάριασαν, δεν μπήκανε στο λούκι...

Αυτό το περιστατικό δεν είναι σαν τα άλλα
αυτά που οι αναλυτές προβάλουν ως "μεγάλα".

Κοιτάζουν οι αναλυτές πλήθη, πλειοψηφίες,
κι αφήνουν αδιάγνωστες λεόντων 'μοφωνίες.

Λέοντες πάντα ζούσανε εις τα Λευκά τα Όρη
κι όταν μονομεριούσανε αλλάζανε οι "όροι".

Όσες φορές χρειάστηκε, στην ύστατη την ώρα,
οι Σφακιανοί φανήκανε έτοιμοι σαν και τώρα.

Μιλώ για την ενότητα και την ομοφωνία
μιλώ και για τον Άξιο που 'χει την Αρχηγία.

Όσες φορές χρειάστηκε στήριγμα η Ρωμιοσύνη
οι Σφακιανοί εδείξανε στον Κόσμο τι θα γίνει.

Ονόματα ας ψάξετε που 'γραψε η Ιστορία
λιοντάρια που ταπείνωσαν λογιώ λογιώ θηρία.

Όσους κι αν θυμηθεί κανείς, κάποιους θα παραλείψει
γι' αυτό σε έναν θα σταθώ που μ' έχει συγκινήσει.

Μανούσο τον-ε-λέγανε Μανούσο Καλλικράτη
τση Κρήτης εις τα χέρια του τιμή και δόξα εκράτη.

Από την Πόλη ως έλαβε μήνυμα του Δραγάση
μάζεψε τσοι Καλύτερους χρόνο χωρίς να χάσει.

Πέντε καράβια Λέοντες στην Πόλη πολεμήσαν
κι όταν η Πόλη έπεσε, αυτοί δεν προσκηνύσαν.

Οι λίγοι π' απομείνανε, ως νικητές γυρίσαν
το λάβαρο τση Λευτεριάς εις τα Σφακιά αφήσαν.

Οι Σφακιανοί το φύλαξαν στα χρόνια της δουλείας
στον Τόπο τους που έμεινε Τόπος Ελευθερίας.

Σαν ήρθε πάλι ο Καιρός, χτύπησαν την Καμπάνα
να γίνει η Κρήτη Λεύτερη, Λεύτερη και η Μάνα.

Η Μοίρα το 'χει οι Σφακιανοί όντε μαζεύουντ' όλοι
γύρω από Άξιο αρχηγό να κινδυνεύ' η Πόλη.

Κι η Πόλη αν τύχει και χαθεί, μάχη δεν σταματούνε
πάλι σαν έρθει ο Καιρός την Πόλη ανακτούνε!

"Πόλεις" πολλές πολιορκούν σήμερα τα Θηρία
κι οι Σφακιανοί με τον Παυλή θα γράψουν Ιστορία!

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Από την άκρη των ακριώ... Πρώτα ο Άνθρωπος!

Εδώ και λίγο καιρό ως δημότης Χανίων συμμετέχω σε μια πρωτόγνωρη, τουλάχιστον για το δήμο μας, διεργασία αφύπνισης μιας κρίσιμης μάζας δημοτών. Ως επιστέγασμα της ενασχόλησής μας με τα κοινά, όχι με τον τρόπο του καθοδηγητή αλλά με τον τρόπο του ενεργού πολίτη, η συγκρότηση αυτής της κίνησης σηματοδοτεί την απόφασή μας να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας. Απορρίπτουμε τη λογική της ανάθεσης. Δεν αναζητούμε σωτήρες. Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Αναγνωρίζουμε τις αστείρευτες δυνάμεις του λαού ο οποίος αποκτά συνείδηση του ιστορικού του χρέους και μπαίνει στο προσκήνιο της ιστορίας. Εγκαταλείποντας το παθητικό ρόλο του τηλεθεατή, του ακόλουθου επίδοξων σωτήρων, του επαίτη των αναφαίρετων δικαιώματων του.

Η κίνηση αυτή έχει ήδη συσπειρώσει ένα ικανό αριθμό προσώπων που έχουν αποδείξει έμπρακτα, η καθεμία και ο καθένας με τον τρόπο του, ότι έχουν τη θέληση και τη γνώση να αναδεικνύουν τα καίρια προβλήματα της γειτονιάς, της πόλης, της χώρας. Να συγκροτούν νικηφόρους θύλακες αντίστασης ενάντια στη χρηματοπιστωτική απληστία, στην κρατική αναλγησία, στη μνημονιακή βαρβαρότητα,  στον ανθρωποφάγο φασισμό. Να εντοπίζουν ρωγμές στην ψυχοφθόρο παθητικότητα, αιτία της δημόσιας απουσίας των πολλών. Να διαμορφώνουν οάσεις δημιουργικής κοινωνικής παρουσίας. Ώστε να εκφράζεται οργανωμένα και αποτελεσματικά ή έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να προσφέρει ανιδιοτελώς στο συνάνθρωπο.

Έχοντας υπερβεί τα τείχη της ατομικότητας, εμείς, τα μέλη της κίνησης, βιώνουμε την καθημερινότητά μας ως πρόγευση μια άλλης κοινωνικής πραγματικότητας, απαλλαγμένης από τις ψευδαισθήσεις της εγωτικής κατοχύρωσης. Γνωρίζουμε στην πράξη ότι τότε μόνο ο άνθρωπος ευτυχεί όταν μοιράζεται τη ζωή του με τους συναθρώπους του. Όταν το υστέρημά του γίνεται προσφορά στον χειμαζόμενο συνάνθρωπό του. Όταν η κρίση και ο φόβος για το αύριο, περνώντας μέσα από την προσφορά και το μοίρασμα με τον άλλο, γίνονται ελπίδα φωτεινής αλλαγής και, τελικά, γλέντι και τραγούδι:




Από την άκρη των ακριώ 

ώστε να πας στην άκρη

στέκουνε τάβλες αργυρές, 

στρωμνιά μαλαματένια, 

ποτήρια με τις ερωθιές 



Ποτήρια με τις ερωθιές 

κι απού τα δει πλανάτε

και πέρασεν ο βασιλιάς 

κι είδε τα και πλανέθη

Χριστέ, μην ήμουν βασιλιάς


Χριστέ, μην ήμουν βασιλιάς, 

Χριστέ μην ήμουν ρήγας

να πέζευγα να χόρευγα

με νιές και μαυρομάτες...


Τι είναι, άραγε, αυτό που κάνει τον εξουσιαστή, το βασιλιά του Ριζίτικου, να θέλει να αποποιηθεί τον τίτλο του; Να κατέβει από το ύψος του αξιώματός του για να ενωθεί με το λαό που γλεντά, χορεύει και τραγουδά; Πώς είναι δυνατόν σε μέρες δύσκολες να ξαναβρεί ο λαός μας την αρχοντική του παράδοση; Αυτή που κάνει τους δυνατούς να θέλουν να παραιτηθούν της δύναμής τους, να γίνουν ένα μαζί του; Να ξαναβρεί την αγάπη για τη λεφτεριά και την περιφρόνηση προς το θάνατο που κατάφεραν να συνεγείρουν την Ευρωπαϊκή Νεότητα και Διανόηση το 1821 και να δημιουργήσουν το Φιλελληνικό Κίνημα που έδωσε ακόμη και το αίμα του για την Ελληνική Υπόθεση; Επιζητούμε τρόπους να σταθεί ξανά ο λαός μας στα πόδια του. Να αγωνιστεί ενάντια στη Νέα Ιερά Συμμαχία. Να συνεγείρει τους απανταχού Αγωνιζόμενους Ανθρώπους σε ένα Νέο Φιλελληνισμό. Ικανό να αλλάξει τους διεθνείς συσχετισμούς και να στηρίζει το λαό μας στον αγώνα του. Για να μπορέσει ο Έλληνας κι αυτή τη φορά να νικήσει. Να δείξει και πάλι στους "βασιλιάδες" το δρόμο και για τη δική τους λύτρωση από τα δεσμά της απληστίας η οποία καθοδηγεί τη δολοφονική τους συμπεριφορά.

Έτοιμες συνταγές για την ανάκτηση της Ελληνικής Ταυτότητας που θα μας επανασυνδέσει με την μακραίωνη αγωνιστική παράδοση του Ελληνισμού δεν υπάρχουν. Καθεμία και καθένας μας καλείται να βρει το δικό του δρόμο για προσωπκή ανάταση και όλοι μαζί να βρούμε το συλλογικό δρόμο για την Ανάσταση του λαού μας, της πατρίδας μας, της Ανθρωπότητας! Καταλυτικό ρόλο σε αυτή την αναζήτηση παίζει αναμφίβολα η υπεύθυνη στάση μας απέναντι σε δύο από τις κορυφαίες κατακτήσεις που μας κληροδότησαν οι προηγούμενες γενιές: Της (λειψής αλλά πολύτιμης) ελευθερίας και της (αντιπροσωπευτικής μεν αλλά επαρκούς για μια απόπειρα ανατροπής) πολιτικής δημοκρατίας. Μια ελευθερίας που, όπως μας λέει κι ο Ποιητής, είναι βγαλμένη από ιερά οστά των προγόνων μας. Ποτισμένης  με το αίμα όσων αντέταξαν τα στήθη τους στον σκοταδισμό των Οθωμανών και, πιο πρόσφατα, στο φασισμό του Άξονα. Μιας πολιτικής δημοκρατίας που δεν μας χαρίστηκε από κανέναν ισχυρό. Αναθρεμένης από την νεανική ορμή όσων βασανίστηκαν στα μεσαιωνικής έμπνευσης κολαστήρια του μετεμφυλιακού και, πιο πρόσφατου, χουντικού καθεστώτος που επέβαλε στο λαό μας ο διεθνής ιμπεριαλισμός για να υπονομεύσει τη δημοκρατική πορεία Ελλάδας και Κύπρου και να τις καταστήσει προκεχωρημένα φυλάκια των γεωπολιτικών του επιδιώξεων. Κρατώντας ακόμη φυλακισμένους στα γεωπολιτικά δεσμά του τους Ιστορικούς Λαούς της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, του Καυκάσου και του Εύξεινου Πόντου. Αυτή η ελευθερία και η πολιτική δημοκρατία που μας κληροδότησαν οι παλαιότεροι δεν επιτρέπεται να λοιδορούνται και να απαξιώνονται. Η αποχή από τα κοινά είναι ύβρις απέναντι σε εκείνους που αγωνίστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να εκλέγουμε και να εκλεγόμαστε. Όσοι κηρύττουν την αποχή, όσοι απαξιώνουν κάθε απόπειρα πολιτικής δράσης και τη συγκρότηση Ελεύθερων Ψηφοδελτίων με το γνωστό "οι εκλογές δεν μπορούν να δώσουν λύση" διαπράτουν σοβαρό σφάλμα. Άθελά τους ενισχύουν το Μαύρο Μέτωπο του φασιστικού ιμπεριαλισμού των χρηματαγορών το οποίο επιδιώκει την όξυνση για να φέρει τον αλληλοσπαραγμό. Η εύρεση πολιτικού διεξόδου είναι πρωταρχικό καθήκον κάθε σκεπτόμενου Πολίτη - Πατριώτη.

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι το Μαύρο Μέτωπο προχωρεί ακάθεκτο ακυρώνοντας τις κατακτήσεις των αγωνιστών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Είναι αλήθεια ότι ο λαός μας παραμένει εκπληκτικά απαθής. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν τη φυγή. Οι αυτοκτονίες καθημερινά αυξάνονται. Η κατάθλιψη αποκτά χαρακτηριστικά επιδημίας. Κι όμως... Λύση μπορεί να βρεθεί! Αν οι λίγοι που έχουν την πρόγευση μιας άλλης κοινωνίας υιοθετήσουν μια ρεαλιστική στάση απέναντι στην Ελευθερία και στη Δημοκρατία που έχουν απομείνει. Αν αυτοί οι λίγοι αποφασίσουν να δώσουν την ευκαιρία επιλογής μιας άλλης πολιτικής στους πολλούς. Αν υπερβούν το δισταγμό κάθε καλοπιστού πολίτη προς την πολιτική και πουν με θάρρος: Εμείς είμαστε εδώ! Δεν είμαστε σαν τους άλλους. Δεν θέλουμε τη ψήφο σας για να σας σώσουμε. Ζητούμε την ενεργό συμμετοχή σας για να πορεύτουμε όλοι μαζί προς την Αλήθεια και ξεκάθαρο στόχο: Πρώτα ο Άνθρωπος!

Αυτό το τολμηρό βήμα το έκανε με ομόφωνη συλλογική της απόφαση η Πρωτοβουλία Πολιτών. Μέσα από πρωτόγνωρες ανοικτές διαδικασίες, η "ορχήστρα" των ενεργών πολιτών επέλεξε τον επικεφαλής της. Έναν "άγνωστο" στους μηχανισμούς. Άνθρωπο που ξέρει να αγωνίζεται. Όλοι θα μπορούσαμε να αναλάβουμε το ρόλο του μαέστρου σε αυτή την ορχήστρα. Γι' αυτό και θα είναι εύκολη η συνέχεια αν ο μαέστρος μας αποφασίσει να δώσει τη σκυτάλη στον επόμενο. Όμως αυτό δεν μας αρκεί. Επιζητούμε σε αυτή την ορχήστρα να βρει τη θέση του ο κάθε Χανιώτης. Κι αν χρειαστεί να μπορεί κι εκείνος με αυτοπεποίθηση και φρόνηση να τη διευθύνει!

Σε αυτές τις εκλογές δεν ζητούμε τη ψήφο των συνδημοτών μας. Αυτό είναι το ευκολότερο. Ζητούμε τη ενεργό παρουσία τους στην πορεία μας που ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια αθόρυβα και συστηματικά στα λαϊκά κινήματα. Πέρασε από τις λαϊκές συνέλευσεις στις γειτονιές και τις κοινότητες του Δήμου μας. Και την επαύριο των δημοτικών εκλογών, είναι βέβαιο, θα θεμελιώσει μια άλλη Δημοτική Διακυβέρνηση ως πρώτο βήμα για μια Αληθινή Ελλάδα σε μια Αληθινή Ευρώπη.

