Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Αδελφέ μου, διαφωνώ με ό,τι λες αλλά θα δώσω και τη ζωή μου για να μπορείς να εκφράζεσαι ελεύθερα.

Τούτες τις κρίσιμες για τη Δημοκρατία και την Πατρίδα οι σταυρωτές του λαού μας επιχειρούν να ρίξουν τον τελευταίο άσσο που τους απέμεινε στο χέρι. Τα παίζουν όλα για όλα για να καθυποτάξουν καθολικά και οριστικά ένα λαό άλλοτε περήφανο και ηρωικό ο οποίος σήμερα μοιρολογεί πάνω στα συντρίμια που άφησαν οι μνημονιακές ερπύστριες. Γνωρίζουν ότι αυτός ο λαός είναι απρόβλεπτος. Μπορεί να είναι ολιγάριθμος και σε δημογραφική συρρίκνωση, γερασμένος. Όμως, τον φοβούνται ακόμη. Διότι όχι μόνο στο μακρινό παρελθόν αλλά και στο πρόσφατο, έχει ανατρέψει, πέρα από κάθε δικό τους υπολογισμό, τους σχεδιασμούς τους.  Με τα "ανεξήγητα", με όρους τυπικής λογικής, ΟΧΙ του.

Το τελευταίο τους χαρτί ονομάζεται Διχασμός. Είναι αυτό το χαρτί που τους απάλλαξε από την υποχρέωση να εφαρμόσουν την Συνθήκη των Σεβρών την επαύριο των Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι αυτό το χαρτί που τους απάλλαξε από την υποχρέωση να λύσουν το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου και της Κύπρου την επαύριο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Και, θεωρούν, ότι είναι πάλι αυτό το χαρτί που θα τους απαλλάξει από το καθήκον να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους όσον αφορά τις Γερμανικές Αποζημιώσεις, την εξόφληση του Κατοχικού Δανείου και την τήρηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών όσον αφορά τη συμμετοχή της χώρας στο Ευρώ.

Αυτό το τελευταίο χαρτί το παίζουν δόλια και μελετημένα αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα που τους δίνουν τα σύγχρονα όπλα ψυχολογικού πολέμου. Κινούνται αδίστακτα και μεθοδικά. Εκτιμούν αντιδράσεις, ελίσσονται, αιφνιδιάζουν, ναρκοθετούν την πορεία που μας καλούν να ακολουθήσουμε. Ήδη, έχουν πετύχει να μας διχάσουν σε επίπεδο προσωπικής συνείδησης με την σατανική τακτική τους να ομιλούν πολύ και να αποφεύγουν την γραπτή έκφραση των απόψεών τους. Κι όταν ρίχνουν κάποιο κείμενο πάνω στο τραπέζι με τη μορφή τελεσιγράφου, δεν διστάζουν να θολώσουν τα νερά αφήνοντας να εννοηθεί ότι το έχουν αποσύρει, αν διαπιστώσουν ότι μπορεί να επιστρέψει εναντίον τους ως μπούμεραγκ.

Την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 το Ελληνικό Δράμα φαίνεται να οδηγείται στην Τελική Κορύφωση: Οι Έλληνες θα βρίσκονται οι ίδιοι επί σκηνής. Χωρίς πρόβα. Με πολυάριθμους διατεταγμένους υποβολείς... Καλούνται να πουν το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΌΧΙ χωρίς να υπάρχει καμία βεβαιότητα για την Τελική Λύση. Και το σημαντικότερο: Χωρίς να είναι καθαρή η πραγματική σημασία του ερωτήματος!

Οι Έλληνες προσπαθούν να βρουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους. Συζητούν. Παρακολουθούν τις εξελίξεις. Διατυπώνουν προσωπικές εκτιμήσεις για την Επόμενη Μέρα. Και με βάση αυτές τις εκτιμήσεις τους άλλοι λένε ΝΑΙ, άλλοι λένε ΟΧΙ, άλλοι αρνούνται να μπουν σε "εκβιαστικά διλήματα" και κάποιοι άλλοι στέκονται αναποφάσιστοι.

Αυτή την ρευστή κατάσταση τη μελετούν τα διεθνή αρπακτικά και αναπροσαρμόζουν την τακτική τους μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό προς λεπτό. Επιδιώκοντας να πιάσει και πάλι τόπο το Τελευταίο Χαρτί.

Αυτή τη φορά, τους το λέμε καθαρά: Γνωρίζουμε την τακτική σας. Την γνωρίζουμε πολύ καλά. Αυτή τη φορά, δεν θα γίνουμε αδερφοφάδες όπως γίναμε παλιότερα (Βενιζελικοί-Βασιλικοί, Εθνικόφρονες-Μιάσματα...). Έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε τη γνώμη του συμπατριώτη μας χωρίς να προσπαθούμε πάσει θυσία να του επιβάλουμε τη δική μας. Έχουμε μάθει, επίσης, πώς να του εκφράζουμε τη δική μας χωρίς να προκαλούμε. Με διάθεση να ακούσουμε την καλόπιστη κριτική του.

Έλαβα κι εγώ αυτές τις μέρες μια "πρόκληση" από έναν καλό φίλο που θεωρώ αδελφό. Το Δημήτρη Τσίγκο. Σε σημερινή ανάρτηση στο προσωπικό του ιστολόγιο εξηγεί διεξοδικά τους λόγους για τους οποίους κρίνει ότι πρέπει να ψηφίσει ΝΑΙ την Κυριακή. Θεωρώ χρέος μου, όπως εκείνος δημόσια και με θάρρος εξέφρασε τη γνώμη του, να μοιραστώ κι εγώ μαζί σας το μήνυμα που μόλις του έστειλα:

Aδελφέ μου Δημήτρη,


Η δική μου προσέγγιση με οδηγεί στην αντίθετη επιλογή:
Θα ψηφίσω συνειδητά και θα παλέψω για την επικράτηση ενός ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΟΥ ΟΧΙ.

Γιατί γνωρίζω την πραγματική αιτία όλων αυτών που κι εσύ απορρίπτεις και αναλύεις διεξοδικά στην ανάρτησή σου. Και η πραγματική αιτία δεν είναι άλλη από την ατολμία του ΛΑΟΥ μας όλα αυτά τα χρόνια να εμπιστευτεί τις τυχές της χώρας σε πρόσωπα με ηθικό ανάστημα που δεν είναι ερωτευμένα με τις καρέκλες...

Η χώρα μας έχει την αγαθή τύχη στην κρίσιμη αυτή συγκυρία να διαθέτει μια ηγεσία ερασιτεχνών και όχι επαγγελματιών πολιτικών. Οι "ερασιτεχνισμοί" της κυβέρνησης που φοβίζουν κάποιους εμένα με γεμίζουν ΕΛΠΙΔΑ για ένα ΛΑΜΠΡΟ ΜΕΛΛΟΝ. Διότι ερασιτέχνες (εραστές) της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ θέλουμε και όχι βιαστές της.

Ψηφίζοντας αυτό που προτείνουν με λύσσα οι βιαστές της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ στον τόπο μας εγκρίνουμε ουσιαστικά την πρόταση μομφής που δεν τόλμησαν να καταθέσουν στο Κοινοβούλιο, όπως σχεδίαζαν.

Η επόμενη μέρα, αν επικρατήσει το ΝΑΙ στον εκβιασμό των bansters, θα είναι όπως επαρκώς έχει περιγραφεί από τους "χειριστές" των σύγχρονων τεθωρακισμένων που επελαύνουν καθημερινά στα σπίτια μας: Πολύ δύσκολη. Και το χειρότερο: Απολύτως αδιέξοδη αν το όποιο μεταρρυθμιστικό πακέτο δεν συνοδευθεί (όπως επίμονα ζητά η Ελληνική Ηγεσία εις ώτα μη ακουώντων μέχρι στιγμής Εταίρων) από ένα κατάλληλο χρηματοδοτικό πακέτο για την αντιμετώπιση του μη βιώσιμου, όπως ομολογεί πλέον και το ΔΝΤ, Ελληνικού Χρέους. 

Αν επικρατήσει το ΝΑΙ, τη Δευτέρα θα εισέλθουμε εκ των πραγμάτων σε μια παρατεταμένη και επικίνδυνη περίοδο ανακατατάξεων του εσωτερικού πολιτικού σκηνικού για την απομάκρυνση των "ερασιτεχνών" της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καθώς αυτός είναι ένας από τους κύριους στόχους της αντιπολίτευσης και των σκληροπυρηνικών του Eurogroup. Την ίδια στιγμή, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις που ήδη έχουν δρομολογηθεί στη Βόρειο Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία θα εκδιπλώνονται επικίνδυνα. Και ενώ αυτά θα συμβαίνουν γύρω μας, εμείς θα ασχολούμαστε με το αν θα παραμείνει ο Τσίπρας στην εξουσία ή αν θα αντικατασταθεί από κάποιον άλλον...

Η Ελλάδα βρέθηκε και στο πρόσφατο παρελθόν σε μια ανάλογη εσωστρέφεια ενώ γύρω της πραγματοποιούνταν κοσμογονικές αλλαγές. Μιλώ για την περίοδο 1988-1992. Αντί να σταθούμε τότε σαν χώρα με μορφωτική και πολιτική επάρκεια απέναντι σε αυτές τις ανακτατατάξεις και να τις δούμε σαν μια ευκαιρία επίλυσης των Εθνικών Ζητημάτων που άφησε εκκρεμή ο Ψυχρός Πόλεμος (Κύπρος, Βόρειος Ήπειρος, Πόντος...) συμπεριφερθήκαμε με απολύτη αφροσύνη: Η Ελλάδα βρέθηκε να μη συζητά για το πώς θα διαχειριστεί την κεντρικότητα που αποκτούσε το Ελληνικό Έδαφος αλλά για το αν έκλεψε η όχι ο Ανδρέας Παπανδρέου κ.λ.π. κ.λ.π.

Τα αποτελέσματα γνωστά: Ενώ έπεφτε το τείχος στο Βερολίνο, παρέμενε εκείνο στη Λευκωσία... Ενώ κινητοποιούνταν η πολεμική μηχανή της Δύσης για να "απελευθερώσει" το Κουβέιτ, δεν γίνονταν η παραμικρή νύξη για την απελευθέρωση της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου.

Ως Έλληνες δεν θα πρέπει να βλέπουμε φοβικά τις όποιες ανακατατάξεις στην περιοχή μας. Και, κυρίως, δεν θα πρέπει να λησμονούμε τους Έλληνες στην Ουκρανία, τους Ρούμ στη Μέση Ανατολή καθώς και την πνευματική μας παρουσία και Ιερή Ευθύνη στην Κωνσταντινούπολη, την Ιερουσαλήμ και την Αλεξάνδρεια όπου βρίσκονται τα τρία Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία. Γι' αυτά δεν μιλά πλέον κανείς στην Ελλάδα γιατί όλοι ασχολούνται με το τι νόμισμα θα έχουμε και σε ποιο "συνασπισμό" θα ανήκουμε. Αυτά, κατά τη γνώμη μου, είναι θέματα σημαντικά μεν, λυμένα δε. Γιατί να μπαίνουμε σε μια αποπροσανατολιστική συζήτηση αμφισβητώντας τα αυτονόητα; 

Το ζήτημα, κατά τη γνώμη μου, είναι να αντιληφθούμε τα επερχόμενα και να δράσουμε με φρόνηση και τόλμη για την διατήρηση και ενίσχυση της παρουσίας μας ως πολύτιμης πολιτισμικής δύναμης στην Ουκρανία και τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική. Αν οι γεωπολιτικές ανακατατάταξεις (που γίνονται εκ των πραγμάτων και παρά τη δική μας αντίθετη επιθυμία) αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης και σχεδιασμού στοχευμένων παρεμβάσεων, ενδέχεται η Επόμενη Μέρα, αν παρ' ελπίδα αποτύχει το Ευρωπαϊκό πρότζεκτ (υπάρχει πάντα αυτό το ενδεχόμενο, ανεξάρτητα από τις δικές μας διακηρυγμένες και ειλικρινείς προθέσεις) να μας βρει σε ενδιαφέρουσα θέση... Κι αν, όπως όλοι ευχόμαστε και επιδιώκουμε, το Ευρωπαϊκό πρότζεκτ ολοκληρωθεί επιτυχώς, με βάση τις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης και του Ανθρωπισμού, όπως ξεκίνησε, τότε και πάλι εμείς μπορούμε να είμαστε εκείνοι που θα εγγυηθούν την αρμονική συνεργασία της Κοινής Ευρωπαϊκής Πατρίδας με τους Ιστορικούς Λαούς της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και Εύξεινου Πόντου.

Για όλους αυτούς τους λόγους ψηφίζω και παλεύω για ένα ηχηρό ΟΧΙ στην ταπείνωση της Χώρας και του Λαού μας την Κυριακή. Ψηφίζω ΟΧΙ στο σχέδιο αποσταθεροποίησης του Ελληνικού Πολιτικού Συστήματος. Για να ανακτήσουμε τη διεθνή μας αξιοπιστία ως Λαός. Για να δώσουμε ένα ξεκάθαρο και εκκωφαντικό μήνυμα περηφάνιας και Δημοκρατίας εντός και εκτός Ευρώπης. Για να εφοδιάσουμε την Ελληνική Ηγεσία με τα αναγκαία διαπραγματευτικά όπλα προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο της με γνώμονα πάντα το συμφέρον της Χώρας και του Λαού μας στην προοπτική της Ενωμένης Ευρώπης και της επίλυσης των ανοικτων ζητημάτων στην Αφρική και την Ασία. Ανοίγοντας θετικές προοπτικές για τον όπου γης Ελληνισμό. Σε Δύση και Ανατολή!

Αδελφέ μου Δημήτρη,


Ξέρω ότι παλεύουμε για τα ίδια ιδανικά. Αν το ερώτημα του Δημοψηφίσματος ήταν περισσότερο ευδιάκριτο, θα συμφωνούσαμε και στην κάλπη. Ωστόσο, αυτή η "δημιουργική ασάφεια" που τρομάζει πολλούς εμένα με γεμίζει, όπως είπα, αισιοδοξία για ένα Λαμπρό Μέλλον του Ελληνισμού στη Νέα Εποχή, την Εποχή της Πληροφορικής που γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι χτίζεις κι εσύ με τους συνεργάτες σου, παρά τις αντίξοες συνθήκες, εδώ και χρόνια. Η σταθερή προσήλωση όλων μας σε αυτή την προσπάθεια είναι, νομίζω, η καλύτερη εγγύηση ότι ακόμη και ένα αρνητικό αποτέλεσμα την Κυριακή, θα μπορέσουμε ως Έλληνες να το διαχειριστούμε θετικά. Διότι και αυτό που σήμερα θεωρεί κάποιος αρνητικό, μπορεί να αποβεί θετικό στο μέλλον δεδομένου ότι η παγκόσμια ρευστότητα δεν επιτρέπει ασφαλείς προβλέψεις πέρα από έναν πολύ περιορισμένο χρονικό ορίζοντα.

Θα κλείσω υπογραμμίζοντας ότι σέβομαι απολύτως την άποψή σου, κατανοώ τους λόγους που σε οδηγούν στη συγκεκριμένη επιλογή και εύχομαι, πραγματικά το καλύτερο για όλους μας. Ο Ελληνικός Λαός αξίζει μια καλύτερη μοίρα και καθένας μας οφείλει να εργαστεί συνειδητά και ακούραστα γι' αυτό σεβόμενος απόλυτα εκείνους που διαφωνούν μαζί του και έχοντας πάντα ανοικτά τα αυτιά του στην καλόπιστη κριτική τους.

Πάντα αγωνιστικά και πάντα αισιόδοξα, όπως κι εσύ,
Νεκτάριος

Δεν υπάρχουν σχόλια: