Ακόμη δεν μπορούν να χωνέψουν κάποιοι καλοί φίλοι που γνωρίζουν τις αριστερές καταβολές μου το ότι βρέθηκα υποψήφιος και πλέον και μέλος των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Κι όμως. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι με ανάλογη διαδρομή που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο και μάλιστα πολύ πιο πριν. Όπως ο Παναγιώτης Σγουρίδης και ο Δαμιανός Βαφειάδης, από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ.
Θα αναφέρω ακόμη ένα παράδειγμα γνήσιου αριστερού πατριώτη που έβαλε στην άκρη -ισμούς για να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την Ελευθερία της Κύπρου. Αναφέρομαι στον Βάσω Λυσσαρίδη, μέλος αρχικά του ΑΚΕΛ στην Κύπρο. Διαφώνησε με την ουδέτερη στάση των Κυπρίων Κομμουνιστών όσον αφορά τον αγώνα της ΕΟΚΑ για ελευθερία και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Έβαλε την πατρίδα πάνω από ιδεολογίες και αγωνίστηκε μαζί με τους "δεξιούς" για την Κύπρο.
Είναι δύσκολο για όσους δεν έχουν γνώση της ιστορίας να κατανοήσουν τη στενή σχέση του εθνικού ζητήματος με το κοινωνικό ζήτημα. Τη στενή σχέση της εθνικής απελευθέρωσης με την κοινωνική χειραφέτηση. Ίσως δεν έχουν μελετήσει επαρκώς τους κλασσικούς (Μάρξ, Έγκελς, Λένιν, Γκράμσι, Λούξεμπουργκ, Τσε Γκεβάρα κ.λ.π.). Αδυνατούν επίσης να κατανοήσουν τη σημασία της ενεργούς συμμετοχής στην πάλη που διεξάγεται στους Ιδεολογικούς Μηχανισμούς του Κράτους, όπως μας δίδαξε ο Αλτουσέρ καθώς και το ρόλο του Κράτους όπως ειδικότερα επεξεργάστηκε ο μαθητής του Νίκος Πουλαντζάς.
Εν πάσει περιπτώσει, παραμένω αθεράπευτα αριστερός και πατριώτης. Γι´ αυτό και επιμένω στην επιλογή μου να συνταχθώ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στον αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση. Το τρίπτυχο, δηλαδή, που εκφράστηκε με τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Ας ξαναδιαβάσουν αυτή τη διακήρυξη όσοι παλιοί σύντροφοί εξακολουθούν να προβληματίζονται από τις επιλογές μου.
Θα αναφέρω ακόμη ένα παράδειγμα γνήσιου αριστερού πατριώτη που έβαλε στην άκρη -ισμούς για να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την Ελευθερία της Κύπρου. Αναφέρομαι στον Βάσω Λυσσαρίδη, μέλος αρχικά του ΑΚΕΛ στην Κύπρο. Διαφώνησε με την ουδέτερη στάση των Κυπρίων Κομμουνιστών όσον αφορά τον αγώνα της ΕΟΚΑ για ελευθερία και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Έβαλε την πατρίδα πάνω από ιδεολογίες και αγωνίστηκε μαζί με τους "δεξιούς" για την Κύπρο.
Είναι δύσκολο για όσους δεν έχουν γνώση της ιστορίας να κατανοήσουν τη στενή σχέση του εθνικού ζητήματος με το κοινωνικό ζήτημα. Τη στενή σχέση της εθνικής απελευθέρωσης με την κοινωνική χειραφέτηση. Ίσως δεν έχουν μελετήσει επαρκώς τους κλασσικούς (Μάρξ, Έγκελς, Λένιν, Γκράμσι, Λούξεμπουργκ, Τσε Γκεβάρα κ.λ.π.). Αδυνατούν επίσης να κατανοήσουν τη σημασία της ενεργούς συμμετοχής στην πάλη που διεξάγεται στους Ιδεολογικούς Μηχανισμούς του Κράτους, όπως μας δίδαξε ο Αλτουσέρ καθώς και το ρόλο του Κράτους όπως ειδικότερα επεξεργάστηκε ο μαθητής του Νίκος Πουλαντζάς.
Εν πάσει περιπτώσει, παραμένω αθεράπευτα αριστερός και πατριώτης. Γι´ αυτό και επιμένω στην επιλογή μου να συνταχθώ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στον αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση. Το τρίπτυχο, δηλαδή, που εκφράστηκε με τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Ας ξαναδιαβάσουν αυτή τη διακήρυξη όσοι παλιοί σύντροφοί εξακολουθούν να προβληματίζονται από τις επιλογές μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου