Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Μετά το "έρχου και ίδε" του Πάνου και αφού πήγα και είδα τους Ανεξάρτητους Ρεθυμνιώτες, έγινα χθες κι εγώ ένας από αυτούς. Χωρίς αστερίσκους!

Σε ανάρτηση που έκανα το Σάββατο 10 Ιανουαρίου εξήγησα τους λόγους που με οδήγησα να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο των ΑΝΕΛ στο Ρέθυμνο. Χωρίς να ενταχθώ οργανωτικά στο Κίνημα όπως συμφωνήσαμε με τον Πάνο τον Καμμένο.

Από εκείνη την ημέρα άρχισε μια προσωπική πορεία αποκάλυψης: Γνώρισα τους ΑΝΕΛ στο Ρέθυμνο και αισθάνθηκα ότι βρίσκομαι μέσα σε μια οικογένεια που ξέρει να αγωνίζεται με ανιδιοτέλεια για την πατρίδα. Τους γνώρισα έναν έναν και δεν βρήκα έναν που να μην είναι Άξιος Έλληνας και Άξιος Κρητικός.

Στο πρόσωπο τους είδα το αγωνιστικό πνεύμα που οδήγησε τους Κρήτες προγόνους μας να ξεσηκωθούν το 1866 και να συγκινήσουν με την αυταπάρνησή τους όλους τους λαούς της Ευρώπης. Ας δούμε, όμως, ποιοι ήταν οι προγόνοι μας τότε και πώς συνομιλούσαν με την Ευρωπαϊκή διανόηση:

