Οι μερακλήδες

Οι μερακλήδες τόχουνε και ξέρουν πώς γλεντούνε

ξέρουνε πώς πεθαίνουνε μα ξέρουνε και να ζούνε.

Για αυτό στόν ίδιο το Θεο παράκληση θα κάμω

μην τση πειράζει όσους γλεντούν στόν κόσμο τον απάνω.

Θε μου πανάγαθε Θεέ κοίταξε νά 'βρεις τρόπους

ν' αλλάξεις τσοι παράουρους και τση κακούς αθρώπους.

Ξεδιάλεγε τζη τσ' άχρηστους και τση ψευτονταήδες

και κάμε τσοι καλά καλούς αθρώπους μερακλήδες.

Που ξέρουνε και τραγουδούν και παίζουν και χορεύουν

που αγαπάν και χαίρονται και δεν σε κοροϊδεύουν.

Να ξαναρχίσει μια ζωη γεμάτη καλοσύνη

αγάπη και καλή καρδιά στόν κόσμο να πομείνει.

Κάνε το Θε μου τουτονά, μην επαναστατήσω

κι' όλους τση μερακλήδες μου, θα τσοι μονοπαντήσω.

Ν' αρχίξω γλέντι και χαρά κι' όπου το βγάλει η βράση

ή που θα σάξει ο ντουνιάς ή που θα σοχαλάσει.

Στα έγκατα του πίθου... μεγαλώνει η Ελπίδα!

Διαβάζω ετοιμάζεται πάλι η κομπανία
να κάνει "πιστοποίηση" σ' όλη την κοινωνία.

Πολλοί 'ναι που τρομάζουνε και λένε: "Τέλος! Πάει!
Ο κλάδος υποτάχτηκε για να πλουτίζουν άλλοι."

Οργή, απογοήτευση, φυγή, μοιρολατρία
έχουν οι περισσότεροι ομπρός εις τα θηρία.

Κάνουνε ρεαλιστικές, σωστές αποτιμήσεις
όμως σωπαίνουν σαν ρωτάς: "Πέστε, υπάρχουν λύσεις;"

Να διαπιστώνεις το κακό είναι το πρώτο βήμα
να μένεις όμως σε αυτό, είναι νομίζω κρίμα.

Ναι, φταίμε, αναντίρρητα, μα φτάνει αυτό να λέμε;
Μήπως στην ηττοπάθεια πέφτουμε κι όλοι κλαίμε;

Αν κάτι δεν κατάλαβα, ζητώ διευκρινήσεις:
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ; ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ;

Ναι φταίμε όλοι! Είπα το! Συμπέρασμα; Στο μνήμα;
Εκεί να πάμε άκλαφτοι; Φίλοι, δεν είναι κρίμα;

Τον πίθο που ανοίχτηκε με την τεχνολογία
εύκολα τον-ε-κλείνουμε νομίζετε με βία;

Κι αν όπως μύθος ιστορεί, η Ελπίδα έχει μείνει
στον πάτο, αν τον κλείσουμε πώς θα προβάλει εκείνη;

Μια που προτάσεις, το λοιπόν, δεν είδα μέχρι τώρα,
πίνω κι εγώ καλώ κρασί και τραγουδώ με φόρα:

Δεν είναι Πληροφορική αυτό που υπηρετούμε
είν' η Πανδώρα ζωντανή, να βγούμε να το πούμε!

Δεν είναι τούτη ψεύτικη, πήλινη σαν την άλλη
είναι με σάρκα και οστά, κι είναι σε μαύρο χάλι.

Ελπίδα όσοι ψάχνουνε, ας μπούνε στο πιθάρι
γιατί αν δεν το κάνουνε, ο Χάρος θα την πάρει.

Έτσι κι εγώ το σκέφτηκα και στο πιθάρι μπήκα
μου άρεσε και σε δυο τρεις φίλους καλούς το είπα.

Κάποιοι που ακολούθησαν λένε πως είναι φίνα
και πως πιθάρια αλλονών μαύρα 'ναι σαν το μνήμα.

Γιατί υπάρχουν πολλώ λογιώ ψευτοπανδώρες
που θέλουνε να "κυβερνούν" μέχρι λαούς και χώρες.

Μην βάζετε κριτήρια παλιά γιατί 'ναι κρίμα
να λέτε το πιθάρι μας πως είναι μαύρο μνήμα.

Ο πίθος που μας "δόθηκε" δεν είναι σαν τους άλλους
κι ας φαίνεται τόσο μικρός που δε χωρεί "μεγάλους".

Είναι μικρός ο πίθος μας απ' έξω σαν τον βλέπεις
μα σαν θα μπεις μέσα βαθιά, χαίρεσαι που τον έχεις!

Μπείτε λοιπόν συνάδελφοι, σε λίγο ξημερώνει!
Η Ελπίδα στο πιθάρι μας είναι και μεγαλώνει!

Αυτά τα λίγα από εδώ, τα έγκατα του πίθου,
η μόνη λύση που θωρώ είναι αυτή του μύθου.

Αν, πάλι, όσοι βρίσκεστε στον κόσμο τον απέξω
βρείτε λύση καλύτερη,  πείτε κι εγώ να τρέξω.

Μέχρι να πείτε ΕΥΡΗΚΑ εγώ κι άλλοι καμπόσοι
τροφή τσ' Ελπίδας δίνουμε γοργά να μεγαλώσει!

Οι Σφακιανοί κι ο Παύλος...

Βγείτε ρωτήστε μάθετε τι έγινε στην Κρήτη

μήνυμα Ελπίδας τα Σφακιά στέλνουνε στον Πλανήτη!

Παύλο Πολάκη οι Σφακιανοί ψήφισαν μονοκούκι

κόμματα δε λογάριασαν, δεν μπήκανε στο λούκι...

Αυτό το περιστατικό δεν είναι σαν τα άλλα

αυτά που οι αναλυτές προβάλουν ως "μεγάλα".

Κοιτάζουν οι αναλυτές πλήθη, πλειοψηφίες,

κι αφήνουν αδιάγνωστες λεόντων 'μοφωνίες.

Λέοντες πάντα ζούσανε εις τα Λευκά τα Όρη

κι όταν μονομεριούσανε αλλάζανε οι "όροι".

Όσες φορές χρειάστηκε, στην ύστατη την ώρα,

οι Σφακιανοί φανήκανε έτοιμοι σαν και τώρα.

Μιλώ για την ενότητα και την ομοφωνία

μιλώ και για τον Άξιο που 'χει την Αρχηγία.

Όσες φορές χρειάστηκε στήριγμα η Ρωμιοσύνη

οι Σφακιανοί εδείξανε στον Κόσμο τι θα γίνει.

Ονόματα ας ψάξετε που 'γραψε η Ιστορία

λιοντάρια που ταπείνωσαν λογιώ λογιώ θηρία.

Όσους κι αν θυμηθεί κανείς, κάποιους θα παραλείψει

γι' αυτό σε έναν θα σταθώ που μ' έχει συγκινήσει.

Μανούσο τον-ε-λέγανε Μανούσο Καλλικράτη

τση Κρήτης εις τα χέρια του τιμή και δόξα εκράτη.

Από την Πόλη ως έλαβε μήνυμα του Δραγάση

μάζεψε τσοι Καλύτερους χρόνο χωρίς να χάσει.

Πέντε καράβια Λέοντες στην Πόλη πολεμήσαν

κι όταν η Πόλη έπεσε, αυτοί δεν προσκηνύσαν.

Οι λίγοι π' απομείνανε, ως νικητές γυρίσαν

το λάβαρο τση Λευτεριάς εις τα Σφακιά αφήσαν.

Οι Σφακιανοί το φύλαξαν στα χρόνια της δουλείας

στον Τόπο τους που έμεινε Τόπος Ελευθερίας.

Σαν ήρθε πάλι ο Καιρός, χτύπησαν την Καμπάνα

να γίνει η Κρήτη Λεύτερη, Λεύτερη και η Μάνα.

Η Μοίρα το 'χει οι Σφακιανοί όντε μαζεύουντ' όλοι

γύρω από Άξιο αρχηγό να κινδυνεύ' η Πόλη.

Κι η Πόλη αν τύχει και χαθεί, μάχη δεν σταματούνε

πάλι σαν έρθει ο Καιρός την Πόλη ανακτούνε!

"Πόλεις" πολλές πολιορκούν σήμερα τα Θηρία

κι οι Σφακιανοί με τον Παυλή θα γράψουν Ιστορία!

Από την άκρη των ακριώ... Πρώτα ο Άνθρωπος!

Εδώ και λίγο καιρό ως δημότης Χανίων συμμετέχω σε μια πρωτόγνωρη, τουλάχιστον για το δήμο μας, διεργασία αφύπνισης μιας κρίσιμης μάζας δημοτών. Ως επιστέγασμα της ενασχόλησής μας με τα κοινά, όχι με τον τρόπο του καθοδηγητή αλλά με τον τρόπο του ενεργού πολίτη, η συγκρότηση αυτής της κίνησης σηματοδοτεί την απόφασή μας να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας. Απορρίπτουμε τη λογική της ανάθεσης. Δεν αναζητούμε σωτήρες. Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Αναγνωρίζουμε τις αστείρευτες δυνάμεις του λαού ο οποίος αποκτά συνείδηση του ιστορικού του χρέους και μπαίνει στο προσκήνιο της ιστορίας. Εγκαταλείποντας το παθητικό ρόλο του τηλεθεατή, του ακόλουθου επίδοξων σωτήρων, του επαίτη των αναφαίρετων δικαιώματων του.

Η κίνηση αυτή έχει ήδη συσπειρώσει ένα ικανό αριθμό προσώπων που έχουν αποδείξει έμπρακτα, η καθεμία και ο καθένας με τον τρόπο του, ότι έχουν τη θέληση και τη γνώση να αναδεικνύουν τα καίρια προβλήματα της γειτονιάς, της πόλης, της χώρας. Να συγκροτούν νικηφόρους θύλακες αντίστασης ενάντια στη χρηματοπιστωτική απληστία, στην κρατική αναλγησία, στη μνημονιακή βαρβαρότητα,  στον ανθρωποφάγο φασισμό. Να εντοπίζουν ρωγμές στην ψυχοφθόρο παθητικότητα, αιτία της δημόσιας απουσίας των πολλών. Να διαμορφώνουν οάσεις δημιουργικής κοινωνικής παρουσίας. Ώστε να εκφράζεται οργανωμένα και αποτελεσματικά ή έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να προσφέρει ανιδιοτελώς στο συνάνθρωπο.

Έχοντας υπερβεί τα τείχη της ατομικότητας, εμείς, τα μέλη της κίνησης, βιώνουμε την καθημερινότητά μας ως πρόγευση μια άλλης κοινωνικής πραγματικότητας, απαλλαγμένης από τις ψευδαισθήσεις της εγωτικής κατοχύρωσης. Γνωρίζουμε στην πράξη ότι τότε μόνο ο άνθρωπος ευτυχεί όταν μοιράζεται τη ζωή του με τους συναθρώπους του. Όταν το υστέρημά του γίνεται προσφορά στον χειμαζόμενο συνάνθρωπό του. Όταν η κρίση και ο φόβος για το αύριο, περνώντας μέσα από την προσφορά και το μοίρασμα με τον άλλο, γίνονται ελπίδα φωτεινής αλλαγής και, τελικά, γλέντι και τραγούδι:

Από την άκρη των ακριώ 

ώστε να πας στην άκρη

στέκουνε τάβλες αργυρές, 

στρωμνιά μαλαματένια, 

ποτήρια με τις ερωθιές 

Ποτήρια με τις ερωθιές 

κι απού τα δει πλανάτε

και πέρασεν ο βασιλιάς 

κι είδε τα και πλανέθη

Χριστέ, μην ήμουν βασιλιάς

Χριστέ, μην ήμουν βασιλιάς, 

Χριστέ μην ήμουν ρήγας

να πέζευγα να χόρευγα

με νιές και μαυρομάτες...

