Η γνώση της ιστορίας του λαού μας και η ανάδειξη θετικών προτύπων
αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο για την υπέρβαση της πολύμορφης κρίσης. Είναι
δε ιδιαίτερα σημαντικές παράμετροι για να μπορέσει η νέα γενιά να
κατανοήσει ποια είναι η πραγματική κληρονομιά της και η προοπτική της,
πέρα από τη φλυαρία των ΜΜΕ και τον εντέχνως καλλιεργούμενο
αποπροσανατολισμό...
Η σημερινή μέρα προσφέρει μία ευκαιρία αυτογνωσίας και ανάδειξης ενός άγνωστου στους πολλούς νεανικού προτύπου. Μιλώ για τον Πετράκη Γιάλουρο που πέρασε σαν σήμερα, πριν από 60 χρόνια, στην αθανασία. Σε ηλικία 17,5 ετών!
Ο Πετράκης Γιάλλουρος γεννήθηκε στο χωριό Ριζοκάρπασο, της επαρχίας Αμμοχώστου, στην Κύπρο, στις 29 Αυγούστου 1938. Φονεύθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1956 στην Αμμόχωστο από Άγγλους, κατά τη διάρκεια μαχητικής διαδήλωσης την οποία καθοδηγούσε.
Ο Πετράκης Γιάλλουρος φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Ριζοκαρπάσου, και όταν φονεύθηκε, ήταν τελειόφοιτος του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου. Ψηλός, λεπτός, με σγουρά μαλλιά και γαλανά μάτια και πάντα πρώτος στα μαθήματά του, ο Πετράκης ήταν ο σημαιοφόρος στις εκδηλώσεις του σχολείου του. Λόγος του και κουβέντα του, αφηγείται η μάνα του, ήταν πάντα η Ελλάδα. Καημός του και πόθος, όνειρο και τραγούδι του, η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ήταν ο υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Καθήκοντά του ήταν η οργάνωση των μαθητών του σχολείου του, η γραφή και διδασκαλία τραγουδιών αγωνιστικού περιεχομένου, η διανομή φυλλαδίων, η απόκρυψη και διακίνηση οπλισμού, η μεταφορά της αλληλογραφίας και η οργάνωση μαχητικών μαθητικών διαδηλώσεων. Για τις δραστηριότητές του αυτές είχε επισημανθεί από τους κατακτητές, οι οποίοι και τον κυνηγούσαν.
Στις 6 Φεβρουαρίου 1956 οι μαθητές του Γυμνασίου Αμμοχώστου συγκρούστηκαν με το αγγλικό στρατό και διατάχθηκε το κλείσιμο του Γυμνασίου. Την επομένη, 7 Φεβρουαρίου 1956, μεγάλη δύναμη μαθητών του Γυμνασίου και του Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου συγκεντρώθηκαν στην οδό Ερμού και οργάνωσαν διαδήλωση. Κατά τη διάρκειά της έστησαν οδοφράγματα και λιθοβολούσαν τους Άγγλους στρατιώτες. Εκείνοι χρησιμοποίησαν πραγματικά πυρά εναντίον των διαδηλωτών. Κατά την αποχώρηση, Άγγλος στρατιώτης στόχευσε και πυροβόλησε τον Πετράκη Γιάλλουρο στο μέρος της καρδιάς. Ο Πετράκης προχώρησε δέκα βήματα περίπου, κραύγασε "ζήτω η Ένωση" και έπεσε. Ήταν ο πρώτος μαθητής που το αίμα του πότισε τη γη της ελληνικής Κύπρου.
O μικρός μας ήρωας που λάτρευε την Ελλάδα και ονειρευόταν την ένωση της Κύπρου με αυτήν, έλεγε στην μητέρα του «Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας». Αξιομνημόνευτα είναι και τα λόγια του Ηρώα προς τον πατέρα όταν βρισκόταν σε εκπαιδευτική εκδρομή στην Ελλάδα με τον Ευαγόρα Παλλικαρίδη. Έγραφε τότε ο Γιάλλουρος στον πατέρα του: «Μόλις πάτησα το Άγιο χώμα της Ελλάδος, μια βαθειά συγκίνησις με κατακυρίευσε και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, αφ’ ενός λόγω του ότι πατούσα στην Ελεύθερη Πατρίδα, αφ’ ετέρου διότι σκέφτηκα ότι η ιδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος έμενε υπόδουλη κάτω από τον βαρύ ζυγό των Άγγλων, ενώ έπρεπε να είναι κι αυτή ένα κομμάτι της Ελεύθερης Ελλάδος»
Την επόμενη μέρα της θυσίας του ήρωα οι εφημερίδες έγραφαν τα εξής:
Όποια και όποιος επιθυμεί να διαβάσει περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή και τη θυσία του Πετράκη Γιάλλουρου, μπορεί να τις βρει στο συγκλονιστικό κείμενο της Ελένης Θεοχάρους: http://www.farosradio.gr/el/faros-news/item/282-eleni-theocharous-shocked-the-sleeping-hellenism.html?tmpl=component&print=1
Η σημερινή μέρα προσφέρει μία ευκαιρία αυτογνωσίας και ανάδειξης ενός άγνωστου στους πολλούς νεανικού προτύπου. Μιλώ για τον Πετράκη Γιάλουρο που πέρασε σαν σήμερα, πριν από 60 χρόνια, στην αθανασία. Σε ηλικία 17,5 ετών!
Ο Πετράκης Γιάλλουρος γεννήθηκε στο χωριό Ριζοκάρπασο, της επαρχίας Αμμοχώστου, στην Κύπρο, στις 29 Αυγούστου 1938. Φονεύθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1956 στην Αμμόχωστο από Άγγλους, κατά τη διάρκεια μαχητικής διαδήλωσης την οποία καθοδηγούσε.
Ο Πετράκης Γιάλλουρος φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Ριζοκαρπάσου, και όταν φονεύθηκε, ήταν τελειόφοιτος του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου. Ψηλός, λεπτός, με σγουρά μαλλιά και γαλανά μάτια και πάντα πρώτος στα μαθήματά του, ο Πετράκης ήταν ο σημαιοφόρος στις εκδηλώσεις του σχολείου του. Λόγος του και κουβέντα του, αφηγείται η μάνα του, ήταν πάντα η Ελλάδα. Καημός του και πόθος, όνειρο και τραγούδι του, η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ήταν ο υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Καθήκοντά του ήταν η οργάνωση των μαθητών του σχολείου του, η γραφή και διδασκαλία τραγουδιών αγωνιστικού περιεχομένου, η διανομή φυλλαδίων, η απόκρυψη και διακίνηση οπλισμού, η μεταφορά της αλληλογραφίας και η οργάνωση μαχητικών μαθητικών διαδηλώσεων. Για τις δραστηριότητές του αυτές είχε επισημανθεί από τους κατακτητές, οι οποίοι και τον κυνηγούσαν.
Στις 6 Φεβρουαρίου 1956 οι μαθητές του Γυμνασίου Αμμοχώστου συγκρούστηκαν με το αγγλικό στρατό και διατάχθηκε το κλείσιμο του Γυμνασίου. Την επομένη, 7 Φεβρουαρίου 1956, μεγάλη δύναμη μαθητών του Γυμνασίου και του Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου συγκεντρώθηκαν στην οδό Ερμού και οργάνωσαν διαδήλωση. Κατά τη διάρκειά της έστησαν οδοφράγματα και λιθοβολούσαν τους Άγγλους στρατιώτες. Εκείνοι χρησιμοποίησαν πραγματικά πυρά εναντίον των διαδηλωτών. Κατά την αποχώρηση, Άγγλος στρατιώτης στόχευσε και πυροβόλησε τον Πετράκη Γιάλλουρο στο μέρος της καρδιάς. Ο Πετράκης προχώρησε δέκα βήματα περίπου, κραύγασε "ζήτω η Ένωση" και έπεσε. Ήταν ο πρώτος μαθητής που το αίμα του πότισε τη γη της ελληνικής Κύπρου.
O μικρός μας ήρωας που λάτρευε την Ελλάδα και ονειρευόταν την ένωση της Κύπρου με αυτήν, έλεγε στην μητέρα του «Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας». Αξιομνημόνευτα είναι και τα λόγια του Ηρώα προς τον πατέρα όταν βρισκόταν σε εκπαιδευτική εκδρομή στην Ελλάδα με τον Ευαγόρα Παλλικαρίδη. Έγραφε τότε ο Γιάλλουρος στον πατέρα του: «Μόλις πάτησα το Άγιο χώμα της Ελλάδος, μια βαθειά συγκίνησις με κατακυρίευσε και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, αφ’ ενός λόγω του ότι πατούσα στην Ελεύθερη Πατρίδα, αφ’ ετέρου διότι σκέφτηκα ότι η ιδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος έμενε υπόδουλη κάτω από τον βαρύ ζυγό των Άγγλων, ενώ έπρεπε να είναι κι αυτή ένα κομμάτι της Ελεύθερης Ελλάδος»
Την επόμενη μέρα της θυσίας του ήρωα οι εφημερίδες έγραφαν τα εξής:
- To «ΕΘΝΟΣ» της Λευκωσίας, έγραφε στην 1η σελ: «Ο μαθητής του Γυμνασίου Αμμοχώστου Πέτρος Γιάλλουρος, εφονευθεί χθες την πρωίαν, βληθείς υπό σφαίρας εις το στήθος. Κλείσιμο καταστημάτων και απεργίαι, εις ένδειξιν διαμαρτυρίας διά τον φόνον του μαθητού»
- Ο «Φιλελεύθερος» (8.2.1956): «Ο άριστος των μαθητών της Αμμοχώστου, επυροβολήθη χθες και εφονεύθη υπό δυνάμεων ασφαλείας, κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Η σφαίρα διέτρησε τον πνεύμονά του.Προτού εκπνεύσει ανεφώνησε: ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ. Όλα τα καταστήματα Βαρωσίων έκλεισαν, εις ένδειξιν πένθους. Λιμενεργάται ηρνήθησαν να εκφορτώσουν στρατιωτικόν υλικόν. Η κηδεία του φονευθέντος μαθητού εγένετο αυθημερόν, εις Ριζοκάρπασον»
Όποια και όποιος επιθυμεί να διαβάσει περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή και τη θυσία του Πετράκη Γιάλλουρου, μπορεί να τις βρει στο συγκλονιστικό κείμενο της Ελένης Θεοχάρους: http://www.farosradio.gr/el/faros-news/item/282-eleni-theocharous-shocked-the-sleeping-hellenism.html?tmpl=component&print=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου