Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Το Ρέθυμνο και πάλι μπροστάρης για την Ελλάδα και τη Δημοκρατία.

Απευθύνω αυτό το κείμενο στους συμπατριώτες του Ρεθύμνου, γνωστούς και φίλους, συναγωνιστές και συνοδοποιπόρους σε αγώνες που επιτάσσει η φωνή που κάθε γνήσιος Έλληνας ακούει εντός του:

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα
καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!

Αυτή η φωνή οδήγησε τους Ρεθεμνιώτες στο δημοψήφισμα του '74 να πουν το πιο βροντερό ΌΧΙ στη Βασιλεία, αναγνωρίζοντας ότι ο μοναρχικός θεσμός ήταν δημιούργημα εκείνων που ήθελαν να ελέγχουν τη Χώρα. Και να δώσουν το μεγαλύτερο ποσοστό πανελλαδικά στην Αβασίλευτη Δημοκρατία, το εντυπωσιακό 94,10%.

Αυτή η φωνή με οδηγεί κι εμένα σήμερα να θέσω στην κρίση σας την απόφασή μου να στρατευτώ κι εγώ μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου 2015. Ήταν μια δύσκολη απόφαση. Καρπός συζητήσεων με καλούς φίλους και συντρόφους από το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ.

Υπήρξα μέλος του κινήματος από τα 15 μου. Παραμένω σταθερός στις αξίες και τους στόχους της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη 1974. Η προδοτική στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ μετά την αποχώρηση του Ανδρέα από την πολιτική και στη συνέχεια τον θάνατό του το 1996 με έκαναν να αποστασιοποιηθώ. Μετά την παράδοση Οτσαλάν και την υποστήριξη των βομβαρδισμών των αδελφών μας Σέρβων από τις δυνάμεις της Νέας Τάξης το 1999 αποχώρησα οριστικά.

Ακολούθησα το Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην ίδρυσης της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης το 2000. Συμμετείχα στο ευρωψηφοδέλτιό της το 2004. Παραμένω σταθερά προσηλωμένος στις αξίες και τους στόχους της ιδρυτικής της διακήρυξης, της διακήρυξης της 13ης Μάρτη 2000, θεωρώντας ότι παραμένει και σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρη και συμπληρώνει την ιδρυτική διακήρυξη των Ανεξάρτητων Ελλήνων στους οποίους και εντάχθηκα οργανωτικά πρόσφατα. Με γνώμονα το πατριωτικό καθήκον, πάνω απ΄ όλα, αποδέχτηκα την πρόσκληση να στελεχώσω το ψηφοδέλτιο των Ανεξάρτητων Ελλήνων και των συνεργαζόμενων μαζί τους κινημάτων στην ιδιαίτερη πατρίδα μου το Ρέθυμνο.

Ως γόνος μικρασιατικής οικογένειας (ο πατέρας μου γεννήθηκε στο Σόμα της Ιωνίας) από μικρός ανέπτυξα μια ιδιαίτερη ευαισθησία στα εθνικά ζητήματα. Η Σφακιανή μου ρίζα -η γιαγιά μου ήταν από την ιστορική οικογένεια των Μοράκηδων στα Ασκύφου- ήταν έντονα παρούσα στον τρόπο που με μεγάλωσε η μητέρα μου. Θυμάμαι από μικρός να τραγουδώ ριζίτικα και ιδιαίτερα το τραγούδι του Μόρου (δημιουργημένο για τον προπάππου της Αντρουλιό Μοράκη):

Κάτω στο Δαφνηπόταμο, στη δαφνηποταμίδα,
Τούρκοι περάσαν και πολλοί, τρακόσιοι γενιτσάροι
και σέρνουν και μια λυγερή, του Μώρου τη γυναίκα.
Κι ο Μώρος ήτο στα μακριά, απάνω στη Μαδάρα
σαν όνειρ' ονειρεύτηκε σαν άνθρωπος του είπε:
Μώρο μου τη γυναίκα σου κι οι Τούρκοι την επήρα
τσιμπού-ν-τη και φιλού-ν-τηνε και μασκαρεύουνε-ν-τη
κι η μάνα τση των ακλουθά, τσαγκρουνομαδησμένη.
Αμέσως εσηκώθηκε, μ' εξή ντα παληκάρια
και στη-μ-προσκάδα στάθηκε, τη λυγερή-ν-επήρε
και μπήκε εις τον πόλεμο με το σπαθί στο χέρι
και τρεις χιλιάδες έσφαξε, πριν να 'ρθει μεσημέρι
ένα κουτσό κι ένα στραβό, άφησε για χαμπέρι
να πα να πούνε του Πασά, να στείλει κι άλλο ασκέρι.


Η πολιτική μου ένταξη υπήρξε έντονη και έλαβε χώρα, όπως προανέφερα, πολύ νωρίς. Αιτία ο θείος μου, αδελφός της μητέρας μου, Εμμανουήλ Σταγάκης από την Αρχοντική (Αρκούδαινα) του Ρεθύμνου. Ήταν ο ζωντανός φορέας και μετέδιδε την αγωνιστική παράδοση της Βενιζελικής και μετέπειτα Δημοκρατικής Παράταξης. Σημαιοφόρος των αντιστασιακών οργανώσεων Κρήτης την 24η Μαΐου 1945 κατά τη θριαμβευτική είσοδό τους στα Χανιά. 


Φυλακίστηκε το 1967, συγκατηγορούμενος του Ανδρέα Παπανδρέου για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Η τελευταία "εγγραφή" σε ένα τετράδιο που είχε μαζί του στον Κορυδαλλό αφορά ένα ιδιαίτερα επίκαιρο νεοριζίτικο:

Η ΞΑΣΤΕΡΙΑ
Πότε θα κάμει ξαστεριά πότε θα λάμψει ο ήλιος
να πάρω την παρέα μου την αξιοτιμημένη
να κατεβώ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ στ' Αγνώστου το μνημείο
εκεί που θα συγκεντρωθούν οι βέροι δημοκράτες
τα γνήσια Ελληνόπουλα του τόπου η ελπίδα
και θάρθει και καμαρωτός, περήφανος, μπροστάρης
ο διαλεχτός κι υπεύθυνος της χώρας κυβερνήτης
να θέσει τα τα θεμέλια για μια καινούργια Ελλάδα
χωρίς φιλοτομαριστές, ψευδόρκους, ραδιούργους,
ξενόδουλους, ανήθικους, καταχραστές και κλέφτες
να δώσουμ' όρκο στο Θεό, τα ιερά και θεία
στο νέο μας πολίτευμα εις τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Δεν γνωρίζω αν το συνέθεσε ο ίδιος ή κάποιος άλλος. Αυτό που ξέρω είναι ότι το τραγούδι αυτό εκφράζει τις αξίες και τις προσδοκίες του ίδιου και των συναγωνιστών του. Της γενιάς της Εθνικής Αντίστασης που βρήκε στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου και στο ΠΑΣΟΚ την ενσάρκωση των οραμάτων τους για μια Ελλάδα Ελεύθερη, Δίκαιη, Δημοκρατική, μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες. Οράματα τα οποία πρόδωσε με τον πιο τραγικό για τη χώρα τρόπο η δοτή ηγεσία του υπαρκτού ΠΑΣΟΚ, με τις διάφορες μεταμορφώσεις της, από το 1996 και μετά.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι από το 1964 Έλληνες πατριώτες σαν τον Εμμανουήλ Σταγάκη έκαναν την προσωπική τους υπέρβαση αφήνοντας πίσω τους εμφυλιοπολεμικούς διαχωρισμούς για να συναντηθούν μαζί στο χώρο της Ενώσεως Κέντρου αρχικά και αργότερα στο ΠΑΣΟΚ επιδιώκοντας έναν τρίτο, ελληνικό και ειρηνικό δρόμο προς τον Σοσιαλισμό. Παλιοί κομμουνιστές-ΕΑΜίτες μαζί με ΕΔΕΣίτες και άλλους μαχητές της Αντίστασης από το μη κομμουνιστικό χώρο, άφησαν πίσω πλαστές διαιρέσεις για να βρεθούν μαζί στον αγώνα για την ανεξαρτησία, τον εκδημοκρατισμό και την προκοπή της Ελλάδας. Βάζοντας την πατρίδα πάνω από -ισμούς και ιδεοληψίες.

