Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Παιδεία και Πληροφορική: Η ποιητική ουσία της Πληροφορικής ως δημιουργική πρόκληση για το εκπαιδευτικό μας σύστημα

The process of preparing programs for a digital computer 
is especially attractive because it not only can be economically
and scientifically rewarding, 
it can also be an aesthetic  experience
much 
like composing poetry or musici. 

Donald Knuth, The Art of Programming

ἡ γάρ τοι ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ ὂν ἰόντι ὁτῳοῦν αἰτία πᾶσά ἐστι ποίησις, ὥστε καὶ αἱ ὑπὸ πάσαις ταῖς τέχναις ἐργασίαι ποιήσεις εἰσὶ καὶ οἱ τούτων δημιουργοὶ πάντες ποιηταίii.
Πλάτων, Συμπόσιον


Τον τελευταίο καιρό αναδεικνύεται εκ νέου, με πολύ συγκεκριμένη μορφή, το ερώτημα: Είναι επιστήμη η Πληροφορική; Αναφερόμαστε, φυσικά, στα τεκταινόμενα στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η ειδική μορφή του ερωτήματος αφορά την επιστημονική αυτονομία και την παιδαγωγική αξία της Πληροφορικής. Συνακόλουθα, την αναγκαιότητα ύπαρξής της στο δημόσιο σχολείο ως αυτόνομου επιστημονικού πεδίου άρα και της διατήρησης των κλάδων εκπαιδευτικού προσωπικού Πληροφορικής ΠΕ19 και ΠΕ20.

Ας εντοπίσουμε αρχικά τους δύο πόλους ανάμεσα στους οποίους κινούνται οι απαντήσεις που έχουν διατυπωθεί σχετικά με την αυτονομία της Πληροφορικής γενικώς και ειδικώς σε σχέση με την παρουσία της στο εκπαιδευτικό σύστημα:
  1. Ολιστική προσέγγιση: Η Πληροφορική δεν έχει εγγενή αυτονομία και πρέπει να αντικατασταθεί και ως λέξη με τον συμβατικό όρο ΤΠΕiii. Ειδικώς για την εκπαίδευση, οι οπαδοί αυτής της προσέγγισης διατείνονται ότι στόχος της εισαγωγής των ΤΠΕ στο σχολείο είναι να ενισχύσουν τη διαθεματικότητα και να εκσυγχρονίσουν τη διδασκαλία των συμβατικών διδακτικών αντικειμένων.
  2. Τεχνοκρατική προσέγγιση: Η Πληροφορική είναι εγγενώς αυτόνομη ως επιστημονικό πεδίο με διακριτή παιδαγωγική αξία που συνδέεται, μεταξύ άλλων, με το λογικό συλλογισμό, την επίλυση προβλημάτων, την ικανότητα ανάλυσης και σύνθεσης. Συνακόλουθα, το σχολείο οφείλει να προσφέρει στους μαθητές αντίστοιχα μαθήματα, ιδίως στη λυκειακή βαθμίδα.

Φυσικά, οι δύο ανωτέρω προσεγγίσεις είναι, όπως αναφέραμε, οι δύο πόλοι ενός άξονα εντός του οποίου αρκετές άλλες μικτές προσεγγίσεις είναι δυνατές. Ο όρος που συνήθως χρησιμοποιείται για να τις περιγράψει είναι πραγματολογική προσέγγιση. Εδώ, φαίνεται να συνυπάρχουν η χρήση των ΤΠΕ ως μέσου πρόσβασης στην πληροφορία (ολιστική προσέγγιση), η διδασκαλία της Πληροφορικής για την οικοδόμηση γνώσεων και δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων με τη βοήθεια των ΤΠΕ -οι οποίες, όμως, εκτιμάται ότι έχουν γενική αξία και εφαρμογή και σε άλλα πεδία- και, τέλος, οι ΤΠΕ ως κοινωνικό φαινόμενο και συστατικό του σύγχρονου πολιτισμού.

Είναι προφανές ότι η πραγματολογική προσέγγιση παρουσιάζει ισχυρά πλεονεκτήματα και, εν τέλει, δεν μπορεί παρά να είναι η κυρίαρχη επιλογή. Ωστόσο, ακριβώς λόγω της ιδιομορφίας της ως ενδιάμεσης προσέγγισης ανάμεσα στους δύο πόλους, είναι πολύ εύκολο να διολισθήσει στην πράξη σε δύο αμοιβαίως ενισχυόμενες (φαύλος κύκλος) κατευθύνσεις:
  • Η διολίσθηση προς το ολιστικό μοντέλο οδηγεί σε φαινόμενα όπου τα μαθήματα Πληροφορικής αποσυνδέονται από την ανάγκη οικοδόμησης γενικών γνώσεων και δεξιοτήτων που αντέχουν στο χρόνο και δεν επηρεάζονται από τις συνεχείς ραγδαίες τεχνολογικές αλλαγές.
  • Η διολίσθηση προς το τεχνοκρατικό μοντέλο συνεπάγεται φαινόμενα όπου τα μαθήματα που κάνουν χρήση των ΤΠΕ εστιάζουν μονομερώς σε τεχνικές ανεύρεσης, μετασχηματισμού, αρχειοθέτησης, διανομής και μεταγωγής πληροφοριών χωρίς οι μαθητές να μπορούν να οικοδομήσουν γνώσεις και δεξιότητες ποιοτικής διάκρισης, κριτικής αποτίμησης, εκφραστικής ακρίβειας και συνεργατικής δημιουργίας.
Εκτιμούμε ότι ο φαύλος κύκλος που επισημαίνουμε είναι ήδη υπαρκτός και, εκτός των άλλων, παίρνει μορφές που αλλοιώνουν την ίδια τη φύση της παιδείας. Αναφερόμαστε στην επικράτηση εμπορευματικών προσεγγίσεων για την “πιστοποίηση Η/Υ” ή το “πανελληνίως εξεταζόμενο μάθημα” ως επιστέγασμα της διαδικασίας βασικού και προχωρημένου ψηφιακού εγγραμματισμού αντίστοιχα.

Με διαφορετικά λόγια, οι μαθητές καλούνται να αναπτύξουν τεχνικές δεξιότητες χειρισμού των ΤΠΕ και των μεθοδολογικών αρχών της Πληροφορικής εν είδει παθητικών καταναλωτών της τεχνολογίας. Δεν αναπτύσσουν τις αναγκαίες δημιουργικές ικανότητες που θα τους επιτρέψουν να εκφραστούν (προσωπικά ή συνεργατικά) μέσω των εργαλείων και των μεθοδολογικών αρχών της Πληροφορικής προκειμένου να συμμετέχουν συνειδητά στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι σήμερα ως μαθητές και αύριο ως υπεύθυνοι πολίτες. Πολύ περισσότερο, δεν αποκτούν τα αναγκαία διανοητικά εφόδια που θα τους επιτρέψουν ως μέλη του κοινωνικού συνόλου να κατανοήσουν τις σύγχρονες τεχνολογίες και να συμβάλλουν στην δημοκρατική διαχείριση - διακυβέρνηση της τεχνολογίας και των εφαρμογών της.

Δυστυχώς, οι ανωτέρω παρατηρήσεις, στο βαθμό που όντως απηχούν τη βιούμενη από όλους μας εκπαιδευτική πραγματικότητα, ισχύουν κατά μείζονα λόγο για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας μας. Οι πολίτες παραμένουν διανοητικά αφοπλισμένοι την ίδια στιγμή που η ανάγκη ενεργούς εμπλοκής τους στην ορθολογική αξιοποίηση της Πληροφορική προς όφελος όλων είναι περισσότερο από ποτέ πιεστική. Η κοινωνία συνολικά, όχι μόνο το σύγχρονο σχολείο, παραμένει σε καθεστώς πληροφορικής αμάθειας ή, το χειρότερο, ημιμάθειας που οδηγεί σε προσωπικές και συλλογικές αποφάσεις που σπαταλούν πολύτιμους και σπάνιους πόρους. Έχουμε και σε επίπεδο κοινωνίας ανάλογο φαύλο κύκλο: Η μαζική χρήση των ΤΠΕ αντιστοιχεί σε κυνήγι των τεχνολογικών εξελίξεων με τη μορφή του τεχνολογικού καταναλωτισμού σε ατομικό και κρατικό επίπεδο. Η δε Πληροφορική των “ουδέτερων τεχνοκρατών” διαμορφώνει ένα οργουελικό μέλλον για όλους.