Τι είναι, άραγε, αυτό που κάνει τον εξουσιαστή, το βασιλιά του Ριζίτικου, να θέλει να αποποιηθεί τον τίτλο του; Να κατέβει από το ύψος του αξιώματός του για να ενωθεί με το λαό που γλεντά, χορεύει και τραγουδά; Πώς είναι δυνατόν σε μέρες δύσκολες να ξαναβρεί ο λαός μας την αρχοντική του παράδοση; Αυτή που κάνει τους δυνατούς να θέλουν να παραιτηθούν της δύναμής τους, να γίνουν ένα μαζί του; Να ξαναβρεί την αγάπη για τη λεφτεριά και την περιφρόνηση προς το θάνατο που κατάφεραν να συνεγείρουν την Ευρωπαϊκή Νεότητα και Διανόηση το 1821 και να δημιουργήσουν το Φιλελληνικό Κίνημα που έδωσε ακόμη και το αίμα του για την Ελληνική Υπόθεση; Επιζητούμε τρόπους να σταθεί ξανά ο λαός μας στα πόδια του. Να αγωνιστεί ενάντια στη Νέα Ιερά Συμμαχία. Να συνεγείρει τους απανταχού Αγωνιζόμενους Ανθρώπους σε ένα Νέο Φιλελληνισμό. Ικανό να αλλάξει τους διεθνείς συσχετισμούς και να στηρίζει το λαό μας στον αγώνα του. Για να μπορέσει ο Έλληνας κι αυτή τη φορά να νικήσει. Να δείξει και πάλι στους "βασιλιάδες" το δρόμο και για τη δική τους λύτρωση από τα δεσμά της απληστίας η οποία καθοδηγεί τη δολοφονική τους συμπεριφορά.

Έτοιμες συνταγές για την ανάκτηση της Ελληνικής Ταυτότητας που θα μας επανασυνδέσει με την μακραίωνη αγωνιστική παράδοση του Ελληνισμού δεν υπάρχουν. Καθεμία και καθένας μας καλείται να βρει το δικό του δρόμο για προσωπκή ανάταση και όλοι μαζί να βρούμε το συλλογικό δρόμο για την Ανάσταση του λαού μας, της πατρίδας μας, της Ανθρωπότητας! Καταλυτικό ρόλο σε αυτή την αναζήτηση παίζει αναμφίβολα η υπεύθυνη στάση μας απέναντι σε δύο από τις κορυφαίες κατακτήσεις που μας κληροδότησαν οι προηγούμενες γενιές: Της (λειψής αλλά πολύτιμης) ελευθερίας και της (αντιπροσωπευτικής μεν αλλά επαρκούς για μια απόπειρα ανατροπής) πολιτικής δημοκρατίας. Μια ελευθερίας που, όπως μας λέει κι ο Ποιητής, είναι βγαλμένη από ιερά οστά των προγόνων μας. Ποτισμένης  με το αίμα όσων αντέταξαν τα στήθη τους στον σκοταδισμό των Οθωμανών και, πιο πρόσφατα, στο φασισμό του Άξονα. Μιας πολιτικής δημοκρατίας που δεν μας χαρίστηκε από κανέναν ισχυρό. Αναθρεμένης από την νεανική ορμή όσων βασανίστηκαν στα μεσαιωνικής έμπνευσης κολαστήρια του μετεμφυλιακού και, πιο πρόσφατου, χουντικού καθεστώτος που επέβαλε στο λαό μας ο διεθνής ιμπεριαλισμός για να υπονομεύσει τη δημοκρατική πορεία Ελλάδας και Κύπρου και να τις καταστήσει προκεχωρημένα φυλάκια των γεωπολιτικών του επιδιώξεων. Κρατώντας ακόμη φυλακισμένους στα γεωπολιτικά δεσμά του τους Ιστορικούς Λαούς της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, του Καυκάσου και του Εύξεινου Πόντου. Αυτή η ελευθερία και η πολιτική δημοκρατία που μας κληροδότησαν οι παλαιότεροι δεν επιτρέπεται να λοιδορούνται και να απαξιώνονται. Η αποχή από τα κοινά είναι ύβρις απέναντι σε εκείνους που αγωνίστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να εκλέγουμε και να εκλεγόμαστε. Όσοι κηρύττουν την αποχή, όσοι απαξιώνουν κάθε απόπειρα πολιτικής δράσης και τη συγκρότηση Ελεύθερων Ψηφοδελτίων με το γνωστό "οι εκλογές δεν μπορούν να δώσουν λύση" διαπράτουν σοβαρό σφάλμα. Άθελά τους ενισχύουν το Μαύρο Μέτωπο του φασιστικού ιμπεριαλισμού των χρηματαγορών το οποίο επιδιώκει την όξυνση για να φέρει τον αλληλοσπαραγμό. Η εύρεση πολιτικού διεξόδου είναι πρωταρχικό καθήκον κάθε σκεπτόμενου Πολίτη - Πατριώτη.

