ΘΕΣΗ χωρίς ΑΝΤΙΘΕΣΗ... ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ: Ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο πρέπει να εξέλθει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ η χώρα. Μια πρόταση προς τον Αλέξη Τσίπρα.

Βλέπω να επαναλαμβάνεται ένα αξιοπρόσεκτο (και επικίνδυνο εθνικά) μοτίβο στη διαλεκτική σχέση Κυβέρνησης - Κοινωνίας (ή, για να το πούμε πιο "λογοτεχνικά": ο "διάλογος ηγέτη με το λαό του").

Πριν εξηγήσω ποιο είναι το μοτίβο σας καλώ να μελετήσετε τον ορισμό της "διαλεκτικής σχέσης" όπως πολύ ωραία τον συμπυκνώνει ο Μίκης Θεοδωράκης (http://www.mikistheodorakis.gr/el/writings/excerpts/?nid=4250):

"... Η διαλεκτική σχέση «Θέση - Αντίθεση = Σύνθεση», όπως και το αντίθετο, «Θέση χωρίς Αντίθεση = Αποσύνθεση», μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί τον πυρήνα του κάθε υπαρκτού. Τον πυρήνα της ζωής και την αιτία του θανάτου. Μέσα στην Αρμονία και στη Μουσική εάν θεωρήσουμε ότι η συνήχηση μεταξύ δύο φθόγγων αποτελεί τη λύση της μεταξύ τους αντίθεσης, τότε διαπιστώνουμε ότι η Μουσική είναι η κατεξοχήν Τέχνη της διαρκούς εφαρμογής της διαλεκτικής σχέσης «Θέση - Αντίθεση = Σύνθεση»...."

Στη διαλεκτική, λοιπόν, σχέση του ελληνικού λαού με την εκλεγμένη κυβέρνηση, τον τελευταίο χρόνο, παρατηρείται το εξής μοτίβο:

ΘΕΣΗ: Η Κυβέρνηση, προσπαθώντας να συγκεράσει μεγάλες αντιθέσεις που συνδέονται με την αυτοκατανόηση του ΣΥΡΙΖΑ ως "αριστερά" (και σε μικρότερο βαθμό των ΑΝΕΛ ως "πατριώτες") από τι μια και τη χαοτική πραγματικότητα την οποία έχει κληθεί να διαχειριστεί από την άλλη, προβαίνει συχνά σε απόπειρες υπενθύμισης της "δημοκρατικής φυσιογνωμίας" της. Οι απόπειρες αυτές εμφανίζονται ως "χειρονομίες προς τον λαό" να βγει στο προσκήνιο και να λειτουργήσει πρωτογενώς ως "κυρίαρχος", χωρίς πολύπλοκες πολιτικές διαμεσολαβήσεις. Ο λαός, αντιδρά σε αυτές τις χειρονομίες "περίεργα"... Κατά τρόπο που αποκαλύπτει ότι η χειρονομία δεν γίνεται με κάποιο σχέδιο ορθολογικής διαχείρισης, ιδίως στην περίπτωση που η "λαϊκή απάντηση" δεν είναι η "ορθολογικά" αναμενόμενη και αντίθετη από την εκάστοτε συστηματικώς προωθούμενη "ενδεδειγμένη απάντηση" από τα συστήματα διαχείρισης της "μάζας".

ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ: Λόγω της απουσίας "ουσιαστικών αντιπολιτεύσεων" η κυβέρνηση αδυνατεί να διαχειριστεί δημιουργικά τις "περίεργες απαντήσεις" του λαού ή, έστω, να γίνει περισσότερο φειδωλή σε χωρίς προηγούμενο σχέδιο "χειρονομίες".

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ: Η διαλεκτική σχέση "κυβέρνησης-κοινωνίας" αποδομείται και κυριαρχεί ο αποπροσανατολισμός, η απογοήτευση, η παραίτηση και συνθηκολόγηση σε αμφότερα τα μέλη του διαλεκτικού διπόλου εντός και εκτός συνόρων...

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρω παραδείγματα για το παραπάνω μοτίβο τον τελευταίο χρόνο. Είναι δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες. Με κορυφαίο όλων το ακόμη ανερμηνεύτο (και ποικιλοτρόπως ταλαιπωρημένο) ΟΧΙ του κυρίαρχου λαού στις 5 Ιουλίου 2015. Ένα ΟΧΙ που άλλοι το προσπέρασαν "ελαφρά τη καρδία" και άλλοι το έστειλαν "μετεξεταστέο" στις κάλπες μετά από 11 ακριβώς εβδομάδες ή, για να δώσουμε και λίγη τροφή στους ευφάνταστους αριθμολάγνους "προφήτες", 77 ημέρες που συγκλόνισαν την ψυχή πολλών εξ' ημών. Ίσως, μια πιο "δημιουργική" προσέγγιση εκείνου του αποτελέσματος, να βοηθούσε στο να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημα του τραγέλαφου που σηματοδότησε το αριστοφανικής εμπνεύσεως διάγγελμα της 23ης Απριλιου 2010 όπως ο ίδιος ο πρωταγωνιστής παραδέχθηκε αργότερα δικαιολογώντας με πάθος τις σκηνοθετικές επιλογές... Υπενθυμίζω τη δική μου απόπειρά προς αυτή την κατεύθυνση: http://moumoutzis.blogspot.gr/2015/07/blog-post_34.html αλλά και την οπτική ενός αληθινού επανάστατη, μια εμβληματικής μορφής του παγκόσμιου κινήματος για την αυτοδιάθεση των Λαών (http://moumoutzis.blogspot.com/2015/07/blog-post_7.html). Ας μείνουμε, όμως, προς το παρόν στο μοτίβο και ας αφήσουμε για άλλη ευκαιρία τη διερεύνηση του νοήματος αυτού.

Μένοντας, λοιπόν, στο μοτίβο, ας δούμε την τελευταία εκ νέου εμφάνισή του που αφορά στο "διάλογο" Τσίπρα-αγροτών:
ΘΕΣΗ: Αιφνιδίως και "αναιτίως" ο Τσίπρας καλεί τους αγρότες να στείλουν τους εκπροσώπους τους για διάλογο στο γραφείο του 

Οι "εκπρόσωποι" του "ρίχνουν πόρτα".
ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ: Ο Τσίπρας, αντί να προχωρήσει στο λογικά επόμενο βήμα να λειτουργήσει όπως έκανε όντας αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν πήγαινε ο ίδιος να συναντήσει τους αγρότες τους ίδιους και όχι τους "εκπροσώπους" τους, επιλέγει να  παραμείνει στο γραφείο του αναφέροντας επί λέξει στη Βουλή:

"Σ’ αυτό το σημείο θέλω να εκφράσω την απορία μου για ένα γεγονός, κατά την άποψή μου, πρωτοφανές. Εγώ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντοτε είχαμε αγροτικές κινητοποιήσεις, αν όχι κάθε χρονιά, σχεδόν χρονιά παρά χρονιά. Και πάντοτε οι αγρότες είχαν ένα αίτημα, να συνομιλήσουν με την Κυβέρνηση. Και το ανώτερο αίτημα όλων ήταν να συνομιλήσουν με τον Πρωθυπουργό, να κάνουν διάλογο. Και τώρα που για πρώτη φορά αυτό τους δίνεται από την αρχή και τους λέμε «οι πόρτες είναι ανοιχτές, ελάτε να κάτσουμε σε ένα τραπέζι, να κουβεντιάσουμε, να βρούμε λύσεις», βλέπω κάποιους εξ αυτών να αρνούνται το διάλογο με τον Πρωθυπουργό. Αναρωτιέμαι, λοιπόν. Και ξέρετε γιατί; Διότι αν δεν υπάρξει διάλογος, οι διεκδικήσεις δεν πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα."

Δημιουργικότητα μηδέν... Αναμενόμενο αποτέλεσμα:

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ: Θα τη δούμε τις επόμενες μέρες/ώρες αν δεν αλλάξει κάτι στον τρόπο με τον οποίο αυτό το μοτίβο εκδιπλώνεται συνεχώς εδώ και ένα έτος!

Αν είχα τη δυνατότητα να εισηγηθώ στον πρωθυπουργό μια δημιουργική αξιοποίηση της στάσης που, κατά τα λεγόμενά του, μόνο απορία του προκαλεί, θα του έλεγα άμεσα να σπεύσει στο Κιλελέρ, εκεί στο μνημείο της εξέγερσης των κολλίγων και να περιμένει εκεί όχι τους "επροσώπους" αλλά τους ίδιους τους αγρότες. Εκεί, στον Ιερό αυτό χώρο, να δώσει "εξηγήσεις", να ξεδιπλώσει τις σκέψεις του και να ζητήσει στήριξη. Εκεί, να ζητηθεί να κριθεί, χωρίς διαμεσολαβήσεις, η ειλικρίνεια των προθέσεών του, η δημοκρατικότητά του και, το κυριότερο, η "αριστεροσύνη" του ίδιου και του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν τα λέω αυτά ούτε ειρωνικά ούτε υποκριτικά. Τα λέω γιατί μόνο έτσι μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος ΘΕΣΗ χωρίς ΑΝΤΙΘΕΣΗ... ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ και να ανοίξει ο ενάρετος κύκλος ΘΕΣΗ, ΑΝΤΙΘΕΣΗ, ΣΥΝΘΕΣΗ!

Θα ήταν πολλαπλώς συμβολική και απελευθερωτική μια τέτοια κίνηση του πρωθυπουργού. Ιδίως αν προηγούμενως, μελετηθεί από τον ίδιο και τους συνεργάτες του η ζωή και το έργο του φλογερού σοσιαλιστή Κεφαλονίτη Μαρίνου Αντύπα ώστε η "χειρονομία" να υλοποιηθεί σε ανάλογο πνεύμα.

Ένας επαρκής μορφωτικά ηγέτης, και μάλιστα "αριστερός" δεν μπορεί παρά να μελετά και να εμπνέεται από το έργο εκείνου που έδωσε τη ζωή του για την υπόθεση της αγροτιάς και άνοιξε με τη θυσία του το δρόμο για την απελευθέρωση των δουλαπάροικων του 19ου αιώνα... Εκείνου που με την παρρησία του αγνωστικιστή (και όχι άθεου όπως διατείνονται οι επιπόλαιοι) στρατευμένου κοινωνικού αναμορφωτή έγραφε στο μνημειώδες κείμενο του "Τι είμαι" λίγες μέρες πριν τη δολοφονία τα εξής συγκλονιστικά:

"Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα".

Εκείνου, που συνθήθιζε να λέει στους αγρότες: «Θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας». Θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει και την καταληκτική φράση της προσφώνησης του πρωθυπουργού προς τους αγρότες στην προτεινόμενη συναντηση. Αρκεί να το πιστεύει και να συνειδητοποιεί τις συνέπειες μιας τέτοιας ειλικρινούς δήλωσης...

Κλείνω εδώ με μια ουσιώδη επισήμανση: Δεν γράφω όσα γράφω για να εκτονοθώ. Ειλικρικνά θεωρώ ότι η πρόταση που διατυπώνω είναι υλοποιήσιμη. Αν υπήρχε τρόπος να μεταδοθεί στον πρωθυπουργό θα την εξέταζε σοβαρά ακόμη και αν αναγκάζονταν να την απορρίψει ελέω "κακών συμβούλων"... Ή μήπως θα την υιοθετούσε χωρίς επιφυλάξεις; Εσείς τι λέτε;