Η κατάσταση που περιγράψαμε φαίνεται να επιβεβαιώνει μια φιλοσοφική παράδοση που αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό την τεχνολογία θεωρώντας ότι βρίσκεται στον αντίποδα του ανθρωπισμού. Ως απάντηση στον τεχνολογικό μονόδρομο των σύγχρονων κοινωνιών, συνήθως προτείνεται η Τέχνη (με την έννοια των Καλών Τεχνών - Arts) η οποία αποτελεί ανέκαθεν το πεδίο συνάντησης του Ανθρώπου με το Αγαθό, την Αλήθεια και το Κάλλος. Αυτός ο δυισμός Τέχνης και Τεχνολογίας είναι μάλλον άγνωστος στο αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους οι οποίοι με τον όρο Τέχνη εννοούσαν εξίσου τις Καλές Τέχνες και τις Πρακτικές Τέχνες. Αν στις μέρες μας αυτή η αρχική ενότητα έχει διασπαστεί τούτο μάλλον οφείλεται στην μονομερή εστίαση της Τεχνολογίας στην εργαλειακή αποτελεσματικότητα με τελικό στόχο την μεγιστοποίηση οικονομικών μεγεθών.

Στην περίπτωση της Πληροφορικής, ωστόσο, εμφανίζονται κάποιες αξιοσημείωτες ρωγμές στο κυρίαρχο υπόδειγμα του Τεχνολογείν. Η πλέον ορατή, προς το παρόν, αφορά τη στάση ζωήςiv του Ελεύθερου Λογισμικού. Φαίνεται πως η ίδια η φύση της Πληροφορικής καθιστά εφικτή την επανασύνδεση των Πρακτικών Τεχνών με τις Καλές Τέχνες επαναφέροντας τον όρο Τέχνη στον αρχικό εννοιολογικό του χώρο. Συνακόλουθα, το βίωμα του τεχνολόγου Πληροφορικού το οποίο μας περιγράφει ο Donald Knuthv αποτελεί κατεπείγουσα ανάγκη να μεταφερθεί στο χώρο του σχολείου. Ως βίωμα τόσο του δάσκαλου Πληροφορικού όσο και του μαθητή. Εξάλλου, η χαρά της δημιουργίας δεν περιορίζεται μόνο στο πεδίο της “χρήσης” γλωσσών προγραμματισμού γενικού σκοπού. Αφορά τη χρήση και άλλων πληροφορικών αγαθών. Παρατηρείται, μάλιστα, στις μέρες μας μια διαρκώς εντεινόμενη τάση να αναδειχθεί αφενός η φύση της Πληροφορικής ως γενικής γλώσσας-εργαλείου του σκέπτεσθαι και αφετέρου των συναφών τεχνολογιών ως ειδικών γλωσσών-εργαλείων πρακτικής δημιουργικής έκφρασηςvi. Μια τέτοια προσέγγιση της Πληροφορικής και της Πληροφορικής Παιδείας μπορεί πραγματικά να αποτελέσει μια καρποφόρα πρόκληση για το δημόσιο σχολείο. Να προσφέρει πολύτιμα διανοητικά και πρακτικά εφόδια στη νεολαία και να διαμορφώσει ένα πεδίο αρμονικής συνύπαρξης του Τερπνού με το Ωφέλιμο.

Είναι αλήθεια, βεβαίως, ότι η Πληροφορική στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο παραμένει απομονωμένη. Χωρίς υψηλούς προστάτες παλεύει χρόνια τώρα για να σταθεί όρθια και να υπηρετήσει τη νεολαία μας. Παρά τις αστοχίες του καθένα μας προσωπικά, ως συλλογικότητα παραμένουμε προγραμματικά και με ενσυνείδητη εμμονή εκτός των μηχανισμών διαχείρισης της μόρφωσης ως “επαγγελματικής ύλης”. Συνακόλουθα, οι σκέψεις που διατυπώσαμε είναι απολύτως απίθανο να αποτελέσουν άξονες κεντρικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Ωστόσο, έχουμε εμπιστοσύνη στο καινοτόμο πνεύμα και τη δημιουργικότητα των συναδέλφων Πληροφορικών της Εκπαίδευσης. Γνωρίζουν να λύνουν προβλήματα και συνεπώς θα βρουν τη λύση και στο πρόβλημα της ανάδειξης της ποιητικής ουσίας της Πληροφορικής κι ας παραμένει πεζό και εχθρικό το εργασιακό τους περιβάλλον.

Τούτη την ώρα που οι συσσωρευμένες επιζήμιες συνέπειες του πολιτικού τυχοδιωκτισμού δεκαετιών διαμορφώνουν μια ζοφερή πραγματικότητα που συντρίβει μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, εμείς στέλνουμε στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς ένα ποιητικό μήνυμαvii αισιοδοξίας. Και τους ευχαριστούμε γιατί κρατούν ζωντανή την ελπίδα όλων μας για ένα σχολείο που θα κάνει πρώτο την αρχή για έναν καλύτερο κόσμο.

Ωσάν το έρημο δεντρί 
που 'ναι στ' αόρι απάνω 
μ’ αρέσει να 'μαι αμοναχός 
με τσοι πολλούς δεν κάνω 

Κι άμας ο κόσμος σκοτεινιά 
γεμίζει να γυρίζω 
Χαΐνης και τση χαραυγής 
τσ' ελπίδες να σκορπίζω.

Το Διοικητικό Συμβούλιο
της Ένωσης Πληροφορικων Ελλάδας
(http://www.epe.org.gr)
Ηλεκτρονική γραμματοθυρίδα επικοινωνίας: info@epe.org.gr

Σημειώσεις:

i. “Η διαδικασία προγραμματισμού υπολογιστών είναι ιδιαίτερα ελκυστική όχι μόνο επειδή μπορεί να είναι οικονομικά και επιστημονικά ανταποδοτική αλλά και επειδή μπορεί να είναι μια αισθητική εμπειρία όπως η σύνθεση ποίησης ή μουσικής.

ii.“... κάθε αιτία που από την ανυπαρξία προχωρά στην ύπαρξη, είναι ποίηση, με αποτέλεσμα και όλα τα έργα των Τεχνών είναι ποίηση και όλοι οι δημιουργοί αυτών ποιητές.”. Με μια πιο ελεύθερη απόδοση: “Οποιοσδήποτε δημιουργεί/παράγει κάτι είναι ποιητής-δημιουργός”.

iii. Σκόπιμα αποφεύγουμε την ανάλυση του αρκτικόλεξου ΤΠΕ. Αφενός αμφισβητούμε την τρέχουσα απόδοσή του ως Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών καθώς αποκλίνει από την ορθή μετάφραση του αγγλικού ICT – Information and Communication Technologies ιδίως όσον αφορά την αντιστοιχία μεταξύ Πληροφορικής και Information. Αφετέρου ήδη παρατηρείται η τάση χρήσης του ως αυτόνομου εννοιολογικά ουσιαστικού σε φράσεις όπως: έργα ΤΠΕ, επιστήμονες ΤΠΕ, τμήματα ΤΠΕ, μάθημα ΤΠΕ κ.λ.π. κ.λ.π. Γνώμη μας είναι ότι οι ανωτέρω νεολογισμοί χρησιμοποιούνται ακριβώς για να εξοβελιστεί από το νεοελληνικό λεξιλόγιο η λέξη Πληροφορική και τα παράγωγά της.

iv. Θεωρούμε ότι το ελεύθερο λογισμικό είναι πρωτίστως στάση ζωής και όχι απλώς κίνημα (movement) όπως συνήθως προσδιορίζεται. Αυτό περιγράφεται πολύ παραστατικά στο κείμενο της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του Richard Stallman “Ελεύθερο Λογισμικό: Ελευθερία και Συνεργασία” (http://www.gnu.org/events/rms-nyu-2001-transcript.txt)

v. “The process of preparing programs for a digital computer is especially attractive because it not only can be economically and scientifically rewarding, it can also be an aesthetic experience much like composing poetry or music.” Donald Knuth, The Art of Programming

vi. Τελείως ενδεικτικά παραπέμπουμε στο πρόσφατο (Σεπτέμβριος 2013) αφιέρωμα του περιοδικού Computer της IEEE στην Πληροφορική Παιδεία με τίτλο “Computing Education: Beyond the Classroom”. Στο εισαγωγικό σημείωμα (http://www.computer.org/csdl/mags/co/2013/09/mco2013090030.html) του αφιερώματος διαβάζουμε: “Computing is a form of expression and a tool for thinking.”

vii. Στίχοι του τραγουδιού Χαΐνης του Δημήτρη Αποστολάκη


Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Ήρθε η ώρα για την Ένωση Πληροφορικών και Παραπληροφορικών Ελλάδας


Πολλοί καλοθελητές, εδώ και χρόνια, διαβάλουν την Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας (ΕΠΕ) ότι δήθεν επιδιώκει τη συντεχνιακή τακτοποίηση των μελών της Πληροφορικών εμφορούμενη, δήθεν, από πνεύμα μισαλλοδοξίας έναντι εκείνων που, χωρίς να διαθέτουν πτυχίο Πληροφορικής, έστησαν την Πληροφορική στην Εκπαίδευση, στη Δημόσια Διοίκηση, στον Ιδιωτικό Τομέα κ.λ.π. Αυτή η διαβολή συναντά πολλές φορές την ανασφάλεια όσων βρέθηκαν, με πελατειακές ρυθμίσεις, να υπηρετούν ως καθηγητές Πληροφορικής στην εκπαίδευση, ως δημόσιοι υπάλληλοι σε κλάδους Πληροφορικής του δημοσίου κ.λ.π. Οι διαβάλλοντες τους τρομοκρατούν και τους λένε πως η ΕΠΕ επιδιώκει την εξόντωσή τους.

Οι διαβολές έλαβαν εκρηκτική διάσταση το τελευταίο διάστημα με αφορμή το ζήτημα των απολύσεων εκπαιδευτικών που επίμονα ζητά το κλιμάκιο των δυνάμεων κατοχής (Τρόικα) και μεθοδεύουν οι εγχώριοι συνεργάτες του. Αυτό το γεγονός καθιστά αναγκαία μια στρατηγική αντεπίθεση εκ μέρους των Πληροφορικών για να αποδείξουν έμπρακτα ότι στόχος τους ήταν και παραμένει όχι η εξόντωση των θυμάτων αλλά του πελατειακού κράτους που, σαν άλλη Κίρκη, μεταμορφώνει άξιους επιστήμονες σε επαίτες μιας “πελατειακής αποκατάστασης” αντί να παλεύουν για την επιστημονική τους αξιοπρέπεια, για να έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν την επιστήμη που σπούδασαν.

Έχουμε κατ' επανάληψη προτείνει στο παρελθόν την αξιοποίηση όσων βρέθηκαν στους κλάδους Πληροφορικής χωρίς να κατέχουν τα τυπικά προσόντα. Έχουμε προτείνει να αποτελέσουν την κρίσιμη μάζα που θα φέρει τους άλλους καθηγητικούς και διοικητικούς κλάδους στην Πληροφορική Εποχή. Οι κατέχοντες το κράτος κωφεύουν διότι δεν τους ενδιαφέρει η αξιοποίηση της Πληροφορικής. Ίσως να την αισθάνονται και ως απειλή για το πελατειακό έκτρωμα που δημιούργησαν και τώρα ενισχύουν όχι με την υπόσχεση διορισμού, όπως παλαιότερα, αλλά με την απειλή απολύσεως εκείνων που δεν θα “προσκυνήσουν”.

Ας μπούμε λοιπόν στο θέμα μας μετά το σύντομο αυτό πρόλογο: Πώς θα μπορέσουν να ενωθούν οι Πληροφορικοί με τους Παραπληροφορικούς για να επιτύχουμε το όραμά μας (http://www.epe.org.gr/orama.jsp): Να κινητοποιήσουμε όλες τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας μας και να πορευτούμε μαζί μ' αυτές προς έναν καλύτερο κόσμο για όλους!

Οφείλουμε καταρχήν να εξηγήσουμε τον όρο που προτείνουμε ως θετική περιγραφή του φαινομένου της ενασχόλησης πολλών (καθηγητών άλλων ειδικοτήτων, δημοσίων υπαλλήλων, επιχειρηματιών κ.λ.π.) με τις εφαρμογές της Πληροφορικής: Παραπληροφορική και Παραπληροφορικός. Τον όρο δανειζόμαστε από τον Kαθηγητή Αθανάσιο Τσακαλίδη του Τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών. Σύμφωνα με όσα αναφέρει σε σχετικό του άρθρο (http://www.tsakalidis.gr/interviews/writes3.html): “... όσοι ασχολούνται με απλά δευτερογενή προϊόντα και απλές εφαρμογές ανήκουν στη σφαίρα της Παραπληροφορικής και είναι οι απλοί ή προηγμένοι «Χρήστες» των βασικών εργαλείων και προϊόντων που παράγουν με ειδικευμένη γνώση οι «Κτίστες» της Πληροφορικής ...”

Είναι σαφές ότι η ευρεία αξιοποίηση της Πληροφορικής οφείλει να βασιστεί και να διευρύνει τον κύκλο των Παραπληροφορικών μέσα από τη διαρκή εκπαίδευση και υποστήριξη των χρηστών των Πληροφορικών Προϊόντων αποσκοπώντας σε αυτό που λέμε Ψηφιακή Ευχέρεια. Η διάσταση αυτή της Πληροφορικής αφορά όλο τον πληθυσμό. Ξεκινώντας από εκείνους που κατά τεκμήριο διαθέτουν τη γνώση και την εμπειρία να αξιοποιήσουν ουσιαστικά τα Προϊόντα της Πληροφορικής στην Παιδεία, την Παραγωγή, την Επιστήμη, τον Πολιτισμό, παντού!

Απέναντι στους σκαπανείς της Παραπληροφορικής και δεδομένης της ύπαρξης των κύκλων εκείνων που για συγκεκριμένες σκοπιμότητες εξακολουθούν να μας διαβάλουν και να δηλητηριάζουν τις σχέσεις μας με τους Παραπληροφορικούς, οφείλουμε μια έμπρακτη αναγνώριση και στήριξη. Γι' αυτό και προτείνω την ένταξη τους στην Ένωσή μας με παράλληλη τροποποίηση του ονόματός της σε Ένωση Πληροφορικών και Παραπληροφορικών Ελλάδας. Μέσα από τη διάκριση ρόλων, ευθυνών, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, μπορούμε και πρέπει να πορευτούμε όλοι μαζί για το καλό της χώρας και του λαού μας. Η πρόταση έρχεται να συναντήσει την προσπάθεια για αλλαγή του Καταστατικού της Ένωσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Τη συμπληρώνει και την εμβαθύνει καθιστώντας την Ένωσή μας, μετά την Καταστατική αλλαγή, βασικό συντελεστή για την οικοδόμηση μιας Νέας Ελλάδας υπερβαίνοντας διαιρέσεις που μας καθηλώνουν στην υπανάπτυξη και αφήνουν το λαό μας αφοπλισμένο, βορά των εγχώριων και εξωχώριων ανθρωποφάγων.

Καλώ κάθε συνάδελφο Πληροφορικό και Παραπληροφορικό που θα ήθελε να συμβάλει στην επεξεργασία της πρότασης που προτίθεμαι να καταθέσω στην επόμενη Γενική Συνέλευση της ΕΠΕ να επικοινωνήσει άμεσα μαζί μου στο κινητό 6948044562 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση nektar@ced.tuc.gr για να καθορίσουμε μια πρώτη συνάντηση όπου θα συζητήσουμε τις λεπτομέρειες αυτής της πρωτοβουλίας.

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Αρχίζουμ' Επανάσταση με Γλέντι Διαρκείας!

Όσοι στριφογυρίζετε ακόμη στην Αθήνα
και θέλετε το γιατρικό να βρείτε εις την πείνα...

... σας έχω μία πρόταση για γλέντι και αγώνα
πρίχου σας ρίξουνε κι εσάς μέσα στο μαύρο χώμα:

Αμέτε βρείτε στην Ερμού πηγή για διψασμένους
βάλσαμο κι ελιξήριο για λιμοπεινασμένους.

Είναι λυράρης μόνος του που παίζει για τον κόσμο
μυρίζει η καρέκλα του βασιλικό και δυόσμο.

Επαναστάτης του Φωτός, Απόστολος τσ' Αγάπης
είναι και ονομάζεται Γιάννης Καπετανάκης.

Μαζέψτε την παρέα σας, αμέτε να τον βρείτε
πάρετε και καλό κρασί μαζί του να το πιείτε.

Αμέτε να γλεντίσετε, χορέψτε, αφεθείτε
στη μουσική κι αν έχετε λαούτο να κρατείτε.

Ψάχνει μου είπε συντροφιά εκεί στο μετερίζι
γιατί το έργο π' άρχισε, μόνος δεν κουλαντρίζει.

Τον κόσμο θέλει όμορφο να κάνει και ν' ανθίσει
κάθε ψυχή που βρίσκεται σε πόνο και σε θλίψη.

Όσοι γνωρίζουνε χορό, ας πάνε να χορέψουν
κι όσοι λαούτο παίζουνε να τον-ε-συντροφέψουν.

Κι όταν το γλέντι το καλό αρχίσει και φουντώσει
στείλτε μου ένα βίντεο κι ώσπου να ξημερώσει...

... μαζεύω 'γω εθελοντές, και πάω στ' Ακρωτήρι
στο Άγαλμα του Καγιαλέ, δίπλα στο Κοιμητήρι.

Στήνουμε γλέντι δεύτερο, στρατόπεδο μεγάλο
όπως το '97, για έργο πιο μεγάλο.

Στέλνουμε τηλεγράφημα σ' όλη την Οικουμένη
πως σήμανε η Ανάσταση που ο Άνθρωπος προσμένει.

Οι Έλληνες τρελάθηκαν, οι Κρητικοί γλεντούνε
και λένε το "Μολών Λαβέ" σε όσους το τολμούνε.

Αρχίζουμ' Επανάσταση με Γλέντι διαρκείας
μέχρις εσχάτων κύριοι της Χρηματοκρατίας.

Μας θέτε μελοθάνατους, εμείς σας λέμε ΟΧΙ
δεν πιάνεται ο Έλληνας στην χρηματοαπόχη.

Στα σπίτια δεν γυρίζουμε, δουλειές ξεχνάμε όλες
και κάνουμε τις μέρες μας όλες Γιορτές και Σχόλες.

Ζητούμε αποχώρηση άδικων κυβερνώντων
κατάσχουμε κρασί, ρακί, εχόντων κατεχόντων.

Γλεντούμε ως τα έσχατα ώσπου να πείτε "σώνει"
εσείς απού βρισκόσαστε στου κόσμου το τιμόνι.

Να κάνετε σεισάχθεια, σε κράτη και πολίτες
να γίνει επανεκκίνηση, Κύριοι Τραπεζίτες.

Αυτό είναι το αίτημα και η απαίτησή μας
κι αν δεν ικανοποιηθεί, πίνουμε το κρασί μας...

... γλεντούμε τρωγοπίνουμε, ακόμη όσο μπορούμε
το Θάνατο καλύτερα έτσα να υποδεχτούμε.

Κι αν είναι θέλημα Θεού ο Κόσμος να τελειώσει
χορεύουμε, χαιρόμαστε, κι αυτός να μερακλώσει.


Άντες αδέλφια το λοιπόν, κι όπου το βγάλει η βράση
ή που θα φτιάξει η δουλειά ή που θα σιοχαλάσει!

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Ζωή σε μας!

Θυμάστε που μας έλεγαν "στη βιομηχανία!
εκεί είναι η θέση σας, και όχι στα σχολεία";

Να που και πάλι γλύφουνε την ίδια καραμέλα
κι αν κάποιοι τους πιστεύετε εγώ δηλώνω "τρέλα".

Είμαι "τρελός" συνάδελφοι και λέω μακριά τους
είναι διαβόλοι, φαίνονται ως και τα κέρατά τους!

Μαχαίρια ακονίζουνε για να μας μακελέψουν
καζάνια παραγγέλνουνε για να μας μαγειρέψουν.

Τα μάτια που δεν βλέπουνε όσα πρέπει να δούνε
σε λίγο θα δακρύζουνε και θα μετανοούνε.

Λόγια πολλά, διαρροές βλέπουμε και θα δούμε
γιατί πρέπει τα πρόβατα ήρεμα να σφαγούνε.

Το σφάγιο ανήσυχο αν είναι ανοστεύει
το κρέας του, και το φαί καλό δεν ξετελεύει.

Το ξέρουν κι ηρεμιστικές ειδήσεις μας ταΐζουν
και μυστικά οι δόλιοι μαχαίρια ακονίζουν.

Οι λάμες σπινθιρίζουνε απάνω στα ακόνια
κι άκουσα πως παράγγειλαν δυο φορτηγά λεμόνια.

Ο Τόμσεν, λέει, παράγγειλε το κρέας λεμονάτο
μισοψημένο, αίματα το πιάτο να 'ν' γεμάτο!

Αυτά θωρώ συνάδελφοι και λέω είναι λάθος
με Χούντα παρομοίωση να γίνεται με πάθος.

Δεν είναι Χούντα το λοιπόν, είναι λεηλασία
όπως εκείνη πού 'γινε με τη Σταυροφορία.

Εμπήκαν πάλι Βάρβαροι στην Πόλη, σφάζουν, καίνε
κι εκείνοι που τους κάλεσαν να έρθουν, μυξοκλαίνε...

... και λεν "διαπραγμάτευση κάνουμε κάθε ώρα
δεχθείτε την απόλυση για να σωθεί η χώρα".

Πρόβατα μπεμπενίζουνε και λένε "ας σφαχτούμε
αν είν' η χώρα να σωθεί χαλάλι να χαθούμε".

Εγώ σας λέω ο "τρελός" πως χάθηκε η χώρα
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΕΙ ΠΕΘΑΝΕ κι ΑΤΑΦΗ είναι τώρα.

Πάει, εβγήκε η Ψυχή, έμεινε το κουφάρι
κι οι Ύαινες μαζεύονται ποια θα το πρωτοπάρει.

Όσοι την αγαπήσανε το πτώμα ας το πάρουν
σωστά να το κηδέψουνε, στον Τάφο να το βάλουν.

Να μη το φαν οι Ύαινες, κι αν ο Θεός φροντίσει
θα 'ρθει η μέρα κι ο καιρός πάλι να τ' Αναστήσει.

Και μέχρι να 'ρθει η στιγμή, για Νέα Παρουσία
καθείς να κάνει ό,τι μπορεί για αυτοπροστασία.

Γιατί αν λείψουν οι καλοί μάστορες πώς θα γίνει
πάλι ταχιά Νέα Αρχή σαν θα ´ρθει η Γαλήνη;

Γι' αυτό το λέω ορθά κοφτά κι ας παρεξηγθούνε
τα λόγια μου διχάστικα, αν ίσως ακουστούνε:

Η ΕΠΕ Πληροφορικούς πρώτα πολλούς ας σώσει
κι ύστερα για υπόλοιπους ό,τι μπορεί ας δώσει.

Φωλίτσα όσοι έχουνε λερώσει μια συγγνώμη
οφείλουν αν Ενότητα φωνάζουνε ακόμη.

Λάθος π' αναγνωρίζεται, σίγουρα συγχωράται
κι όποιος κι αν είν' που το 'κανε, φίλος καλός λογάται.

Όποιος σε άλλους φόρτωμα κάνει τα κρίματά του
είναι δειλός και σίγουρα δεν είναι στα καλά του.

Κι αν ίσως πάλι του δοθεί καινούργια ευκαιρία
τα ίδια και χειρότερα κάνει, ενοχή καμία!

Τα είπα και ξαλάφρωσα σε φόρμα μαντινάδας
ζωή σε μας συνάδελφοι εις μνήμη της Ελλάδας!