Την ίδια υπέρβαση καλούμαστε σήμερα να κάνουμε κι εμείς. Δεν υπάρχουν πλέον Δεξιοί και Αριστεροί. Τα κριτήριά μας πρέπει να είναι εθνικά και πατριωτικά. Ιδίως εμείς, οι σημερινοί 30άρηδες, 40άρηδες και 50άρηδες πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε αυτό. Εμείς που ουσιαστικά κρατάμε την τύχη της σημερινής Ελλάδας στα χέρια μας ως κατεξοχήν ενεργά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα. Εμείς που βλέπουμε τα παιδιά μας να δηλητηριάζονται από τα σχολικά βιβλία των "ρεπούσηδων". Εμείς που βλέπουμε την πατρίδα, ακόμη και ως λέξη, να λοιδωρείται. Το έθνος μας να απαξιώνεται. Την Ελληνική Σημαία να καίγεται από την οργισμένη νεολαία μας.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη να σηκωθούμε από τον καναπέ. Να κλείσουμε την τηλεόραση. Να βγούμε από το καβούκι μας. Να κάνουμε κι εμείς τη δική μας υπέρβαση πέρα από -ισμούς και να ακολουθήσουμε εκείνους που θέτουν σε πρώτη προτεραιότητα την πατρίδα. Να γίνουμε συνεχιστές των αγώνων των παλαιότερων και να θέσουμε σε νέα τροχιά τη χώρα και τον Ελληνισμό αξιοποιώντας τις γνώσεις και όσα καταφέραμε να δημιουργήσουμε στα πλαίσια της μέχρι τώρα επιστημονικής και επαγγελματικής μας πορείας.

Καλούμαστε σήμερα εμείς οι ώριμοι Έλληνες να θέσουμε ως οδηγό μας τα ιδανικά και τις προσδοκίες των πατέρων μας. Να μελετήσουμε τα λάθη τους για να μην τα επαναλάβουμε. Να διδαχθούμε από τις όποιες επιτυχίες τους για να τις διευρύνουμε. Να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό μας και να προχωρήσουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα για την ανακαίνιση της Ελλάδας. Οι νέες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο αναδεικνύουν στρατηγικές ευκαιρίες για τον Ελληνισμό, την Ελλάδα και την Κύπρο τις οποίες έχουμε χρέος να διαγνώσουμε και να αξιοποιήσουμε. Οι Νέες Τεχνολογίες και η Πληροφορική μας δίνουν όπλα ισχυρά για να ενώσουμε την Ελλάδα και τους Έλληνες, να οργανώσουμε την οικονομία, και να προβάλουμε με σύγχρονο τρόπο τον πολιτισμό μας, τα ιδανικά τις αξίες και τα πρότυπα ζωής που ενσαρκώνει ο Ελληνισμός στην αδιάσπαστη πορεία του από τις απαρχές της Ιστορίας.

Ο Ελληνισμός και η χώρα βρίσκονται σε σύγχυση. Σε εμάς τους ώριμους Έλληνες έλαχε ο κλήρος να συνομιλήσουμε και πάλι με την Ελληνική μας Ψυχή. Να δώσουμε νέο νόημα στις αξίες και τα ιδανικά που γαλούχησαν τους γεννήτορές μας και τους έκαναν να δώσουν νικηφόρες μάχες με κορυφαία τη μάχη κατά του Φασισμού την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κατά του Ιμπεριαλισμού με κορυφώσεις τον αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο και τον αντιδικτατορικό αγώνα στην Ελλάδα.

Εμείς, οι ώριμοι Έλληνες κρατάμε σήμερα στα χέρια τις τύχες του γένους μας. Οφείλουμε, χωρίς ψευδαισθήσεις και συναισθηματισμούς να προτάξουμε τη λογική και να λάβουμε τολμηρές αποφάσεις. Να κοιτάξουμε γύρω μας και να κατανοήσουμε ότι ο αόρατος για τους πολλούς εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λειτουργεί αποδομώντας την πατρίδα και τις αξίες της μέσω των δικών μας αστοχιών και αναποφασιστικότητας.

