Γιατί συντάσσομαι με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και ζητώ την ψήφο σας

Οδηγούμενος από τη φωνή που κάθε γνήσιος Έλληνας ακούει εντός του θέτω στην κρίση σας την απόφασή μου να συστρατευτώ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου 2015. Ήταν μια δύσκολη απόφαση. Καρπός συζητήσεων με καλούς φίλους και συντρόφους από την πατριωτική αριστερά.

Οργανώθηκα στο ΠΑΣΟΚ από τα 15 μου. Αρχικά στο μαθητικό του Κινήματος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών στο Ηράκλειο δραστηριοποιήθηκα στην ΠΑΣΠ. Μαζί με τους συντρόφους στο Πανεπιστήμιο Κρήτης καταφέραμε να την αναδείξουμε πρώτη δύναμη την περίοδο '90-'92. Προσηλωμένοι στις ανάγκες των συμφοιτητών μας. Μακριά από κομματικά επιτελεία και ινστρούχτορες.

Μετά τα Ίμια και το "ευχαριστούμε τους Αμερικάνους" αποστασιοποιήθηκα οργανωτικά από το ΠΑΣΟΚ. Επέλεξα να παραμείνω πιστός στα ιδανικά και τις αξίες, το όραμα και τους στόχους της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη 1974. Σε αντίθεση με εκείνους που την πρόδωσαν. Παρέμεινα στην ΠΑΣΠ και τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ.  Δίνοντας μια άνιση μάχη κόντρα στην κομματική νομενκλατούρα. Ήταν η περίοδος της “ισχυρής Ελλάδας” Σημίτη. Όταν η χώρα ζούσε την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας με τον άκρατο δανεισμό και το χρήμα να προβάλλεται ως υπέρτατη αξία.

Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών στη Σχολή Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στα Χανιά την περίοδο '92-'98 συμμετείχα στο νικηφόρο αγώνα ενάντια στην άλωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από κερδοσκοπικά συμφέροντα μέσω των Προγραμμάτων Σπουδών Επιλογής (ΠΣΕ). Παράλληλα, ως Πρόεδρος του Συλλόγου Πτυχιούχων Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Κρήτης (ΣΠΕΥΠΚ) ξεκινήσαμε τον μακρόχρονο αγώνα των Πληροφορικών για ουσιαστική Πληροφορική Παιδεία. Ήρθαμε σε ρήξη με την αντί-εκπαιδευτική πολιτική των Γ. Παπανδρέου – Φ. Πετσάλνικου και στη συνέχεια Γ. Αρσένη – Γ. Ανθόπουλου.  Καταφέραμε να επιβάλουμε με τις κινητοποιήσεις και τους δικαστικούς μας αγώνες το αυτονόητο: Να διδάσκεται η Πληροφορική από Πληροφορικούς στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συνεχίζουμε τον αγώνα αυτό και σήμερα αφενός για να αποτρέψουμε τον αφανισμό των μαθημάτων Πληροφορικής, ιδίως από το λεγόμενο Νέο Λύκειο, την ενίσχυσή της στο Γυμνάσιο και την επέκτασή της στο Δημοτικό. Παράλληλα αναδεικνύουμε τα ζητήματα που αφορούν την περιστολή της σπατάλης πολύτιμων οικονομικών πόρων, την ποιότητα και επάρκεια των προγραμμάτων σπουδών, των βιβλίων και των σχολικών εργαστηρίων, την ορθολογική και αξιοκρατική στελέχωση με εκπαιδευτικούς που έχουν την απαιτούμενη επιστημονική επάρκεια για να ανταποκριθούν στον απαιτητικό ρόλο τους.

Ακολούθησε η οριστική ρήξη με την κομματική νομενκλατούρα το 1999. Με εκείνους που παρέδωσαν του Οτσαλάν στους Τούρκους και προωθούν έκτοτε τη Νέα Τάξη: Την άνανδρη επίθεση κατά των αδελφών μας Σέρβων, την απόσχιση του Κοσσόβου, την εισβολή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο, τους βομβαρδισμούς στη Λιβύη και τους τζιχαντιστές στις μέρες μας οι οποίοι επιδιώκουν να αφανίσουν τους αδελφούς μας Ρουμ (Ρωμηούς) της Συρίας.

Παρέμεινα κομματικά ανένταχτος μέχρι το 2000 οπότε και ακολούθησα τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη στη δημιουργία της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης (ΔΠΕ). Στις Ευρωεκλογές του 2004 συμμετείχα στο ψηφοδέλτιό της ΔΠΕ δίνοντας μια τελευταία μεγάλη μάχη για την αναγέννηση της Δημοκρατικής Παράταξης. Όμως, η τράπουλα ήταν σημαδεμένη: Τα σκοτεινά κέντρα ελέγχου της χώρας, μέσα από τον ασφυκτικό έλεγχο της ενημέρωσης, δεν άφησαν να ολοκληρωθεί το ιστορικό εγχείρημα της ΔΠΕ. Το χαμηλό εκλογικό ποσοστό που απέσπασε την οδήγησε σε παροπλισμό. Εκατοντάδες πατριώτες σοσιαλιστές βρεθήκαμε πολιτικά ανέστιοι.

Φυσικά, κανείς μας δεν σταμάτησε να αγωνίζεται μέσα στην κοινωνία για να ανατραπεί η Ελλαδική Κακιστοκρατία. Με οδηγό τη διακήρυξη της ΔΠΕ, τη Διακήρυξη της 13ης του Μάρτη 2000. Συνέχισα κι εγώ να αγωνίζονται στον κλάδο των Πληροφορικών και στην Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας (ΕΠΕ). Με στρατηγικό στόχο τη συγκρότηση ενός Εθνικού Επιμελητηρίου Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Ως Πρόεδρος αρχικά και ως Αντιπρόεδρός της ΕΠΕ σήμερα, συμμετέχω στους αγώνες των Πληροφορικών για την αξιοποίηση της Πληροφορικής και των επιστημόνων της ώστε να αναδιοργανωθεί το κράτος, να αναταχθεί η εθνική μας οικονομία. Να αποκτήσει ουσία και προοπτική η Πληροφορική Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Οι αγώνες αυτοί εκκινούν από την συνειδητοποίηση της στρατηγικής σημασίας των Νέων Τεχνολογιών για την επιβίωση των εθνών στον 21ο αιώνα. Αγώνες που δίνονται σε ένα περιβάλλον που καθιστά ιδιαίτερα επίκαιρο το Ελληνικό Οικουμενικό Πνεύμα ως μόνη εναλλακτική πρόταση στο κυρίαρχο ρεύμα της Παγκοσμιοποίησης των Τραπεζιτών, τη Νέα Τάξη. Μελετώντας την ιστορία της επιστήμης μας και των ανθρώπων που την υπηρέτησαν σε Δύση και Ανατολή διαπιστώνει κανείς ότι η αξιοποίηση της Πληροφορικής (αρχικά ονομάστηκε Κυβερνητική από τους ιδρυτές της) συνδέεται άρρηκτα με το όραμα οικοδόμησης μια άλλης Κοινωνίας.

Αξίζει να αναφερθούν τα ονόματα δύο Πληροφορικών, άγνωστα στους πολλούς, που συνδέθηκαν με τις πρώτες απόπειρες να γίνει πραγματικότητα αυτό το όραμα:

• Ο Victor Glushkov στη μετασταλινική Σοβιετική Ένωση. Με την ομάδα του έκαναν την πρώτη απόπειρα ανάπτυξης αυτού που ονομάζουμε σήμερα Διαδίκτυο. Με στόχο την ορθολογική διεύθυνση της Σοβιετικής οικονομίας και την κατάργηση των εμπορευματικών σχέσεων και του χρήματος ως φορέα οικονομικής πληροφορίας.
• Ο Anthony Stafford Beer  στη Χιλή του Αλιέντε. Σχεδίασε μια ανάλογη υποδομή κατ΄ εντολή του Σαλβαντόρ Αλιέντε. Το εγχείρημα τερματίστηκε βίαια στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 με τον αεροπορικό βομβαρδισμό του Προεδρικού Μεγάρου στο Σαντιάγκο και το θάνατο του Χιλιανού ηγέτη.  

Τα δύο αυτά παραδείγματα δείχνουν ότι υπάρχει η δυνατότητα μια θετικής υπέρβασης του μανιχαϊστικού διπόλου θεοποίησης-δαιμονοποίησης της Τεχνολογίας. Αρκεί η Κοινωνία να αποφασίσει ότι:

• Η πληροφορία και όχι το χρήμα είναι εκείνο που κινεί την οικονομία. 
• Ο ορθός λόγος και όχι το κέρδος θα είναι ο γνώμονας για την οργάνωση της παραγωγής.