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι το Μαύρο Μέτωπο προχωρεί ακάθεκτο ακυρώνοντας τις κατακτήσεις των αγωνιστών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Είναι αλήθεια ότι ο λαός μας παραμένει εκπληκτικά απαθής. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν τη φυγή. Οι αυτοκτονίες καθημερινά αυξάνονται. Η κατάθλιψη αποκτά χαρακτηριστικά επιδημίας. Κι όμως... Λύση μπορεί να βρεθεί! Αν οι λίγοι που έχουν την πρόγευση μιας άλλης κοινωνίας υιοθετήσουν μια ρεαλιστική στάση απέναντι στην Ελευθερία και στη Δημοκρατία που έχουν απομείνει. Αν αυτοί οι λίγοι αποφασίσουν να δώσουν την ευκαιρία επιλογής μιας άλλης πολιτικής στους πολλούς. Αν υπερβούν το δισταγμό κάθε καλοπιστού πολίτη προς την πολιτική και πουν με θάρρος: Εμείς είμαστε εδώ! Δεν είμαστε σαν τους άλλους. Δεν θέλουμε τη ψήφο σας για να σας σώσουμε. Ζητούμε την ενεργό συμμετοχή σας για να πορεύτουμε όλοι μαζί προς την Αλήθεια και ξεκάθαρο στόχο: Πρώτα ο Άνθρωπος!

Αυτό το τολμηρό βήμα το έκανε με ομόφωνη συλλογική της απόφαση η Πρωτοβουλία Πολιτών. Μέσα από πρωτόγνωρες ανοικτές διαδικασίες, η "ορχήστρα" των ενεργών πολιτών επέλεξε τον επικεφαλής της. Έναν "άγνωστο" στους μηχανισμούς. Άνθρωπο που ξέρει να αγωνίζεται. Όλοι θα μπορούσαμε να αναλάβουμε το ρόλο του μαέστρου σε αυτή την ορχήστρα. Γι' αυτό και θα είναι εύκολη η συνέχεια αν ο μαέστρος μας αποφασίσει να δώσει τη σκυτάλη στον επόμενο. Όμως αυτό δεν μας αρκεί. Επιζητούμε σε αυτή την ορχήστρα να βρει τη θέση του ο κάθε Χανιώτης. Κι αν χρειαστεί να μπορεί κι εκείνος με αυτοπεποίθηση και φρόνηση να τη διευθύνει!

Σε αυτές τις εκλογές δεν ζητούμε τη ψήφο των συνδημοτών μας. Αυτό είναι το ευκολότερο. Ζητούμε τη ενεργό παρουσία τους στην πορεία μας που ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια αθόρυβα και συστηματικά στα λαϊκά κινήματα. Πέρασε από τις λαϊκές συνέλευσεις στις γειτονιές και τις κοινότητες του Δήμου μας. Και την επαύριο των δημοτικών εκλογών, είναι βέβαιο, θα θεμελιώσει μια άλλη Δημοτική Διακυβέρνηση ως πρώτο βήμα για μια Αληθινή Ελλάδα σε μια Αληθινή Ευρώπη.