Ας ακούσουμε τη φωνή της πατρίδας μέσα μας! Ας κοιτάξουμε γύρω μας και ας ερμηνεύσουμε με όρους ορθού λόγου τι συμβαίνει γύρω μας. Να βρούμε τον προσανατολισμό μας. Να αντιληφθούμε ποιοι και γιατί θέλουν τους νέους μας ανέστιους και ανερμάτιστους. Είναι οι ίδιοι που οδηγούν τους γηραιότερους Έλληνες στην απελπισία και το θάνατο.

Οφείλουμε, εμείς οι ώριμοι Έλληνες, να κατανοήσουμε, επιτέλους την αποστολή του λαού μας στην μακραίωνη διαδρομή του. Υπάρχει ένα τραγούδι που μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια αυτοσυνειδησίας:


Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουραύλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.

Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.

Δραγουμάνος του Θεού ο λαός μας λοιπόν. Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό... Κι εμείς κρατάμε σήμερα τη σκυτάλη και οφείλουμε, τιμώντας τους αγώνες και την αυταπάρνηση αυτών που μας την παρέδωσαν, να κάνουμε το δικό μας χρέος και να την παραδώσουμε με τον τρόπο το σωστό στους επόμενους, όταν έρθει η ώρα η ώρα της δική μας αποστρατείας.

Ας συντονιστούμε, επιτέλους με την ιστορική αποστολή του Έθνους μας. Δική μας ευθύνη να λύσουμε ή, εν ανάγκη να κόψουμε, το γόρδιο δεσμό του σημερινού χαοτικού παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αντιτάσσοντας μια Ελληνική Οικουμενική οπτική στην καλπάζουσα ανθρωποφάγο παγκοσμιοποίηση της Νέας Τάξης...

Θεωρώ ότι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να πετύχουμε αυτό το στόχο είναι να δυναμώσουμε, με την ενεργό συμμετοχή μας, το μόνο πολιτικό χώρο που κινείται πάνω από ιδεολογήματα και παραδοσιακές περιχαρακώσεις τύπου δεξιά-αριστερά: Το Κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Το κίνημα αυτό έχει ήδη συσπειρώσει ένα ικανό αριθμό προσώπων που έχουν αποδείξει έμπρακτα, η καθεμία και ο καθένας με τον τρόπο του, ότι έχουν τη θέληση και τη γνώση να αναδεικνύουν τα καίρια προβλήματα της γειτονιάς, της πόλης, της χώρας. Να συγκροτούν νικηφόρους θύλακες αντίστασης ενάντια στη χρηματοπιστωτική απληστία, στην κρατική αναλγησία, στη μνημονιακή βαρβαρότητα, στον ανθρωποφάγο φασισμό. Να εντοπίζουν ρωγμές στην ψυχοφθόρο παθητικότητα, αιτία της δημόσιας απουσίας των πολλών. Να διαμορφώνουν οάσεις δημιουργικής κοινωνικής παρουσίας. Ώστε να εκφράζεται οργανωμένα και αποτελεσματικά ή έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να προσφέρει ανιδιοτελώς στο συνάνθρωπο.

Έχοντας υπερβεί τα τείχη της ατομικότητας, εμείς, τα μέλη των Ανεξάρτητων Ελλήνων, βιώνουμε την καθημερινότητά μας ως πρόγευση μια άλλης κοινωνικής πραγματικότητας, απαλλαγμένης από τις ψευδαισθήσεις της εγωτικής κατοχύρωσης. Γνωρίζουμε στην πράξη ότι τότε μόνο ο άνθρωπος ευτυχεί όταν μοιράζεται τη ζωή του με τους συνανθρώπους του. Όταν το υστέρημά του γίνεται προσφορά στον χειμαζόμενο συνάνθρωπό του. Όταν η κρίση και ο φόβος για το αύριο, περνώντας μέσα από την προσφορά και το μοίρασμα με τον άλλο, γίνονται ελπίδα φωτεινής αλλαγής και, τελικά, γλέντι και τραγούδι:

Από την άκρη των ακριώ ώστε να πας στην άκρη
στέκουνε τάβλες αργυρές, στρωμνιά μαλαματένια, 
ποτήρια με τις ερωθιές κι απού τα δει πλανάτε
και πέρασεν ο βασιλιάς κι είδε τα και πλανέθη
Χριστέ, μην ήμουν βασιλιάς, Χριστέ μην ήμουν ρήγας
να πέζευγα να χόρευγα...

Τι είναι, άραγε, αυτό που κάνει τον εξουσιαστή, το βασιλιά του Ριζίτικου, να θέλει να αποποιηθεί τον τίτλο του; Να κατέβει από το ύψος του αξιώματός του για να ενωθεί με το λαό που γλεντά, χορεύει και τραγουδά; Πώς είναι δυνατόν σε μέρες δύσκολες να ξαναβρεί ο λαός μας την αρχοντική του παράδοση; Αυτή που κάνει τους δυνατούς να θέλουν να παραιτηθούν της δύναμής τους, να γίνουν ένα μαζί του; Ξέρουμε πολύ καλά τι είναι αυτό: Είναι η αγάπη στην Πατρίδα και η πίστη στο Θεό. Η αγάπη για την Ελευθερία και η αυταπάρνηση για την υπεράσπιση της Πατρίδας. Ας ξαναβρούμε, πρώτοι εμείς, οι ώριμοι Έλληνες, αυτά τα ιδανικά.  Ιδανικά που κατάφεραν να συνεγείρουν την Ευρωπαϊκή Νεότητα και Διανόηση το 1821 και να δημιουργήσουν το Φιλελληνικό Κίνημα που έδωσε ακόμη και το αίμα του για την Ελληνική Υπόθεση.

Επιζητούμε τρόπους να σταθεί ξανά ο λαός μας στα πόδια του. Να αγωνιστεί ενάντια στη Νέα Ιερά Συμμαχία όπως έκαναν οι πρόγονοί μας το 1821 ενάντια στην Ιερά Συμμαχία του καιρού τους. Να συνεγείρει τους λαούς της Ευρώπης και άλλους σε ένα Νέο Φιλελληνισμό. Ικανό να αλλάξει τους διεθνείς συσχετισμούς και να στηρίζει το λαό μας στον αγώνα του. Για να μπορέσει ο Έλληνας κι αυτή τη φορά να νικήσει. Να δείξει και πάλι στους "βασιλιάδες" το δρόμο και για τη δική τους λύτρωση από τα δεσμά της απληστίας η οποία καθοδηγεί τη δολοφονική τους συμπεριφορά.

Έτοιμες συνταγές για την ανάκτηση της Ελληνικής Ταυτότητας που θα μας επανασυνδέσει με την μακραίωνη αγωνιστική παράδοση του Ελληνισμού δεν υπάρχουν. Καθεμία και καθένας μας καλείται να βρει το δικό του δρόμο για προσωπική ανάταση και όλοι μαζί να βρούμε το συλλογικό δρόμο για την Ανάσταση του λαού μας, της πατρίδας μας, της Ανθρωπότητας! Καταλυτικό ρόλο σε αυτή την αναζήτηση παίζει αναμφίβολα η υπεύθυνη στάση μας απέναντι σε δύο από τις κορυφαίες κατακτήσεις που μας κληροδότησαν οι προηγούμενες γενιές: Της (λειψής αλλά πολύτιμης) ελευθερίας και της (αντιπροσωπευτικής μεν αλλά επαρκούς για μια απόπειρα ανατροπής) πολιτικής δημοκρατίας. Μια ελευθερίας που, όπως μας λέει κι ο Ποιητής, είναι βγαλμένη από ιερά οστά των προγόνων μας. Ποτισμένης  με το αίμα όσων αντέταξαν τα στήθη τους στον σκοταδισμό των Οθωμανών και, πιο πρόσφατα, στο φασισμό του Άξονα. Μιας πολιτικής δημοκρατίας που δεν μας χαρίστηκε από κανέναν ισχυρό. Αναθρεμμένης από την νεανική ορμή όσων βασανίστηκαν στα μεσαιωνικής έμπνευσης κολαστήρια του μετεμφυλιακού και, πιο πρόσφατου, χουντικού καθεστώτος που επέβαλε στο λαό μας ο διεθνής ιμπεριαλισμός για να υπονομεύσει τη δημοκρατική πορεία Ελλάδας και Κύπρου και να τις καταστήσει προκεχωρημένα φυλάκια των γεωπολιτικών του επιδιώξεων. Κρατώντας ακόμη φυλακισμένους στα γεωπολιτικά δεσμά του τους Ιστορικούς Λαούς της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, του Καυκάσου και του Εύξεινου Πόντου. Αυτή η ελευθερία και η πολιτική δημοκρατία που μας κληροδότησαν οι παλαιότεροι δεν επιτρέπεται να λοιδορούνται και να απαξιώνονται. Η αποχή από τα κοινά είναι ύβρις απέναντι σε εκείνους που αγωνίστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να εκλέγουμε και να εκλεγόμαστε. Όσοι κηρύττουν την αποχή, όσοι απαξιώνουν κάθε απόπειρα πολιτικής δράσης με το γνωστό "οι εκλογές δεν μπορούν να δώσουν λύση" διαπράττουν σοβαρό σφάλμα. Άθελά τους ενισχύουν το Μαύρο Μέτωπο του φασιστικού ιμπεριαλισμού των χρηματαγορών το οποίο επιδιώκει την όξυνση για να φέρει τον αλληλοσπαραγμό. Η εύρεση πολιτικού διεξόδου είναι πρωταρχικό καθήκον κάθε σκεπτόμενου Πολίτη - Πατριώτη.

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι το Μαύρο Μέτωπο προχωρεί ακάθεκτο ακυρώνοντας τις κατακτήσεις των αγωνιστών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Είναι αλήθεια ότι ο λαός μας παραμένει εκπληκτικά απαθής. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν τη φυγή. Οι αυτοκτονίες καθημερινά αυξάνονται. Η κατάθλιψη αποκτά χαρακτηριστικά επιδημίας. Κι όμως... Λύση μπορεί να βρεθεί! Αν οι λίγοι που έχουν την πρόγευση μιας άλλης κοινωνίας υιοθετήσουν μια ρεαλιστική στάση απέναντι στην Ελευθερία και στη Δημοκρατία που έχουν απομείνει. Αν αυτοί οι λίγοι αποφασίσουν να δώσουν την ευκαιρία επιλογής μιας άλλης πολιτικής στους πολλούς. Αν υπερβούν το δισταγμό κάθε καλόπιστου πολίτη προς την πολιτική και πουν με θάρρος: Εμείς είμαστε εδώ! Δεν είμαστε σαν τους άλλους. Δεν θέλουμε τη ψήφο σας για να σας σώσουμε. Ζητούμε την ενεργό συμμετοχή σας για να πορευτούμε όλοι μαζί προς την Αλήθεια και ξεκάθαρο στόχο: Πρώτα ο Άνθρωπος!

Σε αυτές τις εκλογές δεν ζητούμε τη ψήφο των συμπολιτών μας. Αυτό είναι το ευκολότερο. Ζητούμε τη ενεργό παρουσία τους στην πορεία μας που ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια αθόρυβα και συστηματικά στα λαϊκά κινήματα. Πέρασε από τις λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές και τις κοινότητες της χώρας μας. Συνέχισε μέσα από τα κινήματα αντίστασης κατά της εκποίησης της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Και την επαύριο των εκλογών, είναι βέβαιο, θα θεμελιώσει μια Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και Αναγέννησης ως πρώτο βήμα για την οικοδόμηση μιας Αληθινής Ελλάδας και μιας Αληθινής Ευρώπης, μιας Ευρώπης των Εθνών Κρατών και όχι των Τραπεζιτών και των εγχώριων λαγωνικών τους.

Καλό αγώνα σε όλες και όλους!

Δεν υπάρχουν σχόλια: