Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Αυγουστιάτικες ψηφίδες...

Αισθάνομαι την ανάγκη να επισημάνω δύο σημαντικές ψηφίδες της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας. Μια συγκυρία που παραμένει χαοτική για του επιφανειακά σκεπτόμενους μιντιόπληκτους. Μα ιδιαίτερα λογική μέσα στις δημιουργικές αντιφάσεις της για όσους έχουν επίγνωση της Ιστορίας και της Γεωπολιτικής...
Η πρώτη ψηφίδα αφορά την πρόσφατη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Περιβόλι της Παναγιάς. Διαβάζουμε σχετικά:
Να μείνει για δέκα λεπτά μόνος στο Ιερό του Ναού του Πρωτάτου όπου φυλάσσεται η Εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί» ζήτησε και έμεινε τελικά ο Αλέξης Τσίπρας...
«Λένε πολλοί ότι όποιος δεν έχει επισκεφθεί το Άγιο Όρος αδικεί τον εαυτό του. Εμείς λοιπόν επειδή δεν θα θέλαμε να είμαστε άλλο αδικημένοι, ήρθαμε στο Άγιο Όρος» είπε από την πλευρά του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

Τα ανωτέρω θα ήταν εύκολα ερμηνεύσιμα ως ένας ενδιαφέρον επικοινωνιακός ελιγμός αν δεν συνοδεύονταν παράλληλα με μια βαρυσήμαντη παρέμβαση του πρωτεύσαντος Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και συμβόλου της Εθνικής μας Αντίστασης Μανώλη Γλέζου. Η επιστολή που έστειλε στον Βλαντιμίρ Πούτιν είναι από τα κείμενα που θα μείνουν στην Ιστορία γιατί διδάσκουν Ιστορία. Είναι η δεύτερη ψηφίδα:
«Σύντροφε, τότε, κύριε, σήμερα Βλαντιμίρ Πούτιν
» Προσωπικά κατανοώ πλήρως τους λόγους που σας ώθησαν στην απόφασή σας να επιβάλετε εμπάργκο στα αγροτικά προϊόντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντούτοις, εξ ονόματος του ελληνικού λαού, που διέρχεται μια εποχή ακραίων στερήσεων, κάνω έκκληση στα ανθρωπιστικά σας αισθήματα να ξανασκεφτείτε την απόφασή σας ως προς τους Έλληνες αγρότες.
» Δεν θα επικαλεστώ το ότι κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που δεν έστειλε ούτε έναν άνδρα να πολεμήσει στο Ανατολικό Μέτωπο, εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Το γεγονός αυτό ομολόγησε ο Στρατάρχης Μπουτιόνι όταν, σε συνέδριο της F.I.R. στη Μόσχα, το 1955, δήλωνε χαρακτηριστικά: 'Συλλάβαμε αιχμαλώτους από όλες τις φυλές του Ισραήλ, Έλληνα δεν συλλάβαμε'.
» Θα επικαλεστώ όμως το ότι, σταθερά, ο λαός μας είναι ο μόνος που αντιστάθηκε στις επιθυμίες του διευθυντηρίου της Ε.Ε. Ήμασταν αντίθετοι στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και κατόπιν στο βομβαρδισμό της Σερβίας, ήμασταν αντίθετοι στην εισβολή στο Ιράκ και στις απειλές εναντίον της Συρίας, ήμασταν αντίθετοι στη λογική της σποράς πολέμων και εμφύλιων ταραχών στη λεκάνη της Μεσογείου.
» Κι αυτό το πληρώσαμε ακριβά, με τους Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο να γίνονται τα πειραματόζωα της νέας τάξης πραγμάτων που επιχειρείται να επιβληθεί παγκόσμια. Τώρα, που η Ουκρανία βρίσκεται έρμαιο στα χέρια φασιστικών φατριών, υπερασπιστήκαμε και πάλι το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών.
» Γνωρίζουμε πολύ καλά τη στάση που τήρησε η ελληνική κυβέρνηση. Επιτρέψτε μου, ωστόσο, να σας υπενθυμίσω ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση η οποία έχει ουσιαστικά χάσει τη 'δεδηλωμένη' και συνεχίζει να κατέχει την εξουσία μόνο και μόνο για να ολοκληρώσει την καταστροφή της Ελλάδας.
» Για τους λόγους αυτούς, επικαλούμενος και πάλι τα ανθρωπιστικά σας αισθήματα αλλά και την πατροπαράδοτη στενή φιλία των λαών μας, ζητώ τη μη εφαρμογή του εμπάργκο για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα και ευελπιστώ να εισακουστώ.
» Με αισθήματα εκτίμησης και φιλίας
» Μανώλης Γλέζος
Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ»
Από τη μια, λοιπόν, ο "αρχηγός των Δαναών", ως άλλος Αγαμέμνων, επιδιώκοντας "ούριο άνεμο", θυσιάζει την ιδεολογική Ιφιγένεια της Ελληνικής Αριστεράς: την προγραμματική προσήλωσή της στον αντικληρικαλισμό. Μια προσήλωση που είναι απότοκοτος της αδυναμίας της να διαμορφώσει, εδώ και δεκαετίες, μια Ελληνική Πρόταση για το Σοσιαλισμό μηρυκάζοντας δυτικοφερμένες θεωρήσεις του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι...
Από την άλλη, ο αειθαλής Αχιλλέας της Ελληνικής Αριστεράς επισημαίνει ότι ο ούριος άνεμος φυσά ήδη (δείτε το δεύτερο υπογραμμισμένο σημείο της επιστολής) και ξεκινά την επίθεση από τα έξω εμφανιζόμενος (και δικαίως κατά τη γνώμη μου) ως αυθεντικός εκφαστής της βούλησης του λαού μας (δείτε το πρώτο υπογραμμισμένο κείμενο).

Δεν μπορεί ο πάσα ένας να μιλά σε πρώτο ενικό πρόσωπο απευθυνόμενος στον ηγέτη μιας υπερδύναμης. Από την άλλη, μια στιγμή προσωπικής "προσευχής" δικαιούται και ο τελευταίος των θνητών. Γιατί όχι, λοιπόν, κι ο Αλέξης;
Προσωπικά δεν έχω πεισθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως ολότητα μπορεί να σταθεί στο απαιτούμενο ύψος στα εθνικά μας θέματα. Ωστόσο, κάποιες ψηφίδες σαν αυτές παραπάνω, νομίζω ότι έχουν αρχίσει να αποκαλύπτουν μια άλλη εικόνα, ένα ελπιδοφόρο "ψηφιδωτό". Θα ολοκληρωθεί η εικόνα; Ή θα μείνουν μόνο οι διάσπαρτες ψηφίδες να μας θυμίζουν άλλη μία "Χαμένη Άνοιξη"; Ο καιρός θα δείξει...