Πήραν φωτιά οι ηλεκτρονικές συζητήσεις με αφορμή την αιφνιδιαστική κίνηση του ΥΠΕΠΘ να προτείνει τροπολογία επιλεκτικής ένταξης ενός μόνο εκ των δεκάδων τμημάτων Πληροφορικής στις αποκαλούμενες "καθηγητικές σχολές". Βροχή οι ανώνυμες, κατά κύριο λόγο, καταγγελίες και αντικαταγγελίες που "αμφισβητούν" τη διδακτική επάρκεια ή ακόμη και την επιστημονική αρμοδιότητα αποφοίτων επιμέρους τμημάτων Πληροφορικής.
Να λοιπόν, που με αυτή την αφορμήν, επανέρχεται το κλίμα κατακερματισμού των Πληροφορικών, τοοποίο κυριαρχούσε πρίν από μία περίπου δεκαετία στον κλάδο και οδήγησε στην δημιουργία της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας ως μιας πράξης ενεργητικής αντίστασης των Πληροφορικών σε όσα και όσους μετατρέπουν την επιστήμη μας σε "παλλακίδα" του πελατειακού κράτους.
Το ζήτημα της διδακτικής επάρκειας όλων των Πληροφορικών, όπως και της επιστημονικής τους αρμοδιότητας στην Πληροφορική, έχει λυθεί από τους Πληροφορικούς και την Ένωσή τους εδώ και χρόνια. Όσοι επανέρχονται είτε για να αποδείξουν είτε για να αμφισβητήσουν τα αυτονόητα ματαιοπονούν.
Η ενότητα των Πληροφορικών εδράζεται στην ενότητα γνώσεων και σπουδών η οποία έχει επαρκώς και χωρίς κανένα αντίλογο τεκμηριωθεί από σχετική μελέτης της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας η οποία επικαιροποιείται συνεχώς και αποτελεί τη βάση για την ουσιαστική ανάδειξη των πραγματικών τμημάτων Πληροφορικής πέρα από παραπλανητικούς τίτλους και σφετερισμούς.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ΕΠΕ παρούσα στο συνδικαλιστικό γίγνεσθαι της Πληροφορικής. Δυστυχώς, κάποιοι συνάδελφοι από επιμέρους τμήματα Πληροφορικής επιλέγουν να λειτουργούν σε ξεχωριστούς συλλόγους. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε για μια πραγματικά ενιαία εκπροσώπηση/έκφραση των Πληροφορικών.
Ιστορικά, ο μόνος επιμέρους σύλλογος Πληροφορικών που έδρασε με κριτήριο την ενότητα και την υπεράσπιση όλων των Πληροφορικών υπήρξε ο Σύλλογος Πτυχιούχων Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Κρήτης γι΄ αυτό και είναι ο μόνος που παρά την ενεργή παρουσία του επέλεξε οικειοθελώς να παροπλιστεί και να στηρίξει την ΕΠΕ από το ξεκίνημά της.
Δυστυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία και σε μια εποχή επικράτησης των ατομικών προτεραιοτήτων εις βάρος των συλλογικών. Ως άμεσο αποτέλεσμα, ακόμη και η εμφανιζόμενη ως "συλλογική" δράση επιμέρους ομάδων συμφερόντων, αντιστοιχεί σε εύθραστες συμμαχίες ατομικών επιδιώξεων που οικοδομούνται και διαλύονται εν ριπή οφθαλμού. Χωρίς συνέχεια και, κυρίως, χωρίς ρητή στόχευση στο κοινωνικό συμφέρον, οι πρόσκαιρες αυτές συνομαδώσεις εντείνουν, αντί να αμβλύνουν, τον κυρίαρχο ατομισμό. Σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον, φορείς όπως η ΕΠΕ, που θέτουν ρητά και με επιμονή ζητήματα που συνδέονται με κοινωνικές και όχι ατομικές προτεραιότητες, αντιμετωπίζουν ποικίλες εξωτερικές και εσωτερικές δυσκολίες κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να εκφυλιστούν σε κλασσικού τύπου συνδικάτα προώθησης ατομικών φιλοδοξιών και συμφερόντων.
Η ευθύνη για την προάσπιση της φυσιογνωμίας της Ένωσής μας δημιουργεί ανάλογες προσωπικές υποχρεώσεις σε όλες και όλους: Οφείλουμε να δούμε πέρα από το στενό ατομικό μας συμφέρον. Οφείλουμε να προβληματιστούμε ακόμη και για τις συλλογικές μας διεκδικήσεις κατά πόσο εναρμονίζονται με τα ευρύτερα συμφέροντα και ανάγκες της κοινωνίας μας. Δημιουργήσαμε και στηρίζουμε με την καθημερινή μας δράση ένα συλλογικό φορέα που υπηρετεί πρώτα τη χώρα και μετά τους Πληροφορικούς. Οφείλουμε να το κατανοήσουμε αυτό. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι εύκολο να εκριζωθεί η κυρίαρχη νοοτροπία που κουβαλάμε όλοι μας. Η νοοτροπία του "δοξάστε με", και της "ταληροφορικής". Η νοοτροπία που ευθύνεται για τις χρόνιες ανεπάρκειες της χώρας μας και υπονομεύει κάθε αναπτυξιακή προοπτική. Αν δεν μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από αυτή σε προσωπικό επίπεδο, η συλλογική μας δράση είναι χωρίς κανένα νόημα.
Όσο για τους Πληροφορικούς που συνειδητά θα ακολουθήσουν το δρόμο της διασφάλισης των ατομικών τους συμφερόντων, νομίζω ότι οι επιλογές που τους παρέχουν το ψυχολογικά απαραίτητο "συλλογικό επίχρισμα" είναι ήδη αρκετές και δεν κινδυνεύουν να μείνουν "ξεκρέμαστοι"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου