Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Ας ασχοληθούν με τη Χημεία και όχι με την Αλχημεία

Σε πρόσφατο έγγραφο της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας επισημαίνεται ο κίνδυνος επιβολής εμπορικών πιστοποιητικών για την άσκηση τεχνικών επαγγελμάτων με τις ευλογίες της διοίκησης του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας (ΤΕΕ), κάτι που πλήττει καίρια τα συμφέροντα των ίδιων των μελών του. Το σχέδιο εμπλέκει και κορυφαία θεσμικά όργανα όπως το Συμβούλιο Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΣΑΠΕ) και το Συμβούλιο Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΣΑΤΕ).

Η πρώτη πράξη στην εμπλοκή ΣΑΠΕ - ΣΑΤΕ για την εκποίηση των επαγγελματικών δικαιώματων του τεχνικού δυναμικού της χώρας έγινε με τη συγκρότηση κοινής επιτροπής, επικεφαλής της οποία ορίστηκε καθηγήτρια του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.

Πραγματικά προβληματίζομαι: οι Χημικοί Μηχανικοί δεν έχουν τι να κάνουν και ασχολούνται με αυτές τις δραστηριότητες; Πρόσφατα έτυχα σε φιλική συζήτηση με θέμα τις νοθείες στα καύσιμα. Και αναρωτήθηκα: Ποιος είναι αρμόδιος να μας προσατεύσει ως πολίτες από τους κερδοσκόπους που τα νοθεύουν; Γιατί δεν κάνουν τίποτε οι συλλογικοί τους φορείς; Γιατί δεν ασχολείται με αυτό το σοβαρό για όλους θέμα η αξιότιμη καθηγήτρια ώστε να αποκτήσει η χώρα ένα σύστημα ελέγχου ποιότητας καυσίμων που θα πιστοποιεί τα πρατήρια ώστε να μην καταντά ο καταναλωτής ντετέκτιβ για να προστατεύσει την περιουσία του από τις συνέπειες της νοθείας; Αντί, λοιπόν, να μιλάνε για "ανεξάρτητο φορέα" που θα πιστοποιεί τους ανθρώπους, ας φτιάξουν ένα φορέα που θα πιστοποιεί τα καύσιμα. Εκτός κι αν θεωρούν ότι και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με "οργανικές ενώσεις" οπότε κάθε περαιτέρω συζήτηση περιττεύει.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Αξιολόγηση στη χώρα της αδικίας...

Τρεις στους τέσσερεις εκπαιδευτικοί είναι υπέρ της "αξιολόγησης", μας πληροφορεί άρθρο της Καθημερινής και νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον να ερωτήσει κανείς αν η ίδια αναλογία εμφανίζεται και μεταξύ των μη Πληροφορικών που κατέχουν θέσεις στους κλάδους ΠΕ19 και ΠΕ20. Διότι αν δεν διαφοροποιείται αισθητά και προς τα κάτω, τότε θα πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε για την πραγματική σημασία που αποδίδεται στη λέξη "αξιολόγηση". Και πρέπει να ανησυχούμε έντονα καθώς, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, οι ερωτηθέντες εμφανίζονται να επιθυμούν τη σύνδεση της "αξιολόγησης" με την επαγγελματική εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Πράγμα που σημαίνει (αν όντως οι λεηλατήσαντες την Πληροφορική "καθηγητές" πασών των επιστημονικών ειδικοτήτων τάσσονται υπέρ της "αξιολόγησης" και της σύνδεσής της με το επαγγελματικό μέλλον των υπηρετούντων εκπαιδευτικών) ότι πρέπει να ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους οι πλέον των 3000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί Πληροφορικοί. Οι δε "εκζητούντες τον Κύριο" αδιόριστοι συνάδελφοι, ας προτιμήσουν άλλες χώρες με πραγματικές προοπτικές στην Πληροφορική όπως η Ινδία και η Κίνα.

Ναι, η αξιο-λόγηση (η κατ' αξία, δηλαδή, κρίση) είναι το μεγάλο ζητούμενο στη σημερινή Ελλάδα. Αρχής γεννομένης από εκείνους που ασχολούνται με τα πολιτικά μας πράγματα. Από εκείνους, δηλαδή, που έχουν θεσμικά τη δυνατότητα να δημιουργούν και να καταργούν νόμιμα δικαιώματα και υποχρεώσεις, επαγγελματικούς και κοινωνικούς ρόλους, θεσμούς μετάδοσης και εμπέδωσης των κοινωνικών αξιών. Πώς, όμως, πείθουν οι πολιτικοί ταγοί μας ότι είναι ειλικρινείς όταν μιλούν για "αξιολόγηση"; Όταν η μόνη αξιολόγηση που γνωρίζουν οι ίδιοι είναι αυτή της κάλπης; Και πώς εμείς όλοι μπορούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι μπορεί να γίνει αληθής αξιολόγηση όταν καθημερινά απορρίπτουμε τους "αξίους" που αναδεικνύουμε με την ίδια μας την ψήφο; Μήπως, τελικά, η κορυφαία ένδειξη παρακμής είναι ακριβώς η λεηλάτηση του νοήματος των λέξεων; Μήπως τα λόγια όλων μας πλέον δεν εξυπηρετούν κανένα άλλο σκοπό από την "κολακεία της ακοής" μας; Μήπως άλλα λέμε και άλλα κάνουμε; Μήπως οι ωραίες λέξεις που χρησιμοποιούμε αποσκοπούν απλώς στο να πειστούν εκείνοι που θα υποστούν τις συνέπειες των πραγματικών μας σχεδίων;

Ο Πλατωνικός διάλογος "Γοργίας" διαπραγματεύεται διεξοδικά το ζήτημα της αληθούς τέχνης και της ψευδοτέχνης. Η πρώτη αποσκοπεί στο καλό, ενώ η δεύτερη στην ευχαρίστηση και μόνο χωρίς να εξετάζει τις συνέπειες. Η πρώτη θεραπεύει, η δεύτερη αποχαλινώνει και οδηγεί, τελικώς, στην αδικία, την ασχήμια και τη δυστυχία. Διότι η αληθής τέχνη μπορεί και να δυσαρεστήσει, αν χρειάζεται να εξυγιάνει, ενώ η ψευδοτέχνη, επιδιώκοντας την ευχαρίστηση ως αυτοσκοπό δεν μπορεί να διακρίνει το επωφελές από το επιζήμιο.

Δυστυχώς, στη σημερινή Ελλάδα φαίνεται να επικρατεί η λογική της ψευδοτέχνης σε όλα τα πεδία. Το αποτέλεσμα είναι οι θεσμοί να παράγουν την αδικία ως κύριο "προϊόν" τους. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να λειτουργήσουν θεσμοί αξιολόγησης και αξιοκρατίας, όταν η δικαιοσύνη, θεμέλιο της αληθούς αξιολόγησης, απουσιάζει; Μόνη διέξοδος, σύμφωνα και με τον προαναφερθέντα Πλατωνικό διάλογο, η "θεραπευτική τιμωρία" η οποία πρέπει να γίνει δεκτή από όλους μας ως φάρμακο για την πανδημία που έχει ενσκήψει στον τόπο μας. Ένα φάρμακο που θα έπρεπε ο ίδιος ο άρρωστος να αναζητήσει, στο βαθμό που συνειδητοποιεί τη "δυστυχία του να αδικείς".

Ας αυτο-αξιολογηθούν, λοιπόν, οι ταγοί μας για να καταστούν ικανοί να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη και να επανεύρουν το δρόμο προς την πραγματική ευτυχία πέρα από τις ζητωκραυγές του (τηλεποπτικού πλέον) πλήθους και τα "τυχερά του επαγγέλματος" Ας παραδεχτούν δημόσια τα σφάλματά τους και ας ενταχθούν, επιτέλους, σε ένα "θεραπευτικό πρόγραμμα" εγκαταλείποντας τις ψυχικά επιβλαβείς ασχολίες για όσο διάστημα διαρκέσει η "νοσηλεία" τους. Εκτός κι αν σκοπός τους είναι η καταστροφή μιας από τις τελευταίες λέξεις που απέμειναν ζωντανές μετά το θάνατο της σεμνότητας και ταπεινότητας, του σοσιαλισμού, της επανάστασης, του έθνους, της αριστεράς και τόσων άλλων. Τα λεξικά έχουν γίνει πραγματικά κοιμητήρια! Όμως, αν πέσει κι αυτό το "οχυρό", αν καταργηθεί κάθε αξία μέσα από την "αξιολόγηση αναξίων από αναξίους" τότε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτό που ο ίδιος Σωκράτης διατείνεται στο "Γοργία", ότι "στους αδαής ο αδαής νικά τον ειδήμονα" θα παγιωθεί οριστικά και αμετάκλητα. Εμείς οι Πληροφορικοί, που γνωρίζουμε στην πράξη τη μεγάλη αυτή αλήθεια του Σωκράτη, οφείλουμε να ξέρουμε τι λέμε και τι επιδιώκουμε για να μην μας (ξανα)πιάσουν στον ύπνο οι "μάστορες της προπαγάνδας". Η θετική μας απάντηση στο πάνδημο, όπως "αποδεικνύεται" από το δημοσίευμα της Καθημερινής, αίτημα της αξιολόγησης, δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανάδειξη, σε όλους τους τόνους, του πάγιου αιτήματός μας για μετάταξη των μη Πληροφορικών που στοιχειώνουν τους κλάδους ΠΕ19 και ΠΕ20, πίσω στις φυσιολογικές τους ειδικότητες. Αυτό λέει η λογική και η δικαιοσύνη και αυτό πρέπει να κάνουν οι έχοντες την εξουσία αν πραγματικά εννοούν όσα λέγουν. Διαφορετικά, "τα κουβαδάκια τους και σε άλλη παραλία".

Όσο για την αξιολόγηση μέσα στον ίδιο μας τον κλάδο, οι μόνοι αρμόδιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι και αυτή μας την υποχρέωση δεν την παζαρεύουμε με κανένα αδαή κερδοσκόπο πυραμιδοκατασκευαστή πιστοποιήσεων, όπως επιλέγουν κάποιοι άλλοι.

Ήρθε η ώρα της ευθύνης για όλους τους Διπλωματούχους Μηχανικούς

Οι περισσότεροι Πληροφορικοί καθώς και χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μας, γνωρίζουμε την αληθινή ιστορία των πιστοποιήσεων στην χώρα μας, και δεν μας παραπλανά το "κοινωνικό πρόσωπο" που επιχειρούν να προβάλλουν με εκδηλώσεις σε διάφορα "μέγαρα". Ούτε έχουμε καμία αμφιβολία για το ποιοι λόγοι τους ωθούν να μοιράζουν δωρεάν πιστοποιητικά σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (ανάπηροι, μετανάστες κ.λ.π.). Είχαμε, δε, εγκαίρως αναδείξει την αληθινή φύση και τα επόμενα βήματα των εταιριών πιστοποιήσεων.

Γνωρίζοντας τη σύνθεση και τις επιδιώξεις της Ελληνικής Εταιρείας Πληροφορικής και Υπολογιστών (ΕΠΥ), δεν μας ξάφνιασε το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί άνοιξαν τον δρόμο στις εταιρίες πιστοποιήσεων. Οι τελευταίες αξιοποίησαν τη θέση της ΕΠΥ σε ευρωπαϊκούς οργανισμούς, τη θέση των μελών της σε κάποια υπουργεία, τη ματαιοδοξία των διοικήσεών της και τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος για να να επιβάλλουν δια της βίας του νόμου στον ελληνικό λαό την πραμάτεια τους (τις πιστοποιήσεις πληροφορικής). Στην συνέχεια πετάξαν την ΕΠΥ στο περιθώριο σαν στημένη λεμονόκουπα. Ούτε τα 30 αργύρια που είχε συμφωνηθεί αρχικά να πάρει η ΕΠΥ δεν της έδωσαν, και για το λόγο αυτό είναι οι δύο "φορείς" στα δικαστήρια. Όμως, ελάχιστοι από μας είχαν προβλέψει ότι η νέα ΕΠΥ, για τον έλεγχο κάθε επαγγελματικής δραστηριότητας (αρχικά στο χώρο των τεχνικών έργων και αργότερα, ποιος ξέρει, ακόμη και σε γιατρούς και δικηγόρους) θα ήταν ο δήθεν αντιπαλός της το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ)!

Δείτε και μόνο το πρόγραμμα της διημερίδας του ΤΕΕ για την "Πιστοποίηση Επαγγελματικής Επάρκειας για την άσκηση Τεχνικών Επαγγελμάτων και Εξειδικεύσεων" το ΤΕΕ ορίζει ως συντοντιστή τον Κ. Κεσεντέ γενικό διευθυντή της ECDL-HELLAS! Από τη σύνθεση των ομιλητών και ποιός έχει το ρόλο του συντονιστή γίνεται αντιληπτό από κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ότι οδηγούμαστε σε γενίκευση του φαινομένου των πιστοποιήσεων με τις ευλογίες του "επίσημου τεχνικού συμβούλου της Πολιτείας". Μια ματιά στις ομιλίες, ιδίως εκείνων που αποκάλυψαν τις πραγματικές προθέσεις των διοργανωτών, αλλά και το γεγονός της δυναμικής παρουσίας φοιτητών του ΕΜΠ (οι διοργανωτές προσπάθησαν να τους καθησυχάσουν λέγοντας ότι οι πιστοποιήσεις δεν αφορούν τους μηχανικούς) είναι αρκούντων αποκαλυπτική. Όσο για το αν αφορά το ζήτημα τα μέλη (τωρινά και μελλοντικά) του ΤΕΕ, αρκεί να δει κανείς το πρόγραμμα e-μηχανικοί μέσω του οποίου ήδη πωλούνται πιστποιητικά στα μέλη του ΤΕΕ και μάλιστα με "λίστα προτεραιότητας"...

To e-μηχανικοί θα επιτρέψει στους πιστοποιητές να αναπτύξουν σχέσεις με την βάση του ΤΕΕ, να εξαγοράσουν συνειδήσεις, ώστε οι εξαγορασμένοι μηχανικοί να βοηθήσουν να περάσει χωρίς αντιδράσεις εντός του ΤΕΕ η μεγάλη κομπίνα: Η εκχώρηση στη City and Guilds του δικαιώματος να πιστοποιεί τους πάντες και τα πάντα στη χώρα μας. Το δικαίωμα στην εργασία στην Ελλάδα θα περνάει μέσα από την City and Guilds.gr, που θυμίζουμε ότι είναι απλώς το παράρτημα ενός ιδιωτικού βρετανικού οργανισμού!

Σήμερα που οι αποικιοκρατικές δυνάμεις αναγκάζονται σε εγκατάλλειψη και των τελευταίων οχυρών τους σε χώρες του τρίτου κόσμου, στην Ελλάδα προευλαύνουν ακάθεκτες! Ποιά θα είναι η μοίρα του ΤΕΕ αφού επιτευχθούν τα επιχειρηματικά σχέδια τον συνεργατών του; Θα βρεθεί στο κάδο με τις λεμονόκουπες παρέα με την ΕΠΥ. Ναι, αυτό είναι το μέλλον του "πανίσχυρου φορέα" αν δεν σταματήσει κάποιος τα σχέδια και τις ήδη ληφθείσες πρωτοβουλίες της διοικούσας ομάδας του. Θα μπορέσουν τα μέλη του ΤΕΕ να βρουν, έστω και τώρα, το βηματισμό τους και να διαχωρίσουν τη θέση τους; Θα μπορέσουν να αναδείξουν μια άλλη ηγεσία αντπαξια της ιστορίας και του επίσημου ρόλου του ΤΕΕ; Το ευχόμαστε ολόψυχα. Η χώρα έχει ανάγκη να επανεύρουν οι Έλληνες Διπλωματούχοι Μηχανικοί την αίσθηση καθήκοντος απέναντι στην κοινωνία υπεβαίνοντας το "μοντέλο των υπογραφών" και της "νομοθετικά κατοχυρωμένης αμοιβής" χωρίς αντίκρυσμα. Διαφορετικά θα βρεθούν κι εκείνοι στον ίδιο κάδο που θα βρεθεί κι ο "επαγγελματικός τους φορέας".

Όμως, ο κάδος με τις λεμονόκουπες είναι αρκετά ευρύχωρος για τους εν υπνώσει ευρισκόμενους Έλληνες και τους επαγγελματικούς τους φορείς. Διότι πίσω από όλο αυτό το σκηνικό που με μεθοδικότητα στήνεται βρίσκεται ένα μεγάλο όνομα: City & Guilds. Ήδη λειτουργεί το ελληνικό του παράρτημα. Και είναι αυτό που (τα πρακτικά της προαναφερθείσας ημερίδας πιστοποιούν ότι) θα συνεταιριστεί με το ΤΕΕ για να πιστοποιεί το τεχνικό δυναμικό της χώρας. Προς το παρόν επεκτείνει το δίκτυο του εμπορευόμενο "έγκυρο και φιλικό" πιστοποιητικό αγγλικών καθώς και διάφορες πιστοποιήσεις επαγγελματικής κατάρτισης. Αυτά, φυσικά, είναι μόνο η αρχή. Για να "ανοίξει η αγορά". Και αφού προχωρήσει η συνεργασία με την ηγετική ομάδα του ΤΕΕ και ριζώσει για τα καλά το ζιζάνιο, θα πνίξει τους πάντες και τα πάντα. Αν νομίζετε ότι θα γλιτώσει κάποιο επάγγελμα, πλανάσθαι πλάνην οικτράν. Διότι το City & Guilds εμπορεύεται ήδη στην Μ. Βρετανία μέχρι και πιστοποιητικά νομικής και μάλιστα σε συνεργασία με τον ανάλογο επαγγελματικό φορέα της Γηραιάς Αλβιόνας. Λέτε να δυσκολευτούν να μεταφράσουν το έτοιμο υλικό οι εγχώριοι αντιπρόσωποι; Και όταν το πετύχουν κι αυτό ο δρόμος είναι ανοικτός για την εκπλήρωση κάθε τρελού ονείρου που μπορεί να έχουν οι διορατικοί επιχειρηματίες καθώς, όπως είναι γνωστό σε όλους μας, "οι δικηγόροι κυβερνούν την Ελλάδα"... Όμως, πιο πολύ από τους Έλληνες, νομίζω ότι πρέπει να ανησυχεί ο συμπαθής πρωθυπουργός της εκ δυσμάς γείτονος χώρας μια που φαίνεται να εκκολάπτεται εκείνος που θα τον ξεπεράσει σε επιχειρηματικά και πολιτικά κατορθώματα! Ή μήπως νομίζει ότι θα διατηρήσει το πρωτείο των άλλων, των ιδιωτικών, κατορθωμάτων του;

Ενδεχομένως τα ανωτέρω να ακούγονται υπερβολικά στους περισσότερους. Αυτό, όμως, είναι και η μεγάλη δύναμη των επίδοξων πιστοποιητών πασών των επαγγελμάτων. Η δική μας "έλλειψη φαντασίας". Ή μήπως θα έπρεπε να την πούμε "περίσσεια ανοησίας";