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Πρόταση για αξιοποίηση της Πληροφορικής για την ανάταξη των Δήμων - Δημιουργική υπέρβαση της Καλλικρατικής και Μνημονιακής λαίλαπας

Εν όψει των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών είναι ανάγκη να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση στις τοπικές κοινωνίες σχετικά με τις αναπτυξιακές προοπτικές των Ελληνικών Περιφερειών, των Πόλεων και της Υπαίθρου. Με το παρόν κείμενο ευελπιστώ να συμβάλλω σε αυτή την προσπάθεια εστιάζοντας σε ζητήματα που άπτονται της ουσιαστικής αξιοποίηση της Πληροφορικής όντας ο ίδιος Πληροφορικός. Tο παρόν κειμενό βασίζεται σε παλαιότερο της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας και ενσωματώνει τις αναγκαίες βελτιώσεις ενόψει της παρούσας πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής συγκυρίας.

"Καλλικράτης"-Μνημόνια: Οι Δήμοι σε κατάρρευση!

Με το σχέδιο "Καλλικράτης", η ελληνική Πολιτεία επιχείρησε - σύμφωνα με την τότε κυβερνητική επιχειρηματολογία - να δώσει νέα προοπτική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, δημιουργώντας διευρυμένες διοικητικές μονάδες που σε πολλές περιπτώσεις συμπεριλαμβάνουν μέσα στα όριά τους διαφορετικές περιοχές, με διαφορετικού επιπέδου οικονομικές δυνατότητες και διαφορετικές υποδομές. Έτσι, οι Δήμοι που προέκυψαν από τις πρόσφατες αυτές υποχρεωτικές συνενώσεις εμφάνισαν σοβαρότατες αρρυθμίες και προβλήματα χαρακτηριστικά των περιπτώσεων όπου προκύπτουν οργανισμοί από "συγκολλήσεις" μάλλον παρά σαν αποτέλεσμα μακροχρόνιας σύζευξης και συνεργασίας γειτονικών περιοχών, με κάποιο ιστορικό συνεργασίας των υπό συνένωση τοπικών φορέων και των τοπικών κοινωνιών.

Χαρακτηριστικό είναι, ίσως, το παράδειγμα πολλών νησιών και των περισσότερων παράκτιων Δήμων της Ηπειρωτικής Ελλάδας και της Κρήτης, όπου τοπικές κοινωνίες στηριγμένες στο τουριστικό προϊόν, και με ανάλογες προσαρμογές στις διοικητικές τους δομές (π.χ. υπηρεσίες προώθησης του τουριστικού προϊόντος), βρίσκονται πλέον στο ίδιο διοικητικό πλαίσιο, με κοινότητες στηριγμένες στην αγροτική παραγωγή ή σε κάποιες τοπικές βιοτεχνίες κλπ. Στο ίδιο παράδειγμα, οικονομίες στηριγμένες στο φυσικό περιβάλλον, βρίσκονται σε συμπαράταξη με οικονομίες στηριγμένες στην εκμετάλλευση του περιβάλλοντος (π.χ. λατομεία). Περαιτέρω, τοπικές οικονομίες στηριγμένες στην παραγωγή γνώσης συμπεριλαμβάνονται σε μια ενιαία διοικητική οντότητα με οικονομίες βασισμένες  στη μεταποίηση. Πολλά ανάλογα παραδείγματα είναι δυνατό να αναφερθούν, αλλά το τελικό συμπέρασμα είναι ένα: ασύμβατες μεταξύ τους τοπικές κοινότητες, που κάθε μια έχει αναπτύξει τα ιδιοσυγκρασιακά της χαρακτηριστικά, είναι πλέον υποχρεωμένες να δράσουν σε ένα κοινό για όλες πλαίσιο, μέσα από τους νέους δήμους.

Έτσι, δημοτικές υπηρεσίες, που είχαν διαμορφωθεί ώστε να αποκρίνονται σε συγκεκριμένες (χωρικά, πληθυσμιακά, αναπτυξιακά) απαιτήσεις κλήθηκαν πιεστικά και χωρίς περίοδο προσαρμογής να ανταποκριθούν σε ένα διευρυμένο - και κυρίως διαφορετικό - περιβάλλον, σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα αναλαμβάνοντας δραστηριότητες που μέχρι τώρα αντιστοιχούσαν μόνον σε δευτεροβάθμια όργανα (π.χ. Νομαρχίες). Συνακόλουθα παρατηρούμε την ανάδυση ενός ελλείμματος γνώσης, όχι μόνο σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες των τοπικών κοινωνιών, αλλά και με νέες αντιλήψεις που θα έπρεπε να καλλιεργηθούν ώστε οι νέοι Δήμοι να μπορέσουν να λειτουργήσουν ως μοχλοί ανάπτυξης, δημιουργοί συγκριτικών πλεονεκτημάτων για τοπικές επενδύσεις αλλά και κύτταρα δημοκρατίας.
Η διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας μας μέσω του Προγράμματος Καλλικράτης σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε βιαστικά, χωρίς  διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες. Σε πολλές περιπτώσεις δε, στο βωμό της εξυπηρέτησης  βραχυπρόθεσμων προσωπικών ή μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, καταστρατηγήθηκαν βάναυσα τα ίδια τα κριτήρια του χωροταξικού σχεδιασμού που έθετε η Εισηγητική του Έκθεση, φανερώνοντας μια απίστευτη προχειρότητα και μια καταφανώς αντιαναπτυξιακή προσέγγιση. Σήμερα, πλέον, πολλοί αντιλαμβάνονται ότι αυτά που συνέβησαν μπορεί να μην ήταν απλώς αποτέλεσμα προχειρότητας...

Στο παραπάνω πλαίσιο, οι νέοι Καλλικρατικοί Δήμοι καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν, καταρχάς, ζητήματα που δεν κατάφερε να επιλύσει η προηγούμενη διοικητική αναδιάρθρωση, η οποία υλοποιήθηκε μέσω του Προγράμματος Καποδίστριας, όπως και άλλες διοικητικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν τη δεκαετία του '80 και παλαιότερα. Στα ζητήματα αυτά συμπεριλαμβάνονται:

  • Η άμεση άρση των τεχνητών διοικητικών διαχωρισμών, η δημιουργία βιώσιμων τοπικών οικονομιών και η βέλτιστη αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων.
  • Η επίτευξη ενότητας των τοπικών και περιφερειακών αναπτυξιακών στόχων, στο πλαίσιο της αναπτυξιακής ταυτότητας και των αναπτυξιακών χαρακτηριστικών κάθε περιοχής.
  • Οι ενδεχόμενες περαιτέρω συνενώσεις δήμων ή τοπικών διαμερισμάτων που συναποτελούν ενιαίες λειτουργικές, κοινωνικές, οικονομικές ή αναπτυξιακές ενότητες.
  • Η ενιαία αξιοποίηση των αναπτυξιακών εργαλείων κάθε περιοχής και η αποφυγή του κατακερματισμού τους σε αλληλοαναιρούμενες ή ασκόπως επαναλαμβανόμενες κοστοβόρες δράσεις, μέσω του ενιαίου σχεδιασμού και της υλοποίησης τοπικών και περιφερειακών αναπτυξιακών παρεμβάσεων.

Η αποτελεσματική αξιοποίηση του στελεχιακού δυναμικού της τοπικής αυτοδιοίκησης και η κατανομή τους σε όλους τους δήμους, με ιδιαίτερη ενίσχυση των νέων Καλλικρατικών Δήμων που δεν αποτελούσαν έδρες νομών και δεν διαθέτουν -κατά κανόνα- το αναγκαίο προσωπικό.
Η ενιαία διαχείριση των οικονομικών πόρων που εισφέρουν οι πολίτες μέσω του εισοδήματός τους.
Πέραν αυτών, οι Δήμοι καλούνται να αντιμετωπίσουν φλέγοντα ζητήματα επιβίωσης πολλών δημοτών ως αποτέλεσμα της καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής των τελευταίων τεσσάρων ετών. Με μια κεντρική διοίκηση που λειτουργεί κανιβαλλικά, ο Δήμος είναι ίσως ο μόνος δημοκρατικός θεσμός που μπορεί να ορθώσει το ανάστημά του, να προασπίσει το δικαίωμα στη Ζωή και την Αξιοπρέπεια των Δημοτών και να “στέσει μπέτι” απέναντι στους μνημονιακούς ολετήρες, ημεδαπούς και αλλοδαπούς. Αρκεί οι δημότες να συγκροτήσουν ψηφοδέλτια με ανάλογες στοχεύσεις και να τα ενισχύσουν με την ψήφο τους.

Οι Δήμοι σαν φορείς για το ξεπέρασμα της ελληνικής κρίσης

Εδώ και είκοσι χρόνια - και με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία δέκα χρόνια - το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης διευρύνεται, δημιουργώντας ένα ευρύ σύστημα που μέσω των άμεσων ξένων επενδύσεων (Foreign Direct Investments - FDI), ενσωματώνει διάφορες και - εκ πρώτης όψεως ετερόκλητες - περιοχές του πλανήτη. Χαρακτηριστικό του συστήματος αυτού είναι η διαφοροποίηση στις λειτουργίες των περιοχών (ή και πόλεων) αυτών, που αναλαμβάνουν διαφορετικούς ρόλους  στο παγκόσμιο πλαίσιο. Έτσι, σε γενικές γραμμές διακρίνουμε (i) περιοχές παροχής εξειδικευμένων υπηρεσιών π.χ. νομικές υπηρεσίες: Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Παρίσι, διαχείρισης τραπεζικών κεφαλαίων: Λονδίνο, Ζυρίχη, Φρανκφούρτη, απομακρυσμένες νησιωτικές περιοχές (off-shore banking centers), (ii) περιοχές - κόμβους μετακομιδής εμπορευμάτων, π.χ. Χονγκ Κονγκ, Πειραιάς, Λισαβόνα (iii) τουριστικές περιοχές με διεθνή προβολή (η γενικότερη περίπτωση της Μεσογείου) και (iv) περιοχές ανάπτυξης της γνώσης και καινοτομιών π.χ. Silicon Valley, διεθνή ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια διεθνούς κύρους κλπ.

Η εμπειρία ωστόσο έχει δείξει ότι όλες αυτές οι περιοχές, είτε στην Ευρώπη είτε στην Ασία ή στη Βόρεια ή Νότια Αμερική (π.χ. Βραζιλία), έχουν στηρίξει την διεθνή αναβάθμισή τους σε εντατικές και καλά οργανωμένες προσπάθειες της τοπικής αυτοδιοίκησης, συγκεκριμένα πλάνα και ορθολογική διαχείριση των διαθέσιμων πόρων, τόσο οικονομικών όσο και ανθρώπινων. Το βασικότερο σημείο είναι ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι τοπικές αρχές πέτυχαν την ευρύτερη δυνατή εμπλοκή των τοπικών κοινωνιών σε μια συνολική προσπάθεια να "βγουν προς τα έξω", σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνώντας ή παρακάμπτοντας γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και κωλύματα από την πλευρά των κρατικών γραφειοκρατιών.

Σε όλες ανεξαίρετα τις περιπτώσεις που έχουν καταγραφεί στην πρόσφατη διεθνή εμπειρία, οι φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης αποτέλεσαν τον κρίσιμο και αποφασιστικό παράγοντα επιτυχίας ή αποτυχίας, λειτουργώντας σαν κέντρα μακροπρόθεσμου συνολικού σχεδιασμού για τις περιοχές ευθύνης τους. Δεν είναι επίσης λίγες οι περιπτώσεις που η ολιγωρία ή η διαφορετική στοχοθεσία των αυτοδιοικητικών φορέων, οδήγησαν ιστορικές περιοχής σε μιαν ιδιότυπη περιθωριοποίηση από το παγκόσμιο γίγνεσθαι (π.χ. Εδιμβούργο, μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ κλπ.) με άγνωστες ακόμα συνέπειες για το μέλλον τους.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, και στις συνθήκες της σημερινής κρίσης, αντιμετωπίζουμε μια παταγώδη αποτυχία όλων των μοντέλων ανάπτυξης και διοίκησης που έχουν μέχρι σήμερα εφαρμοστεί. Ο ανεπαρκής - και πολλές φορές ασυνάρτητος - κεντρικός αναπτυξιακός σχεδιασμός, άφησε στην τύχη της την ελληνική περιφέρεια, η οποία χωρίς σχέδιο και χωρίς πόρους, δεν κατάφερε να αξιοποιήσει αποτελεσματικά τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και τις ιδιομορφίες κάθε περιοχής - πλην ελαχίστων ίσως εξαιρέσεων που κυρίως στηρίχθηκαν στο τρίπτυχο ήλιος/καλοκαίρι/θάλασσα. Ακόμα όμως και σ' αυτό το μοντέλο, βιώσιμες εναλλακτικές επιλογές όπως οι διάφορες εκδοχές του εναλλακτικού τουρισμού (φυσιολατρικός τουρισμός, περιπατητικός τουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός, αγροτουρισμός κλπ.) δεν προωθήθηκαν επαρκώς, ή δεν προβλήθηκαν όσο έπρεπε. Στο πλαίσιο πια της σημερινής κρίσης, τα περιθώρια είναι ανύπαρκτα: δεν υπάρχει χρόνος για πειράματα.

Ωστόσο, το ότι η Ελλάδα είναι βυθισμένη σε τέλμα, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι το σύνολο της ελληνικής επικράτειας δεν έχει δυνατότητες - το αντίθετο συμβαίνει. Αλλά, προκειμένου οι δυνατότητες αυτές να ενεργοποιηθούν, να αναδυθούν, να αξιοποιηθούν και να προβληθούν, είναι απαραίτητο η τοπική αυτοδιοίκηση να ξεφύγει από τη διαχείριση της καθημερινότητας και να δει τη "μεγάλη εικόνα". Οι Ελληνικοί Δήμοι πρέπει, επιτέλους, να αναλάβουν το ρόλο τους ως στρατηγικά κέντρα για την ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών. Και, όπως σε κάθε ανεξαίρετα περίπτωση έχει διαπιστωθεί από την παγκόσμια εμπειρία, να στηριχθούν στην αξιοποίηση της Πληροφορικής ώστε να πετύχουν τη βιώσιμη ανάπτυξη, υποστηρίζοντας τους εξής συγκεκριμένους θεματικούς άξονες:

  • Υγεία και κοινωνικές υπηρεσίες
  • Μετακινήσεις και επικοινωνίες
  • Τοπική διακυβέρνηση και επικοινωνία/συνεργασία με την κεντρική κυβέρνηση
  • Εκπαίδευση όλων των βαθμίδων, τυπική και άτυπη
  • Τοπική και περιφερειακή οικονομία
  • Διασκέδαση και ελεύθερος χρόνος

Το πλέγμα αυτών των θεματικών, καλύπτει κάθε έκφανση της ζωής τόσο στον αστικό όσο και στον αγροτικό χώρο και μόνο μια συνδυασμένη παρέμβαση που έχει γνώση των τοπικών ιδιαιτεροτήτων μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία των τοπικών κοινοτήτων - και κατά συνέπεια της χώρας - στην προσπάθεια για το ξεπέρασμα της κρίσης. Ήδη, από τη δεκαετία του 1980, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, χρηματοδοτεί την εκπόνηση αλλά και την εφαρμογή μελετών για μια περιφερειακή ανάπτυξη βασισμένη στις νέες τεχνολογίες, αλλά η ελληνική πλευρά έχει απουσιάσει από κάθε τέτοια δραστηριότητα. Κι αυτό γιατί, ίσως, οι Δήμοι δεν ήταν ενήμεροι για τις δυνατότητες που είχαν. Σήμερα, όμως, δεν υπάρχει περιθώριο ολιγωρίας, κυρίως στα πλαίσια των νέων ισχυρών Δήμων, και της οικονομικής φάσης που βιώνουμε.

Βασικές προϋποθέσεις για μια ορθολογική λειτουργία των διευρυμένων Δήμων προς όφελος των Πολιτών

Προκειμένου να μπορέσουν οι νέοι Δήμοι να παίξουν το ρόλο που εκ των πραγμάτων τους αναλογεί, πρέπει να είναι φανερό ότι "πιλοτικά προγράμματα" και "πειραματικές δοκιμές" δεν είναι πλέον αρκετές. Βασικές γενικές προϋποθέσεις είναι:

  • Επανασχεδιασμός των δημοτικών υπηρεσιών και των μεταξύ τους αλληλεξαρτήσεων με μεγάλο βάθος χρόνου. Δεν είναι λογικό πλέον, ένας Δήμος 30,000-40,000 κατοίκων να σχεδιάζει πληροφοριακά συστήματα για 15,000-20,000 χρήστες. Αντίθετα, οι σημερινές τεχνολογικές δυνατότητες επιτρέπουν χωρίς αύξηση του κόστους - ή με ασήμαντη αναλογικά επιβάρυνση - το σχεδιασμό και την εγκατάσταση ισχυρότερων συστημάτων που μπορούν να καλύψουν τις δυνητικές ανάγκες μιας περιοχής για τα επόμενα 20-30 χρόνια.
  • Εκπόνηση μελετών με αντίστοιχο χρονικό σχεδιασμό και κάτω από τις σχετικές προδιαγραφές που θα δίνουν οι υπηρεσίες πληροφορικής αλλά και η πολιτική ηγεσία του κάθε Δήμου. Ο Δήμος είναι ο κατ' εξοχήν αρμόδιος για τον εντοπισμό των αναγκών της περιοχής του και για την αξιολόγηση των βέλτιστων λύσεων. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι δυνατόν ο ρόλος αυτός να ανατίθεται σε ποικιλώνυμες (επώνυμες ή όχι) "εταιρείες πληροφορικής" που αναλαμβάνουν στην πράξη να εκφράσουν τις ανάγκες των πολιτών και των Δήμων, χωρίς καμία έρευνα και κατάρτιση.
  • Διασύνδεση των διαφορετικών δημοτικών υπηρεσιών κάτω από ενιαία πληροφοριακά συστήματα. Με τη χρήση των ανοικτών προτύπων επικοινωνίας μεταξύ πληροφοριακών συστημάτων, υπάρχει πλέον η δυνατότητα διαφορετικά συστήματα να επικοινωνούν μεταξύ τους ανταλλάσσοντας δεδομένα, ώστε κάθε δημοτική αρχή να έχει συνεχώς την επισκόπηση της συνολικής εικόνας, όχι μόνο των δημοτικών υπηρεσιών αλλά και όποιου άλλου πληροφοριακού συστήματος συνδέεται με το κεντρικό τοπικό σύστημα με ελάχιστη ή μηδενική οικονομική επιβάρυνση.
  • Ανάπτυξη όλων των συστημάτων στα πρότυπα ελεύθερου λογισμικού/λογισμικού ανοικτού κώδικα. Το κόστος ανάπτυξης, εγκατάστασης, αναβάθμισης των συστημάτων αυτών,  μπορεί και πρέπει να ελαχιστοποιηθεί. Παράλληλα, κενά ασφαλείας, δυσλειτουργίες και προβλήματα ασυμβατότητας πρέπει να περιοριστούν δραστικά. Η διεθνής εμπειρία αποδεικνύει ότι μόνο το ελεύθερο λογισμικό / λογισμικό ανοικτού κώδικα, μπορεί να προσφέρει ικανοποιητικές και μακροχρόνιες εγγυήσεις για όλες τις προηγούμενες απαιτήσεις. Τελικά, πετυχημένα συστήματα που θα αναπτυχθούν σε κάποιους Δήμους, θα μπορούν χωρίς καμία χρέωση να διατεθούν και σε όλους τους άλλους.
  • Οργανωμένη και ουσιαστική εκπαίδευση και περιοδική επανεκπαίδευση του προσωπικού των νέων Δήμων. Προκειμένου να υπάρξει πλήρης και συνεχής αξιοποίηση των συστημάτων αυτών, είναι φανερό ότι και το προσωπικό των δημοτικών υπηρεσιών - από τους υπαλλήλους των οικονομικών υπηρεσιών μέχρι και τους κοινωνικούς λειτουργούς αλλά και τους δημοτικούς άρχοντες - πρέπει να μπορεί συνεχώς να ενσωματώνει τα δημοτικά πληροφοριακά συστήματα στην καθημερινή δράση του.
  • Διαφάνεια. Δεν πρέπει στα έργα πληροφορικής να επαναληφθούν τα προκλητικά φαινόμενα κακοδιαχείρισης ή και ύποπτων συναλλαγών που έχουν παρατηρηθεί κατά κόρον σε διάφορα δημόσια έργα. Όχι μόνον τα έργα της πληροφορικής πρέπει να διακρίνονται από οικονομική και πολιτική διαφάνεια, αλλά και η ίδια η λειτουργία τους, μπορεί και πρέπει να εγγυηθεί τη διαφάνεια σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα των Δήμων.
  • Εκπαίδευση των δημοτών. Ο φόρτος εργασίας των δημοτικών υπηρεσιών μπορεί να περιοριστεί δραστικά με την αξιοποίηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, ελαχιστοποιώντας τη γραφειοκρατία και απελευθερώνοντας το ανθρώπινο δυναμικό των Δήμων, ώστε να επικεντρωθεί στον επιτελικό χαρακτήρα της εργασίας του. Προκειμένου αυτό να επιτευχθεί, είναι απαραίτητο απλές καθημερινές πράξεις (π.χ. έκδοση πιστοποιητικών, βεβαιώσεων, πληρωμή οφειλών κλπ.), σε συνδυασμό με τη διάδοση των "ψηφιακών υπογραφών" για κάθε δημότη, να μπορούν να γίνουν εξ αποστάσεως. Παράλληλα, η εκπαίδευση των δημοτών δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αντίστοιχων δράσεων εκ μέρους των δημοτών, τοπικών εταιρειών και φορέων σε ένα γενικό σύστημα ανάπτυξης τόσο του τόπου ως σύνολο, όσο και κάθε πολίτη.

Πάνω σ' αυτές τις βασικές αρχές,  καθένας από τους νέους Δήμους μπορεί να εξειδικεύσει ανάλογα με τις ανάγκες των δημοτών του. Η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας (κεντρικά, με τα τοπικά της παραρτήματα αλλά και μέσω της πάντα εθελοντικής προσφορά των μεμονωμένων μελώ της) είναι πάντα έτοιμη να συνεισφέρει με την τεχνογνωσία της στην προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης για την Ελλάδα, να σταθεί στο πλευρό των νέων δημοτικών αρχών και του κάθε πολίτη, με βάση το πλαίσιο που προδιαγράφηκε.

Σε αυτό το πλαίσιο, θέτω εαυτόν στη διάθεση της πρωτοβουλίας πολιτών στην οποία έχω στρατευθεί στα Χανιά με επικεφαλής τον Γιάννη Σαρρή. Τόσο στη φάση της εκπόνησης του δημοτικού προγράμματος όσο και μετά τις δημοτικές εκλογές όταν, όπως δείχνουν τα πράγματα, κληθεί να αναλάβει την ευθύνη διεύθυνσης (governance) του Δήμου Χανίων.