Εν αρχή ην ο Λόγος!

- Τι είναι Πληροφορική θείε; με ρώτησε πρόσφατα ο ανηψιός μου που έχει ξεκινήσει κάποια μαθήματα Πληροφορικής εκτός σχολείου.
Η ερώτηση με αιφνιδίασε... Όχι γιατί δεν είχα κάποια απάντηση να δώσω. Το αντίθετο. Είχα αρκετές. Καμία όμως δεν έκρινα ότι είναι κατάλληλη για την ηλικία του, το επίπεδο της νοητικής του ανάπτυξης. Γι΄ αυτό και προσπάθησα να ξεφύγω με ένα ερώτημα:
- Να σε ρωτήσω πρώτα εγώ κάτι; του λέω...
- Τι;
- Τι είναι ο υπολογιστής που χρησιμοποιείτε στο μάθημα;
- Αυτό είναι εύκολο! Ο υπολογιστής, θείε, είναι ένα μηχάνημα που κάνει ό,τι του λέμε. Έτσι μας έχει πει ο Κύριος της Πληροφορικής.
- Ό,τι κι αν του πούμε αυτός το κάνει; τον ξαναρωτώ.
- Έ, όχι ακριβώς, μου λέει. Πρέπει να του το ζητήσουμε με το σωστό τρόπο. Υπάρχουν και πράγματα που αν του τα ζητήσουμε δεν ξέρει να τα κάνει. Μπορούμε όμως να τον μάθουμε να τα κάνει αν τον προγραμματίσουμε.
- Μάλιστα... Και μπορούνε όλοι να τον προγραμματίσουνε;
- Όχι! Μόνο όσοι έχουν μάθει να τον προγραμματίζουν. Οι προγραμματιστές. Και όταν τον προγραμματίσουν εμείς μπορούμε να του λέμε τι να κάνει και αυτός το κάνει.
- Μάλιστα. Ε αυτό είναι η Πληροφορική Αρίστο: Να ξέρεις να προγραμματίζεις τον υπολογιστή. Να τον μαθαίνεις να κάνει αυτά που του ζητάνε εκείνοι που τον χρησιμοποιούν.
- Α, τώρα κατάλαβα τι είναι η Πληροφορική! Μας βοηθάει να κάνουμε πράγματα με τα λόγια!
- Τι εννοείς;
- Είναι απλό: Αντί να κάνω κάτι που δεν θέλω ή βαριέμαι να κάνω, το λέω στον υπολογιστή και το κάνει για μένα. Αλλά πρέπει προηγουμένως κάποιοι που ξέρουν να προγραμματίζουν τον υπολογιστή να τον μάθουν να κάνει αυτά που του ζητάμε. Εγώ για παράδειγμα, βαριέμαι να κάνω προσθέσεις και πολλαπλασιασμούς στο χαρτί. Όταν μας βάλει η δασκάλα στο σχολείο καμιά άσκηση, παίρνω το κινητό του μπαμπα, που είναι υπολογιστής όπως μας έχει πει ο Κύριος της Πληροφορικής, και του λέω τις πράξεις και αυτός τις κάνει και τελειώνω τις ασκήσεις στο πι και φί!
- Και πως του το λες αυτό του υπολογιστή;
- Α, έχει ένα app που έχω κατεβάσει, χωρίς να το ξέρει ο μπαμπάς, που του λες: "Πόσο κάνει πέντε και τέσσερα;" και σου απαντά: "Οκτώ!".
- Οκτώ;
- Εεεε, όχι, εννιά δεν κάνει; Εννιά! Κάτσε μια στιγμή να φέρω το κινητό να το ρωτήσω.
- Βρε Αρίστο, δεν το κάνεις καλά. Είδες που δεν ξέρεις πόσο κάνει πέντε και τέσσερα και πρέπει να σου πει ο υπολογιστής την απάντηση; Δεν θα μάθεις έτσι σωστά τα μαθηματικά...
- Και τι πειράζει θείε; Αφού ξέρει μαθηματικά ο υπολογιστής γιατί χρειάζεται να τα ξέρω κι εγώ; Μήπως ξέρει ο μπαμπάς πώς να πάει κάπου με το αυτοκίνητο; Όλο με το τζι πι ες οδηγάει. Του λέει: "Πατριάρχου Γρηγορίου 24" κι εκείνο αρχίζει: "Κατευθυνθείτε Βόρεια και στρίψτε αριστερά σε 100 μέτρα"... μέχρι που φτάνει εκεί που θέλει. Σε λίγο, μου είπε προχθές ο μπαμπάς, θα βγούνε αυτοκίνητα που δεν θα χρειάζεται καν να τα οδηγάς! Και θα πηγαίνουν μόνα τους εκεί που θα τους λες!
Τι να του πεις τώρα του πιτσιρικά; Ότι μπορεί να είναι προβληματικό το λογισμικό και να προκληθεί κάποιο ατύχημα; Και ότι μετά δεν ξέρουμε ποιος φταίει; Ο οδηγός που δεν οδηγά ή ο προγραμματιστής που δεν υλοποίησε σωστά τον αλγόριθμό ή τον εκπαίδευσε με ελλιπή δεδομένα; Δεν είχα όρεξη για τέτοιες εμβαθύνσεις και προτίμησα να δώσω ένα τέλος στον διάλογο:
- Αρίστο, τι θα έλεγες τώρα να πάμε να φάμε ένα ωραίο γλυκό στο Δεκατρία; Να περιμένουμε και τον μπαμπά να έρθει από εκεί μόλις τελειώσει τις δουλειές του;
- Σούπερ! Πάμε!
Κι έτσι βγήκα από τη δύσκολη θέση ελπίζοντας την επόμενη φορά που θα μου βάλει δύσκολα ο μικρός να έχω καλύτερες απαντήσεις...