Όλοι έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι:

• Η χρηματιστηριακή φούσκα απειλεί να συμπαρασύρει στη δίνη της τις κοινωνίες και την ανθρωπότητα στο σύνολό της. 
• Η δημογραφική-περιβαλλοντική βόμβα απειλεί την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Ωστόσο, αυτό που δεν έχει ακόμη συνειδητοποιηθεί από τους πολλούς είναι ότι η λύση δεν βρίσκεται στην παράδοση της πολιτικής στα χέρια των αρχιερέων του χρήματος. Βρίσκεται στην επιστροφή της Πολιτικής και στην αξιοποίηση των Πληροφορικών για την ανάπτυξη και διαρκή εξέλιξη των τεχνικών υποδομών που απαιτούνται για τη διακυβέρνηση του σύγχρονου και ιδιαίτερα πολύπλοκου διοικητικού και παραγωγικού ιστού. Και είναι έτοιμοι να αναλάβουν το έργο αυτό αρκεί να διαμορφωθεί το κατάλληλο νομικό πλαίσιο που θα τους επιτρέψει να το κάνουν. Αξίζει, δε, να σημειωθεί ότι έχει ήδη ενσωματωθεί στο Σύνταγμα της Ελλάδας (άρθρο 5Α παρ. 2) η αναγνώριση του καθολικό δικαιώματος συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Το δικαίωμα αυτό παραμένει προσώρας μια απλή διακήρυξη. Απουσιάζουν οι νομοθετικές διασφαλίσεις που θα επιτρέψουν την απρόσκοπτη άσκησή του για όλους τους πολίτες. Οφείλουμε, λοιπόν, να προχωρήσουμε στην αναγκαία νομική διευθέτηση με στόχο τη λελογισμένη, ασφαλή και τεχνικά άρτια αξιοποίηση των Νέων Τεχνολογιών.

Εντούτοις, οι θεσμικές αλλαγές και οι ψηφιακές υποδομές δεν επαρκούν. Παράλληλα με το θεσμικό και τεχνικό εκσυγχρονισμό, οφείλουμε να διαμορφώσουμε ένα ανάλογο εκπαιδευτικό σύστημα. Μια παιδεία που θα θέτει στο επίκεντρο τη διαμόρφωση ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών με επίγνωση των δυνατοτήτων και των ορίων των Νέων Τεχνολογιών. Σε αυτή την κατεύθυνση, καλούμαστε να μελετήσουμε, να κατανοήσουμε και να συνεχίσουμε το έργο ενός ακόμη σκαπανέα της Πληροφορικής και της ομάδας του. Πρόκειται για τον Seymour Papert. Αυτός είναι που μίλησε πρώτος και δοκίμασε να εφαρμόσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προτάσσει τη δημιουργία για την κατάκτηση της γνώσης από τον ίδιο το μαθητή με τον εκπαιδευτικό στο κρίσιμο και ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο του εμψυχωτή και του αφανούς καθοδηγητή. Με τις Νέες Τεχνολογίες να παίζουν καίριο ρόλο ως πλατφόρμα καθολικής μάθησης και μέσο απελευθέρωσης των δημιουργικών δυνατοτήτων των νέων.

Συντάσσομαι, λοιπόν, στους Ανεξάρτητους Έλληνες ως Πληροφορικός με στόχο να ανοίξει η συζήτηση πάνω στα ζητήματα που αφορούν τη σχέση της Πληροφορικής με την Κοινωνία και την Παιδεία. Υποβάλλω την υποψηφιότητα μου στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, το Ρέθυμνο. Ζητώ να με κρίνουν εκείνοι που γνωρίζουν καλά κι εμένα και την οικογένειά μου. Ζητώ να μου δώσουν τη δύναμη να παλέψουμε για μια άλλη Ελλάδα. Εθνικά υπερήφανη και κυρίαρχη. Δημιουργική και σύγχρονη. Μια Ελλάδα που θα πρωτοστατήσει στην Κοινωνία της Γνώσης και της Πληροφορίας δικαιώνοντας τους αγώνες των παλαιότερων για ευημερία και προκοπή του λαού μας. Μια Ελλάδα που δεν θα πει απλώς ένα ηχηρό ΟΧΙ στη Νέα Τάξη. Μια Ελλάδα που θα εφαρμόσει πρώτη και θα προσφέρει στις υπόλοιπες το απτό παράδειγμα για το τι σημαίνει Πληροφορική Εποχή ως συνέχεια και θετική υπέρβαση της Βιομηχανικής Εποχής.