Ο Εθνικός μας Ποιητής για το χθεσινό μεγαλειώδες συλλαλητήριο...

Συγκλονιστικό πραγματικά το χθεσινό συλλαλητήριο. Ο Λαός, με σύνεση και αψηφώντας την τρομοκρατία των ΜΜΕ διατράνωσε τη θέλησή του να αγωνιστεί για τα πολυτιμότατα του Έθνους, για τα Ιερά του Σύμβολα! Προσήλθε μαζικά, διαδήλωσε δυναμικά και αποχώρησε ειρηνικά παρά το γεγονός ότι κάποιοι πολύ θα ήθελαν να αμαυρωθεί η χθεσινή εκδήλωση με έκτροπα...

Την ίδια στιγμή, παιδιά του κομματικού σωλήνα που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας χωρίς επίγνωση της Ψυχής του Λαού που εκπροσωπούν, γελοιοποιούνται προσπαθώντας να αμαυρώσουν πρόσωπα που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τους Αγώνες των Ελλήνων για Ελευθερία και Δημοκρατία. Προσπαθούν να "μικράνουν" το συλλαλητήριο αντί να το δουν, όπως είναι: Ως το ισχυρότερο διαπραγματευτικό χαρτί στην προσπάθεια της υπεύθυνης Κυβέρνησης να επιλύσει το γόρδιο δεσμό της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων... Με διχαστικές προσεγγίσεις, όμως, δεν κάνεις εξωτερική πολιτική ούτε επιβεβαιώνεις την αριστερή σου ταυτότητα. Απλώς την κουρελιάζεις...

Όσον αφορά τα ξένα κέντρα που μεθοδικά για δεκαετίες απεργάζονται τον αφανισμό του Ελληνισμού, νομίζουν ότι τώρα βρήκαν την ευκαιρία να του καταφέρουν καίριο πλήγμα... Πλανώνται πλάνην οικτράν αν νομίζουν ότι οι Έλληνες έγιναν "λαός του καναπέ"...

Σε όλα τα παραπάνω "παράδοξα" ή "εύλογα" για κάποιους, δίνει κλείδα ερμηνείας και στόχο για τα επόμενα βήματα ο Εθνικός μας Ποιητής στις συγκλονιστικές 19 τελευταίες στροφές του "Ύμνου εις την Ελευθερίαν":

Κοιτάει γύρω εις την Ευρώπη τρεις φορές μ' ανησυχιά·
προσηλώνεται κατόπι στην Ελλάδα, και αρχινά:

«Παλληκάρια μου, οι πολέμοι για σας όλοι είναι χαρά,
και το γόνα σας δεν τρέμει στους κινδύνους εμπροστά.

Απ' εσάς απομακραίνει κάθε δύναμη εχθρική,
αλλά ανίκητη μια μένει που τες δάφνες σας μαδεί.

Μία, που όταν ωσάν λύκοι ξαναρχόστενε ζεστοί,
κουρασμένοι από τη νίκη, αχ, το νου σάς τυραννεί.

Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει, "πάρ' το", λέγοντας, "και συ".

Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά·
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά.

Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.

Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένη έθνη αληθινά:
"Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά".

Τέτοια αφήστενε φροντίδα· όλο το αίμα οπού χυθεί
για θρησκεία και για πατρίδα όμοιαν έχει την τιμή.

Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε για πατρίδα, για θρησκειά,
σας ορκίζω, αγκαλισθείτε σαν αδέλφια γκαρδιακά.

Πόσο λείπει, στοχασθείτε, πόσο ακόμη να παρθεί·
πάντα η νίκη, αν ενωθείτε, πάντα εσάς θ' ακολουθεί.

Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία καταστήστε ένα Σταυρό
και φωνάξετε με μία: «Βασιλείς, κοιτάξτ' εδώ!»

Το σημείον που προσκυνάτε είναι τούτο, και γι' αυτό
ματωμένους μας κοιτάτε στον αγώνα το σκληρό.

Ακατάπαυστα το βρίζουν τα σκυλιά και το πατούν
και τα τέκνα του αφανίζουν και την πίστη αναγελούν.

Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη αίμα αθώο χριστιανικό,
που φωνάζει από τα βάθη της νυκτός: Να εκδικηθώ.

Δεν ακούτε, εσείς εικόνες του Θεού, τέτοια φωνή;
Τώρα επέρασαν αιώνες και δεν έπαυσε στιγμή.

Δεν ακούτε; Εις κάθε μέρος σαν του Άβελ καταβοά·
δεν ειν' φύσημα του αέρος που σφυρίζει εις τα μαλλιά.

Τι θα κάμετε; Θ' αφήστε να αποκτήσομεν εμείς
λευθεριάν, ή θα την λύστε εξ αιτίας πολιτικής;

Τούτο ανίσως μελετάτε ιδού εμπρός σας τον Σταυρό:
Βασιλείς, ελάτε, ελάτε, και κτυπήσετε κι εδώ!"».

                                                 Διονύσιος Σολωμός