Παρακολουθώντας τις εξελίξεις και μετά την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου επαφών μετά το δημοψήφισμα, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι ένα νέο δίλημμα αναδύεται... Αυτή τη φορά δεν απασχολεί μόνο τους Έλληνες αλλά όλους τους Ευρωπαίους, άρχοντες και αρχόμενους και έρχεται σε συνέχεια του μεγαλειώδους ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού: Συμφωνία στην προοπτική μιας Γνήσιας Ευρωπαϊκής Ενότητας ή Ελληνική Έξοδος για την Προάσπιση της Εθνικής μας Κυριρχίας και της Ελληνικής Ταυτότητας; Το δίλημμα αυτό αφορά την ίδια την ταυτότητα της Ευρώπης και το κατά πόσο η ταυτότητα αυτή θα είναι συμβατή με τις τρέχουσες ανάγκες της Ελληνικής Οικονομίας και άλλων χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου καθώς και με τις πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες που γεννήθηκαν στην Ελλάδα: Τη Δημοκρατία και την Αλληλεγγύη των Λαών, την Ελευθερία και το Δίκαιο.
Αν η Ευρώπη αποφασίσει να αλλάξει πορεία και να διαχειριστεί Δίκαια και Δημοκρατικά το όραμα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, τότε η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να αποτελεί πολύτιμο συνδοιπόρο των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών χωρών και μάλιστα σε ρόλο σημαιοφόρου καθώς μια τέτοια Ευρώπη δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από μια Μεγάλη Ελλάδα. Αν πάλι οι φίλοι μας Ευρωπαίοι αποφασίσουν ότι τους ταιριάζει καλύτερα ένα μοντέλο διακυβέρνησης που θέτει σε πρώτη προτεραιότητα τα κέρδη και τις τράπεζες, τότε λυπούμαστε αλλά αυτό δεν είναι Ελλάδα και προτιμούμε την έξοδο της χώρας μας από αυτό το μόρφωμα που καταδυναστεύει τον αδύνατο για να κάνει τον ισχυρό ισχυρότερο.
Μια Ελληνική Έξοδος στην περίπτωση που η Ευρώπη δεν μετα-νοήσει, είναι αυτονόητη. Για να προστατεύσουμε τις αξίες και τα ιδανικά που γεννήθηκαν στον τόπο μας. Για να διασφαλίσουμε την Εθνική μας Κυριαρχία και τη Συλλογική μας Αξιοπρέπεια. Για να διαφυλάξουμε τις Ελληνικές Αξίες που τις οποίες αποζητούν όχι μόνο οι προοδευτικοί Ευρωπαίοι αλλά και όλοι οι λαοί του πλανήτη, ιδίως εκείνοι της Μεσογείου και της Λατινικής Αμερικής... Πολύ περισσότερο, αυτές τις αξίες σύντομα θα αναζητήσουν και οι λαοί της Αφρικής και των μεγάλων πολυεθνικών σχηματισμών της Ασίας.
Καταλήγοντας, θα πρότεινα στην Ελληνική Διαπραγματευτική Αποστολή να μεριμνήσει ώστε οι προτάσεις που επεξεργάζεται να εκπέμπουν ρητά και ξεκάθαρα το μήνυμα προς τους φίλους μας Ευρωπαίους: "Ή αλλάζετε ή μας χάνετε!" Τόσο απλα.
Αν η Ευρώπη αποφασίσει να αλλάξει πορεία και να διαχειριστεί Δίκαια και Δημοκρατικά το όραμα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, τότε η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να αποτελεί πολύτιμο συνδοιπόρο των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών χωρών και μάλιστα σε ρόλο σημαιοφόρου καθώς μια τέτοια Ευρώπη δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από μια Μεγάλη Ελλάδα. Αν πάλι οι φίλοι μας Ευρωπαίοι αποφασίσουν ότι τους ταιριάζει καλύτερα ένα μοντέλο διακυβέρνησης που θέτει σε πρώτη προτεραιότητα τα κέρδη και τις τράπεζες, τότε λυπούμαστε αλλά αυτό δεν είναι Ελλάδα και προτιμούμε την έξοδο της χώρας μας από αυτό το μόρφωμα που καταδυναστεύει τον αδύνατο για να κάνει τον ισχυρό ισχυρότερο.
Μια Ελληνική Έξοδος στην περίπτωση που η Ευρώπη δεν μετα-νοήσει, είναι αυτονόητη. Για να προστατεύσουμε τις αξίες και τα ιδανικά που γεννήθηκαν στον τόπο μας. Για να διασφαλίσουμε την Εθνική μας Κυριαρχία και τη Συλλογική μας Αξιοπρέπεια. Για να διαφυλάξουμε τις Ελληνικές Αξίες που τις οποίες αποζητούν όχι μόνο οι προοδευτικοί Ευρωπαίοι αλλά και όλοι οι λαοί του πλανήτη, ιδίως εκείνοι της Μεσογείου και της Λατινικής Αμερικής... Πολύ περισσότερο, αυτές τις αξίες σύντομα θα αναζητήσουν και οι λαοί της Αφρικής και των μεγάλων πολυεθνικών σχηματισμών της Ασίας.
Καταλήγοντας, θα πρότεινα στην Ελληνική Διαπραγματευτική Αποστολή να μεριμνήσει ώστε οι προτάσεις που επεξεργάζεται να εκπέμπουν ρητά και ξεκάθαρα το μήνυμα προς τους φίλους μας Ευρωπαίους: "Ή αλλάζετε ή μας χάνετε!" Τόσο απλα.
3 σχόλια:
"τότε η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελεί "
Εννοείς: "τότε η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να αποτελεί "
Ευχαριστώ Φώτη για την επισήμανση. Διορθώθηκε το σφάλμα.
Νεκτάριε, δυστυχώς δε λες κάτι αρκετά σημαντικό, αρκετά ξεκάθαρο και αρκετά ουδέτερο, για να μην είναι απλά πολωτικό το μήνυμά σου. Η πόλωση δεν βοηθά τη δημοκρατία. Βοηθά την κόντρα κάτω από ιδεολογικές σημαίες. Το δημοψήφισμα έβγαλε το αποτέλεσμα που έβγαλε, ακριβώς γιατί ξεπέρασε τα σύνορα που χτίζουν οι ιδεολογικές σημαίες, οι οποίες δεν είναι καθόλου καλύτερες από τις σημαίες των οικονομολόγων και έχουν χτίσει αντίστοιχα το κομματικοποιημένο πολιτικό και εκλογικό σύστημα.
Η Ευρώπη δε θα αλλάξει. Υπάρχουν διαφορές κουλτούρας. Έχουμε υπογράψει το Fiscal Compact. Οι ξένοι δεν θα παρεκκλίνουν από αυτό --αν παρεκκλίνουν-- επειδή θα αλλάξουν. Εμείς είμαστε αυτοί που θα αλλάξουμε περισσότερο στην πορεία. Από την αρχή της κρίσης, απαιτείται στροφή της οικονομίας από την κουλτούρα λιανικής πώλησης που μας διακατέχει επί δεκαετίες. Ή θα γεφυρωθούν οι διαφορές μας με τους Ευρωπαίους και θα μας δώσουν περισσότερο χρόνο, ή θα γίνουμε αντικείμενο ανθρωπιστικής βοήθειας.
Δεδομένου του πολιτικού προσωπικού της χώρας, σε όλη τη μεταπολίτευση, είναι υπερφίαλο να περιμένουμε ότι τώρα, στα πλαίσια παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και με όλο το χρέος που έχουμε, ή την αδυναμία δανεισμού αν το αρνηθούμε, θα μπορέσει μια κυβέρνηση να κάνει σοβαρή οικονομική πολιτική σε αυτή τη χώρα. Ιδίως αν προσπαθήσει να το κάνει σε κλίμα αντιπαλότητας και υπεροχής των ιδεών της.
Η υπεράσπιση των ανθρωπιστικών αξιών και του κοινωνικού κράτους, που ο Draghi θεωρεί ξεγραμμένο για την Ευρώπη, δεν γίνεται με πόλωση, με μεγάλες ιδέες και με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Χρειάζεται συγκεκριμένες, καινοτόμες βιομηχανικές πολιτικές. Δε θα χάσει η Βενετιά βελόνι αν βγούμε από το ευρώ, αλλά η διάσπαση που απειλεί την Ευρώπης δεν θα ευνοήσει κανέναν.
Δημοσίευση σχολίου