Ο Κρητικός λαός στο Βίκτωρ Ουγκώ
Ομαλός (επαρχία Κυδωνίας) Κρήτη,
10 του Γεννάρη του 1867
(Η ορθογραφία είναι των πρωτότυπων κειμένων)
«Απ΄ τη γερή ψυχή σου ήρθε ένας αγέρας και στέγνωσε τα δάκρυά μας. Στα παιδιά μας είπαμε: Πέρ΄απ΄τις θάλασσες υπάρχουνε λαοί δυνατοί και γενναίοι, που θέλουνε τη δικαιοσύνη και θα σπάσουνε τις αλυσίδες μας.
Αν ίσως χαθούμε στην πάλη, αν ίσως στους πέντε δρόμους σας αφήσουμε ορφανά, να γυρίζετε στα βουνά με τις πεινασμένες μανάδες σας, αυτοί οι λαοί θα σας κάμουνε παιδιά τους και τα βάσανά σας θα τελειώσουν. Μολαταύτα, ανώφελα αγναντεύουμε κατά τη δύση. Καμιά βοήθεια δε μας πρόφτασε. Και τα παιδιά μας είπανε: Μας γελάσανε. Μα ήρθε το γράμμα σου, πολυτιμότερο για μας κι΄ απ΄ τα καλύτερα άρματα. Το γράμμα σφραγίζει το δίκαιό μας. Και ξεσηκωθήκαμε γιατί ξέραμε το δίκαιό μας αυτό.
Δεν είχαμε την αξίωση εμείς, πεντάπτωχοι βουνίσιοι, με λειψά άρματα, να νικήσουμε μοναχοί μας αυτές τις δυο μεγάλες αυτοκρατορίες, την Αίγυπτο και την Τουρκιά, που΄πεσαν απάνω μας ενωμένες. Σκοπεύαμε να επικαλεστούμε τη δημόσια γνώμη, που όπως μας είπαν αφεντεύει στο σημερινό τον κόσμο, να κάμουμε έκκληση στις μεγάλες ψυχές, που, όπως εσύ, στέκουνε οι οδηγοί αυτής της δημόσιας γνώμης.
Η υλική δύναμη, χάρι στις επιστημονικές ανακαλύψεις, είναι σήμερα υποχείρια του πολιτισμού. Πριν από τέσσερις αιώνες η Ευρώπη είταν ανήμπορη μπροστά στους βαρβάρους. Σήμερα ψηφίζει το νόμο ανάμεσά τους. Έτσι δε θα υπάρχει πια καταπίεση μέσα στην ανθρωπότητα, αν η Ευρώπη το θελήσει. Για ποιόνε λόγο λοιπόν αφίνει σιμά στις ιταλικές αχτές, στη Μεσόγειο καταμεσίς, τριάντα ώρες απ΄ τη Γαλλία μακριά, να υπάρχει ένας τύραννος, ένας πασάς; Όπως τον καιρό, όπου οι τούρκοι κυκλώνανε την Οτράντα στην Ιταλία, τη Βιέννη στη Γερμανία;
Η σκλαβιά των μαύρων καταργήθηκε, όπως μαθαίνουμε, στην Αμερική. Μα η δική μας σκλαβιά είναι, δίχως άλλο, βαρύτερη, πιό ασήκωτη παρά στους μαύρους. Παρ΄όλες τις χάρτες, ένας τούρκος είναι, πάντα, αφέντης σκληρότερος από έναν πολίτη στις Ενωμένες Πολιτείες.
Ανίσως μπορούσες να ξέρεις την ιστορία της κάθε μιάς απ΄τις φαμίλιες μας, όπως κατέχεις την ιστορία του άμοιρου του νησιού μας, θάβλεπες απ΄τη μιάν άκρη του ώς την άλλη, την εξορία, το διωγμό, το θάνατο, τον πατέρα να σφάζεται απ΄την κάμα των τυράννων, τη μάνα να τηνε σηκώνουν απ΄τα παιδιά και νάν την πέρνουνε για την πιό ατιμωτική απ΄τις σκλαβιές όλες, τις αδερφές να τις ατιμάζουνε, τ΄ αδέρφια να τα ματοκυλάνε στη γής.
Σ΄ αυτούς, που μας αφίνουν να υποφέρουμε τόσα βάσανα και που ωστόσο θα μπορούσαν να μας σώσουνε, δε θα πούμε παρά μονάχα αυτό: Δεν κατέχετε λοιπόν την αλήθεια; Τον καιρό όπου δυό καράβια, ένα αγγλικό, κ΄ ένα ρούσικο, ξεμπαρκάρανε στον Πειραία κάμποσες φαμίλιες μας, έτυχαν εκεί μερικοί ξένοι. Αυτοί είδανε με τα μάτια τους πως δεν είχαμε μεγαλοποιήσει τα παθήματά μας.
Ποιητή, είσαι φώς και φωτάς. Σ΄ εξορκίζουμε, φώτισε κείνους, που δε μας ξέρουν, εκείνους, που οι απατεώνες τους διαβάλλουνε εναντίο στην άγια υπόθεσή μας.
Ποιητή, η γλώσσα μας καλά το λέει, είσαι δημιουργός, δημιουργός των λαών, όπως οι τραγουδιστάδες του παλιού καιρού. Με τα λαμπρά τραγούδια σου, τ΄ Ανατολίτικα, έχεις πιά δουλέψει περίτρανα για να φτιαστεί ο σημερινός ελληνικός λαός.
Αποτέλειωσε το έργο σου. Μας λές νικητές. Μα με σένα μαζί θα νικήσουμε.
΄Εν ονόματι του κρητικού λαού και μ΄ εντολή των καπεταναίων του νησιού».
Ο διοικητής των Χανιών
Ι. ΖΥΜΠΡΑΚΑΚΙΣ
Ότβιλ – Χάουζ.
17 του Φλεβάρη του 1867
«Υπακούω σ΄ εντολή, που έρχεται από πάνω, γράφοντας αυτές τις γραμμές. Σ΄ εντολή πού τη στέλνει η αγωνία. Απ΄ την Ελλάδα μου κάνουνε δεύτερη έκκληση. Πήρα ένα γράμμα απ΄το στρατόπεδο των επαναστατών χρονολογημένο απ΄ τον Ομαλό της επαρχίας Κυδωνίας, βαμμένο με το αίμα των μαρτύρων, καταμεσίς στα ερείπια γραμμένη ανάμεσα στους νεκρούς, ανάμεσα στην τιμή και στη λευτεριά. Φέρνει μέσα του την πύρη της ηρωικής προσταγής. Έχει αυτήν την επιγραφή: Ο κρητικός λαός στο Βίκτωρ Ουγκώ.
Αυτό το γράμμα μου λέει: Ξακολούθα ό,τι αρχίνησες. Ξακολουθάω, και, αφού το θέλει η Κρήτη, που ξεψυχάει, ξαναπαίρνω το λόγο. Το γράμμα έχει την υπογραφή: Ζυμπρακάκις. Ο Ζυμπρακάκις είναι ο ήρωας αυτής της επανάστασης, όπως ο Τσιριντάνης είναι ο προδότης της. Σε ηρωϊκούς καιρούς οι λαοί σαρκώνουνται σε πολέμαρχους, που είναι σύγκαιρα και πνεύματα. Τέτοιοι είταν ο Βάσιγκτον, ο Μπότσαρης, ο Γαριβάλδης. Όπως ο Τζων Μπράουν επαναστάτησε για τους μαύρους, όπως ο Γαριβάλδης για την Ιταλία, ο Ζυμπρακάκις επαναστάτησε για την Κρήτη. Αν φτάσει ως το τέλος, και θα φτάσει, είτε πέσει σαν το Τζών Μπράουν, είτε θριαμβέψει σαν το Γαριβάλδη, ο Ζυμπρακάκις θάναι μεγάλος. Θέλουν να μάθουνε πού βρισκόμαστε στην Κρήτη; Νά τα γεγονότα.
Η επανάσταση δεν πέθανε. Της πήρανε τον κάμπο, μα κρατάει τα βουνά. Η επανάσταση ζει, βογκάει, κράζει βοήθεια. Γιατί επαναστάτησε η Κρήτη;
Γιατί ο Θεός την έφτιασε ομορφότερη απ΄όλες τις χώρες του κόσμου, κι΄ οι τούρκοι πιό δύστυχη απ΄ όλες. Γιατί έχει καρπούς και γεννήματα και δεν έχει εμπόριο. Έχει πολιτείες χωρίς δρόμους, χωριά δίχως στράτες, λιμάνια χωρίς ταρσανάδες, ποτάμια δίχως γεφύρια, παιδιά δίχως σκολειά, έχει δικαιώματα χωρίς νόμους, έχει ήλιο και δε φωτίζεται, μέσα στης τουρκιάς το πηχτό σκοτάδι.
Επαναστάτησε γιατί η Κρήτη είναι Ελλάδα κι΄ όχι Τουρκιά, γιατί στην Ελλάδα ο ξένος είναι μισητός, γιατί ο τύραννος άν είναι της ίδιας ράτσας είναι βδελυρός, αλλοιώς είναι φριχτός. Γιατί είναι αδύνατο να σταθεί στην πατρίδα του Ετέαρχου και του Μίνωα ένας αφέντης βαρβαρόφωνος. Γιατί και σύ Γαλλία θα επαναστατούσες!
Η Κρήτη επαναστάτησε κι΄έκαμε άγια. Και να τ΄ αντραγαθήματά της. Ως τις 3 του Γεννάρη έδωσε τέσσερις μάχες με τρείς νίκες. Στον Αποκόρωνα, στο Βαφέ, στου Σέλινου το κάστρο. Μα είχε και ένα ουρανόφεγγο ολοκαύτωμα. Με την επανάσταση το νησί κόπηκε στα δυό. Το μισό κρατάνε οι τούρκοι και το μισό οι έλληνες. Η πολεμική γραμμή απ΄τ΄Ασκύφου και το Ροκόλι,απ΄την Κίσσαμο ως το Λασήθι κι΄ως τη Γεράπετρα. Πάνε έξη βδομάδες όπου οι τούρκοι τσακίστηκαν και δεν τους απόμειναν παρά λιγοστός τόπος κι΄οι δυτικές πλαγιές απ΄τα βουνά του Ψηλορίτη με την Άμπέλιρσα. Αυτή τη στιγμή άν σήκωνε το χέρι της η Ευρώπη, η Κρήτη θα σωνότανε. Μα η Ευρώπη είχε άλλες έγνοιες. Γάμος γινότανε κι΄η Ευρώπη θωρούσε το μπάλο.
Ξέρουμε τη λέξη Αρκάδι, μα μόλις κατέχουμε τα γεγονότα, που στις άγνωστες και εξακριβωμένες λεπτομέρειές τους, είναι τα παρακάτου. Στο μοναστήρι του Αρκαδιού, που τόχτισε ο Ηράκλειος, δεκάξη χιλιάδες τούρκοι πολεμάνε εκατόν ενεννήντα εφτά άντρες και τρακόσιες σαράντα τρείς γυναίκες και παιδιά. Το τούρκικο ασκέρι έχει είκοσι έξη κανόνια, και δυό οβούζια. Οι έλληνες κρατάνε μονάχα διακόσια σαράντα ντουφέκια. Δυό μερόνυχτα βαστάει ο πόλεμος. Το μοναστήρι έγινε κόσκινο από διακόσιες μπόμπες. Ένα τειχί τινάχτηκε κι΄οι τούρκοι χύνουνται μέσα. Οι έλληνες ξακολουθάνε τη μάχη. Εκατόν πενήντα ντουφέκια έχουν ανάψει, μα παλεύουν ακόμα έξη ώρες από κελλί σε κελλί, κι΄ από σκαλί σε σκαλί. Δυο χιλιάδες κουφάρια είναι στίβα στην αυλή. Η στερνή αντίσταση λυγάει. Μυρμήγκια οι τούρκοι νικητές πλημμυράνε το μοναστήρι. Δεν απομένει παρά ένα δώμα φραγμένο, όπου βρίσκεται η μπαρουταποθήκη και σ΄ αυτό το δώμα, σ΄ αυτήν την παλαίστρα, κοντά στην άγια τράπεζα, τριγυρισμένος απ΄τα γυναικόπαιδα, ένας παπάς, ο ηγούμενος Γαβριήλ, προσεύχεται. Έξω πέφτουνε στη μάχη οι πατεράδες κι΄ οι άντρες. Μα να μή σκοτωθούνε και να ζήσουνε, θάταν η πιό τρανή κακοτυχιά για τις γυναίκες και τα παιδιά, που θα συρθούνε σε δυο χαρέμια. Την πόρτα την πελεκάνε οι τούρκοι με τσεκούρια. Τώρα θα τήνε σκίσουνε και θα πέσει.. Ο γέροντας παίρνει απ΄την άγια τράπεζα ένα κερί που καίει, απλώνει τη ματιά του πάνω στις γυναίκες αυτές και σ΄αυτά τα παιδιά, γέρνει τη φλόγα του κεριού πάνω στο μπαρούτι και τους σώζει. Μια τρομερή επέμβαση, η έκρηξη, στυλώνει τους νικημένους, η αγωνία γίνεται θρίαμβος, κι΄ αυτό το ηρωικό ταπεινό μοναστήρι, που πολέμησε σαν κάστρο, πεθαίνει σαν ένα ηφαίστειο. Δεν είναι μονάχα τα Ψαρά επικά, μήτε το Μεσολόγγι τρανό.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Τι κάνουν οι πολιτισμένες κυβερνήσεις; Τι καρτεράνε; Μουρμουρίζουν: Υπομονή, το συζητάμε. Το συζητάτε!
Σύγκαιρα όμως ξεριζώνουνε τις ελιές και τις καστανιές, τινάζουνε τα λιοτρίβια, καίνε τα χωριά, καίνε τα γεννήματα, διώχνουνε ολάκερους πληθυσμούς για να πεθάνουν απ΄την πείνα και την παγωνιά στο βουνό, σφάζουνε τους άντρες, κρεμάνε τους γερόντους, κι΄ ένας τούρκος, που βλέπει ένα παιδάκι κοιτάμενο στη γή του χώνει στα ρουθούνια τη φλόγα του λύχνου για να δει αν είναι πεθαμένο ή ζωντανό. Μ΄ αυτόν τον τρόπο στο Αρκάδι πέντε πληγωμένους τους φέρανε στη ζωή για να τους σφάξουν. Υπομονή, λέτε. Σύγκαιρα όμως το τούρκικο ασκέρι μπαίνει στις Μουρνιές, όπου μονάχα γυναικόπαιδα απομείνανε, και σα βγήκε απ΄το χωριό, δε μένει σ΄ αυτό τίποτ΄ άλλο παρά σωρός ερείπια που κυλούσαν απάνω σε σωρό από κουφάρια, μικρά και μεγάλα. Κι΄ η κοινή γνώμη; Τι κάνει αυτή; Τι λέει; Τίποτε. Γύρισε απ΄τ΄αλλο το πλευρό. Τι ζητάτε; Αυτές οι καταστροφές φέρνουνε κακοτυχιά. Είναι παλιά πράματα. Αλλοίμονο! Η υπομονετική πολιτική των κυβερνήσεων έχει δυο αποτελέσματα. Απαρνιέται τη δικαιοσύνη στην Ελλάδα, απαρνιέται τη συμπόνοια στην ανθρωπότητα.
Βασιλιάδες. Μια λέξη θάσωνε το λαό αυτό. Και μια λέξη της η Ευρώπη τη λέει γρήγορα. Πέστε τη. Γιατί πράμα θάσαστε καλοί, αν όχι γι΄αυτό; Μα όχι. Σωπαίνουνε και θέλουνε βουβά νάναι όλα. Απαγορεύεται να μιλάς για την Κρήτη. Αυτό είναι το πρεπούμενο. Ενάντια σ΄ενανε μικρό λαό συνωμοτούνε έξη ή εφτά μεγάλες δυνάμεις. Ποια είναι η συνωμοσία αυτή; Η συνωμοσία της σιωπής. Μα τ΄αστροπελέκι δεν είναι βουβό. Τ΄ αστροπελέκι έρχεται από ψηλά, και, στη γλώσσα της πολιτικής, τ΄ αστροπελέκι το λένε επανάσταση…»
ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ
Μπορεί η Κρήτη να μην ελευθερώθηκε τότε, όμως τελικά τα κατάφερε! Όπως τότε, έτσι και τώρα, η Κρήτη πρωτοστατεί στον Αγώνα για Λεφτεριά! Με μπροστάρηδες τους Ανεξάρτητους Κρητικούς, τους Ανεξάρτητους Έλληνες της Κρήτης. Και σημαιοφόρους τους Ανεξάρτητους Ρεθεμνιώτες: Τον Χάρη, τον Γιάννη, τον Βαγγέλη, τον Νίκο, το Μανώλη, τον Κωστή και πολλούς άλλους άξιους πατριώτες του Ρεθύμνου.

Χθες το απόγευμα ο Χάρης, εκ μέρους όλων, μου ζήτησε να "μονοιάσω" κι εγώ μαζί τους. Να γίνω δικός τους... Παράξενα πράματα: Από το πρωί χθες έκανα κι εγώ την ίδια σκέψη: να οργανωθώ στους Ανεξάρτητους Έλληνες. Και το έπραξα. Χωρίς αστερίσκους.

Πάνο, σ΄ ευχαριστώ που μου άνοιξες μια νέα σελίδα στη ζωή μου. Χάρη, σε ευχαριστώ που με πρόλαβες :). Γιάννη, σε αγαπώ αδερφέ! Βαγγέλη, με τιμά η φιλία σου! Νίκο, Μανώλη, Κωστή, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

1 σχόλιο:

sibilla είπε...

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2015/01/3-1974.html